της Κατερίνας Καλογήρου

Εκδ. Ψυχογιός, μτφρ. Καψάλης Χρήστος, έκδοση στα ελληνικά 2019

Περίληψη οπισθόφυλλου

Όλοι ξέρουν το όνομά του. Όλοι νομίζουν ότι ξέρουν την ιστορία του.
Ρώμη, 37 μ.Χ. Ο αυτοκράτορας είναι στα τελευταία του. Κανένας δε γνωρίζει πόσος χρόνος τού απομένει. Ο αγώνας για την εξουσία ξεκινάει.

Όταν ο ασθενής Τιβέριος ρίχνει την οικογένεια του Καλιγούλα στη μάχη για τη διαδοχή, σε μια προσπάθεια να επαναφέρει την τάξη, θα αλλάξει τη μοίρα της αυτοκρατορίας και θα δημιουργήσει έναν από τους πλέον διαβόητους τυράννους της Ιστορίας, τον Καλιγούλα. Αλλά ο τελευταίος ήταν πραγματικά τέρας;

Ξεχάστε όλα όσα νομίζατε ότι ξέρετε. Και αφήστε τη Λιβίλλα, τη μικρότερη αδερφή και έμπιστη του Καλιγούλα, να σας αφηγηθεί τι συνέβη πραγματικά. Πώς ο ήρεμος και τρυφερός αδερφός της έγινε ο πιο δυνατός άνθρωπος στη γη. Και πώς, με ψέματα, φόνους και προδοσίες, η Ρώμη άλλαξε για πάντα….

Βιβλιογνώμη

Σήμερα, καλέ μου αναγνώστη, θα σου μιλήσω για ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Ξέρω, δεν το περίμενες καθόλου, δεν με έχεις πάρει χαμπάρι οτι είμαι φαν του είδους. Θα σε πάω στην αρχαία Ρώμη, και με την Λιβίλλα θα περιηγηθούμε στις αυτοκρατορικές αυλές του θείου της Τιβερίου, και το αδελφού της Καλιγούλα. Ένα θα πω, αλλά δε θα σωπάσω μετά, ο Θεός με φύλαξε και δεν βρέθηκα στην Ρώμη της εποχής εκείνης, και αν βρέθηκα σε καμιά πρότερη ζωή, ευτυχώς δεν τη θυμάμαι. Τί γινόταν εκεί ρε παιδιά; Πανικός, μέχρι να ξεπεράσεις το ένα σοκ, ερχόντουσαν άλλα τρία. Και όχι απλά σοκ, μιλάμε ότι άνοιγε η γη κάτω από τα πόδια σου.

Το βιβλίο είναι καταιγιστικό. Συνεχώς γίνονται πράγματα και πρέπει να παίρνεις βαθιές ανάσες ώστε να μπορείς να προχωρήσεις παρακάτω. Αν γινόταν σειρά, θα ήταν πιο δραματική και από το Grey’s anatomy, αλλά χωρίς μυξοκλάματα. Την ιστορία μας διηγείται η μικρότερη αδελφή του Καλιγούλα, η Λιβίλλα, η οποία από τα μικράτα της έβλεπε την οικογένειά της να διαλύεται. Όλα ξεκινούν μετά τον θάνατο του Γερμανικού, το τρομερού αυτού στρατηγού και πάτερ φαμίλια των προαναφερθέντων, που πέθανε στη Συρία υπό πολύ ύποπτες συνθήκες, και έτσι η φαμίλια μάζεψε τα μπογαλάκια της και επέστρεψε στη Ρώμη. Τί το ‘θελες να είσαι γόνος ενός λατρεμένου από λαό και στρατό αξιωματικού, ο οποίος μάλιστα είχε αναδειχθεί ως ιδανικός υποψήφιος για τον αυτοκρατορικό θρόνο; Μόνο προβλήματα έφερε στα μισά γηραιότερα μέλη της οικογένειάς του. Και στα νεώτερα, για να πούμε την αλήθεια. Οι Ρωμαίοι παιδί μου, ήταν έτοιμοι να μαχαιρώσουν τους πάντες προκειμένου να μη μαχαιρωθούν πρώτοι. Έχωναν τη λεπίδα στα σπλάχνα μέσα, και μετά ρωτούσαν μήπως δεν είναι (ο σφαγμένος) αυτός που νόμιζαν, ή αν τελικά (ο σφαγμένος) έχωσε το χέρι του μέσα από τον χιτώνα για να ξυθεί και όχι για να βγάλει μάχαιρα δολοφονική. Κόμπλεξ. Δεν μπορούσες να κυκλοφορήσεις με την ησυχία σου. Η φρουρά των αυτοκρατόρων, πόλεμο δεν είχε δει, αλλά είχε ματώσει τα χέρια της με αίμα διάφορων αυτοκρατόρων. Η σύγκλητος…πτιιιι…ας μην ανοίξω το στόμα μου. Μπάχαλο. Σου λέγανε καλημέρα και κοιτούσε από το παράθυρο αν είχε όντως ανεβεί ο ήλιος στον ουρανό.

