Το νέο βίντεο της Lacta είναι η απάντηση σε όσους στέκονται απαθείς απέναντι στις γυναικοκτονίες [vid]

Σήμερα ξυπνήσαμε για να δούμε τέσσερα λεπτά εφιάλτη και αυτό δεν είναι κάτι που περιμένεις παρακολουθώντας ένα βίντεο με την υπογραφή της Lacta. Ίσως βέβαια η συμμετοχή του Κέντρου Διοτίμα να έπρεπε να μας έχει θορυβήσει.

Σήμερα ξυπνήσαμε για να δούμε πώς μια ιστορία αγάπης που ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς καταλήγει σε γυναικοκτονία, αφού έχει περάσει από τα στάδια «χειραγώγηση», «κακοποίηση», «εφιάλτης», «μοναξιά». Σήμερα ξυπνήσαμε και ένα βίντεο μας έμαθε για τα καλά πως οι 13 γυναικοκτονίες που έχουν συμβεί στην Ελλάδα από την αρχή της χρονιάς δεν είναι απλώς τίτλοι ειδήσεων και ένα εμμονικό φετίχ με αριθμούς. Είναι σκηνές πραγματικής ζωής, τόσο σκληρές και τόσο δραματικές, που δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για μια ακόμα.

Lacta και Κέντρο Διοτίμα δημοσίευσαν ένα βίντεο, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, που είναι στις 25 Νοεμβρίου. Στο βίντεο αυτό, η Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη βρίσκεται σε μια σχέση που ξεκινάει με έρωτα και τελειώνει σε θάνατο. Αφού συγκατοικεί με τον σύντροφό της, ο οποίος δεν μπορεί να πάρει τα μάτια του από πάνω της, καταλήγει να ζει στο ίδιο σπίτι με έναν κακοποιητή. Τον χειρότερο εφιάλτη της. Τα «δική μου, μόνο δική μου» και τα «μη με αφήσεις ποτέ» γίνονται φόβος, απομόνωση από τα αγαπημένα της πρόσωπα, εκρήξεις θυμού, δάκρυα πίσω από κλειδωμένες πόρτες που έχουν ποτίσει φόβο. Όταν αποφασίζει πως οφείλει στον εαυτό της να φύγει από αυτή την κακοποιητική σχέση, βρίσκεται στη θέση του συνοδηγού στο αυτοκίνητό του και εκείνος καταλήγει να τη σπρώχνει στον γκρεμό. Ούτε happy endings, ούτε μαθήματα. Δυστυχώς, για τις 13 γυναίκες που δολοφονήθηκαν από πρώην και νυν συντρόφους σε αυτή τη χώρα, δεν υπήρχε «καλό» τέλος, μόνο «ετεροκαθορισμένο» τέλος από ανθρώπους που τις θεώρησαν ιδιοκτησία τους.

Αυτό το «έτσι είναι ο έρωτας» που έχουμε διδαχθεί, κρύβει όλα τα σημάδια της κακοποίησης, όλους τους προειδοποιητικούς συναγερμούς που τείνουμε να αγνοούμε επειδή ντοπαμίνη και οκυτοκίνη έχουν κάνει τη δουλειά τους στους εγκεφάλους μας. Πρώτα η βία (λεκτική, σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική, οικονομική). Μετά ο φαύλος κύκλος που μας κάνει να πιστεύουμε πως δεν υπάρχει έξοδος από αυτόν. Και αυτό είναι το σημείο που βρισκόμαστε στον μεγαλύτερο κίνδυνο, γιατί τότε ακριβώς είναι που ο κακοποιητής θα παίξει το τελευταίο του χαρτί, το πιο επικίνδυνο. Δεν υπάρχει χειρότερη συμβουλή για μια γυναίκα-θύμα κακοποιητικής σχέσης από το «φύγε». Στη σελίδα του κέντρου Διοτίμα υπάρχουν όλες οι συμβουλές που πρέπει να ακολουθήσει μια γυναίκα που βλέπει πια το φως έξω από το σπίτι και αυτό δεν είναι η άτακτη φυγή, αλλά ο σχεδιασμός ενός πλάνου διαφυγής.

Μια ματιά στα σχόλια του βίντεο στο YouTube ίσως να μην είναι η καλύτερη ιδέα. Πολλοί αντιμετωπίζουν το βίντεο με όρους τρέιλερ ταινίας, δηλώνοντας «απογοητευμένοι» αν αυτό δεν γίνει πράγματι μεγάλου μήκους φιλμ. Βλέπετε, αντιμετωπίζεται ως σενάριο, ως μυθοπλασία. Πρέπει να είναι δύσκολο να δεχτεί κανείς πως αυτό συμβαίνει. Συμβαίνει στα αλήθεια. Πως οι γυναίκες συνεχίζουμε να ξυπνάμε χωρίς να νιώθουμε ασφαλείς στη σάρκα μας. Τουλάχιστον σήμερα ξυπνήσαμε νιώθοντας πως κάποιος βλέπει στα αλήθεια το κενό ασφάλειας στις υπάρξεις μας και πως από εδώ και πέρα θα εντοπίζουμε τον κίνδυνο στα μεγάλα λόγια, που όχι, δεν είναι αστερόσκονη στις ιστορίες αγάπης μας, αλλά σημάδια τοξικότητας, εμμονής και εν δυνάμει κακοποίησης.