Μεγάλο το καλάθι των κρασιών της Βόρειας Ελλάδας

του Αργύρη Καλλιανιώτη

Η ανάδειξη του εύρους, της διαφορετικότητας και της σημασίας των οίνων Βόρειας Ελλάδας ήταν το αντικείμενο μιας πρόσφατης διαδικτυακής γευστικής δοκιμής που οργάνωσε η Ένωση Οινοποιών Βορείου Ελλάδος (ΕΝΟΑΒΕ) στο πλαίσιο ευρωπαϊκού προγράμματος.

Οι οινοπαραγωγοί και τα κρασιά της Ηπείρου, (της Θεσσαλίας), της Θράκης και της Μακεδονίας καλύπτουν μεγάλο κομμάτι της ελληνικής οινοπαραγωγής, τόσο σε ποσότητα, όσο και σε αριθμό οίνων Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (6 ΠΟΠ) και Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης (33 ΠΓΕ).

Στη γευστική δοκιμή, που καθοδήγησε ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW, συμμετείχαν 50 περίπου επαγγελματίες οίνου (εστιάτορες, έμποροι, οινοχόοι, δημοσιογράφοι, κ.ά.). «Πρόκειται για μία γενική παρουσίαση ΠΟΠ και ΠΓΕ οίνων της Βόρειας Ελλάδας», εξήγησε η Αλεξάνδρα Ανθίδου, υπεύθυνη επικοινωνίας της ΕΝΟΑΒΕ. Σχετικά δε με το προαναφερθέν ευρωπαϊκό πρόγραμμα πρόσθεσε: «υποστηρίζει ακριβώς ό,τι και η Ένωσή μας, δηλαδή τους οίνους ΠΟΠ και ΠΓΕ, την αξία του επώνυμου κρασιού και την υπεύθυνη κατανάλωσή του. Γι’ αυτό το επιλέξαμε και όχι για να μπούμε απλώς κι εμείς σε ένα πρόγραμμα».

Λύση ανάγκης για γευστικές δοκιμές κρασιού, που όλοι εύχονται να γίνει σύντομα παρελθόν!

Προφάσεις εν αμαρτίαις

Λόγω της πανδημίας, η γευστική δοκιμή έγινε μέσω αποστολής 18 κρασιών στους συμμετέχοντες, σε φιαλίδια των 50 ml περίπου, υπό αψεγάδιαστη οργάνωση. Όπως το πρόγραμμα της Ε.Ε. προβλέπει, η δοκιμή ήταν «τυφλή», χωρίς να είναι γνωστά τα κρασιά και τα οινοποιεία. «Όσο έμπειρος και να είσαι, χωρίς το όνομα του οινοποιού ανοίγουν οι αισθήσεις και καταλαβαίνεις πράγματα που αλλιώς δεν θα μπορούσες», ισχυρίστηκε ο κ. Λαζαράκης MW. Αυτό μπορεί να ισχύει, αλλά δεν δικαιολογεί το αρτηριοσκληρωτικό χαρακτήρα των εν λόγω προγραμμάτων, που συχνά καταντά προσχηματικός και άνισος. Στην εν λόγω περίπτωση, π.χ., κάποιες ΠΟΠ φωτογράφιζαν την οινοποιία παραγωγής, ενώ η αναγκαία αναφορά ποικιλιών και τύπου κρασιών οδηγούσε σε ανάλογα συμπεράσματα και για κάποια ΠΓΕ της δοκιμής.

Άλλο ΠΟΠ και άλλο ΠΓΕ

Τον διαφορετικό ρόλο των οίνων ΠΟΠ και ΠΓΕ εξήγησε και εξήρε, παράλληλα, ο κ. Λαζαράκης. «Το πιο σημαντικό στοιχείο μιας περιοχής ως branding είναι να βγάζουν όλοι οι παραγωγοί της ένα τουλάχιστον προϊόν που θα είναι αναγνωρίσιμο, μακάρι και από όλους τους καταναλωτές», είπε. Ως παράδειγμα έφερε τη σαμπάνια. «Εάν δοκιμάσεις σαμπάνιες διαφόρων παραγωγών μπορεί να σου φανούν μέχρι και το ίδιο κρασί», ανέφερε, μιλώντας για τα βασικά κρασιά της γκάμμας οινοποιών της Καμπανίας. «Το ίδιο περίπου συμβαίνει και με τις απλές Σαντορίνες. Εάν σου αρέσει μία, κατά πάσα πιθανότητα θα σου αρέσουν όλες, αφού τα βασικά κρασιά των παραγωγών του νησιού έχουν πολλά κοινά», πρόσθεσε, καδράροντας πια στη χώρα μας.

