Γιώργος Μεσσάλας: Πέθανε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών μετά από σύντομη αλλά σκληρή μάχη με τον καρκίνο

Ένας ακούραστος υπηρέτης της υποκριτικής τέχνης και του θεάτρου, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Μεσσάλας, έφυγε σήμερα από τη ζωή, σε ηλικία 79 ετών. Άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Αθήνας όπου νοσηλευόταν καθώς τους τελευταίους μήνες έδινε σκληρή μάχη με τον καρκίνο.

Από τους πλέον παραγωγικούς, δραστήριους αλλά και ευγενείς εκπροσώπους του ελληνικού θεάτρου, ο Γιώργος Μεσσάλας γεννήθηκε σε μια φτωχογειτονιά στο Αιγάλεω και μετά την φοίτησή του στη δραματική σχολή έκανε τα πρώτ6α του επαγγελματικά βήματα συνεργαζόμενους με διάφορους θιάσους. Σταθμός στη ζωή και την επαγγελματική του σταδιοδρομία υπήρξε η γνωριμία και η συνεργασία του με τον μεγάλο δάσκαλο Αλέξη Σολωμό, στο Θέατρο Προσκήνιο, για τον οποίον μάλιστα έγραφε τους τελευταίους μήνες και ένα βιβλίο. Είχε την τύχη όμως να θητεύσει και στο πλευρό του σπουδαίου Αλέξη Μινωτή όταν εκείνος ήταν γενικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, κατά την περίοδο 1974 – 1984.

Οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι ήρθαν γρήγορα. Ανάμεσά τους αυτοί των έργων «Ο αρχοντοχωριάτης» του Μολιέρου, «Ο κοριός» του Μαγιακόφσκυ «Σαν περάσουν πέντε χρόνια» του Λόρκα , «Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν» του Μπρεχ κ.α Το 1973 ίδρυσε την δική του θεατρική στέγη, το «Μοντέρνο Θέατρο» όπου ανέβασε ως σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής πολυάριθμα έργα του κλασικού ρεπερτορίου. Παράλληλα έβαλε την υπογραφή του σε παραστάσεις του Εθνικού αλλά και του ελεύθερου θεάτρου και συμμετείχε σε περιοδείες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Γεννήθηκε στο Αιγάλεω το 1942, σε ένα φτωχικό σπίτι ανάμεσα σε χωράφια. Ο πατέρας του ήταν κρεοπώλης στο επάγγελμα.

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή και εργάσθηκε ως σε διάφορους θιάσους και στο «Προσκήνιο» του Αλέξη Σολωμού. Ερμήνευσε πρωταγωνιστικούς ρόλους στα έργα «Ο αρχοντοχωριάτης» του Μολιέρου (1969), «Ο κοριός» του Μαγιακόφσκυ (1969), «Σαν περάσουν πέντε χρόνια» του Λόρκα (1970), «Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν» του Μπρεχτ κ.α.

Το 1973 ίδρυσε το «Μοντέρνο Θέατρο» και σκηνοθέτησε τη σάτιρα του Α. Ουέσκερ «Τα πατατάκια», ενώ το 1974 σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στο έργο «Νύχτα δολοφόνων».

Ερμήνευσε κλασικό ρεπερτόριο ενώ σκηνοθέτησε πάμπολλες παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, στο Λυκαβηττό, στο Ελεύθερο Θέατρο και αλλού, αλλά και σε περιοδείες του σε όλη τη χώρα.

Από το 1992 έως το 2012 στεγάστηκε επαγγελματικά στο θέατρο «Αλκυονίδα», το οποίο διατηρούσε και παιδική σκηνή. Η δραστηριότητα του θεάτρου έπαυσε για οικονομικούς λόγους.

Υπήρξε βοηθός και προσωπικός φίλος του θεατρανθρώπου Αλέξη Μινωτη, όταν ο τελευταίος ανέλαβε γενικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου επί μία δεκαετία (1974-1984). Ο Μινωτής μέσω της διαθήκης του κληροδότησε στο Μεσσάλα δεκαεπτά μπαούλα με τα θεατρικά κοστούμια του.

Υπήρξε βοηθός σκηνοθέτη του Αλ. Σολωμού και πήρε μέρος σε όλες τις μεγάλες περιοδείες του Εθνικού Θεάτρου σε ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία, Γαλλία, Βέλγιο και Γιουγκοσλαβία.

Ο Γιώργος Μεσσάλας ήταν παντρεμένος με τη Ντένη Μεσσάλα κι έχει ένα γιο, τον Αλέξη.

Ένα ακόμη μεγάλο επαγγελματικό του στοίχημα για χάρη του οποίου δούλεψε πολύ σκληρά και περισσό πάθος ήταν το θέατρο «Αλκυονίδα» που στέγασε τις δουλειές του από το 1992 έως το 2012.

Ο Γιώργος Μεσσάλας υπηρέτησε και τον ελληνικό κινηματογράφο, κατά την διάρκεια της χρυσής εποχής της δεκαετίας του ’60, Συμμετείχε μεταξύ άλλων στις ταινίες «Αχ αυτή η γυναίκα μου», «Διπλοπενιές», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» – μέσα από αυτές ανέπτυξε μια στενή φιλική σχέση με την Αλίκη Βουγιουκλάκη που άντεξε στο χρόνο – «Η ωραία του κουρέα», «Καπετάν φάντης μπαστούνι», «Ο ατσίδας», «Το λεβεντόπαιδο» κ.α.

«Με τον ήπιο δυναμισμό του και τη θεατρική του παιδεία, την οποία διδάχθηκε από τους σπουδαίους δασκάλους του ελληνικού θεάτρου, τον Αλέξη Μινωτή και τον Αλέξη Σολωμό, ο Γιώργος Μεσσάλας υπηρέτησε το θέατρο με αγάπη και ήθος. Ιδρύοντας πριν από σχεδόν πενήντα χρόνια, το 1973, το Μοντέρνο Θέατρο, ανέβασε με συνέπεια παραστάσεις ρεπερτορίου, ενώ για δύο δεκαετίες στέγασε το όραμά του στην «Αλκυονίδα», καθώς ήταν από τους πρώτους που δημιούργησε θεατρικούς χώρους εκτός της στενής περιμέτρου του θεατρικού κέντρου της Αθήνας. Η απώλειά του θα είναι αισθητή, όμως δεν πρόκειται να ξεχαστεί η αγαπητή του παρουσία, η εργατικότητα και το πάθος του για τη θεατρική τέχνη. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην Ντένη και στον Αλέξη, καθώς και στους πολυάριθμους φίλους του» αναφέρει στο συλλυπητήριο μήνυμά της η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη.