Το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κέρκυρας παρουσιάζει στις 14, 15 και 16 Ιουνίου το νέο έργο του Ζαχαρία Ρόχα, ‘SISSY IN HEAVEN’ με την Άντζελα Γκερέκου στον ομώνυμο ρόλο, σε σκηνοθεσία Βαρβάρας Δούκα.
Τι θα μπορούσε να συμβεί αν μετά το τέλος όλων των επαναστάσεων, όλων των κινημάτων που εξέθρεψαν οι τελευταίοι αιώνες, η πριγκίπισσα Σίσσυ συναντιόταν ξανά με τον δολοφόνο της, αλλά …στον Άλλον Κόσμο…εκεί που ” όλοι είναι ίσοι” και το μόνο που έχει σημασία είναι η συγχώρεση;
Αυτό είναι το θέμα του νέου πρωτότυπου έργου ‘SISSY IN HEAVEN’, βασισμένο στη ζωή και τον αδόκητο θάνατο της Πριγκίπισσας ΣΙΣΣΥ, της θλιμμένης αυτοκράτειρας της Αυστρίας, που έγραψε κατόπιν παραγγελίας της καλλιτεχνικής διευθύντριας του ΔΗΠΕΘΕ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, Βαρβάρας Δούκα, ο ηθοποιός ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΡΟΧΑΣ.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΔΑΣ και ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ
Ολοκληρώνοντας μία εξαετή θητεία, στο τιμόνι του ΔΗΠΕΘΕ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, σε έναν τόσο ιδιαίτερο και εμβληματικό τόπο, γεμάτο ιστορία και πολιτισμό, θέλησα να συμβάλλω όπως και σε όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής μου διεύθυνσης, σε δύο σταθερούς άξονες: την προβολή θεμάτων που εκκίνηση τους έχουν την πλούσια ιστορία της Κέρκυρας, και δεν αφορούν μόνο τα στενά όρια του νησιού ή των Επτανήσων, αλλά προσδοκούν να κάνουν γνωστές ιστορίες που συγκινούν ένα ευρύτερο κοινό, και ταυτόχρονα να μπορέσουμε ως θεσμός, να παραδίδουμε νέα και πρωτότυπη δραματουργία στην θεατρική κοινότητα.
Η ιστορία της Σίσσυ, της ‘θλιμμένης πριγκίπισσας’ με απασχόλησε χρόνια, θέλοντας να την προσεγγίσω μακριά από την κλασσική εικονογράφηση που την έχει στιγματίσει η κινηματογραφική της μεταφορά, αλλά και ‘ο στενός κορσές’ στον οποίο έχει εγκιβωτιστεί η εικόνα της. Περισσότερο μου είχε κάνει εντύπωση ο αδόκητος θάνατος της, συνδυασμένος με την άνοδο των αναρχικών κινημάτων και της λεγόμενης ‘Ανοιξης των λαών’ που ακολούθησε. Βασικό μου ερώτημα, που θα μπορούσε να ξεκινήσει μία θεατρική ίντριγκα, ήταν ‘τι θα γινόταν, αν η Σίσσυ συναντούσε σε ένα άχρονο τόπο, τον δολοφόνο της; Τώρα που γνωρίζουμε όλες αυτές τις καταλήξεις της ιστορίας, πως θα φαινόταν μια σχεδόν, άσκοπη δολοφονία; Τι μπορεί να συνδέσει δύο φαινομενικά ασύνδετους ανθρώπους, που συναντήθηκαν μόνο μια αιματηρή στιγμή, που ούτε καν άλλαξε τον ρου της ιστορίας; Τι είναι αυτό που μπορεί να ορίσει το μάταιο των ιστοριών των ανθρώπων, μπροστά στην τρικυμία της ιστορικής στιγμής;’
Με αυτές τις προδιαγραφές γράφτηκε ένα ολοκαίνουριο θεατρικό έργο από τον Ζαχαρία Ρόχα, το πρώτο μάλιστα θεατρικό έργο που έχει σαν κεντρική ηρωΐδα την πριγκίπισσα Σίσσυ, και έχει την τύχη, να παραδίδεται σε μία γνωστή Κερκυραία ηθοποιό, και εμβληματικό πρόσωπο, την Άντζελα Γκερέκου, κλείνοντας τον κύκλο ‘από την Κέρκυρα, για την Κέρκυρα, και από κει στον κόσμο όλο…’
ΒΑΡΒΑΡΑ ΔΟΥΚΑ
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Το έργο διαδραματίζεται σε έναν ‘ου-τόπο’, (Καθαρτήριο- Παράδεισο;), όπου σημασία δεν έχει ο χρόνος, οι εποχές, οι τίτλοι, η καταγωγή, τα χρήματα, παρά μόνον η ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ:
‘Οι ψυχές πρέπει να ξανασυστηθούν και το δράμα να επαναληφθεί από την αρχή. Αυτή τη φορά με στόχο την συγχώρεση…’ όπως λέει ο ‘Αγγελος στο έργο, ο οποίος σαν σκηνοθέτης, φροντίζει όλα να συμβούν στην ώρα τους!
