Πόσο μακριά μπορούμε να πάμε με τη λογική της αρπαχτής;

του Krikor Tsakitzian

Η κατάσταση στον τουριστικό τομέα της χώρας μας, έχει περάσει στο πιο επικίνδυνο στάδιο, όπου από τους περισσότερους επιχειρηματίες επικρατεί η τακτική, “η αρπαχτή, της αρπαχτής” κι όποιος αντέξει.

Φίλος δοκίμασε να κλείσει δωμάτιο για ένα βράδυ, για δύο άτομα, στο κλειστού τύπου ξενοδοχείο sofitel, του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος.

Εκεί εγώ δεν μένω που να με πληρώνουν.

Πρέπει να είναι πολύ μεγάλη ανάγκη για να το επιλέξει κάποιος κι αυτό εκμεταλεύονται οι ιδιοκτήτες του.

Η τιμή για ένα βράδυ ήταν 414 ευρώ χωρίς πρωινό. Με πρωινό για δύο άτομα έφτανε στα 464 €, φυσικά όχι σε καμιά σουίτα, σε ένα απλό δωμάτιο, με ένα διπλό κρεβάτι κι από πάνω σου να ανεβοκατεβαίνουν ανά ένα λεπτό τα αεροπλάνα που προσγειώνονται και απογειώνονται στο Ελ. Βενιζέλος.

Χωρίς παράθυρα, με κλειστό κύκλωμα αεραγωγού να φιλτράρει όλο το καυσαέριο του αεροδρομίου και να το εισπνέεις ως καθαρό οξυγόνο.

Όση μόνωση κι αν έχει το συγκεκριμένο ξενοδοχείο ο θόρυβος, παραμένει θόρυβος καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου.

Φυσικά και ο άνθρωπος έκλεισε σε άλλο, καλύτερο ξενοδοχείο, με κόστος λιγότερο από τη μισή τιμή που χρεώνει το sofitel.

Αν δεν αλλάξουν τα πράγματα γρήγορα, η ζημιά που θα υποστεί ο τουρισμός στη χώρα μας θα είναι πολύ μεγάλη και χωρίς επιστροφή.

About Post Author