Κτήμα Παπαργυρίου: Νέα εποχή

του Αργύρη Καλλιανιώτη

Με αφορμή το νέο οινοποιείο του, που ολοκληρώθηκε πρόσφατα και την ακόμα πιο πρόσφατη επέκταση του αμπελώνα κατά 18 στρέμματα, το Κτήμα Παπαργυρίου αντικρύζει ανανεωμένο τη νέα δεκαετία. Θέτει δε στόχους, χωρίς να παρεκκλίνει από τις αρχές και τη φιλοσοφία του.

Ένα ολοκαίνουργιο εργαλείο, που θα τον βοηθήσει να κάνει νέα ποιοτικά άλματα, κρατά στα χέρια του εδώ και λίγο καιρό ο οινοποιός Γιάννης Παπαργυρίου. Πρόκειται για τις νέες οινοποιητικές εγκαταστάσεις του Κτήματος Παπαργυρίου στην ορεινή Κορινθία στη θέση Μπαρίτσα Λαλιώτη. Ο κ. Παπαργυρίου μπορεί πια να γλευκοποιήσει μέχρι 150 τόνους σταφυλιού, να ωριμάσει κρασιά σε 200 δρύινα βαρέλια των 500 λίτρων και να παλαιώσει μέχρι 120.000 φιάλες κρασί. Επίσης, οι νέες εγκαταστάσεις, που άρχισαν να χτίζονται το 2019, θα είναι επισκέψιμες με στόχο τον οινοτουρισμό.

Το ορθογώνιο κτίριο διαθέτει τέσσερα επίπεδα των 260 τ.μ. έκαστο και η κατασκευή του εκμεταλλεύεται τη βαρύτητα: η οινοποίηση γίνεται στο ισόγειο όπου βρίσκεται και το κατάστημα πώλησης, η αποθήκευση σε βαρέλια βρίσκεται στο επίπεδο -1 και η εμφιάλωση και αποθήκευση φιαλών στο επίπεδο -2. Στον πρώτο όροφο (+1) είναι ο χώρος γευσιγνωσίας, η κουζίνα και το εστιατόριο που ετοιμάζεται ήδη, ενώ τα καλοκαίρια το εστιατόριο προβλέπεται να λειτουργεί στην ταράτσα. Προς το παρόν ο οινοποιητικός εξοπλισμός περιλαμβάνει ανοξείδωτες δεξαμενές διαφόρων μεγεθών συνολικής χωρητικότητας 70 περίπου τόνων, δρύινα βαρέλια που φτάνουν συνολικά τους 25 τόνους χωρητικότητα, κάθετο υδραυλικό πιεστήριο, αντλίες, φίλτρο και εμφιαλωτική γραμμή.

Ακόμα και πριν από την κατασκευή του νέου οινοποιείου, το Κτήμα Παπαργυρίου προέτρεπε τους οινόφιλους μέσω ιστοσελίδας του να περάσουν μία ημέρα εκεί. «Για να γνωρίσουν εμάς και τα κρασιά μας, με ξενάγηση στους χώρους του οινοποιείου, δοκιμή προϊόντων και αγορά κάποιων εξ αυτών από όσους το επιθυμούν», λέει ο οινοποιός Γιάννης Παπαργυρίου. Η επίσκεψη διαρκεί περίπου 90 λεπτά και κοστίζει 10 ευρώ ανά ενήλικα. Σε πρώτη φάση, προσφέρεται πακέτο ξενάγησης και δοκιμής 5 κρασιών με κάποια φαγώσιμα συνοδευτικά. Στη συνέχεια, η εμπειρία θα μπορεί να εμπλουτιστεί με τη λειτουργία του εστιατορίου εντός του οινοποιείου. «Πιστεύουμε πως θα είναι κάτι πρωτοποριακό», εκτιμά ο κ. Παπαργυρίου, που πλέον αναμένει περισσότερους επισκέπτες.