Χαρακτήρισε δε τους οίνους ΠΓΕ «παράθυρο στη δημιουργικότητα και στο μέλλον για τους έλληνες οινοπαραγωγούς. Δεν έχεις ΠΟΠ, κάνεις ΠΓΕ, ακόμα και μόνο για την περιοχή σου. Ανακάλυψες μία ξεχασμένη ποικιλία, θες να κάνεις ένα κρασί πιο “εύκολο” και άλλα πολλά; Μπορείς να κάνεις ΠΓΕ. Πρόκειται, δηλαδή, για εργαλείο που αφορά, σίγουρα, και ελληνικά κρασιά που δεν υπάρχουν ακόμα, αλλά μπορεί στο μέλλον να διαδραματίσουν σπουδαίο ρόλο». Με αυτόν τον τρόπο διευκρίνισε πως ουσιαστικά δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα στις ενδείξεις ΠΟΠ και ΠΓΕ, οπότε η μία δεν είναι ούτε καλύτερη ούτε λιγότερο καλή από την άλλη. Είναι φτιαγμένες για άλλο σκοπό.

Τα κρασιά

Κοινός παρονομαστής των δεκαοχτώ κρασιών που δοκιμάστηκαν ήταν η τεχνολογική αρτιότητα, όπως εκφράζεται μέσα από την παντελή απουσία ελαττωμάτων και την κρυστάλλινη καθαρότητα. Ωστόσο, μιας και όλα μπορούν να ιδωθούν από δύο (και περισσότερες) οπτικές γωνίες, όσοι κοιτάξουν από τη μεριά του τερουάρ ίσως δυσκολεύονταν να σχηματίσουν ξεκάθαρη εικόνα, τουλάχιστον όσον αφορά τους οίνους ΠΓΕ.

Ντελικάτα αφρώδη και κομψά ροζέ

Εστιάζοντας στους οίνους ΠΟΠ, ενδιαφέρον είχαν τα αφρώδη κρασιά ΠΟΠ Ζίτσα από ντεμπίνα και ΠΟΠ Αμύνταιο από ξινόμαυρο, που έκαναν δικαίως τον MW να αναρωτηθεί: «γιατί στην Ελλάδα να πιείς Prosecco και όχι ένα τέτοιο κρασί;». Προέτρεψε, λοιπόν, τους επαγγελματίες: «σταματήστε τα και αρχίστε τέτοια κρασιά. Σε αυτό το στυλ, του εύκολου κρασιού – απεριτίφ, τα ελληνικά αφρώδη είναι εξαιρετικά». Μένοντας στην ψυχρότερη, μάλλον, ονομασία προέλευσης οίνων της χώρας, αίσθηση έκανε πώς το ήσυχο ροζέ ΠΟΠ Αμύνταιο χτίζει αριστοτεχνικά τη δομή του στην οξύτητα του ξινόμαυρου. «Οι κουτσαβογκουρμέδες που δεν αναγνωρίζουν πως η Ελλάδα βγάζει κορυφαία ροζέ θα έπαιρναν το μάθημά τους», είπε σκωπτικά ο κ. Λαζαράκης.

Ο Master of Wine Κωνσταντίνος Λαζαράκης

Όχι στην πρώιμη κατανάλωση λευκών

Πριν πάμε στα ερυθρά κρασιά, ας σταθούμε σε ένα ΠΓΕ Κοζάνη 2019 από 100% ασύρτικο. Στο πλαίσιο της δοκιμής του ο MW έθιξε ευστόχως το μόνιμο πρόβλημα που ταλανίζει την ελληνική αγορά και που αφορά την πρόωρη κατανάλωση λευκών κρασιών και κατ’ επέκταση τη σπουδή πολλών οινοπαραγωγών να βγάλουν νωρίς κάποια, τουλάχιστον, λευκά κρασιά κάθε νέα εσοδείας. «Πρέπει να ξεμπλοκάρουμε από την εσοδεία. Να σταματήσουν οι οινοπαραγωγοί να κάνουν κάθε χρόνο αγώνα δρόμου, ποιανού τα κρασιά θα κυκλοφορήσουν πρώτα. Να εστιάσουν στο κρασί. Είναι, βέβαια, θέμα καταναλωτών, εμπορίου κ.λπ., αλλά κρασιά σαν αυτό, π.χ., θέλουν δύο με τρία χρόνια για να έρθουν εκεί που πρέπει», είπε.

