μτφρ. Τάπα Σοφία, εκδ. Διόπτρα 2022
της Κατερίνας Καλογήρου
Περίληψη Οπισθόφυλλου
“Θα πάμε ένα ταξίδι, στην αντίπερα όχθη του ποταμού…”. Ξεκινήστε μαζί με το Μεγάλο Πάντα και τον Μικρό Δράκο για μια απίθανη περιπέτεια με τη σειρά βιβλίων “Το Μεγάλο Πάντα και ο Μικρός Δράκος”, που αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο σε πωλήσεις! Μολονότι οι δύο φίλοι είναι ευχαριστημένοι στον ναό τους ψηλά στα βουνά, ο Μικρός Δράκος συνειδητοποιεί ότι κάτι λείπει, νιώθει ανολοκλήρωτος.
Κι έτσι αποφασίζουν να κάνουν παρέα ένα ταξίδι σε τόπους άγνωστους και μακρινούς. Στο διάβα τους συναντούν προκλήσεις και κινδύνους και εντέλει μαθαίνουν πως ό,τι χρειάζονται το έχουν ήδη μέσα τους και πως η αλλαγή, αν και κάποιες φορές είναι τρομακτική, είναι εφικτή και με υπομονή μπορεί να μας οδηγήσει σε καλύτερα πράγματα. “Αν πρέπει να χαθούμε”, κατέληξε το Μεγάλο Πάντα, “χαίρομαι που αυτό έγινε μαζί σου…”
Βιβλιογνώμη
Ο Μικρός Δρακάκος και το Μεγάλο Παντουλάκι επέστρεψαν, και αυτή τη φορά δεν μας βομβαρδίζουν με διάσπαρτα και (φαινομενικά) ασύνδετα αποστάγματα σοφίας, αλλά μας προσκαλούν μαζί τους σε ένα ταξίδι. Ο Νόρμπουρι (μήπως Νόρμπερι;) αποφάσισε να γράψει μια ιστορία με αρχή, μέση, και τέλος, και να μας δείξει πως είναι το φιδογυριστό μονοπάτι της ζωής μέσα από ένα παραμύθι. Πάρε χαρτομάντηλα, κουβερτούλα και γλυκό, και ξεκίνα την ανάγνωση.
Καλέ μου αναγνώστη, αν θυμάσαι καλά, με το πρώτο βιβλίο του αγαπητού συγγραφέα είχα πάθει ολίγον (εντάξει, πολύ) πλάκα, είχε συγκλονιστεί το είναι μου, οπότε όταν έμαθα πως υπάρχει και συνέχεια, σταμάτησα να αναπνέω για μερικά δευτερόλεπτα. Ήμουν διχασμένη ανάμεσα στις θύμησες της ανάγνωσης του πρώτου τόμου, στην επιθυμία μου να διαβάσω κάτι αντίστοιχα συγκλονιστικό, και στον φόβο μήπως απογοητευτώ λόγω των άπειρων προσδοκιών που είχα. Έτσι, καθυστέρησα την αγορά του βιβλίου προσπαθώντας να απαλλάξω πρώτα τον εαυτό μου από οτιδήποτε ανέμενα, και να το πιάσω στα χέρια μου με καθαρό και άδειο μυαλό. Και τότε, τσουπ, χτυπάει ένα απόγευμα η πόρτα μου, και ανοίγω και αντικρίζω το βιβλίο τυλιγμένο. Ήρθε σε μορφή δώρου, αλλά ήξερα πως τα χέρια που το κρατούσαν θα διάλεγαν αυτό να μου φέρουν, ήξερα πως το πακέτο είχε μέσα έναν Δράκο και ένα Πάντα.
Πώς θα ήταν άραγε, αν μπορούσαμε να δούμε τη ζωή μας από ψηλά, σαν να ήμασταν εμείς αλλά ως παρατηρητές που μελετάμε τον εμπλεκόμενο εαυτό μας σε μια μαγική μακέτα που αναπαριστά την προσωπική μας διαδρομή; Για να το απλοποιήσουμε, θα μπορούσαμε να αφαιρέσουμε την κυριολεξία των γεγονότων, και να τα συμβολίσουμε με εικόνες από τη φύση, και θα βλέπαμε ταυτόχρονα και τις άλλες οντότητες που μας ακολουθούν στα βήματά μας. Θα ήμασταν όλοι ζωάκια, όχι ανθρωπόμορφα όντα. Αυτό λοιπόν, κάνει ο Νόρμπ… Norbury σε αυτό το βιβλίο, και ο τρόπος του είναι συγκλονιστικός (όχι, δεν ζηλεύω καθόλου την ευφυΐα του). Η απλοποίηση των μη απλών γεγονότων και συναισθημάτων, σε κάνει να μένεις με το στόμα ανοιχτό. Δεν αφήνει τίποτα έξω, καμία πτυχή, καμία φάση της ζωής. Στα ζωγραφίζει και στα περιγράφει όλα με ειλικρίνια και θάρρος που κάνουν την καρδιά σου να χτυπάει και να προκαλεί υπεραιμία στον εγκέφαλό σου.
Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι πως καλύπτει ταυτόχρονα το περιστατικό (μέσα από συμβολισμό φυσικά), το συναίσθημα, αλλά και την διαχείριση του συναισθήματος. Πως βιώνεις το συναίσθημα, πως αυτό επιδρά επάνω σου, και γιατί συμβαίνει αυτό. Και εδώ κάπου, έρχεται η λύτρωση. Διότι συνειδητοποιείς πως μπορείς να επιλέξεις πως θα το διαχειριστείς, μπορείς να έχεις τον έλεγχο του πως θα σκάσει αυτό πάνω σου, και πως έχεις την δυνατότητα να μάθεις και να γίνεις καλύτερος. Είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσω περισσότερα γι αυτή την συνθήκη, όμως πίστεψέ με καλέ μου αναγνώστη, ο συγγραφέας θα στο αναλύσει στο πι και φι, ή σε όποια άλλα γράμματα σε βολεύουν, και θα νιώσεις τα εγκεφαλικά σου κύτταρα να πετάνε πυροτεχνήματα.
Μη με παρεξηγήσεις όμως, πουθενά δεν διατείνεται πως είναι εύκολο, και δεν πέφτω και γω στην παγίδα να στο παρουσιάσω έτσι. Τώρα όμως που έχεις την πληροφορία, μπορείς να την επεξεργαστείς, να πάρεις τον χρόνο σου, και να την αξιοποιήσεις. Αυτά περνάει και ο Δράκος στην ιστορία, και το Πάντα είναι ο καταλληλότερος συνοδοιπόρος που θα μπορούσε να έχει. Και αναρωτιέσαι όσο διαβάζεις, μα αυτό το Πάντα, ήταν πάντα σοφό; Ποια επιφοίτηση του ήρθε εξ ουρανού, ή που πουλάνε τέλος πάντων επιφοιτήσεις, να πάμε να πάρουμε κανά δυο… Εγώ πιστεύω πως το Πάντα έτσι ξεκίνησε, σαν τον Δράκο, και είχε κάποιον αντίστοιχο συνοδοιπόρο, κάποια Κουκουβάγια ή Χελώνα, που τον βοήθησαν να αναπτυχθεί. Εκτός, αν το Πάντα και ο Δράκος είναι το ίδιο, αν είναι οι δύο πτυχές μας που συνυπάρχουν, της λογικής και της ευαισθησίας (καλώς την Τζέιν Όστεν), και κάνουν διάλογο! Καλύτερα να μην μαρτυρήσει ο Τζέιμς (χα!) τι ισχύει, είναι ωραίο το μυστήριο που πλανάται στην ατμόσφαιρα.
Κατά την ταπεινή μου άποψη διάβασε πρώτα το πρώτο βιβλίο, και μετά το Ταξίδι, διότι θεωρώ πως αυτή η σειρά αντιπροσωπεύει την φυσική πορεία των γεγονότων. Οι άνθρωποι κατά καιρούς συναντάμε φιλοσοφίες και θεωρίες που μπορεί να μας συγκλονίσουν, όμως χρειαζόμαστε καιρό για να τις απορροφήσουμε ουσιαστικά και να προβούμε σε πράξεις. Έτσι συμβαίνει και εδώ, στο πρώτο βιβλίο θα συναντήσεις άπειρα φιλοσοφικά μαργαριτάρια, και στο δεύτερο θα δεις πως αυτά μπορούν να σε επισκεφτούν και να κουμπώσουν σε διάφορες φάσεις της ζωής σου, μέσα από την προσωπική σου διαδρομή. Πρώτη φορά θα σου πω να αφήσεις το γλυκό στην άκρη (αν με διαβάζεις ξέρεις για ΤΙ αλλαγή μιλάμε), να βάλεις τα ωραία σου αθλητικοπάπουτσα, να πάρεις μια ανάσα, να κάνεις λίγο στρέτσινγκ ή όπως το λέτε στα μέρη σας, και να ξεκινήσεις το δικό σου Ταξίδι, εν πλήρει γνώσει και συνειδήσει! Τα λέμε κάπου στη διαδρομή, με τσάι (ο Δράκος πρέπει να έχει πιει όλες τις φυτείες της ανατολικής Ασίας), και ντάξει κανένα μπισκοτάκι για συνοδευτικό (είπαμε, δεν θα καταρρεύσει η ύπαρξή μας κιόλας)!
About Post Author
