«Δεν θα ξεχάσω τη μέρα που μικρός μου έδωσαν να φορέσω γυναικεία παπούτσια και «κώλωσα». Αυτά είχαν. Πήγα στο σχολείο και περπατούσα ξυπόλυτος. Και με βλέπει η οικογένεια Πολυμέρου και μου λένε: θα σου πάρουμε εμείς παπούτσια. Και μου πήραν παπούτσια που φορούσε ο Νίκος Γκάλης», περιγράφει ο Θανάσης Βισκαδουράκης.
«Πήγα στο σπίτι, χάλασα με ένα μαχαίρι τα γυναικεία παπούτσια και καθόμουν και χάζευα τα καινούργια. Φορούσα πλέον ωραία αθλητικά παπούτσια», εξομολογείται ο γνωστός ηθοποιός στην κάμερα της ΕΡΤ1.
«Στο ορφανοτροφείο ζήσαμε βία αλλά ήταν διαφορετικές εποχές τότε. Έχουν σπάσει τρεις σκούπες στην πλάτη μου, να σε κλωτσάνε, να κάθεσαι κάτω από νιπτήρες, να είσαι στην απομόνωση. Ίσως ήταν να τιμωρηθώ», αφηγείται στη συνέχεια ο Θανάσης Βισκαδουράκης για τα χρόνια που μεγάλωσε σε ίδρυμα.
«Ήμουν ένα αδιάβαστο, αμόρφωτο παιδί. Ήμουν άτακτος αλλά πάντα καλό παιδί, δεν μαρτυρούσα ποτέ τις σκανταλιές των συμμαθητών μου. Ήμουν πολύ περήφανος, δεν σήκωσα ποτέ χέρι. Με τιμωρούσαν, επειδή κατάλαβαν ότι εγώ κρυβόμουν πίσω από τη δραπέτευση και το αποδέχθηκα αυτό», σημειώνει στην ιστορία του ο ηθοποιός.
«Ήμασταν αθώα παιδιά και από διαλυμένες οικογένειες. Σκεφτείτε ένα παιδί 16-17 χρονών να περιπλανιέται μόνο του στην Αθήνα. Δεν με είχε χαϊδέψει κανένας ποτέ στα μαλλιά, ήμουν ένας Μόγλης. Η γυναίκα μου μού έμαθε να κάνω δώρα, δεν ήξερα εγώ από τέτοια», εξομολογείται ο Θανάσης Βισκαδουράκης σε άλλο σημείο της συνέντευξης.
About Post Author
