Η Ρένια Λουιζίδου μιλά στο topontiki.gr για το «Βαρδιάνο στα σπόρκα», τα «Ξένα χέρια» και το θεατρικό «Οι μάγισσες του Σάλεμ», ελπίζοντας ότι η φετινή θα είναι μια σεζόν χωρίς απρόοπτα και ματαιώσεις εξαιτίας του κορονοϊου, θεωρώντας επίσης ότι η επάνοδος δεν είναι ταυτόσημη με την «κανονικότητα».
Καθώς η τηλεοπτική μίνι σειρά «Βαρδιάνος στα σπόρκα», το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη οδεύει προς την ολοκλήρωσή της (το Σάββατο 16/10 προβάλλεται το τρίτο από τα τέσσερα επεισόδια), η Ρένια Λουιζίδου, με τη διπλή τηλεοπτική εμφάνιση από τις συχνότητες της ΕΡΤ (πρωταγωνιστεί και στο καθημερινό «Σε ξένα χέρια»), οδεύει για την πρεμιέρα- Παρασκευή 15 Οκτωβρίου- του εξαιρετικού «Οι μάγισσες του Σάλεμ» (γνωστό και ως «Δοκιμασία») του Άρθουρ Μίλερ, έργο που αποτελεί μια διαχρονική καταγγελία των δεισιδαιμονιών, των προκαταλήψεων και του φανατισμού.
Μία σεζόν με διπλή τηλεοπτική εμφάνιση. Έτυχε ή πέτυχε;
Το πέτυχε θα φανεί στο τέλος. Σύμπτωση είναι. Με το «Βαρδιάνος στα σπόρκα», συνέβη μάλλον κάτι καρμικό. Το διήγημα του Παπαδιαμάντη είναι από τα αγαπημένα μου.
Μού είχε κινήσει την περιέργεια από μικρή ηλικία. Μού είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον ο τίτλος. Ήταν άγνωστες λέξεις αυτές για μένα ο «Βαρδιάνος» και τα «σπόρκα».
Στα φοιτητικά μου χρόνια το βιβλίο έγινε από τα αγαπημένα μου. Αργότερα, πολύ, το είχα διαβάσει σε θεατρικό αναλόγιο σε «Δημήτρια» στη Θεσσαλονίκη.
Η πρόταση από το Μανούσο μου έδωσε μεγάλη χαρά. Ξέρεις οι ηθοποιοί κάνουμε «κρα» για τέτοιου είδους δουλειές. Και τέτοιες δουλειές όπως η συγκεκριμένη, μόνον ένα κρατικό κανάλι μπορεί να υποστηρίξει.
Ο «Βαρδιάνος» είναι μια τίμια δουλειά δεδομένων των δυσκολιών. Μεγάλο βαθμό δυσκολίας είχε η αναπαράσταση της εποχής. Πού να βρεις εύκολα μέρος που να παραπέμπει στη Σκιάθο του 19ου αιώνα. Διότι δεν έχουμε αφήσει «όρθιο» κάτι σε αυτή τη χώρα. Ακόμα και τα καΐκια έρχονταν από μια άκρη της Ελλάδας, ούτε θυμάμαι από πού και τα γυρίσματα εξαρτιόνταν από το πότε θα έφθαναν.
Τα «Ξένα χέρια» είναι άλλου τύπου δουλειά. Καθημερινό σίριαλ με βάση την κωμωδία που όμως εμπεριέχει και απαγωγή παιδιού η οποία όμως δεν σηκώνει διακωμώδηση.
Οι δύο σειρές έχουν διαφορετικές προθέσεις και στόχους. Και έτσι πρέπει να συμβαίνει στην τηλεόραση. Πρέπει να διαθέτει όλη την γκάμα.
Το λάθος στην τηλεόραση είναι ότι τα κανάλια προσπαθούν να φτιάξουν προϊόντα από το ίδιο είδος. Όμως η τηλεόραση είναι πολυσυλλεκτικό μέσο.
Στα «Ξένα χέρια» συμπρωταγωνιστείτε με το Γιάννη Μπέζο. Πόσο βοήθησε η συνύπαρξή σας σε προηγούμενες δουλειές;
Με το Γιάννη, εκτός από τους «Απαράδεκτους», ήμασταν μαζί και στο επίσης εμβληματικό «Της Ελλάδος τα παιδιά», έχουμε παίξει μαζί στο θέατρο, μάλιστα με σκηνοθέτησε στη «Λυσιστράτη» του 2003. Είναι ηθοποιός και άνθρωπος που εκτιμώ ιδιαίτερα. Είναι ευχαρίστηση να δουλεύω μαζί του. Κάνει ως άνθρωπος και ως επαγγελματίας το γύρισμα πιο εύκολο. Και ακριβώς χάρη στις ευκαιρίες συνεργασίας που είχαμε μέχρι τώρα, μπορέσαμε και δουλέψαμε άνετα. «Βρεθήκαμε» εύκολα στο πλατό.
Και στις φετινές σειρές, αλλά και στο επιτυχημένο «Το σόι σου», υποδύεστε τη μητέρα. Η μητέρα είναι… πάντα ίδια με μία έννοια;
Ελπίζω ότι διαφέρουν. Άλλη μάνα ήταν η Χαρούλα Χαμπέα στο «Σόι σου». Είχε διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά που έχει η Σκεύω στο «Βαρδιάνο στα σπόρκα» ή εκείνα της Σούλας Μαυρομάτη στο «Σε ξένα χέρια». Υπάρχει κοινός παρονομαστής όμως. Και δεν είναι άλλος από την αφοσίωση και αγάπη στο παιδί. Είναι αυτό που συμβαίνει αυθορμήτως σε κάθε γυναίκα. Ό,τι δηλαδή δεν είναι δε προτεραιότητα ο εαυτός της, αν και τώρα τελευταία το αστυνομικό δελτίο διαψεύδει αυτό που συζητάμε τώρα.