Ο χώρος γευστικών δοκιμών

Ο αμπελώνας

Εκτός από νέο οινοποιείο, το Κτήμα Παπαργυρίου αγόρασε πρόσφατα ένα νέο αμπελοτεμάχιο στη θέση Τσούκα Ρεθίου, με 15 από τα 18 στρέμματά του φυτεμένα με καμπερνέ σοβινιόν και τα υπόλοιπα με μερλό ηλικίας 20 ετών. Βρίσκεται σε αργιλοπηλώδες έδαφος, σε υψόμετρο 750 μέτρων και έχει ανατολική-νοτιοανατολική έκθεση. «Φέτος θα δούμε τι θα δώσει το μερλό σε ξεχωριστή οινοποίηση», λέει ο κ. Παπαργυρίου. Το καμπερνέ σοβινιόν θα χρησιμοποιηθεί στο ήδη υπάρχον κρασί Le Roi des Montagnes Cuvée.

Με το νέο απόκτημα η συνολική έκταση των αμπελώνων Παπαργυρίου ανεβαίνει στα 130 στρέμματα, με ασύρτικο και μοσχούδι (από ανοιχτόχρωμες) και αγιωργίτικο, μαυροδάφνη, μαυρόστυφο, καμπερνέ σοβινιόν και σιρά (από σκουρόχρωμες) ποικιλίες. Εκτός από το μερλό που προστέθηκε, «υπάρχει και μικρή έκταση με γουστολίδι, που θα δώσει τα πρώτα σταφύλια φέτος», αναφέρει ο οινοποιός.

Δύο ακόμα αμπελώνες συμπληρώνουν τις εκτάσεις του κτήματος. Στη Λιμνάρα Σοφιανών βρίσκεται ο ένας εξ αυτών και είναι επίσης ορεινός, στα 800 μέτρα. Απέχει μόλις μισό χιλιόμετρο από το νεοαποκτηθέν ορεινό αμπέλι. Έχει νότια-νοτιοδυτική έκθεση και πηλώδες έδαφος. Εκεί τα καλοκαίρια είναι σχετικά δροσερά, οι χειμώνες κρύοι, χωρίς παγετούς, αλλά ορισμένες χρονιές πέφτει ζημιογόνο χαλάζι. Ο άλλος αμπελώνας, στον Λαλιώτη Κορινθίας, βρίσκεται σε υψόμετρο 250 μέτρων σε ασβεστολιθικό έδαφος και έχει κατεύθυνση από βορρά προς νότο. Οι χειμώνες εκεί είναι συνήθως πιο ήπιοι, η θερμοκρασία σπάνια πέφτει στο μηδέν και τα καλοκαίρια είναι ζεστά. Η γειτνίαση, όμως, με τον Κορινθιακό κόλπο φέρνει δροσιά και ευεργετικούς ανέμους.

«Οι αποδόσεις είναι παντού χαμηλές, γύρω στα 500-660 κιλά ανά στρέμμα», τονίζει ο κ. Παπαργυρίου. Όσον αφορά την καλλιέργειά τους λέει: «Δεν ακολουθούμε πρωτόκολλο βιολογικής γεωργίας, ούτε αποσκοπούμε σε πιστοποιήσεις. Σεβόμαστε τη φύση χωρίς να μας το επιβάλλει κάποιος, κάτι απόλυτα συμβατό με τις σπουδές και τη φιλοσοφία μας». Η καλλιέργεια γίνεται με λελογισμένη χρήση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων, με ιδιαίτερη προτίμηση σε προϊόντα και σκευάσματα που χρησιμοποιούνται στη βιολογική γεωργία (θειάφι, χαλκός και οργανικά λιπάσματα, π.χ. κοπριά). Δεν χρησιμοποιούνται ζιζανιοκτόνα και εντομοκτόνα. Στα σχέδια του κ. Παπαργυρίου για τον αμπελώνα του είναι η φύτευση 40 ακόμα στρεμμάτων την επόμενη και τη μεθεπόμενη χρονιά, έχοντας πάρει και τη σχετική άδεια. Αποκαλύπτει δε πως στις ποικιλίες ασύρτικο και μαυρόστυφο, που θα αυγατίσουν (η τελευταία με φυτεύσεις το 2023), θα προστεθεί και η ποικιλία ρίσλινγκ. «Περίπου 8 στρέμματα, σε χωράφι με 30% κλίση, βόρεια έκθεση και υψόμετρο που θα φτάνει τα 880 μέτρα, ενώ δεν αποκλείεται και κάποια ποικιλία ακόμα».

Άποψη από το νεοαποκτηθέν αμπέλι

Η ορεινή αμπελουργία, η καλλιέργεια και η οινοποίηση

Σχετικά με την ορεινή αμπελουργία, την οποία το Κτήμα Παπαργυρίου προβάλει στα εμπορικά του σήματα με τη λέξη «Montagnes», δηλαδή βουνά, ο οινοποιός λέει: «Πιστεύω ότι λόγω της κλιματικής αλλαγής το μέλλον βρίσκεται στα ορεινά αμπέλια. Εκεί πετυχαίνεις καλύτερα αρώματα, υψηλότερη οξύτητα και σωστή ωρίμαση. Εξάλλου, η καλλιέργεια ορεινών αμπελώνων δεν είναι δύσκολη. Χρειάζεσαι λιγότερα φυτοφάρμακα και εργάζεσαι πιο άνετα, γιατί οι θερμοκρασίες είναι ανεκτές».

Ανεξαρτήτως υψομέτρου, όσον αφορά την καλλιέργεια της αμπέλου, η οποία παραλληλίζεται με δρόμο αντοχής όπου πρέπει να κρατάς δυνάμεις για το φίνις, ο κ. Παπαργυρίου δηλώνει εμμονή στη λεπτομέρεια και μάλιστα μέχρι τέλους. «Ειδικά όταν πλησιάζει ο τρύγος, που εφαρμόζεται μόνο όταν υπάρχει φαινολική ωριμότητα και ποτέ πριν», διευκρινίζει. Ως κομβικά δε σημεία της οινοποίησης που εφαρμόζει αναφέρει τα εξής: «γηγενείς ζύμες, μακρές εκχυλίσεις (25-30 μέρες) και μεγάλα βαρέλια, τα περισσότερα 500 λίτρων και άνω». Σημειώνεται πως ο Γιάννης Παπαργυρίου έχει σπουδάσει στο περίφημο γερμανικό ινστιτούτο οινολογίας Geisenheim. «Το βασικό που αποκόμισα από εκεί είναι η διάθεση για δουλειά με σταθερό ρυθμό και η επιμονή, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους Γερμανούς ως λαό. Κατά τα άλλα, η γερμανική σχολή επιτάσσει ξεχωριστές οινοποιήσεις ανά αμπελοτεμάχιο, πολλές φορές 4 ή 5 ετικέτες από την ίδια ποικιλία. Κατ’ αυτήν, η υψηλή οξύτητα και η καθαρότητα των αρωμάτων είναι εξόχως σημαντικά», λέει.

Ο ορεινός αμπελώνας στη Λιμνάρα Σοφιανών

Οι ποικιλίες

Ανάμεσα στις ποικιλίες αμπέλου που αξιοποιεί το Κτήμα Παπαργυρίου ξεχωρίζουν το μοσχούδι, το μαυρόστυφο και η μαυροδάφνη (για ξηρά κρασιά). «Το μοσχούδι είναι μικρόρραγο μοσχάτο Ρίου. Έτσι το λένε στην Αχαΐα, έτσι το μάθαμε. Είναι αρωματικό και διατηρεί καλή οξύτητα», λέει ο παραγωγός. Για το μαυρόστυφο Άργους ισχυρίζεται πως «είναι σπάνια ποικιλία της Αργολιδο-κορινθίας με δυναμική και ιδιαιτερότητες». Ανάμεσα σε αυτές, η έντονη οψιμότητα και η επιλεκτικότητα όσον αφορά τα μέρη φύτευσης, ώστε το σταφύλι να ωριμάζει πλήρως, προκειμένου να αναδειχθούν οι δυνατότητές του: μαύρο χρώμα, υψηλή οξύτητα και ισχύ. Ο παραγωγός θεωρεί δε τη μαυροδάφνη «αδικημένη, αφού έχει τη μεγαλύτερη εξαγωγική δυναμική απ’ όλες τις ελληνικές ερυθρές ποικιλίες. Διαθέτει ωραία αρωματική παλέτα, καλή εξέλιξη και αντοχή στο χρόνο. Έχει, όμως, απαιτήσεις». Σε αυτές αναφέρει τις χαμηλές αποδόσεις, την προσεκτική οινοποίηση, γιατί είναι αναγωγική και την επιλογή γενετικού υλικού. «Η υποποικιλία τσιγγέλλω είναι η καλύτερη», σημειώνει και όπως άλλοι συνάδελφοί του ελπίζει να λυθεί σύντομα το νομοθετικό θέμα δυνατότητας αναφοράς της και σε ετικέτες ξηρών οίνων. «Εμείς καλλιεργούμε πλέον 25 στρέμματα, οπότε να περιμένετε μεγαλύτερη παραγωγή στα επόμενα χρόνια», λέει σχετικά με αυτήν την ποικιλία.

