του Λεόντιου Πετμεζά
H γραφή του απόλυτα εμπνευσμένου ηθοποιού ,σκηνοθέτη συγγραφέα ,διασκευαστή Γιάννη Ρωμανού μας εκπλήσσει ευχάριστα και χαρμόσυνα πάντα μέσα από την διαχρονική και ουσιώδη παρουσία του στα ελληνικά γράμματα, στην τέχνη και βέβαια στο σύγχρονο ελληνικό θέατρο. Είναι ένας καινοτόμος, ρηξικέλευθος ,πρωτοποριακός, τολμηρός δημιουργός που αναμφίβολα ξεχωρίζει με την εύστοχη εξπρεσιονιστική φαντασία του , την ευρηματική αλλά ωστόσο ρεαλιστική και εδαφική ματιά του καθώς και για το προχωρημένο για την σημερινή εποχή σπάνιο ένστικτο του .Η διδασκαλία του στα ανεβάσματα των δικών του κειμένων αλλά και άλλων λειτουργεί πολυσήμαντα και εκθέτει εμπειρίες από τις ζωτικές περιπλανήσεις και τις ζωογόνες περιδιαβάσεις σε μοναδικά ταξίδια και μονοπάτια εκποίησης . Μέσα από πολυδιάστατες διαδρομές οι έντεχνες και πολυκύμαντες επιδόσεις του αποτελούν οάσεις διαφορετικότητας, ανάσας και δροσιάς για το αναγνωστικό και φιλοθεάμον φιλότεχνο κοινό .Στο εξαίρετο πόνημα του με κύριο θέμα τις διασκευές από αριστουργήματα του παγκόσμιου ρεπερτορίου και του διεθνούς κινηματογράφου η αποτελεσματική και έντονα δραστική σχέση που αναπτύσσει συγκροτεί διαστάσεις και διατάξεις έφεσης που προτείνουν με σημασία μια ιδιάζουσα πρόσκληση και μια ιδιοφυή πρόκληση με εγρήγορση . Υπερβαίνει τους υπάρχοντες όρους και τις προϋποθέσεις τονίζοντας εκλεκτικά και θεαματικά κάθε τι που προσθετικά δικαιώνει τις προσδοκίες με ανταπόκριση. Οι προτάσεις των καταθέσεων του σε ευρεία θέαση εμπεριέχουν καίριες και ενδιαφέρουσες νόρμες αξιώσεων .Παράλληλα διαθέτουν ένα εύρος απεικονίσεων με αναλογίες μορφικών υποδομών και χαρακτήρων . Ενέχουν ένα ιδιότυπο και χαρακτηριστικό τρόπο που μέσα από την πλήρη έκφραση, παραπέμπει με ευθύτητα σε μια αισθητική υπεροχή που έγκαιρα επιφυλάσσει σημάνσεις με ουσιαστικές διατάξεις της απόδοσης. Υπενθυμίζουν πως η συσσωρευμένη ανθρώπινη φόρτιση και ο εξονυχιστικός πειραματισμός των προθέσεων βρίσκονται στην ακολουθία μιας εξελικτικής πορείας που έχει άμεση σχέση ταύτισης με το περιβάλλον και τον περίγυρο . Οι αισθαντικές συλλήψεις του Γιάννη Ρωμανού αποτελούν πηγή αποκαλύψεων που αποδίδονται με διακυμάνσεις και ποικίλα συναισθήματα σε συνάρτηση με τα υπαρξιακά μηνύματα . Καθορίζονται από αναφορές και διερευνητικές αντιλήψεις αδιάπτωτες απέναντι στο σύνολο της τάξης και στον κυκλικό χρόνο της πύκνωσης . Παράλληλα περιλαμβάνουν το μεταίχμιο μιας αναγέννησης ,μιας αναδιαμόρφωσης, μιας ανασυγκρότησης και τελικά μιας κοσμογονίας . Οι κύκλοι των διαστάσεων του με εύληπτη ένταξη στις αποκλίσεις υποδηλώνουν ένα προβληματισμό και ένα προσανατολισμό που ορθώνονται αρμονικά μέσα από τα στοιχεία που δίνουν εξηγήσεις σε ορισμούς ,ερμηνείες και σε νοητικούς προσδιορισμούς για τα στοχαστικά και τα εύλογα τεκταινόμενα . Ζώντας και βιώνοντας ο Γιάννης Ρωμανός σε μια εποχή έντονης αξιακής κρίσης με πλειάδα προβληματισμών που ταλανίζουν την καθημερινότητα με ψυχικό σθένος και αντιστάσεις αντιμετωπίζει και υπερβαίνει τις προκλήσεις και τις ανθρώπινες μικρότητες. Με αντίσταση και με μια άλλη γλώσσα που του δίνει την ευχέρεια να καταγράφει μνήμες, πρόσωπα, τοπία , προσδοκίες και οράματα. Στις σελίδες του νέου βιβλίου του η κατάθεση ψυχής αναδεικνύεται με την απόδραση σε κόσμους πιο φωτεινούς, πιο ονειρεμένους. Είναι η αποτύπωση ενός εσωτερικού κόσμου και η δίψα του για ένα καλύτερο αύριο. Αξίζει να παρατηρήσουμε πως οι μορφολογικές διεργασίες στην εργασία του απεικονίζουν μελέτες και αλληλουχίες που περιέχουν την ιστορία του εξαιρετικού, νεωτεριστικού επιπέδου της γραφής. Παρακολουθούμε, μαθαίνουμε και βλέπουμε μια παραγωγή που είναι συνδεδεμένη με την πραγματικότητα , την μυθοπλασία ,τις πολύχρωμες ιστορίες και τα ταξίδια με ιδιάζουσα σημασία. Αναμφίβολα, το μέγεθος και η σκίαση των σημείων που απορρέουν από αυτά δίνουν πνοή και χρόνο διευθέτησης με συμβολικό και μνημειακό πρόσημο. Εντυπώνουν μέσα από το φίλτρο των αντιστοιχιών μια φιλοσοφική στάση και εισάγουν σε ένα σύμπαν με φάσμα κυμάνσεων, συνδέσεων, χαράξεων, προσδιορισμών και προσανατολισμών. H επιτομή της αναζήτησής κυριαρχεί διαφωτιστικά . Παραπέμπει ως συνολικό εγχείρημα σε δείγματα χειρονομιών που αναπτύσσονται εμβληματικά σε περίγυρους ισορροπίας με γνώμονα την κλίμακα. Μέσα από τις φόρμες της ένταξης το επιστέγασμα μιας πληρότητας διαθέτει έναν συγκερασμό έντασης με εμπεριστατωμένη αρχιτεκτονική οργάνωση.