της Κατερίνα Καλογήρου

Περίληψη οπισθόφυλλου 

1539. Ο βασιλιάς Ερρίκος Η΄ ετοιμάζεται να παντρευτεί για τέταρτη φορά. Επιλέγει την Άννα της Κλεβ, μια Γερμανίδα πριγκίπισσα που θα γίνει πιόνι στα χέρια του στην προσπάθειά του να δημιουργήσει μια προτεσταντική συμμαχία ενάντια στη Ρώμη.

Ο Ερρίκος είναι ψυχρός απέναντι στη βασίλισσα, δεν τη θέλει και, αψηφώντας συμβούλους και ευγενείς, αρχίζει να φλερτάρει τη νεαρή Αικατερίνη Χάουαρντ. Η νέα βασίλισσα διαισθάνεται τον κλοιό να σφίγγει επικίνδυνα γύρω της.

Η Τζέην Μπολέυν, πάλι, που επιστρέφει στον κλειστό πυρήνα της Αυλής χάρη στον θείο της, τον ισχυρό δούκα του Νόρφολκ, έρχεται αντιμέτωπη με τη βαριά κληρονομιά των Μπολέυν: δόλος και θάνατος. Τίποτα πλέον δεν είναι σίγουρο σε ένα βασίλειο που κυβερνάται από έναν ολοένα και πιο τυραννικό βασιλιά.

Η συγκλονιστική ιστορία τριών γυναικών που προσπαθούν να βρουν τον δρόμο τους στην πιο ασταθή Αυλή της Ευρώπης, σε μία περίοδο θρησκευτικής αναταραχής και πολιτικής αβεβαιότητας.

Βιβλιογνώμη

Πρόκειται ίσως για το καλύτερο βιβλίο της Γκρέγκορι. Είμαι θαυμάστρια της Βρετανίδος συγγραφέως, και καλοί μου αναγνώστες, εγγυώμαι για την ποιότητα του εν λόγω τίτλου. Θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως το γιατί. 

Το βιβλίο είναι άκρως καλογραμμένο, και σε κρατάει από την πρώτη κι όλας σελίδα. Την ιστορία μας αφηγούνται τρεις διαφορετικές γυναίκες, ταυτόχρονα, η κάθε μια από τη δική της θέση και σκοπιά. Την περίοδο εκείνη, οι κυρίες της αριστοκρατικής τάξης μπορεί να μην απασχολούσαν το κορμί τους με το να τρίψουν τα τζάκια και να αρμέξουν την καλή τους τη ‘γελάδα, όμως έπρεπε να κάνουν παιδιά, πολλά παιδιά, να υπακούν τον σύζυγο και κύρη τους, και να σκύβουν το κεφάλι σε σχεδόν οποιαδήποτε συμπεριφορά του. Από αδιαφορία, άπειρες απιστίες με το προσωπικό, τη γειτόνισσα και τη φιλενάδα, μέχρι και αρκετές ξανάστροφες…δυστυχώς. Σκεφτείτε τώρα, αυτός ο άντρας να είναι ο βασιλιάς της Αγγλίας, ο οποίος πρόσφατα έχει ξεφορτωθεί μια σύζυγο που δεν θα ξαναέχει ποτέ της πονοκέφαλο (την αποκεφάλισε), έχασε λίγες ώρες μετά την γέννα του μοναδικού άρρενα απογόνου του την τρίτη κατά σειρά σύζυγό του, έφτιαξε αυτοκέφαλη εκκλησία στη χώρα του διότι τα πήρε στο κρανίο με τον Πάππα της Ρώμης, και γενικώς ήταν παντελώς ιδιόρρυθμος. Μορφή σε κρατικά ζητήματα, έφτιαξε τη χώρα από το οικονομικό και πολιτικό μπάχαλο που παρέλαβε σε ένα παραγωγικό κράτος, αλλά…κούκου! Θα τον θέλατε εσείς για σύζυγο;;