Τα κρασιά

Τα κρασιά του Κτήματος Παπαργυρίου είναι όλα προϊόντα ήπιας οινοποίησης. «Χρησιμοποιούμε μεθοδολογία για λιγότερες δυνατές οινοποιητικές παρεμβάσεις, όπως π.χ. η χρήση γηγενών ζυμών. Μού αρέσουν οι νέες ιδέες, αρκεί να οδηγούν σε καλύτερα και πιο ενδιαφέροντα κρασιά. Εκείνο που με ενοχλεί είναι η οινική μισαλλοδοξία», λέει σχετικά, τασσόμενος προφανώς υπέρ του σεβασμού κάθε οινοποιητικής άποψης και επιλογής. Όσον αφορά την ποσότητα παραγωγής, το κτήμα βρίσκεται σήμερα στις 55.000 φιάλες, 60% λευκά και 40% ερυθρά, αλλά με τάση αντιστροφής των ποσοστών ανά χρώμα. Στόχος είναι «έως το 2026 να φτάσουμε σταδιακά στις 90.000 φιάλες», λέει ο οινοποιός.

Ο ιστότοπος του Κτήματος παρουσιάζει 10 κρασιά: 3 ξηρά λευκά και 1 ημίγλυκο, ένα με πορτοκαλί (orange) χαρακτήρα και 6 ερυθρά. «Έχουμε και ένα πορτοκαλί, το Ύλη35 από ασύρτικο. Ένα νέο project που τραβάει τα πάντα στα άκρα! Είναι κρασί για λιπαρό κρέας ή πλούσια τυριά, όχι για ψάρι», σχολιάζει ο Γιάννης Παπαργυρίου και προχωρεί σε συνοπτική ανατομία όλων των κρασιών του: «Το Papargyriou Blanc (μοσχούδι – ασύρτικο) είναι το κρασί που παράγεται στη μεγαλύτερη ποσότητα, περίπου 20-25.000 φιάλες και παραμένει το πλέον δημοφιλές. Ξεκίνησε από 1.000 μπουκάλια και η αγάπη του κόσμου το ανέβασε ψηλά. Το Le Vigneron Grec είναι δική μου ιδέα: ένα skin contact ασύρτικο με στέμφυλα και από μοσχάτο. Είναι πολύ προσωπικό και ιδιαίτερο κρασί με χαρακτήρα πορτοκαλί οίνου. Το Ça, C’est Correct, το σαρντονέ μας, είναι πλέον στην τελευταία χρονιά του. Έχει κεντροευρωπαϊκό στυλ με έντονη οξύτητα, ας πούμε για “γνώστες”. Το Roi des Montagnes Assyrtiko είναι προϊόν όψιμου τρύγου, με δύναμη, όγκο και αρκετό βαρέλι. Πάει πολύ με ψάρι. Το ημίγλυκο Όψιμος Τρύγος, από μοσχούδι, είναι το αγαπημένο κρασί της γυναίκας μου και αυτό τα λέει όλα. Στα κόκκινα έχουμε το Μικροί Οινοποιοί, μία ιδέα των γιών μου βασισμένη στο αγιωργίτικο, το Don Giovanni, που πιστεύω χτυπιέται στα ίσα με καλά ιταλικά Νεμπιόλο και τους δύο βασιλιάδες, Le Roi des Montagnes Cuvée και Le Roi des Montagnes Syrah, που είναι γεμάτα και πληθωρικά κρασιά με δύναμη και μεγάλες δυνατότητες παλαίωσης. Το The Unique Mavrostyfo, από την ομώνυμη ποικιλία στην οποία πιστεύουμε πολύ, μαζί με το κρασί The Black Daphne, την ξηρή μαυροδάφνη μας, έχουν μεγάλη ζήτηση στις αγορές Ελλάδας και εξωτερικού».