Ναι στις διεθνείς ποικιλίες

Από την άλλη μεριά, δοκιμάζοντας ένα ΠΓΕ Καστοριά, με βασική ποικιλία το σοβινιόν μπλαν, ο κ. Λαζαράκης βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει για τη σημασία των διεθνών ποικιλιών στην ελληνική οινοπαραγωγή. «Χρειαζόμαστε τις διεθνείς ποικιλίες;», διερωτήθηκε και έδωσε μόνος του απάντηση: «Ναι, γιατί οι μεν Έλληνες πίνουν σχεδόν αποκλειστικά ελληνικό κρασί, οπότε πρέπει να βρίσκουν και από ξένες ποικιλίες, ενώ οι τουρίστες καλό είναι να βρίσκουν στην ελληνική παραγωγή και τις ποικιλίες που γνωρίζουν. Ιδίως, μάλιστα, εάν πρόκειται για όμορφες εκδοχές τους. Έπαθα πλάκα όταν στα ΚΑΕ Αθηνών μου είπαν πως η συντριπτική πλειονότητα των κρασιών που πωλούνται εκεί είναι από διεθνείς ποικιλίες. Αγοράζει κάποιος κρασί από ΚΑΕ και δεν παίρνει ελληνικό-ελληνικό; Ναι, ισχύει και σίγουρα για κάποιο λόγο. Ίσως τον ίδιο που σε τουριστικούς προορισμούς με δυνατό τοπικό φαγητό τα μπέργκερ και η πίτσα πωλούνται μια χαρά», πρόσθεσε. Ανάλογα συμπεράσματα περί διεθνών ποικιλιών προέκυψαν και από ερυθρά κρασιά της Βόρειας Ελλάδας που δοκιμάστηκαν, ΠΟΠ και ΠΓΕ.

Ξινόμαυρο οριζοντίως και καθέτως

Όπως ήταν αναμενόμενο, Βόρεια Ελλάδα γαρ, τέσσερα ερυθρά κρασιά ΠΟΠ της δοκιμής ήταν από ξινόμαυρο ή είχαν την ποικιλία αυτή ως βάση, οδηγώντας σε οριζόντια και σε κάθετη δοκιμή ταυτόχρονα, αφού ήταν από διαφορετικές προελεύσεις και εσοδείες: μία ΠΟΠ Νάουσα του 2018, ένα «ντοματένιο», αρκετά κομψό και τανικό κρασί, τυπικό για την περιοχή, μία ΠΟΠ Γουμένισσα οκτώ ετών, του 2013, με μαύρο φρούτο και πιο μαλακό στόμα, «όπου καταλαβαίνεις το ρόλο της νεγκόσκας», είπε ο MW, ένα ΠΟΠ Αμύνταιο 2017, πιο έντονο και κοφτερό, με καθαρό και εκλεπτυσμένο άρωμα και ιδιαίτερα ψηλό αλκοόλ που ισορροπούσε την οξύτητά του και μία σχεδόν δεκάχρονη ΠΟΠ Ραψάνη 2012, ένα δυναμικό κρασί με εύρωστο σώμα, που έδειχνε ξεκάθαρα πως προερχόταν από θερμότερο κλίμα. «Όλα θέλουν από 5 έως 10 ή και περισσότερα χρόνια παραμονή ακόμα στη φιάλη. Με αυτό θα επιθυμούσα να ασχολούνται και οι επαγγελματίες στους χώρους τους. Να επενδύουν στην παλαίωση κρασιών, αφού υπάρχουν πολλοί που θα έδιναν περισσότερα χρήματα για παλαιωμένους οίνους», ολοκλήρωσε τα σχόλιά του ο Master of Wine.

Πηγή:savevintage2019.gr

About Post Author

Στάθης Παπούλιας

Δημοσιογράφος

See author's posts