Νόστιμα νοσταλγικές, με τα δέντρα τους, τα γλαστράκια τους, τη γλυκιά τους αύρα, θυμίζουν την εποχή που η πόλη είχε μονοκατοικίες, διώροφα κι αυλές των θαυμάτων.
Φωτογραφία: Χριστίνα Γεωργιάδου
Ωδή στα Φιλετάκια σε πράσινο φόντο
Όλη η γειτονιά τρέχει σε ρυθμούς λίγο πιο αργούς, πιο ήρεμους από ό,τι συνηθίζεται στην πόλη. Τα Φιλετάκια, ταβέρνα-θεσμός της Δάφνης, σε ταξιδεύουν στο 1966, την εποχή που πρωτοάνοιξε το μαγαζί και έγινε προορισμός για τους λάτρεις του καλού κρέατος. Όπως υποδηλώνει το όνομα, δεν πρέπει να παραλείψετε τα φιλετάκια, χοιρινά και κοτόπουλου. Παραγγείλτε οπωσδήποτε και πατάτες κομμένες στο χέρι και ζουμερό χωριάτικο λουκάνικο. Γ.Π.
Εθνάρχου Μακαρίου 126 και Δράμας, Δάφνη, Τ/210-97.30.682.
Ο νοσταλγικός Τσομπανάκος
Παλιά παραθυρόφυλλα, λεμονιές, καρό τραπεζομάντηλα, κρεμασμένες αντίκες στους τοίχους − ο Τσομπανάκος έχει όλο το νοσταλγικό πακέτο. Αν και θεωρητικά είναι πιο χειμερινή ταβέρνα (ο μέσα χώρος είναι πραγματικό μουσείο), η αυλή του δεν πάει πίσω. Θα τον βρείτε σε ένα στενό της Καισαριανής όπου λειτουργεί από το 1954 και θα παραγγείλετε τα λεπτοκομμένα παϊδάκια, μερακλίδικα ντολμαδάκια αυγολέμονο, προβατίνα κοκκινιστή με πατάτες, σαλιγκάρια στιφάδο και πίτες που ψήνονται στη στόφα. Γ.Π.
Ανακρέοντος 2, Καισαριανή, Τ/210-72.48.441
Koύβελος: Σκηνικό… σαν άλλοτε
Με την ασβεστωμένη μάντρα, το χαλικάκι κάτω από τα πόδια σου, τα δέντρα, τα λουλουδιαστά γλαστράκια, γλυκιά, χαλαρή, η αυλή της μονοκατοικίας που στεγάζει τον Κούβελο έχει αύρα άλλης εποχής, κάτι από παλιά ελληνική ταινία. Η ταβέρνα που ξεκίνησε την ιστορία της στου Μακρυγιάννη για να τη συνεχίσει από το 2003 και μετά στο Κουκάκι, κοντά στον περιφερειακό του Φιλοπάππου, μαζεύει παρέες και οικογένειες −είναι καλή ιδέα για τα κυριακάτικα μεσημέρια με τη φαμίλια. Τι τρως εδώ; Μελιτζάνα καπνιστή, σκοπελίτικο στριφτάρι, κολοκυθοκεφτέδες και χανιώτικη μαραθόπιτα, κουρκουμπίνες με κρέμα τυριών, μανιτάρια και απάκι, μπιφτέκι νεροβούβαλου, σουτζουκάκια κι εκείνο το κοκκινιστό ροστ μπιφ με το χοντρό μακαρόνι που το έχουν από πάντα, πασπαλισμένο με πεκορίνο Αμφιλοχίας. Α.Σ.
Γενναίου Κολοκοτρώνη 66, Κουκάκι, Τ/211-40.52.418
Κανάρια: Γαρίδες Πλαταμώνα και ατμόσφαιρα του ‘50
 |  |
Μια αυλή-ταξίδι στον χρόνο. Στο ισόγειο μιας παλιάς μονοκατοικίας στο Μοσχάτο, τα Κανάρια προσφέρουν την σπεσιάλιτέ τους, μεγάλες, ζουμερές γαρίδες Πλαταμώνα και πραγματικά γοητευτική ατμόσφαιρα. Η μεγάλη ασβεστωμένη συκιά στο κέντρο μαζί με το πυκνό κλήμα κρατάνε δροσιά, ενώ όπου και να κάτσει τριγύρω το μάτι σου νομίζεις ότι τηλε-μεταφέρθηκες στο ‘50, την εποχή που πρωτοάνοιξε η ψαροταβέρνα. Τα λευκά καγκελάκια, η σκάλα που οδηγεί στο σπίτι από πάνω −στολισμένη με βασιλικούς σε κάθε βήμα−, οι βαμμένοι τενεκέδες του λαδιού που έχουν γίνει γλάστρες για περήφανες αλοκάσιες, όλα από μια άλλη εποχή αλλά ταυτόχρονα φροντισμένα στην πένα. Εκτός από τις προαναφερθείσες, απίθανες γαρίδες, την ντοματοσαλάτα με το τρικ της έξτρα τριμμένης ντομάτας και λίγα ακόμα ψάρια ημέρας δεν θα βρείτε πολλά ακόμα πράγματα. Ούτε τηγανητές πατάτες. Αλλά δεν θα σας λείψει τίποτα. Γ.Π.
