"Αμαλία" του Σπύρου Πετρουλάκη

«Δεν ξέρω αν πίσω από τα φαινόμενα ζει και σαλεύει μια μυστική, ανώτερή μου ουσία.
Κι ούτε ρωτώ, δε με νοιάζει».
Νίκος Καζαντζάκης

ΣHΜΕΡΑ:

Ένας serial killer εκτελεί τελετουργικά τα θύματά του, όλα ανήλικα κορίτσια, αφήνοντας ως υπογραφή μια κάρτα ταρό που απεικονίζει τον Πεντάκτινο Ιππότη.
Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός, αντιμέτωπος με τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του, κυνηγά τον δολοφόνο ισορροπώντας στα όρια του χρόνου.
Καθώς η κλεψύδρα αδειάζει, ζωές κρέμονται από μια λεπτή κλωστή…

35 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, ΟΡΕΙΝΗ ΚΟΡΙΝΘΙΑ:

Μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση της γιαγιάς της, η Αμαλία έρχεται αντιμέτωπη με μια ιδιότυπη κληρονομιά.
Ωστόσο, ούτε η ίδια γνωρίζει αν πρόκειται για ευχή ή κατάρα.
Το δάσος, που ως τότε ήταν το καταφύγιό της, πλέον δεν μπορεί να την κρύψει.
Τώρα τρέχει.
Για να σωθεί…

«Ιδιαίτεροι» άνθρωποι εξουσιάζουν τους αδύναμους.
Μπορούν να ορίσουν το Καλό και το Κακό;

Ο συγγραφέας παρασύρει τους αναγνώστες σε ένα μυστηριακό μονοπάτι σωστών επιλογών και πλάνης.
Άραγε ένα αχνό φως, σαν την καύτρα του τσιγάρου, είναι ικανό να φωτίσει αρκετά το σκοτάδι;

Η κριτική μας

Ο συγγραφέας αυτή τη φορά καταπιάστηκε με θεματολογία στη οποία δεν μας έχει συνηθίσει. Το τόλμημά του όμως μας ικανοποίησε απόλυτα.
Πρόκειται για ένα αστυνομικό, κοινωνικό μυθιστόρημα με μεταφυσικά στοιχεία και διαδραματίζεται μέσα σε μια ατμόσφαιρα μυστηριακή.
Ο σατανισμός, η μαγεία και η πάλη Καλού και Κακού υπήρξαν και παραμένουν πάντα επίκαιρα θέματα.

Άτομα που μεγάλωσαν σε ένα άρρωστο οικογενειακό περιβάλλον και έφτιαξαν ο καθένας μια άρρωστη προσωπική ζωή. Χωρίς ιδανικά, χωρίς ηθική, φραγμούς, ανεξέλεγκτοι στις πράξεις τους, άτομα χωρίς συνείδηση. Κανείς δεν είναι αθώος σε αυτό το βιβλίο, μα κανείς δεν είναι και απόλυτα ένοχος. Όλα έχουν να κάνουν με την θεωρία του χάους. Όλα είναι αλυσιδωτές αντιδράσεις που στο τέλος οι ήρωες παίρνουν αυτό που τους αξίζει αλλά και ο αναγνώστης παίρνει την κάθαρση που του χρειάζεται και έχει ανάγκη. Στον αντίποδα δε, μια έφηβη που νομίζει πως κάνει την επανάστασή της διασχίζοντας εν αγνοία της πολύ σκοτεινούς δρόμους, τιμωρώντας έτσι τη μητέρα της θεωρώντας την υπεύθυνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Και μέσα σε όλα, ένας σε απόλυτα ανθρώπινες διαστάσεις αστυνόμος που προσπαθεί να βγάλει άκρη.

Μια εξαιρετική αφήγηση γεμάτη ένταση, όπως μας έχει μάθει σε προηγούμενα μυθιστορήματά του ο κύριος Πετρουλάκης κι εδώ είναι σε αυξημένο βαθμό. Καταφέρνει και κρατάει τον αναγνώστη από τις πρώτες κιόλας λέξης της ιστορίας μέχρι το τέλος. Οι χρονικές εναλλαγές είναι απόλυτα ισορροπημένες και δεν δημιουργούν σε καμία περίπτωση σύγχυση. Οι δε χαρακτήρες παρουσιάζονται επιβλητικοί και με ένταση. Η ιστορία ρέει με απόλυτη αρμονία. Σε αυτό το βιβλίο τολμάει και θίγει θέματα ταμπού, όπως η παιδική κακοποίηση, η αιμομιξία, η χαρτομαντεία, ο σατανισμός.

Ένα εντελώς διαφορετικό βιβλίο από αυτά που μας έχει συνηθίσει ο κύριος Πετρουλάκης, αλλά μας εκπλήσσει ευχάριστα, γεμάτο ένταση και μια λυτρωτική κορύφωση στο τέλος που θα δικαιώσει όλους. Μπορεί να αριθμεί 520 σελίδες, αλλά η ευχάριστη επίγευση που αφήνει ακολουθεί τον αναγνώστη για αρκετό καιρό.