Μιλώντας για αγορές, περίπου τα 2/3 των κρασιών Παπαργυρίου διακινούνται στην Ελλάδα και το 1/3 αυτών εξάγεται σε Αυστρία, Βέλγιο, Γερμανία, Δανία, Ελβετία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Ιταλία και Κύπρο, πρόσφατα και σε Σιγκαπούρη. «Οι εξαγωγές έχουν αυξητική τάση. Προσεχώς, σε αυτές θα ενταχθεί και ο Καναδάς, μέσω της Société des Alcools du Québec», σημειώνει ο οινοποιός. Στην Ελλάδα την αποκλειστική διανομή των κρασιών Παπαργυρίου έχει η Trinity Wines, που τα τοποθετεί «κυρίως σε κάβες και σε εστιατόρια. Συμμετέχουμε, επίσης, στη συνεργασία του ΣΜΟΕ με την ΑΒ-Βασιλόπουλος, με το κρασί Papargyriou Blanc (βλ. εδώ). Βέβαια, τα κρασιά μας πωλούνται και από το οινοποιείο», λέει ο κ. Παπαργυρίου.

Όχι στα ροζέ…

Το Κτήμα Παπαργυρίου δεν παράγει ροζέ κρασί. «Δεν πιστεύω στα ροζέ», δηλώνει κατηγορηματικά ο οινοποιός, που έβγαζε ροζέ και το σταμάτησε. «Ήταν αξιόλογο κρασί», εκτιμά. «Μερικά ροζέ είναι τσιχλόφουσκες, πολλά προσπαθούν να μιμηθούν άλλα, π.χ. της Προβηγκίας, σε βαθμό που είναι σχεδόν λευκά. Λίγα είναι πραγματικά ωραία κρασιά με χαρακτήρα. Δυστυχώς, τα ροζέ τα αγοράζει ο κόσμος με βασικό κριτήριο το χρώμα. Σαν να πας να αγοράσεις αυτοκίνητο και να κοιτάς μόνο αν είναι κόκκινο ή ασημί. Οπότε…», λέει με νόημα.

…ναι στο πορτοκαλί

Ωστόσο, εκτιμά τα πορτοκαλί κρασιά, γι’ αυτό και παράγει, ουσιαστικά, δύο. «Είναι λευκά με χαρακτήρα ερυθρού. Αυτό που επιδιώκουμε κατά την παραγωγή τους είναι να πάρουμε τον αρχικό εξαιρετικό χυμό και να τον κάνουμε ακόμα πιο δυνατό και στιβαρό. Όταν είναι καλοφτιαγμένα, τα πορτοκαλί είναι τανικά κρασιά που ταυτόχρονα είναι και απολαυστικά», λέει.

Η ικανοποίηση για το νέο οινοποιείο και αμπέλι δεν κρύβεται

Οι ετικέτες

Τα περισσότερα από τα κρασιά του Κτήματος Παπαργυρίου έχουν σίγουρα ιδιαίτερο ντύσιμο ή, όπως θα μπορούσε να πει κάποιος, σχεδόν δεν έχουν ντύσιμο. Αφού είναι σαν να αναγράφουν στοιχεία κατευθείαν στη φιάλη και παραπέμπουν, σίγουρα, σε αισθητική που συναντάμε σε οίνους ήπιας οινοποίησης. «Ο γραφίστας προτείνει και εμείς αποφασίζουμε», λέει ο οινοποιός και εξηγεί: «Εμφιαλώνουμε εδώ και σχεδόν 30 χρόνια και ως τώρα έχουμε συνεργαστεί με 4 γραφίστες. Τις ετικέτες της γραμμής Roi des Montagnes σχεδίασε ο Μάριος Καρύστιος, ενώ σήμερα συνεργαζόμαστε με τοn Νικόλα Δρόσο». Το μήνυμα που επιδιώκεται είναι η κομψότητα, μέσω μινιμαλιστικής προσέγγισης. Επίσης, «θέλουμε η πληροφόρηση να είναι ξεκάθαρη», λέει ο κ. Παπαργυρίου και για την ανταπόκριση του κόσμου προσθέτει: «Συνήθως τα σχόλια είναι θετικά. Σίγουρα οι φιάλες μας είναι αναγνωρίσιμες και αυτό είναι το σημαντικό. Ακόμα κι αν κάποιος διαφωνεί με το σχεδιασμό κάποιας ή κάποιων».

Πηγή:savevintage2019.gr

About Post Author

Στάθης Παπούλιας

Δημοσιογράφος

See author's posts