Κανάρη 119, Μοσχάτο, Τ/210-94.22.119
Άμα λάχει στης Νεφέλης: Μεζέδες στο παλιό δημοτικό
Το στεγασμένο σε ένα παλιό δημοτικό σχολείο των Εξαρχείων μεζεδοπωλείο έχει για… υπερατού μια πολύ όμορφη σκιερή αυλή, ιδανική για να… βγεις για διάλειμμα μεσοβδόμαδα. Και το μεσημέρι είναι ωραία κάτω από τις φυλλωσιές και το βράδυ, που ο χώρος φωτίζεται με γλομπάκια. Ο κατάλογος έχει πληθώρα από μεζεδάκια, από φάβα με καραμελωμένο κρεμμύδι και τηγανητή κάππαρη, λουκουμάδες φέτας και κολοκυθοκεφτέδες μέχρι κοντοσούβλι κοτόπουλο και μπιφτεκάκια σχάρας με πατάτες οφτές, αλλά και μια μικρή ενότητα με τυριά από διάφορα μέρη, όπως βολάκι Άνδρου, κρητική γραβιέρα, νιώτικο κατσικίσιο που ωριμάζει σε οινολάσπες ή λαδοτύρι Ζακύνθου. Γεμίζεις τα ποτήρια με μπίρα ή κρασί και καθισμένος δίπλα σε βουκαμβίλιες και λεμονιές σκέφτεσαι τις εποχές που η Αθήνα είχε μονοκατοικίες και διώροφα. Α.Σ.
Καλλιδρομίου 69, Εξάρχεια, Τ/210-38.45.978
Στο Ρεμούτσικο για ωραία παϊδάκια και σουβλιστά
 φωτογραφία: Χριστίνα Γεωργιάδου |  φωτογραφία: Χριστίνα Γεωργιάδου |
Το ημερολόγιο έγραφε 1982 όταν ο Κώστας Δήμας πήρε την απόφαση να μετατρέψει το πατρικό του σπίτι, πολύ κοντά στον ναό του Αγίου Δημητρίου, σε ταβέρνα. Με τους δυο του γιους να συνεχίζουν την παράδοση, στην αυλή του, που είναι πολύ δημοφιλής τώρα το καλοκαίρι, βασιλεύουν παϊδάκια, αρνίσια και προβατίνας, με ψαχνό ζουμερό και λιπάκι που λιώνει στο στόμα, πλην όμως η σχάρα κι οι σούβλες έχουν κι άλλα ωραία να επιδείξουν: μπιφτέκια, λουκάνικα, ροδοψημένες πανσέτες, σπαλομπριζόλες, ένα πολύ καλό κοντοσούβλι… Α.Σ.
Λεωφόρος Αγίου Δημητρίου 120, Άγιος Δημήτριος, Τ/210-97.04.515
H Αυλή στου Ψυρρή είναι ταξίδι στο παρελθόν
 φωτογραφία: Δημήτρης Βλάικος |  φωτογραφία: Δημήτρης Βλάικος |
Κάποτε την έλεγες κρυμμένη. Πλέον η Αυλή στου Ψυρρή σφύζει από κόσμο − θα δεις ντόπιους και πολλούς τουρίστες στα τραπέζια της− αλλά δεν γίνεται να χάσει τη γοητεία της. Το σκηνικό είναι μοναδικό: μια μακρόστενη εσωτερική αυλή σε ένα κτίριο του 19ου αιώνα, με γλάστρες, ασβεστωμένες σκάλες, μπλε παραθυρόφυλλα και πλαστικά τραπεζομάντηλα. Ο προπολεμικός καφενές σήμερα σερβίρει μεζέδες, τηγανιές με συκώτι και χοιρινό, σπετζοφάι και κεφτέδες, ποικιλίες, αγγουροντομάτες, λουκάνικα και ομελέτες ενώ απ’ τα ηχεία παίζουν λαϊκά. Γ.Π.
Αγίου Δημητρίου 12, Ψυρρή, Τ/210-32.17.642
Κάτω απ’ τις πέργκολες στον αιωνόβιο Καραβίτη
Σε λίγα χρόνια κλείνει έναν αιώνα λειτουργίας, αλλά ούτε το μενού ούτε το ντεκόρ έχουν αλλάξει στο ιστορικό ταβερνάκι του Παγκρατίου με τα χαρακτηριστικά κρασοβάρελα στο εσωτερικό και την καταπράσινη αυλή ακριβώς απέναντι, όπου μεταφέρεται η δράση το καλοκαίρι. Έχει άπλα, μωσαϊκά στο πάτωμα, κληματαριές για σκιά ακόμα και ένα παλιό πηγάδι εκεί που στέκονται για να σε υποδεχθούν οι σερβιτόροι. Εκτός από φίνες μπριζόλες και παϊδάκια παραγγέλνουμε οπωσδήποτε τους αρωματικούς, ζουμερούς κεφτέδες. Γ.Π.
Παυσανίου 4, Παγκράτι, Τ/210-72.15.155
Μια Κληματαριά που είναι εκεί από παλιά
 φωτογραφία: Νίκος Κόκκας |  φωτογραφία: Νίκος Κόκκας |
Λειτουργεί από το 1927 και όσο η πόλη αλλάζει γύρω της, η Κληματαριά παραμένει σημείο αναφοράς για το κέντρο. Στην αυλή της παίρνουμε μια γεύση από την ιστορία της Αθήνας και στα τραπέζια της χορταίνουμε τρώγοντας εξαιρετικούς λαχανοντολμάδες, χοιρινό κότσι με πατάτες −που μαγειρεύεται στη γάστρα με το πυρόχωμα− γίγαντες πλακί, χουνκιάρ μπεγεντί, σαλιγκάρια στιφάδο και άλλα κλασικά του ελληνικού μαγειρείου. Γ.Π.
Πλατεία Θεάτρου 2, Τ/210-32.16.629
Πηγή:gastronomos.gr
About Post Author