Με πολύ χιούμορ και τεχνικές θεάτρου εν θεάτρω, το έργο αγγίζει πολύ σημαντικά ζητήματα που καθόρισαν τον 20ο αιώνα:
Τι αξία έχουν οι ζωές, όταν οι άνθρωποι υποφέρουν; Με πόσο αίμα δικαιώνεται μία Επανάσταση; Τι σημαίνει φυλακή για τον καθένα; Τι σημασία έχουν οι ατομικές ιστορίες , μπροστά στον συντριπτικό ρου της ΙΣΤΟΡΙΑΣ;
Το έργο έρχεται να δείξει ότι η αδυναμία της προσωπικής εξέγερσης έχει το ίδιο βάρος με την απελπισμένη πράξη ενός ιδεολόγου, κι ότι αυτό που πιστεύει κάποιος, όσο δίκαιο κι αν είναι, μπορεί ποτέ ‘να μην ονομαστεί πράξη’.
Οι προσωπικές ιστορίες του καθενός από τους πρωταγωνιστές, της Πριγκίπισσας ΣΙΣΣΥ, του δολοφόνου της, ΛΟΥΙΤΖΙ ΛΟΥΚΕΝΙ, της μητέρας του ΛΟΥΪΖΑΣ, του γιου της ΣΙΣΣΥ, πρίγκιπα ΡΟΔΟΛΦΟΥ, καθώς και της ερωμένης και ξαδέλφης του ΜΑΡΙΑΣ ΒΕΤΣΕΡΑ, ακόμα και του δασκάλου της ΣΙΣΣΥ, του έλληνα διανοούμενου και σκηνοθέτη ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΡΗΣΤΟΜΑΝΟΥ, κατέληξαν όλες με μια πληγή στην καρδιά….
Ποιός μπορεί να δικαιώσει τη μικρή ζωή τους, παρά μόνον οι ίδιοι; Τι μπορεί να επαναλάβει την ιστορία, παρά μόνον το ΘΕΑΤΡΟ…
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΡΟΧΑΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΒΑΡΒΑΡΑ ΔΟΥΚΑ
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: ΜΙΛΤΟΣ ΜΠΑΜΠΑΝΙΚΟΣ
ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΚΗΣ ΧΕΙΡΔΑΡΗΣ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΘΑΝΟΣ ΤΣΙΓΓΑΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΝΘΟΣ ΔΑΜΙΓΟΣ
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ : ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΓΙΑΝΝΕΙΟΥ
ΚΟΜΜΩΣΕΙΣ: ΒΑΣΩ ΤΣΙΟΛΑ
ΜΑΚΙΓΙΑΖ: ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΑΡΜΕΝΗ by NASOS GRAMMENOS
ΗΘΟΠΟΙΟΙ
ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΣΙΣΣΥ: ΑΝΤΖΕΛΑ ΓΚΕΡΕΚΟΥ
ΛΟΥΪΤΖΙ ΛΟΥΚΕΝΙ: ΣΠΥΡΟΣ ΣΟΥΡΒΙΝΟΣ
ΛΟΥΪΖΑ ΛΟΥΚΕΝΙ: ΝΤΙΝΑ ΑΒΑΓΙΑΝΟΥ
ΑΓΓΕΛΟΣ/ΡΟΔΟΛΦΟΣ/ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΜΑΝΟΣ ΝΕΟΣ: ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΛΟΣ
Στο ρόλο του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου εμφανίζεται σε βίντεο ο ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΡΟΧΑΣ
Το κείμενο και η παράσταση , αφιερώνεται στη μνήμη της ΧΡΥΣΑΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗ, με την οποία, πριν απ’ όλους, μοιραστήκαμε το όνειρο της πραγματοποίησης αυτού του έργου, πριν τον δικό της αδόκητο θάνατο.
Eυχαριστούμε θερμά την Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου, και ειδικά την κα Αντωνογιαννάκη, καθώς και την διευθύντρια του Μουσείου Αχιλλείου κα Μαλέσκου, για την πολύτιμη βοήθεια τους στην παραχώρηση και τη φιλοξενία στους χώρους του Αχιλλείου.
Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ‘ΣΙΣΣΥ’ και η σχέση της με την ΕΛΛΑΔΑ, και ειδικά την ΚΕΡΚΥΡΑ.
Το 1861 με τη θαλαμηγό «Victoria & Albert», που της είχε παραχωρήσει η βασίλισσα Βικτωρία της Αγγλίας, για κρουαζιέρα στη Νότια Ευρώπη, επισκέπτεται πρώτη φορά την Κέρκυρα, όπου την υποδέχεται ο Άγγλος κυβερνήτης Sir Henry Strokes και της διαθέτει την εξοχική του κατοικία, λίγο έξω από την πόλη της Κέρκυρας, τη βίλλα «Mon Repos».
