“Πύρινη κόλαση” της Κική Τσιλιγκερίδου

Η Αθήνα καίγεται από τον καύσωνα. Οι πάντες υποφέρουν. Όχι όμως όπως υπέφερε ο νεαρός τηλεπαρουσιαστής στο οροφοδιαμέρισμα της Δαφνομήλη, στον Λυκαβηττό.

Το ολόγυμνο πτώμα του ήταν ξαπλωμένο ανάσκελα στο μέσο του κρεβατιού, με τα χέρια διάπλατα ανοιχτά και τα πόδια τεντωμένα και διπλωμένα στους αστραγάλους. Το αίμα του είχε ποτίσει τα πάντα. Αλλά το περισσότερο ήταν συγκεντρωμένο στο στήθος… και χαμηλά στην κοιλιά του. Ο Αλέξανδρος Κορρές βασανίστηκε πριν πεθάνει. Ο δολοφόνος έκανε τα πάντα για να υποφέρει όσο γινόταν περισσότερο. Για να τρελαθεί.

Η Στέλλα Άνταμς ξέρει ότι αυτή τη φορά έχει να κάνει με έναν σαδιστικό δολοφόνο, έναν σίριαλ κίλερ που τρέφεται από τον πόνο των άλλων και σκηνοθετεί με κάθε λεπτομέρεια τις ενέργειές του. Ξέρει ακόμη ότι στο πρόσωπο του βασανιστή μπορεί να δει την αντανάκλαση του κρυφού εαυτού της.

Και ξέρει πως, για να τον πιάσει, πρέπει να περπατήσει μέσα στην ίδια την Κόλαση. Η δεύτερη περιπέτεια της αστυνόμου Στέλλα Άνταμς είναι μια κατάβαση στη φρίκη.

Η κριτική μας

Ενώ το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα της κυρίας Τσιλιγκερίδου, «Βυθισμένος Ουρανός» με ηρωίδα την αστυνόμο Στέλλα Άνταμς είναι μια αφήγηση σε μια απόλυτα dark ατμόσφαιρα, και σε αυτό να βοηθά και ο σκοτεινός, μόνιμα βροχερός καιρός των Αθηνών, σε μια Ελλάδα της κρίσης, σε αυτό το 2ο μέρος με την ίδια πρωταγωνίστρια βέβαια, η ατμόσφαιρα είναι ακόμα πιο σκοτεινή, σε μια Αθήνα που σχεδόν κυριολεκτικά φλέγεται, κοχλάζει από έναν καύσωνα που δεν λέει να υποχωρήσει στο ελάχιστο. Μοιάζει απόλυτα με μια ΠΥΡΙΝΗ ΚΟΛΑΣΗ .Φαντάζομαι πως οι φίλοι του είδος σίγουρα θα το λατρέψουν. Κι αυτό το σκοτάδι δεν υπάρχει μόνο σαν ατμόσφαιρα της ιστορίας αλλά υπάρχει και μέσα στον ψυχισμό της ηρωίδας.

Και τα δύο βιβλία μπορούν να διαβαστούν ανεξάρτητα μεταξύ τους, μιας και είναι διαφορετικές, αυτοτελής ιστορίες, αλλά παρ’ όλα αυτά παραμένουν η μια συνέχεια της άλλης.

Η ηρωίδα, ή μάλλον η αντι-ηρωίδα της ιστορίας μας παραμένει κι εδώ αντισυμβατική, ασυνήθιστη, εκκεντρική, που σε καμία περίπτωση δεν θα την χαρακτήριζε κανείς σαν τη γυναίκα της διπλανής πόρτας. Παραμένει απόλυτα ανθρώπινη, με τα πάθη της, τους φόβους της, γεμάτη με απόγνωση και πανικό, με τους δαίμονές της, που αγωνίζεται να τους διαχειριστεί. Και με την ίδια ένταση αγωνίζεται να διαλευκάνει κάθε σκοτεινή υπόθεση. Έχει σπάσει κάθε είδους καλούπια, κι έχει ξεφύγει πλέον από κάθε κανονικότητα.

Η εισαγωγή είναι σοκαριστική, η υπόθεση πρωτότυπη, η πλοκή δε, απόλυτα κινηματογραφική με λεπτομερείς περιγραφές βουτηγμένες στη φρίκη, με εικόνες σκληρές όπου  η συγγραφέας μας δεν αποφεύγει το σπλάτερ. Με ένα τέλος, ειλικρινά αναπάντεχο, που μας χαρίζει μόνο ανακούφιση. Η Κική Τσιλιγγερίδου μας πείθει πως έχει μια ταλαντούχα πένα και καταφέρνει να μας συμπαρασύρει σε αυτή την κόλαση..

Η ελληνική αστυνομική λογοτεχνία στα καλύτερά της. Πολύ θα μου άρεσε να δω αυτά τα βιβλία να μεταφέρονται με ξένη συμπαραγωγή, στη μεγάλη οθόνη. Θα τους άξιζε και με το παραπάνω.

Για αυτό αγαπητοί φίλοι του είδους, σας προκαλώ να το απολαύσετε.

της Λίτσα Κοντογιάννη

https://mesotexnis.gr/vivlia/kritikes/pyrini-kolasi/

ΠΥΡΙΝΗ ΚΟΛΑΣΗ

About Post Author

+ There are no comments

Add yours