της Λίτσας Κοντογιάννη
Εν αρχή ην… ο πλανήτης μας, η Γη μας, ένα πραγματικό ποίημα του Χάους, φερμένο από την απεραντοσύνη του τυχαίου, χτισμένος στην ουτοπία του Πλάτωνα, με νότες βγαλμένες από την αρμονία του Πυθαγόρα, γέννημα της μητέρας φύσης! Όμως, η τόση ομορφιά είναι χτισμένη σε ένα σύμπαν όπου τα πάντα ρέουν και μεταβάλλονται. Τότε, ήρθε ο άνθρωπος και ο υποτιθέμενος πολιτισμός του και ενώ όλα παράγονται μόνα τους, εμείς θελήσαμε τα δανεικά… αγύριστα. Αρπάξαμε, εμπορευματοποιήσαμε και τελικά, μετατρέψαμε τα δανεικά σε ανάγκη των άλλων. Πείσαμε πως χωρίς την ύπαρξη υλιστικών αναγκών, οι άνθρωποι ήταν ξένα σώματα για τον πολιτισμό. Να όμως που ήρθε η ώρα να ζητηθούν τα δανεικά πίσω. Ήρθε η ώρα της απογύμνωσης. Ήρθε η ώρα της αντίστροφης μέτρησης… Το αύριο εξαρτάται από το χθες και εμείς εδώ, στο τώρα, γαντζωμένοι στο τίποτα, ανίεροι δέσμιοι των επιλογών του τότε. Και εκείνη την ώρα, την ώρα της αποκάλυψης της δυστοπίας, το ερώτημα βροντοφωνάζει: «Άνθρωποι επί… τέλους ή Άνθρωποι επιτέλους;»
Η κριτική μας
Χαίρομαι πολύ που συγγραφείς όπως ο κύριος Μακαρίου μπορούν και γράφουν τέτοια βιβλία.
Εγώ προσωπικά αυτό το βιβλίο δεν θα το ονόμαζα δυστοπικό.
Ο συγγραφέας τολμά και κοιτά την ωμή πραγματικότητα κατάματα και δεν τρέφει καμία απολύτως ψευδαίσθηση για το που οδηγούμε εμείς οι άνθρωποι την ίδια μας τη μοίρα.
Μπορεί το θέμα να «ξεβολεύει» πολλούς από μας, αλλά θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι μια ύστατη προσπάθεια του κυρίου Μακαρίου να μας αφυπνίσει, τώρα που υπάρχει ακόμα χρόνος να αναστρέψουμε την όλη κατάσταση. Είναι ακόμα καιρός, δεν είναι αργά να γίνουμε επί της ουσίας ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΙ … ΤΕΛΟΥΣ!!!
Δεν λέμε να καταλάβουμε πως αυτός ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν μας ανήκει, ούτε καν μας τον δάνεισαν, απλά μας παραχωρήθηκε, αλλά δυστυχώς το παίζουμε θεοί στη θέση του Θεού.
Κινούμαστε γεμάτοι ματαιοδοξία, έπαρση, εγωισμό, χωρίς σεβασμό και δεν διστάζουμε να κάνουμε επίδειξη ισχύος. Τελικά είμαστε εμείς το καρκίνωμα της ύπαρξης του κόσμου μας ή πολύ απλά το θύμα του ίδιου μας του εαυτού;
Έχουμε βάλει λάθος προτεραιότητες. Πάνω από όλα τα δικά μας θέλω και ποτέ τις ανάγκες των άλλων. Όλοι μας έχουμε την ανάγκη του συνόλου, κι ας μην το παραδεχόμαστε.
Ο ήρωας της ιστορίας μας, όταν σκέφτεται, είναι σαν να ακούμε τη φωνή της συνείδησής μας. Χρησιμοποιεί φράσεις πολύ στοχευμένες, που δίνουν την απόλυτη εικόνα της εξέλιξης όλων. Πως ήταν ο κόσμος μας κάποτε και πως καταλήξαμε. Πόσο πετυχημένα καταθέτει αυτές τις αλήθειες.
Όλα αυτά μπορεί να μοιάζουν με κακόγουστο αστείο, αλλά τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά!
Ο ήρωας μας, μας δείχνει ένα ένα τα κακώς κείμενα, αυτά που εμείς επιτρέψαμε να υπάρχουν. Μας δείχνει με τον τρόπο του πως έχουμε χάσει τον δρόμο κι έχουμε αντικαταστήσει το αθώο και ηθικό με το ανήθικο και τις σκοπιμότητες.
Θα συνειδητοποιήσουμε έστω και την ύστατη ώρα, πως μεταξύ των ανθρώπων δεν υπήρχαν και υπάρχουν διαφορές, παρά μόνο το χρώμα των ρούχων μας;
Όταν θα γίνει επανεκκίνηση, θα μας έχουν γίνει βίωμα τα τραγικά λάθη του παρελθόντος για να μην τα επαναλάβουμε; Θα εκμεταλλευτούμε σωστά αυτή τη δεύτερη ευκαιρία και θα μείνει στην ουσία των πραγμάτων; Θα βάλουμε τέλος στην «ανθρωποφαγία» που μας κατέχει;
Αν μάθουμε πως αύριο, τελειώνουμε μαζί με τον κόσμο μας, θα συνειδητοποιήσουμε τα λάθη μας και θα τα παραδεχτούμε; Αλλά και γιατί θα πρέπει να φτάσουμε στην ώρα 0 για γίνουμε και πάλι άνθρωποι;
Απλά υπέροχο το αφήγημα του κυρίου Μακαρίου, είναι ένα εργαλείο στο οποίο μπορούμε να καταφεύγουμε ξανά και ξανά για να βελτιωθούμε μέρα με την ημέρα. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτό το βιβλίο θα πρέπει να βρίσκεται στις βιβλιοθήκες όλων των σπιτιών.
Σας ευχαριστούμε πολύ κύριε Μακαρίου για αυτό το αξιόλογο πόνημα!
- ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΚΑΡΙΟΥ
- ΕΚΔΟΤΗΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ
- ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: 2021
- ΑΡΙΘΜΟΣ ΣΕΛΙΔΩΝ: 436
- ISBN: 978-618-207-059-8
About Post Author
