Μετριέται άραγε η ευτυχία; Αλλά γιατί; Μήπως μετριέται η ίδια η ζωή μας; Έχουμε τη δύναμη να την προσδιορίσουμε χρονικά, να βάλουμε τις προϋποθέσεις ή μήπως είμαστε απλά πλατανόφυλλα, γεννημένοι στα κλαδιά ενός αρχαίου δέντρου, που ακολουθούν το πεπρωμένο μιας μοίρας αντίστοιχης με τη δική μας; Φύτρα, λαμπερό πράσινο φύλλο ως το προδιαγραμμένο κιτρίνισμα λίγο πριν την πτώση, ένα με το χώμα, αυτό από το οποίο προερχόμαστε.
Δυο χειραφετημένες νεαρές γυναίκες θ’ αποδράσουν από τη λάσπη της ίδιας επαρχίας, που θα επέβαλλε σ’ αυτές τον μαρασμό. Δεν έχουν ξανασυναντηθεί, ωστόσο θα σμίξουν για πάντα στο παρόν και το κοινό τους μέλλον. Τις ενώνει το ίδιο αίμα, οι ανυπόταχτες ψυχές τους ένας ατσάλινος κρίκος ζωής. Έχουν πληρώσει και οι δύο το ίδιο τίμημα: την αβεβαιότητα του φόβου για τη φυγή τους, με φόντο τη σκοτεινή και δυσοίωνη πολιτικά εποχή των δεκαετιών του ’50-’70.
Ο χρόνος ωστόσο; Πότε και γιατί πρέπει να συμβαίνει οι ζωές των ανθρώπων να ρίχνουν τίτλους τέλους; Είναι αναγκαίο άραγε να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας με την πεποίθηση ότι θα ζήσουμε ως τα βαθιά μας γεράματα, κερδίζοντας τον θάνατο; Μα, το ζήτημα είναι να κερδίσουμε την ίδια μας τη ζωή. Όση και να ‘ναι σε μετρήσιμη διάρκεια.
Ένα μυθιστόρημα-ποταμός από τη μοναδική, λυρική πένα του Γιάννη Φιλιππίδη που σαγηνεύει, καθηλώνει, συγκινεί και κατακτά τον αναγνώστη, αφήνοντάς του μια ανεξίτηλη γλυκόπικρη γεύση.
Η κριτική μας
Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που παρ’ όλο το ζοφερό και δύσκολο θέμα του – τις νεοπλασματικές ασθένειες που χτυπούν πλέον και πολύ νέους ανθρώπους , – σφύζει από αισιοδοξία και θέληση για ζωή. Πρόκειται για ένα βιβλίο υπέροχα γραμμένο, μιλάει κατευθείαν στη καρδιά, μια απόλυτα δεμένη αφήγηση, δεν κάνει κοιλιά πουθενά, σε κερδίζει από τις πρώτες κιόλας σελίδες και διαβάζεται κυριολεκτικά απνευστί.
Ο συγγραφέας μας, με τη δυνατή συγγραφική του πένα, πολύ σοφά επενδύει στο συναίσθημα που διακατέχει τους ήρωες του, στοιχείο που αφήνει ανεξίτηλα ίχνη στον ψυχικό κόσμο αλλά και στη μνήμη του αναγνώστη. Η γραφή του δείχνει πως τους περιβάλλει με περίσσια αγάπη και σεβασμό.
Ιστορικά η υπόθεση διαδραματίζεται στην Ελλάδα κυρίως τη δεκαετία του ’70, εποχή πολύ δύσκολη για τους πολίτες αυτής της χώρας, και ειδικότερα για τις γυναίκες, που βίωναν τη βία και την τρομοκρατία της χούντας των συνταγματαρχών και κατ’ επέκταση μέσα στα πλαίσια της οικογένειάς τους. Η οποία αποδεικνύεται πως, λόγω των προκαταλήψεων που υπάρχουν στους κόλπους της, μπαίνει τροχοπέδη σε μια γυναίκα που αγωνίζεται να βρει τον εαυτό της, την ευτυχία της και την ανεξαρτησία της.
Απόλυτα προσγειωμένη ιστορία, ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα και το τέλος μας αφήνει μια πικρή γεύση. Γιατί η ζωή δεν αφήνει πάντα τη σφραγίδα του happy end. Είναι όμως επιλογή δική μας, και μετά από την πιο σφοδρή καταιγίδα να μπορούμε να βλέπουμε τον ήλιο κατάματα και να λέμε «Είχε λιακάδα σήμερα!» και να κάνουμε κάθε στιγμή της ζωής μας να αξίζει, άσχετα με το πόσο θα διαρκέσει αυτή.
της Λιτσα Κοντογίαννη
https://mesotexnis.gr/vivlia/kritikes/eiche-liakada-simera/
- ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ
- ΕΚΔΟΤΗΣ:
- ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: 2019
- ΑΡΙΘΜΟΣ ΣΕΛΙΔΩΝ: 338
- ISBN: 9789609585804
About Post Author
+ There are no comments
Add yours