"Τραγούδια για τον δρόμο" του Έντυ Διαμαντόπουλου

“Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος, αμετάκλητος, ανίκητος, απροσπέλαστος, αγέλαστος, απαράδεκτος, αδιανόητος. Θα ήθελα να μην ήταν. Θα ήθελα να πιστέψω πως υπάρχει ένα πλάνο ασυνέχειας του θανάτου που δεν κατανοώ, μόνο ορισμένες στιγμές αντιλαμβάνομαι κάποιο μέρος του. Ένα πλάνο που υφαίνεται κρυφά στα δωμάτια των ξενοδοχείων δευτερόλεπτα πριν ανοίξει η πόρτα από τον επισκέπτη. Κάτι σαν συνομωσία.” Μια σκοτεινή ερωτική ιστορία με φόντο τη Βραζιλία. Ένας μοναχικός ταξιδιώτης σε ένα εσωτερικό ταξίδι περιήγησης σε εκείνα τα φωτεινά ή σκοτεινά μέρη που συνθέτουν το παζλ της ζωής του, όπως έγινε ή όπως τη θυμάται. Μια ζωή που στροβιλίζεται γύρω από αναμνήσεις και παραισθήσεις, πειρασμούς και αινιγματικές συνομωσίες, ταινίες και μουσικές, φτηνά δωμάτια ξενοδοχείων και άγνωστες λεωφόρους. Σαν το αυλάκι που ακολουθεί η βελόνα του πικάπ – κάθε φορά που περνάει πάνω από ένα τραγούδι, ο δρόμος βαθαίνει όλο και περισσότερο…

Η κριτική μας

Με μεγάλη ανακούφιση διαπιστώνω πως παρ’ όλη την πολύ δυστοπική εποχή που ζούμε, κάποιοι δεν βάζουν φραγμούς στα όνειρα και τους στόχους τους και με πολύ πείσμα, αγάπη και μεράκι ανοίγουν νέους εκδοτικούς οίκους και κυκλοφορούν βιβλία. Είμαι πάντα της άποψης πως σε μικρότερους εκδότες μπορεί να βρει κανείς διαμαντάκια.
Επίσημη πρώτη, τόσο για τον Έντυ Διαμαντόπουλο, όσο και για τις εκδόσεις BOOKLab, είναι αυτό το βιβλίο, που παρ’ όλο που γράφτηκε μέσα στην πανδημία και την καραντίνα είναι απίστευτα ταξιδιάρικο, ένα βιβλίο που μέσα στον εγκλεισμό μας, όλοι το έχουμε, για την πνευματική μας διαφυγή, ανάγκη, μήπως κάποια στιγμή ανακαλύψουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Ένας ύμνος στα ανήσυχα πνεύματα, που αναζητούν την εσωτερική τους ελευθερία. Με ποιο κόστος όμως;
Διανθισμένο με υπέροχα τραγούδια, τα οποία αρκετοί από μας, δεν μπορεί, φροντίζουμε να ακούμε, όταν διασχίζουμε με το ΙΧ μας κάποια εθνική οδό. Εξ ου και ο τίτλος «Τραγούδια για τον δρόμο».
Όταν παίρνει κάποιος στα χέρια του αυτό το βιβλίο, διαπιστώνει την εξαιρετική ποιότητά του, από το εξώφυλλο, μέχρι και τις μέσα σελίδες. Διαβάζοντάς το, ικανοποιείται απόλυτα από την πολύ καλή επιμέλεια που έχει γίνει.
Με Βραζιλιάνική διάθεση η ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος, αρχής γενομένης από το σκίτσο του εξωφύλλου, με τη γυναικεία φιγούρα να λικνίζεται στον ρυθμό αυτής της μουσικής. Δεν μαρτυράω την ταυτότητά της, μπορείτε μόνοι σας να την ανακαλύψετε.
Έχουμε την αίσθηση πως παρακολουθούμε μια ταινία μικρού μήκους με κεντρικό ήρωα ένα Έλληνα και το οδοιπορικό του. Μια συνεχόμενη τάση φυγής, σαν να προσπαθεί να ξεφύγει από τα φαντάσματά του και να παλεύει να ανακαλύψει την ταυτότητά του.
Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση δίνει την προσωπική σφραγίδα του συγγραφέα, που αρκετές φορές μπαίνει ο ίδιος στον ρόλο του πρωταγωνιστή.
Γινόμαστε μάρτυρες μιας ερωτικής ιστορίας δύο ανθρώπων, που ενώ ξέρουν πως τελικά θα χωρίσουν, τολμούν να βιώσουν τον απόλυτο έρωτα.
Προσωπικά εντυπωσιάστηκα και δίνω όλα τα εύσημα, τόσο στον νεοσύστατο εκδοτικό οίκο όσο και στον συγγραφέα και περιμένω μια εξαιρετική και ανάλογη συνέχεια και από τους δύο.