Εκτός από τα γεγονότα που έχουν από μόνα τους τρομακτικό ενδιαφέρον, καθώς η ανατροπή της ανατροπής ω! ανατροπή, σε περιμένει στη γωνία, η Φιλίππα (όχι δεν την γνωρίζω προσωπικά, αλλά νομίζω θα γινόμασταν καλές φίλες), με τις συγγραφικές της τσαχπινιές, μας βάζει μέσα στο βιβλίο. Μας κάνει να νοιαζόμαστε για τους χαρακτήρες, να θέλουμε να τους γνωρίσουμε, και να καταλάβουμε τι παρακινεί τον καθένα. Με την μία εκ των τριών κυριών, σταματάμε να αναπνέουμε, συμπάσχουμε και συμπονούμε το κάθε της βήμα, και είμαστε έτοιμοι να βγούμε με πανό που φέρει το όνομά της, στον δρόμο. Με την άλλη πρωταγωνίστρια, κρατάμε συνεχώς τα χείλη μας σφιγμένα σε μία έκφραση λύπησης τύπου: πού πας βρε κοριτσάκι μου ξυπόλητη στ’ αγκάθια. Και έρχεται και η τρίτη μαντάμ, η οποία είναι οριακά αντιπαθής, όμως καταλαβαίνουμε τους λόγους που συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται, οπότε νοιαζόμαστε ακόμα και γι αυτήν! 

Σε αυτό το σημείο, θέλω να αναφέρω κάτι που είναι πολύ σημαντικό για εμένα σε ένα ιστορικό μυθιστόρημα, και αυτό είναι η εγκυρότητα των πληροφοριών που άπτωνται του όρου «ιστορικό». Η συγγραφέας είναι μία εξαίρετη ιστορικός με έδρα σε πανεπιστημίο της βροχερής Αγγλίας, και ειδικεύεται στην μεσαιωνική ιστορία της χώρας της. Οι ιστορικές πληροφορίες είναι μελετημένες, πολλές φορές μάλιστα παραθέτει βιβλιογραφία στο τέλος των βιβλίων της, και βάζει με τόση προσοχή το μυθιστορηματικό στοιχείο, χωρίς να ενοχλεί την κύρια πλοκή, και χωρίς να παραβιάζει την ιστορία.

Τέλος, δεν θα παραλέιψω να σχολιάσω την μετάφραση, μιας και έχω διαβάσει το βιβλίο και στα αγγλικά. Το ζήτημα της μετάφρασης είναι πολύ σημαντικό. Έχω αφήσει βιβλία από τα χέρια μου γιατί δεν καταλάβαινα τι γινόταν, ποιος μιλούσε, τι συνέβαινε τέλος πάντων, ενώ στο αγγλικό όλα ήταν στρωτά και όμορφα, και έχω απογοητευτεί με βιβλία διότι υπήρχαν εμφανή λάθη μετάφρασης, που δεν χρειαζόταν να έχω μπροστά μου το ορίτζιναλ κείμενο για να αντιληφθώ πως κάτι έχει πάει πολύ λάθος. Εδώ όμως, ευτυχώς, δεν συμβαίνει τίποτα από όλα αυτά. Η μετάφραση σέβεται το κείμενο, είναι σωστή, και κρατάει τον χαρακτήρα του πρωτότυπου! 

Προτείνω,  λοιπόν, να αδειάσετε το σαββατοκύριακό σας, να πάρετε άδεια καμια-δυο μερούλες, να στείλετε τα παιδάκια σας στην γιαγιά και τον παππού, να δηλώσετε μια ασθένεια στο κάτω – κάτω, να φτιάξετε ένα κουβαδάκι καφέ και να ξεκινήσετε άμεσα το βιβλίο.

Η αυλή των ψιθύρων

Συγγραφέας: Philippa Gregory

εκδόσεις Διόπτρα

About Post Author

You May Also Like

More From Author