Υπάρχουν ένα εκατομμύριο τρόποι να είσαι μητέρα και διαφοροποιείται από την προσπάθεια κάθε μέρας.
Με τη «Δοκιμασία»/«Οι μάγισσες του Σάλεμ» πιάνετε το θεατρικό νήμα από εκεί που το αφήσατε εξαιτίας του κορονοϊού; Τί σημαίνει για εσάς;
Νιώθω ότι αφήσαμε κάτι στη μέση πέρσι, εξαιτίας των συνθηκών. Το έργο είναι υπέροχο, δύσκολο για ελεύθερο θέατρο, διότι είναι πολυπρόσωπο και ιδιαίτερων απαιτήσεων. Να όμως που ανεβαίνει στο «Δημήτρης Χόρν».
Είναι έργο που αγαπώ πολύ, διότι μέσα από μια πραγματική ιστορία που συνέβη στα τέλη του 17ου αιώνα ο Μίλερ έρχεται τρείς αιώνες αργότερα και κάνει παραλληλισμό των γεγονότων του Σάλεμ της Μασαχουσέτης με τους πολιτικούς- εξοντωτικούς διωγμούς επι Μακαρθισμού. Άνθρωποι καλούταν να καταδώσουν άλλους ως κομμουνιστές, ενώ δεν ήταν.
Δεν τελειώνει αυτό το πράγμα, διότι είναι πολύ μικρός- ανίσχυρος- ο άνθρωπος, ως μονάδα, όταν έχει να αντιμετωπίσει ένα σύστημα που είναι και αφιονισμένο προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει.
Με μία έννοια είναι σύγχρονο έργο;
Σύγχρονο είναι αν ο μύθος που αφηγείται το έργο έχει να πει κάτι στο σήμερα και όχι να αφορά την ατομική πραγματικότητα.
Οι προσωπικές ελευθερίες είναι ένα στοιχείο που εξετάζει στα έργα του συχνά ο συγγραφέας. Με τους περιορισμούς και την πανδημία σε ποιο βαθμό θα ξαναβρούμε ό,τι στερηθήκαμε ή και χάσαμε;
Αυτό που κυριαρχεί στο έργο είναι ότι το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον συνθλίβει τις ζωές των ανθρώπων. Εμείς ζήσαμε κάτι άλλο. Είχαμε μια υγειονομική κρίση, έπειτα από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης. Θα περάσει καιρός για να δούμε τί ακριβώς συνέβη.
Βάλαμε την επιβίωση σε πρώτο πλάνο. Κάναμε ένα βήμα πίσω συνειδητά στις προσωπικές ελευθερίες μας. Πάντως κανονικότητα δεν είναι αυτό που ζούμε τώρα. Ο εμβολιασμός δεν είναι πανάκεια. Ακόμα και τώρα δεν αισθάνομαι ψυχολογικά καλά. Δεν έχω επανέλθει στην προηγούμενη κατάσταση. Είμαι επιφυλακτική στις κοινωνικές δραστηριότητες, συναθροίσεις, συνωστισμούς .
Το «ταμείο» της Πανδημίας θα γίνει πολύ μετά. Θα φανεί σε τί θα μάς ζητηθεί αργότερα.
Η θέση σας για το ελληνικό #metoo ποια είναι;
Καλά έγινε ό,τι έγινε. Μόνη ένσταση μου είναι η διαχείριση του. Να αποτελέσει μια σοβαρή προσπάθεια εξυγίανσης του χώρου του Θεάτρου και να μην καταντήσει σε ακαλαίσθητο μαλλιοτράβηγμα.
Κακώς δεν συνέβη σε άλλους χώρους παρόμοιο ξεκαθάρισμα. Μόνον θάρρος και γενναιότητα δείχνει μια τέτοια ενέργεια και καλώς έκαναν όσες και όσοι την έκαναν.
Έχουμε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για το θέατρο και θα είναι κρίμα να μείνει, αυτό που συνέβη, σε επίπεδο καταγραφής και ως υπόθεση δύο-τριών ατόμων με ακραίες συμπεριφορές.
Έχει σημασία όμως να θέτουμε εμείς το όριο. Και αν είμαστε τίμιοι με τους εαυτούς μας το ξέρουμε. Αλλιώς παραμυθιαζόμαστε για να δικαιολογήσουμε ότι είμαστε μοιραίοι.
- Info
«Σε ξένα χέρια», ΕΡΤ1, Δευτέρα- Παρασκευή στις 22.00
«Βαρδιάνος στα σπόρκα», ΕΡΤ1, Σάββατο στις 22.00
«Οι μάγισσες του Σάλεμ», του Αρθρου Μιλερ, σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη, θέατρο «Δημήτρης Χόρν» (Αμερικής 10, Κολωνάκι, τηλ. 2118005141) από 15 Οκτωβρίου, με τους Νικήτα Τσακίρογλου, Άκη Σακελλαρίου, Ιωάννα Παππά, Ρένια Λουιζίδου, Γιάννη Καλατζόπουλος, Γεράσιμο Σκαφίδα.
Πηγή: topontiki.gr
About Post Author
+ There are no comments
Add yours