του Λεόντιου Πετμεζά
«Θέλουμε τα μάρμαρά μας πίσω» φώναζαν τα παιδιά του Πειραιά τιμώντας τη Μελίνα Μερκούρη σε μια ξεχωριστή παράσταση για τη δικαιοσύνη, τη μνήμη και την ελπίδα στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ στον Πειραιά.
Στο κατάμεστο από κόσμο θέατρο Αυλαία στον Πειραιά παρουσιάστηκαν τα Όνειρα από Μάρμαρο, μια ξεχωριστή παράσταση με την υπογραφή του Τάκη Λουκάτου, αφιερωμένη στην αείμνηστη Υ πουργό Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη,από τα παιδιά του 20ου Δημοτικού Σχολείου Πειραιά. Τα παιδιά του Πειραιά ένωσαν τη φωνή τους με εκείνη της Μελίνας Μερκούρη διεκδικώντας την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα.
Στη παράσταση οι μικροί μαθητές ύψωσαν το παιδικό τους ανάστημα φωνάζοντας δυνατά να ακουστούν σε όλο το πλανήτη «Θέλουμε τα μάρμαρά μας πίσω».
Αφηγήθηκαν με το δικό τους τρόπο την ιστορία των Μαρμάρων που ζητούν να επιστρέψουν σπίτι τους. Μέσα από τον θεατρικό λόγο, το χορό και το τραγούδι τα παιδιά έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Μια παράσταση επαγγελματικού επιπέδου με αισθητική αρτιότητα και ενδιαφέρον οπτικοακουστικό υλικό.
Ένα θεατρικό δρώμενο που ένωσε το χθες με το σήμερα, το σήμερα με το αύριο, μέσα από την αγνότητα της παιδικής ηλικίας και το προνόμιο της αθώας και ανέγγιχτης από τις μέριμνες της καθημερινότητας νεαρής ψυχής. Οι Καρυάτιδες ζωντάνεψαν , αναζήτησαν την αδελφή τους, θυμίζοντας τη χρυσή εποχή του Περικλέους και μεταφέροντας μηνύματα που αγγίζουν την εποχή μας.
Η Διευθύντρια του σχολείου, Μαρία Κονδύλη και ο σύλλογος των δασκάλων του σχολείου ανέθεσαν στο δάσκαλο θεατρικής αγωγής – σκηνοθέτη – συγγραφέα –εικαστικό Τάκη Λουκάτο τη δημιουργία του θεατρικού έργου και τη σκηνοθεσία της παράστασης. Τα Όνειρα από Μάρμαρο πρόκειται να γίνουν βιβλίο από τις εκδόσεις ΑΤΡΕΙΔΩΝ ΚΥΚΛΟΣ.
Τη μουσική ερμηνεία, επιμέλεια και διδασκαλία είχε η μουσικός και δασκάλα μουσικής Αναστασία Χατζηπαύλου. Για την εικαστική επιμέλεια ήταν υπεύθυνη η δασκάλα Εικαστικών Τερέζα Ανταράκη ενώ η ψηφιακή επιμέλεια ήταν της δασκάλας Τ.Π.Ε. Τίνας Κυραγιάννη.
Κατά τη διάρκεια της παράστασης προβλήθηκε βίντεο με τη Μελίνα Μερκούρη να ζητεί από τον διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Η σκηνοθετική προσέγγιση του δεξιοτέχνη και θεατράνθρωπου Τάκη Λουκάτου χωρίς να το επιζητεί κατάφερε να προκαλέσει έντεχνα τον εντυπωσιασμό και τον απέριττο θαυμασμό του πολυπληθούς κοινού που βρέθηκε στο θέατρο .Ο Λουκάτος τόνισε με τους απαραίτητους ρυθμούς του χαρακτήρες. Μέσα από έντονες φωνές επιδίωξε να συγκροτήσει άρρηκτες δυνάμεις και ζωντανά βλέμματα δημιουργώντας μια παράσταση παράλληλη και εφάμιλλη με την ζωή ,γεμάτη από τις ρωγμές της απώλειας αλλά σίγουρα με την προσδοκία της επιστροφής. Ο διαγενεακός ρεαλισμός του με αρκετά επίπεδο και επιδέξιο τρόπο υπήρξε καθηλωτικός και αναμφίβολα ποιητικός.Η γενική σύλληψη του είχε δομητική διάθεση και μέσα από την αφήγηση αποκάλυπτε σε βάθος την γνώριμη υπόθεση που αφορά όλους μας . Οι ήρωες του ήταν οντότητες με την παραδοσιακή έννοια, προσωπεία της κοινωνίας ωστόσο με στερεότυπα που εμπεριείχαν το βάρος της αλήθειας. Η γλώσσα της παράστασης που παρακολουθήσαμε καίρια , αληθινή, καθημερινή, ταυτόχρονα φορτισμένη μετέδιδε συμμετοχικά την ελληνική πραγματικότητα. Με στιγμές συγκίνησης που λειτουργούσαν απόλυτα και επικοινωνιακά απέναντι στην επιθυμία και την αγωνία για την υλοποίηση και την επίλυση του χρόνιου αιτήματος .
