Πώς ο Νικόλας ο Κοκλώνης, με τρισχαριτωμένη αφέλεια και γενναιοδωρία, αναβιώνει στην τηλεόραση του 2023, τα τιμημένα ‘90s, άντε και early 2000s.
Σε μια σκηνή του τελευταίου επεισοδίου του «Fame Story», ο κριτής Αντώνης Ρέμος, βλέποντας τον διαγωνιζόμενο Τίτο με ανοιχτό πολύχρωμο πουκάμισο και γκλίτερ να τραγουδάει το «Livin’ la vida loca», θυμήθηκε και μνημόνευσε τη συνάντησή του στη Σύρο με τον Ρίκι Μάρτιν, ο οποίος είχε έρθει ως καλεσμένος της Ρούλας Κορομηλά και του σόου της. «Εμείς τότε πηγαίναμε σχολείο» συμπλήρωσε, με τη -γνωστή- χαριτωμένη αφέλεια του, ο παραγωγός παρουσιαστής Νίκος Κοκλώνης.
Προφανώς, δεν είναι τυχαίο ότι ο Ρέμος θέλησε να αναπολήσει τα παλιά, καθώς τόσο το «Fame Story» (όπως και άλλες εκπομπές του παραγωγού – παρουσιαστή Κοκλώνη), αλλά κυρίως η γενικότερη φιλοσοφία – αισθητική της τηλεόρασης που πρεσβεύει, δείχνει βγαλμένη από τα ‘90s -άντε και early 2000s. Μας γυρίζει τουλάχιστον 2-3 δεκαετίες πίσω. Στα χρόνια που ο ίδιος πήγαινε ακόμα σχολείο, κι οι αναμνήσεις προφανώς έγραψαν στην ψυχούλα του…
Η ξέφρενη πορεία στην τηλεόραση
Οι δραστηριότητες του Νίκου Κοκλώνη στην τηλεόραση, χωρίζονται στις εκπομπές που ο ίδιος παρουσιάζει και σε εκείνες που η εταιρεία του κάνει την παραγωγή. Ξεκινώντας από τις πρώτες, βλέπουμε ότι η εμπειρία του στην τηλεόραση ξεκινά απευθείας από την θέση του κεντρικού παρουσιαστή το 2016, στην ταξιδιωτική εκπομπή «Celebrity Travel». Τρία χρόνια μετά, ανέλαβε την παρουσίαση ενός βραδινού σόου με τίτλο «It’s Show Time» -που όσο γρήγορα εμφανίστηκε, τόσο γρήγορα τελείωσε.
Το 2020 επανήλθε ως παρουσιαστής βραδινού σόου, βγάζοντας από το χρονοντούλαπο της τηλεοπτικής ιστορίας το «Just the Two of Us». Το παρουσίασε σε μια νέα 5ωρη ή και 6ωρη εκδοχή, στην οποία είχε όλο το χρόνο να τραγουδήσει κι ο ίδιος με την ψυχή του -έχοντας στο τραγούδι, περίπου όσο ταλέντο έχει κι ο μέσος Έλληνας, όταν τραγουδάει στο μπάνιο του.
Ο μικρός Νικόλας παρουσιαστής
Το πρώτο «Just the Two of Us» είχε βγει το 2010, με τον Γιώργο Καπουτζίδη στην παρουσίαση. Η εκδοχή Κοκλώνη, όμως, δεν έμοιαζε το σόου του 2010, αλλά θύμιζε περισσότερο σόου των ‘90s με τη Ρούλα Κορομηλά. Μας γύρισε στις εποχές που εντυπωσιαζόμασταν, βλέποντας στην τηλεόραση τα πρώτα μεγάλα σόου με, μπαλέτα, λαμπερά ρούχα με ανοιχτά ντεκολτέ, πλούσια δώρα και όλα τα σουξέ της εποχής. Έφερε στο τηλεοπτικό prime time ατμόσφαιρα μπουζουκιών των ‘90s, μια αισθητική ποπ-σκυλάδικων, πασπαλισμένη με μια γερή δόση πανηγυριώτικης παράδοσης και νότες από Αριάνα Γκράντε -για να μη χάσουμε τα νεανικά κοινά.
Παράλληλα, έπλασε ένα νέο μοντέλο παρουσιαστή, βγαλμένο από τα παλιά. Ενός παρουσιαστή πάντα χαριτωμένου, πρόσχαρου, λαμπερού, γενναιόδωρου και αφελώς σέξι, που δεν σκαμπάζει πολλά από μουσική, θέτει απορίες όπως η Μενεγάκη (στα πρώτα χρόνια της) και θέλει να τραγουδάει περιτριγυρισμένος από μπαλέτα (όπως η Ρούλα Κορομηλά στις μεγάλες δόξες της). Κι αφού μπορεί να πληρώσει και να αγοράσει τα δικά του τραγούδια, να τα κυκλοφορήσει και να τα διαφημίσει από συχνότητες εθνικής εμβέλειας, γιατί όχι; Μας πάει καρδιά να του χαλάσουμε χατίρι;
Όσο για τις γνώσεις του γύρω από τη μουσική, όχι ποτέ δεν υποστήριξε ότι είναι γνώστης. Είναι ειλικρινής, ανοιχτός κι αυθόρμητος, δεν κρύβεται. Ως παραγωγός, ωστόσο, διαλέγει ο ίδιος μαζί με τους συνεργάτες του τα τραγούδια που θα ακουστούν κάθε εβδομάδα στα σόου που παρουσιάζει. Γι’ αυτό ο Σταμάτης Φασουλής, μέσα σε τρία χρόνια «Just» έχει ακούσει όση Γωγώ Τσαμπά και «Πάρε το Σκάνια», λογικά ποτέ δεν φανταζόταν ότι θα ακούσει στη ζωή του.