Η Σίσσυ θα περάσει εκεί αρκετούς μήνες. Η ζωή στην Κέρκυρα θα την ενθουσιάσει και θα της θυμίσει τα ανέμελα παιδικά της χρόνια στη Βαυαρία.
Περνάει το χρόνο της κάνοντας μακρινούς περιπάτους και παρέα με τους κατοίκους του νησιού. Στην Κέρκυρα την επισκέπτονται τόσο ο άντρας της, όσο και η αδελφή της Νένε.
Στην Κέρκυρα θα επιστρέψει πολλές φορές στο μέλλον, ειδικά όταν με τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας, την επισκέπτονται η μελαγχολία και η κατάθλιψη. Μετά το θάνατο του διαδόχου Ροδόλφου, επιστρέφει σχεδόν οριστικά στην Κέρκυρα, όπου αγοράζει τη «Βίλλα Βράιλα», την οποία και ανακαινίζει ριζικά. Τα έργα στο σπίτι θα διαρκέσουν τέσσερα ολόκληρα χρόνια και το 1892 θα ολοκληρωθούν.
Το στυλ του σπιτιού έχει επιρροές από διάφορα στυλ, ελληνικό, ρωμαϊκό, ιωνικό αλλά και της αρχιτεκτονικής της Πομπηίας. Η Σίσσυ ήθελε να δημιουργήσει γύρω της μια όαση, μέσα στην οποία θεοί και θεές θα συνυπήρχαν με ήρωες από τα έργα του Ομήρου. Ορδές καλλιτεχνών δημιούργησαν τοιχογραφίες και πίνακες, τόσο μέσα όσο και έξω από το σπίτι. Οι κήποι γέμισαν γλυπτά και αγάλματα ηρώων της ελληνικής μυθολογίας και ιστορίας. Ένα από αυτά, το άγαλμα του «Θνήσκοντος Αχιλλέα» στον κήπο, ενέπνευσε τη Σίσσυ για να διαλέξει το όνομα του σπιτιού της: «Αχίλλειον».
Αγαπημένες της ασχολίες ήταν οι μακρινοί περίπατοι και η επικοινωνία με τους ντόπιους, οι οποίοι και τη λάτρευαν. Κι εκείνη όμως ήταν πάντα γενναιόδωρη ενώ χρηματοδότησε και το υδραγωγείο του χωριού, καθώς η περιοχή αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα ύδρευσης.
Προς τιμή της ανεγέρθηκε και μια πλάκα, η οποία σώζεται μέχρι σήμερα.
Η Ελληνική εκπαίδευση
Μια άλλη μεγάλη αγάπη της Σίσσυ ήταν η Ελλάδα και οι κλασικές σπουδές. Προκειμένου να εντρυφήσει στην κλασική Ελλάδα, προσλαμβάνει πολλούς δασκάλους που της διδάσκουν ελληνική μυθολογία και ιστορία αλλά και την εισαγάγουν στην ελληνική λογοτεχνία, τόσο την πεζογραφία όσο και την ποίηση. Ο βασιλιάς Όθων της Ελλάδας είναι ξάδελφός της και οι επισκέψεις της στην Ελλάδα συχνές. Αγαπημένος της δάσκαλος υπήρξε ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, ο οποίος την έκανε να λατρέψει κυριολεκτικά τη χώρα πανέξυπνο και ευρυμαθέστατο ενώ για τον Χρηστομάνο η Σίσσυ ήταν η πριγκίπισσα του. Εκείνη τον θεωρούσε του παραμυθιού που είχε ζωντανέψει. Περνούσαν ατέλειωτες ώρες μαζί και ένας πλατωνικός έρωτας είχε ανθίσει ανάμεσά τους, όπως παραδέχτηκε ο Χρηστομάνος σε ένα βιβλίο του που κυκλοφόρησε μετά το θάνατο της Σίσσυ, ‘Το βιβλίο της αυτοκράτειρας Ελισάβετ – Φύλλα Ημερολογίου’, και στο οποίο ο συγγραφέας είχε αναπλάσει πολλούς από τους διαλόγους τους. Η βασιλική Αυλή όμως, που δεν επιθυμούσε καθόλου να γίνει γνωστό οτιδήποτε από το βασιλικό περιβάλλον στο ευρύτερο κοινό, δυσαρεστήθηκε μαζί του. Η αυστριακή λογοκρισία απαγόρευσε την κυκλοφορία του βιβλίου, η εφημερίδα διέκοψε τη συνεργασία μαζί του, και του υπέδειξαν ότι δεν ήταν πια ευπρόσδεκτος στη χώρα τους. Στις αρχές του 1901 ύστερα από περιπλάνηση στη φιλολογική και θεατρική Ευρώπη εγκαθίσταται οριστικά στην Αθήνα, όπου θα γίνει ιδρυτής του θιάσου Νέα Σκηνή και θα επηρεάσει βαθιά την εξέλιξη του νεοελληνικού θεάτρου εισάγοντας για πρώτη φορά την έννοια του σκηνοθέτη.
About Post Author
