του ΄Αγγελου Πυριόχου Τι χρονιά. Ξεκινησα ραδιοφωνο στον 9.84 , ειχα ενα καταστημα με παλαια αντικειμενα στην Πλάκα , ενα μπλε παπακι που μου εφερε απο το νησι ο πατερας , μια γατα την Σωσω στην Πλακα , ενα γατο που τον ελεγαν Μητσο στο σπιτι , μαζι με
Καλοκαιρι γεννηθηκα. 7 Αυγουστου στην Πατρα. Κλεφτηκαν οι γονεις μου , φτωχος ο πατερας με περιουσια η μανα. Την αποκληρωσαν. Ε και; Το σοι της εζησε δυστυχισμενο. Εμεις με φτωχεια, αγαπη και ευτυχια. Λιγο πριν το σχολειο επιστρεψαμε στο νησι. Τα πρωτα καλοκαιρια τα περασα στους θειους μου, ξαδελφια
του Άγγελου Πυριόχου Τραγουδούσατε εσύ η Μπέσυ και ο Ρόμπερτ στο Λουξ. Έπαιζα μουσική στην Disco Akrotiri και ο Κολαιτης με ήθελε εκεί από τις 10. Άρα συναυλία γιοκ. Πίσω από την οθόνη του σινεμά ο Κανάρης είχε ένα καμαράκι για τους καλλιτέχνες. Και μια ωραία τρύπα για να
Αθήνα 2022. Ψαχνοντας τα βήματα μου. του Άγγελου Πυριόχου Πλάκα, Σωτήρος και Υπερείδου γωνία. Από την πόρτα που είναι πίσω μου ανεβαινες στην μπουατ Ταβανια. Εκεί τραγουδουσε ή Αρλετα. Πρώτη φορά την είχα ακουσει στη Μυκονο. Είχαμε πάει εκδρομη και ή Αρλετα τραγουδουσε στο σπίτι του Γαλατη. Βλοσυρη, με
Τίποτα δεν έχω αλλάξει. Μόνο ο χρόνος στο πρόσωπο , τα μάτια που κουράστηκαν, τα πρόσωπα που λείπουν…… του Άγγελο Πυριόχου Δεκέμβρης. 13ος μετά το γενέθλιο αιώνα μου. Όλα στη ζωή μου μισά, σα φεγγαράκια χάσικα. Κρατάω στις τσέπες μου δεκάδες Δεκέμβρηδες .Τις νύχτες γυρίζω στο σπίτι κι αντί
του ΄Αγγελου Πυριόχος Ερωτας με τα δαχτυλα στην πριζα και τα ποδια στο νερο. Καλοκαιρι. Ονοματα που χαθηκαν , εικονες που εσβυσαν αλλα, παντα ειναι καλοκαιρι. Στο βαθος του μυαλου ακουω απο το τζουκ μποξ της παραλιας “Το καλοκαιρι μαζι πηγαιναμε στην αμμουδια”. Δεν ειχε αμμουδια η Χωρα. Τζουκ
του Άγγελου Πυριόχου Θα ξεκινήσω από αλλού. Ιούλιος. Ο μήνας που μου παίρνει. Μια περίοδο αρνιόμουν να ταξιδέψω Ιούλιο. Μέσα στο πούλμαν για Ζάκυνθο άκουσα στο ραδιόφωνο για το θάνατο της Μαίρης Αρώνη. Στο ίδιο σημείο, άλλη χρονιά έμαθα για την Καρέζη , βάφτισα δύο κυπαρίσσια με τα ονόματα
του Άγγελου Πυριόχου Η αρετή και η τόλμη δεν είναι προσόντα του Δημάρχου Αρετάκη, ούτε ο Κάλβος είναι προφανώς ο αγαπημένος του ποιητής. Κι επειδή έως τώρα προσπαθεί υποχρεωτικά να ολοκληρώσει τα έργα των οποίων τις υπογραφές, του παρέδωσε ο προηγούμενος δήμαρχος, το μοναδικό δικό του όραμα και έργο