Για να είμαστε δίκαιοι, βέβαια, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι του οφείλουμε τη μεγάλη -ιστορική- συνύπαρξη των Άννας Βίσση και Δέσποινας Βανδή στην ίδια σκηνή, που έβαλε τέλος σε μια καυτή κόντρα -βγαλμένη βέβαια από τα ‘90s…
Πληθώρα παραγωγών σε όλα τα κανάλια
Σε ό,τι αφορά τώρα, το κομμάτι του παραγωγού, η εταιρεία του Νίκου Κοκλώνη κατάφερε μέσα σε μερικά χρόνια να αναδειχτεί σε μια από τις πιο ισχυρές εταιρείες παραγωγής στην ελληνική τηλεόραση (με πολυάριθμους τίτλους ψυχαγωγικών εκπομπών και τηλεπαιχνιδιών όπως “Super Κατερίνα”, “Χαμογέλα και Πάλι”, “Πρωινό Σου Σου”, “Καλοκαίρι Yes”, “Τι λες τώρα”, “Έλα χαμογέλα”, “Style Me Up”, “Family game”, “Total blackout” και πολλά άλλα).
Ιδιαίτερη μνεία ανήκει και στη μοναδική -μέχρι στιγμής- σειρά της εταιρίας, το “IQ 160”, με τη Σμαράγδα Καρύδη και τον Νίκου Κουρή, που βγήκε στο Star την άνοιξη του 2023 κι αναδείχτηκε σε μια φρέσκια και σύγχρονη πρόταση, που βρήκε πολλούς φανς κι έδειξε ότι έχει μέλλον.
Από εκεί και πέρα, με ναυαρχίδα των ψυχαγωγικών εκπομπών του τη “Super Κατερίνα”, που βασίζεται σε μια από τις παλιότερες συνταγές τηλεόρασης (ριάλιτι, gossip και καβγάδες), ο παραγωγός – παρουσιαστής Κοκλώνης κατάφερε να διαμορφώνει (κατά περίπτωση, ή απλώς να εμπλουτίζει) με την αισθητική και φιλοσοφία του μεγάλο μέρος της πρωινής ψυχαγωγικής τηλεοπτικής ζώνης σε όλα τα κανάλια. Και να έχει παντού πρόσωπα πρόθυμα να εξάρουν το μεγαλείο και τα ταλέντα του (εργοδότη τους) και να απολαύσουν κάθε απόπειρά του στο τραγούδι, σαν υπερήφανοι γονείς ενός τρισχαριτωμένου πεντάχρονου.
Αναβίωση των μεγάλων σόου του παρελθόντος
Και επιστρέφουμε στο “Fame Story”, ένα ριάλιτι σόου που ξεκίνησε 20 χρόνια πριν, το οποίο επανήλθε σε μια εκδοχή που θυμίζει ακόμα βαθύτερο παρελθόν. Με μαραθώνια διάρκεια, ακόμα πιο εντυπωσιακά χορευτικά, περισσότερο γκλίτερ, πιο βαθιά ντεκολτέ, αφέλεια, λάμψη και λαϊκο-πόπ σουξέ. Είναι τυχαίο που ο Ρέμος θυμήθηκε το “Μπράβο”, τη Ρούλα Κορομηλά και το ανοιχτό πολύχρωμο πουκάμισο του Ρίκι Μάρτιν;
Μόνο που σε αυτή τη φιλότιμη προσπάθεια αναβίωσης των εκπομπών, που στην τηλεοπτική ιστορία έμειναν ως μεγάλα σόου των ‘90s, αντί για τον Ρίκι Μάρτιν έχουμε τον διαγωνιζόμενο Τίτο κι αντί για την Κορομηλά στις δόξες της τον παραγωγό – παρουσιαστή Κοκλώνη και το κυριότερο, αντί για ‘96-97, έχουμε 2023. Έχουμε περάσει πανδημία, έχουμε εξοικειωθεί στην ψηφιακή τηλεόραση και στις συνδρομητικές πλατφόρμες, στο Youtube, στο Tik Tok και στα social media, έχουμε πρόσβαση σε όσο γκλίτερ, μπαλέτα και σταρ -διεθνών προδιαγραφών- θέλουμε.
Το σίγουρο είναι πως η περίπτωση του ισχυρού παραγωγού – χαριτωμένου και πρόσχαρου παρουσιαστή, Νίκου Κοκλώνη, είναι μια διδακτική περίπτωση για τους ιστορικούς του μέλλοντος. Καταδεικνύει πως αν ένας άνθρωπος με οικονομική επιφάνεια, θελήσει να κάνει τον εαυτό του “σταρ” -σύμφωνα με τους όρους του εγχώριου “σταρ σίστεμ”- αγοράζοντας άπλετο τηλεοπτικό χρόνο, μπορεί να το πετύχει.
Μπράβο (του), λοιπόν, και Καλώς Ήρθαμε στην τηλεόραση στην εποχή της Ρούλας, αλλά χωρίς τη Ρούλα, ούτε την εποχή της.
Πηγή:reader.gr
About Post Author