Ο συγγραφέας επέλεξε να ασχοληθεί με μία αρκετά μισητή προσωπικότητα, τον Καλιγούλα, ο οποίος όμως φαίνεται πως ήταν θύμα του «Τύπου» της εποχής. Οι σωζόμενες πηγές που αναφέρονται στην αφεντιά του, είναι γραμμένες από ανθρώπους που έζησαν τουλάχιστον δύο γενιές μετά από τον ίδιο, και έτσι οι ιστορικοί είναι πλέον αρκετά διστακτικοί σχετικά με τις πληροφορίες που έφτασαν στα αυτιά μας σήμερα. Η καταδίκη της μνήμης του, θα συνέβαλε στην υπερβολή και διάνθιση των κατηγοριών εναντίον του. Βέβαια, όπου υπάρχει καπνός, θα υπάρχει και φωτιά. Όμως η αλήθεια ίσως είναι πιο σύνθετη. Ο Τέρνι, λοιπόν, σου λέει, κάτσε ρε μπρο. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Έλα λίγο να το πιάσουμε λέξη λέξη, και να δούμε τις αντιφάσεις. Ο Καλιγούλας που μας παρουσιάζει, είναι διαφορετικός από αυτόν που έχουμε μάθει από τα εγχειρίδια της ιστορίας. Και παρόλο που τα πράγματα δεν πάνε καλά, το ψυχογράφημα που καταθέτει στις σελίδες του είναι τόσο συγκλονιστικό, που καταλαβαίνεις γιατί τα πράγματα πήραν την συγκεκριμένη τροπή, και στεναχωριέσαι. Καλέ μου αναγνώστη, εγώ, στεναχωρέθηκα. Δεν θα στο κρύψω. Μπήκα μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Κρεμόμουν από τα χείλη της Λιβίλλας, και παρακαλούσα κάποιος να έκανε μια αγκαλίτσα στον Άνακιν, ε συγγνώμη, στον Καλιγούλα ήθελα να πω, προτού τα πάρει κρανίο και δεν αφήσει κολυμπηθρόξυλο όρθιο. Και η Λιβίλλα…αχ η Λιβίλλα. Δεν θα πω τίποτα γι αυτήν, θα σε αφήσω να ανακαλύψεις μόνος σου τη βερσιόν που μας παρουσίασε ο Σάιμον.

Αν περιμένεις να διαβάσεις για τα περιβόητα όργια, θα απογοητευτείς. Αν περιμένεις να δεις έναν τρελό μανιακό θα απογοητευτείς πάλι. Θα διαβάσεις για την διαμόρφωση ενός χαρακτήρα, ο οποίος μέσα από τρομερά αντίξοες συνθήκες προσπάθησε να επιβιώσει χωρίς να θάψει άλλους στο διάβα του, και είχε όνειρο να «καθαρίσει» τη δυσωδία της Ρώμης. Μετά, βέβαια, έθαψε κόσμο, όμως πάλι καλά που δεν είχε κανένα φωτόσπαθο πρόχειρο. Το μόνο κακό με το βιβλίο, είναι που δεν βρήκαμε πήραμε το αίμα μας πίσω για την συμπεριφορά της άλλης αδελφής του, της Αγριππίνας (that b$@%#)…όμως η ιστορία δεν πάει όπως τη θέμε εμείς…ίσως αν ο Τέρνι έπιανε να γράψει το βιβλίο γι αυτή, να τη βλέπαμε αλλιώς. Αν και πάλι πιστεύω πως θα ευχόμασταν έναν καλό, εχμ, γκουχ, εεεεε παράδεισο! Οι σελίδες του βιβλίου κυλάνε γρήγορα, το κείμενο είναι καλογραμμένο και πρέπει να έπεσε πολλή δουλειά στη μετάφραση, δεν υπάρχουν περιττά κομμάτια, το σασπένς κτίζεται, και θυμήσου, αν κάποια πληροφορία μοιάζει ανώφελη, δεν είναι. Κάπου, αργότερα, θα την χρησιμοποιήσεις. Ο συγγραφέας πετάει από εδώ και από κει κλειδιά για την εξέλιξη της ιστορίας, όπως γίνεται δηλαδή και στην πραγματικότητα, που θα δένουν στην κατάλληλη στιγμή. Ίσως είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για να εξασκηθούμε, καλέ μου αναγνώστη, στον εντοπισμό των red flags. Αμέ! Τις περισσότερες φορές, όλα μες τα μούτρα μας είναι, απλά εμείς δεν τα βλέπουμε.

Ο μεσιέ Σάιμον έχει γράψει βιβλιαράκι και για τον Κόμμοδο, έναν άλλο πάλαλο αυτοκράτορα, και περιμένω αμάν και τι να μεταφραστεί για το διαβάσω. Θέλουμε ένα και για τον Νέρωνα, κύριε Τέρνι, που άλλωστε είναι ανιψιός του Καλιγούλα από την αχώνευτη Αγριππίνα. Εντάξει, αν γράψεις και για την αχώνευτη, θα το διαβάσω, δεν είμαι καμιά ακατάδεκτη, στο κάτω κάτω, έπαιξε τεράστιο ρόλο στην ιστορία της Ρώμης.

About Post Author

You May Also Like

More From Author