Κατερίνα Μπιλάλη: "Με το θέατρο ο χρόνος διαστέλλεται"

του Σταθη Παπούλια

Η Κατερίνα Μπιλάλη είναι ηθοποιός, θεατρολόγος και θεατρική μεταφράστρια. Είναι αριστούχος απόφοιτη του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών και πτυχιούχος της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών. Έχει παρακολουθήσει διάφορα επιμορφωτικά σεμινάρια με αντικείμενο τη Θεατρική Τέχνη πάνω στο αυτοσχεδιαστικό, σωματικό και ψυχολογικό θέατρο, αλλά και στον Χορό. Το 2018 ήταν υποψήφια για το Βραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου, από την Ακαδημία Ελληνικών Βραβείων Τέχνης, για την ερμηνεία της στην παράσταση “Γαμήλιο εμβατήριο”.

Είχε συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές. Ήταν πολύ καλή στις οθόνες μας μέσα από την παράσταση της Άννας Αδριανού, «Οι πιο δυνατές», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κυριακού και Κώστα Κιμούλη.

Φέτος παίζει στο “Νέα απ’ τον Θερβάντες” στο θέατρο Μεταξουργείο.

Πρώτα – πρώτα να τα πάρουμε από την αρχή και να μας πείτε για τις σπουδές σας και την πορεία σας

Έχω αποφοιτήσει από τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών πριν εικοσιδύο χρόνια και από τη Θεατρικών Σπουδών Πάτρας μόλις φέτος. Επίσης, φέτος ξεκίνησα μεταπτυχιακές σπουδές στη σχολή Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Έχω είκοσι χρόνια «πτήσης» στο θεατρικό σανίδι, αφού δουλεύω ανελλιπώς όλα αυτά τα χρόνια με εξαίρεση δύο χρόνια που έφερα στον κόσμο την κόρη μου.

Τι είναι αυτό που σας οδήγησε να ασχοληθείτε με το θέατρο;

Με το θέατρο ο χρόνος διαστέλλεται, είτε ως θεατής και πολύ περισσότερο ως ηθοποιός, σου δίνεται η δυνατότητα να «ζήσεις» παραπάνω από μία ζωές. Είναι σαν να μπαίνεις σε χρονοκάψουλα και να μεταφέρεσαι σε άλλο χωροχρόνο, γνωρίζοντας χαρακτήρες που εμπλουτίζουν τη σκέψη σου και ίσως θεραπεύουν την ψυχή σου. Αυτό για μένα ήταν πολύ δελεαστικό και γοητευτικό, αν όχι αναγκαίο.

Αν θα μπορούσατε να μας παρουσιάσετε εν συντομία ποια είναι η Κατερίνα Μπιλάλη τι θα μας λέγατε ;

Είναι μια μητέρα, σύντροφος, κόρη, εργαζόμενη, φοιτήτρια, που δεν ξέρει να τα παρατάει.

Από όλα αυτά που έχετε παίξει ποιο είναι το κορυφαίο για σας;

Δεν ξέρω αν μπορώ να ξεχωρίσω αλλά ένας από τους ρόλους που μου άνοιξε νέο δρόμο στην υποκριτική φόρμα, ήταν ο ρόλος της Κλεονίκης στο έργο «Νικήρατος…ο δρόμος για την Ελευθερία» της Ευανθίας Καΐρη, αφού ενσωμάτωνε τραγωδιακά στοιχεία, τα οποία για μένα είναι υπό έρευνα και μελέτη.

Στο θέατρο υπάρχουν όρια τέλους ή όχι;

Όσο δεν «ενοχλούμε» σωματικά και ψυχικά τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόμαστε, όχι δεν υπάρχουν όρια τέλους, όπως δεν υπάρχουν στη φαντασία. Ένα μότο μου στο θέατρο που ξενίζει πολλές φορές τους συναδέλφους είναι όταν λέω: «Κάνουμε ότι θέλουμε»!! Και φυσικά αυτό που εννοώ είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει απόλυτη ελευθερία για να μπορέσει ο ηθοποιός να εκφράσει σωματικά αυτό που αισθάνεται, διότι αυτό που αισθάνεσαι δεν είναι ποτέ λάθος.

Υπάρχει κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρο και αν ναι ποιο είναι;

Θα ήθελα να ταξιδέψω στη Νέα Ζηλανδία.

Πως βιώσατε τον κορονοϊό και πως βλέπετε όλη την κατάσταση που έχει επιφέρει η πανδημία στον Πολιτισμό και σε όλα τα καλλιτεχνικά δρώμενα της χώρας;

Προσπάθησα να είμαι δημιουργική, γι’ αυτό και ασχολήθηκα με την μετάφραση του έργου του Neil Simon, «The good doctor», η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ηριδανός με τίτλο «Ντόκτορ Τσέχωφ» και συμμετείχα σε μια διαδικτυακή παράσταση «Οι πιο δυνατές» της Άννας Αδριανού, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κυριακού. Το θέατρο, όμως, είναι άμεσο και εφήμερο και αυτή είναι η ομορφιά του. Είναι απαραίτητη η παρουσία του κοινού, γιατί και αυτό αποτελεί έναν συντελεστή της παράστασης που τη συνδιαμορφώνει. Δυστυχώς βρισκόμαστε ακόμα στο μάτι του κυκλώνα και αυτό επηρεάζει φυσικά, και τον πολιτισμό, διότι σε ένα τέτοιο φοβικό κλίμα δυσκολεύεται να επιτευχθεί η απελευθέρωση ακόμα και του πνεύματος.

Τι θετικό πιστεύετε ότι έφερε η εμφάνιση του κορονοϊού στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε ανθρώπους και καταστάσεις;
Το πιο θετικό που συνέβη σ’ αυτά τα χρόνια της ενδοσκόπησης και επαναξιολόγησης των αξιών μας, ήταν η εξάπλωση του κινήματος me too και στην Ελλάδα. Έσπασε μία σιωπή δεκαετιών ή μάλλον ράγισε τη σιωπή γιατί ακόμα παραμένουν στα συρτάρια της λήθης πολύς πόνος σωματικός και ψυχολογικός. Ας πούμε ότι έγινε μια αρχή στη διεκδίκηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης και στον επαναπροσδιορισμό των πατριαρχικών προτύπων.

Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς;
Σημαίνουν το αποτέλεσμα μιας συνεχούς προσπάθειας για καλυτέρευση των δυνατοτήτων μου. Σημαίνει ότι δεν επαναπαύομαι στα κατακτημένα αλλά ερευνώ και βρίσκω νέους δρόμους, παρ’ όλες τις απογοητεύσεις και τις απορρίψεις. Σημαίνει προχωρώ!

Μετά το “Νέα απ’ τον Θερβάντες” τι ετοιμάζεται;

Η επόμενη παράσταση που ετοιμάζουμε με τους Theartes, τη θεατρική εταιρεία που έχω δημιουργήσει με τον Κωνσταντίνο Κυριακού, είναι το έργο του Σαίξπηρ «Πολύ κακό για το τίποτα». Θα παιχτεί από τέλος Ιανουαρίου στο θέατρο Μεταξουργείο και ανυπομονώ να αναμετρηθώ με τον πολύ ενδιαφέροντα ρόλο της Βεατρίκης.