Έκθεση ζωγραφικής της Νατάσσας Γρυλλάκη στην Πινακοθήκη Λέφα στο Ψυχικό

του Λεόντιου Πετμεζά

Η Δημοτική Πινακοθήκη Λέφα,Κοκκώνη 15 στο Ψυχικό παρουσιάζει από 17 Μαΐου ως 7 Ιουνίου 2024 το μοναδικό έργο της σύγχρονης Ελληνίδας εικαστικού Νατάσσας Γρυλλάκη με τίτλο TIMELESS με επιμέλεια της ιστορικού τέχνης – μουσειολόγου Ελίζας Γερολυμάτου.

Στην απόλυτα εμπεριστατωμένη και ιδιάζουσα μινιμαλιστική τεχνική της δημιουργού διακρίνουμε την μνημειακή έκφανση της κυρίαρχης χροιάς και την συναισθηματική φόρτιση στην οποία απεικονίζονται εύληπτα και ευπρόσδεκτα τάσεις που αναφέρονται στην δόμηση της σύλληψης, στην φωτισμένη ενδοσκόπηση και στην γεωμετρική δύναμη. Πρόκειται για μια καινοτόμα συρραφή συνθέσεων που η συνύπαρξη τους έχει συνολικό ενδιαφέρον.Τα εκθέματα χαρακτηρίζονται από ποικίλες επισημάνσεις της χρωματικής απόδοσης και της συντονισμένης περιήγησης σε σχηματικά διαδραματιζόμενα μοτίβα εικαστικής γραφής .Η συγκεκριμένη διαδρομή εμπεριέχει την περιπέτεια σε ευρύτερες ζωτικές και ζωογόνες διεξαγωγές .Από την πλευρά του θεατή διακρίνουμε την επικείμενη παρέμβαση της δράσης και την εμβάθυνση σε οικείες στάσεις με υποκείμενη ελευθερία επίδρασης που στηρίζονται άρρηκτα στην καταγραφή των στοιχειωδών και των συνοπτικών θεωρητικών απεικονίσεων της υποβλητικής διάταξης . Προσδιορίζουν τις γραμμές της συγκροτημένης οντότητας και της συνειρμικής διάστασης που τονίζονται φορμαλιστικά από την υφή των διακυμάνσεων και των διευθετήσεων. Το καίριο διάκοσμο της προτασιακής συνοχής προβάλλει το θεματικό περιεχόμενο των κατάλληλων υλικών που μέσα από ουσιαστικούς συμβολισμούς συγκινούν διαχρονικά .Χάρη στην διαδραστική λεπτομέρεια της μετάπλασης εκπέμπουν με εκφραστική προοπτική την συγκριτική ενδυνάμωση. Εμπλουτίζουν τις προσπίπτουσες σημασιολογικές κατευθύνσεις που προκαλούν το κοινό να τις προσελκύσει και να αποκτήσει την γνωριμία με ένα διαφορετικό σύμπαν απεικόνισης . Απαντώντας σε ερωτήματα αντλούν προσδοκίες από τις συμπτωματικές και τις άρτιες ενοράσεις . Στο επίπεδο της σχεδίασης τα ιδιότυπα επιτεύγματα συνδυάζουν την προσεγμένη δωρική παρουσία που τονίζεται περισσότερο με τα σύμβολα αυθεντικότητας και με τις ιδιαιτερότητες της ασύγκριτης λειτουργικής και αισθητικής αντίληψης. Με την αυστηρή και την επαρκή διατύπωση των επιλεγμένων προθέσεων αναδεικνύονται γωνίες και τις οπτικές της θέασης που παραβολικά αναπτύσσονται με διαφάνεια και διαύγεια παράλληλα με τις ελεγκτικές συμπεριφορές. Στις επιφάνειες που παρακολουθούμε οι διττές τομές της λιτής στάθμισης ενεργοποιούν εμφανέστατα την καλλιέργεια ενός εικαστικού εγχειρήματος με βαθμούς αυτόνομης αντανάκλασης που ανακυκλώνουν εργονομικά τις κλίμακες της άσκησης και τις ιδεώδεις αναλογίες της αντιμετώπισης.

Η καλλιτέχνιδα σε αυτήν την «σχεδόν» ενότητα (μιας και η έμπνευση έχει τα ασταθή και εκρηκτικά μεταβαλλόμενα χαρακτηριστικά της φωτιάς) επιχειρεί να εκφράσει αυτήν την άφατη, μαγική εμπειρία της «απουσίας του χρόνου»: την συνύφανση της συνειδητότητας της πράξης αλλά και της απουσίας της ταυτόχρονα.

Η Νατάσσα Γρυλλάκη δρα όντας εντελώς απορροφημένη σε αυτό που δημιουργεί πράγμα το οποίο την οδηγεί σε πλήρη μεταμόρφωση της αίσθησης του χρόνου και του εγώ – η υποκειμενική αίσθηση του εαυτού δεν είναι παρούσα ενώ η επίγνωση συνεχίζει να υφίσταται. Το καθετί συμβαίνει εκτός χρόνου.

Η σχεδόν διαλογιστική επανάληψη μοτίβων που χορεύουν λες και τα κινεί αόρατη ενέργεια, χρησιμεύει σαν ανατολίτικη “mantra” η σαν προσευχή και ευχή και φυλαχτό ταυτόχρονα. Στόχος αυτής της ενότητας είναι το να μεταφερθεί στον θεατή αυτός ο εσωτερικός κόσμος δονούμενης άχρονης ενέργειας με την μουσική και την παράξενη και άγρια ομορφιά της.

Η εικαστικός αγαπά να χρησιμοποιεί οποιοδήποτε υλικό ή τεχνική που να μπορεί να αποδώσει ότι επιθυμεί να δημιουργήσει. Τα τελευταία χρόνια όμως επί το πλείστον ζωγραφίζει σε Γιαπωνέζικο χαρτί, γνωστό σαν Shoji (Shojo Gami). Το χαρτί αυτό χρησιμοποιείται από τους Ιάπωνες στα διαχωριστικά εσωτερικών χώρων και δίνει μια μοναδικά μαγική ατμόσφαιρα. Είναι ημιδιάφανο, σατινέ από την μια μεριά, ελαφρώς πορώδες από την άλλη και παράξενα ανθεκτικό. Χρησιμοποιεί χρώματα με βάση πάντα το νερό, graffiti sprays, ακρυλικά, πολλά μολύβια διαφόρων ειδών όπως λαδιού, ακουαρέλας και σαγκουίνες. Δουλεύει συχνότατα με στένσιλς που κατασκευάζει από διάφορα υλικά αλλά και άλλα έτοιμα πράγματα, όπως για παράδειγμα μια δαντέλα, ένα ιδιαίτερο χαρτί περιτυλίγματος ή οποιοδήποτε διάτρητο βιομηχανικό ή μονωτικό υλικό που της δίνει την δυνατότητα να δημιουργήσει φόρμες, όγκους, επίπεδα και μοναδικές ματιέρες. Το χαρτί Shoji, (αφού δημιουργηθεί η βασική χρωματική βάση και φόρμες) κολλιέται με μια ισχυρότατη κόλλα αγιογραφίας πάνω σε τελάρα η ξύλα κομμένα σε φόρμα. Εδώ ξεκινά η κυρίως δουλειά, μια δουλειά που θέλει να παραμένει αόρατη και κρυφή και δεν σταματάει παρά μόνο όταν το τελικό αποτέλεσμα την ικανοποιεί.

Καθ’ όλη την διάρκεια της ζωγραφικής τα διαφορετικά μέσα – σπρέι, μολύβια και ακρυλικά – σταθεροποιούνται με διάφανο βερνίκι και η δουλειά συνεχίζεται.

Έχει την εμμονή να θέλει το τελικό αποτέλεσμα να έχει χαρακτήρα ή να δίνει την ψευδαίσθηση τυχαιότητας – να μοιάζει πως δεν αγγίχτηκε από ανθρώπου χέρι παρόλο που τελικά καθόλου τυχαίο δεν είναι… αντιθέτως μάλιστα.

Είναι σαν κατά κάποιο τρόπο να θέλει να νομίζει ο θεατής ότι το έργο δημιουργήθηκε από μόνο του ως δια μαγείας.

Βιογραφικό:Η Αναστασία Γρυλλάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ecole Nationale Superieure de Beaux Arts στο atelier του Vladimir Velicovic με εξειδίκευση στο σχέδιο.

Η πρώτη της ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο Μπενετάτου στο Ψυχικό .Στην συνέχεια εξέθεσε στην γκαλερί Ζυγός και στο Πολιτιστικό Κέντρο Ξάνθου στην Ήπειρο. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις όπως στην Πινακοθήκη Πιερίδη, στην γκαλερί Δίμιτο (Κρήτη),στην Jim Thomson Group (Αθήνα), στην Gallery K London κ.α.

Παράλληλα και μέχρι σήμερα εξελίσσει το concept “art2where”? δουλεύοντας με ανακυκλώσιμα χρηστικά αντικείμενα και ρούχα. Το 2004 σαν Head Designer σχεδίασε και δημιούργησε τα κοσμήματα και τα αξεσουάρ της “Κλεψύδρας” για την Tελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (Παπαϊωάννου/Μέντης).

Από το 2004 μέχρι και το 2012 εργάστηκε σαν σκηνογράφος και ενδυματολόγος για μια σειρά θεατρικών και χοροθεατρικών παραστάσεων στο Εθνικό Θέατρο, στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη, στο Altera Pars Theatre, στο θέατρο Ειρήνης Παπά-Φεστιβάλ Αθηνών κ.α. Συνεργάστηκε με σκηνοθέτες και χορογράφους όπως οι: Φρόσω Λύτρα, Μαριάννα Κάλμπαρη, Άγγελος Μέντης, Φώτης Νικόλαου κ.α.

Παράλληλα μέχρι σήμερα πειραματίζεται στον χώρο των εικαστικών με διαφορετικά μέσα και υλικά αντλώντας έμπνευση κυρίως από τις Ασιατικές Τέχνες, την Ποίηση και την Φιλοσοφία. Το 2019 παρουσίασε την τέταρτη ατομική της έκθεση στην Πινακοθήκη Λέφα στο Ψυχικό με επιμέλεια της Ελίζας Γερολυμάτου. Το 2021 παρουσίασε εκθέσεις στο Μουσείο Χριστιανικής Τέχνης της Άνδρου και στο Ίδρυμα Τσιχριτζή στην Αθήνα .Το 2023 εξέθεσε στην γκαλερί Αδαμαντία στην Άνδρο, στην ArteVisione Gallery, στην γκαλερί του Νότου στον Πειραιά και πάλι στο Ίδρυμα Τσιχριτζη. Το 2024 συμμετείχε σε digital ομαδική της Artio Gallery. Επίσης έχει δουλέψει σαν καλλιτεχνική επιμελήτρια για την Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς (Art Show of 20 Young Artists) και το Μουσείο Γουλανδρή (Gemine Muse). Έργα της βρίσκονται στο ξενοδοχείο Sofitel του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και την Άνδρο.

Περισσότερες πληροφορίες και εικόνες στο www.Anastasiagryllaki.com