Aποκλειστικές φώτο από Γιώργο Λιβανό Τρία χρόνια που πέταξε μια από τις στενότερες φίλες μου, πολύ νέα, όμορφη ακμαία. Συνεργάτες για περισσότερα απο 15 χρόνια, στο Εθνικό σε festivals ,στο Μέγαρο μουσικής Αθηνών & Θεσσαλονίκης , στις δικές σου αλλά και στις δικές μου παραγωγές. Ποιος ρύθμιζε, ποιός όριζε , ποιος ζητούσε ποιος αποφάσιζε, το αφήναμε σε όλα στο “εκ παρδρομής” Θα ‘ναι πάντα προσωπική
Το θέατρο Εκατη βρίσκεται στην πλατεία Κυψέλης και ιδρύθηκε το 2007 απο την Βαλεντίνη Λουρμπά η οποία και το διευθύνει. Στόχος του είναι η ποιότητα και το υψηλό επίπεδο των παραστάσεων. Όραμά του είναι η ανάδειξη της ευφυίας, το μεγέθοs των μεγάλων κλασσικών και το δέος που τους ακολουθεί. Το θέατρο Εκάτη έχει θητεία στο κλασικό ρεπερτόριο και βασίζεται στην δύναμη και την ακτινοβολια που
Με όχημα την πίστη να κάνουμε όσο μπορούμε καλύτερο θέατρο, μετά από ενάμιση χρόνο που μείναμε με κλειστά τα θέατρα και χωρίς την αναγκαία σε επίπεδο καθημερινότητας επαφή με το θεατή, οι Θεατρίνων Θεατές επιστρέφουμε την Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου με ένα φιλόδοξο στοίχημα. Η Περιφέρεια Αττικής μας ενέταξε στο πρόγραμμα της για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση και ο Γιάννης Σολδάτος
του Γιώργου Λιβανού Για δεκαετίες υπάρχει ένας μύθος σχετικά με τη συμμετοχή της Μαριάννας Τόλη στη θρυλική Evita. Τι πραγματικά είχε γίνει σύμφωνα με τη δική της μαρτυρία. Τη ρωτούσαν συχνά και απέφευγε ν’ απαντήσει. Ας ανασύρω από το χρονοντούλαπο της μνήμης μου, την εξομολόγηση της. Ναι μαζί ταξίδεψαν για να κλείσει η Αλίκη το ρόλο. (* Δεν έχω σαφή απάντηση στη φήμη, ότι η
του Γιώργου Λιβανού Αυτή τη φορά θα γράψω εγώ για σένα. Το αναπόφευκτο, αλλάζει το ρου της προσωπικής μας ιστορίας και για πρώτη φορά θα προσπαθήσω να συνοψίσω ημερολογιακά μια ουσιαστική φιλία χρόνων. Ήμουν με το Φαίδωνα Καστρή στο θέατρο Λυκαβητού για να δούμε την Αιμιλία Υψηλάντη σε σκηνοθεαία Τσακίρη, νομίζω Ιφιγένεια, μαθητής στο πρώτο έτος της Δραματικής. Ξαναπρόσεξα μπροστά μου, ένα συνομίληκο μου αγόρι
του Γιώργου Λιβανού Αύγουστος και ανέκαθεν στο μυαλό μου ήταν συνδεδένος με όλα τα ωραία του μεσοκαλόκαιρου. Διακοπές, χαρές, έρωτες & άλλα πολλά, που θέλαμε να στολίζουν τα καλοκαίρια μας, για να είναι σημαντικότερα από τους χειμώνες μας. Από τότε που σταματήσαμε να μετράμε μπάνια και παγωτά βρήκαμε άλλα ωραία να φορτίζουν μπαταρίες , μνήμες κι επιθυμίες. Με αυτή τη σειρά πάντα. Κάπου βέβαια στο
του Γιώργου Λιβανού Το καλοκαίρι του ’92 νεόκοπος ηθοποιός, ρίχνομαι στις ακροάσεις με τον τσαμπουκά της επιτυχίας στη Σουηδία με το Ιώ της Γεμετζάκη, των δύο χρόνων στο Σερρών, & των 2 ενδιάμεσα καλοκαιριών μου με Χαραλάμπους & Αρμάο σκηνοθέτες. Η αλήθεια είναι πως είχα μια άνεση στην εκθεση και μια απίστευτη σιγουριά που αποτελούσε διαβατήριο για τις ακροάσεις. Ετσι παρότι είχα συμφωνήσει προφορικά με
του Γιώργου Λιβανού Μετά την εξαιρετική ανταπόκριση που είχε το άρθρο μου για τις ομάδες, ζήτησα από το φίλο συνάδελφο και εξαιρετικό Πρόεδρο του Σ.Ε.Η. μας, το Σπύρο Μπιμπίλα να μοιραστεί μαζί μας , τις αναμνήσεις και τη γνώση του για την δημιουργία των Πρώτων σύγχρονων Αθηναϊκων θεατρικών ομάδων: “Γιώργο μου , Θα σου πω μερικά πράγματα από την μετά την δικτατορία περίοδο, όπου δηλαδή
του Γιώργου Λιβανού Το ’89 , χρονιά που τέλειωσα τη Δραματική Σχολή, συμμετείχα στην πρώτη μου επαγγελματική ακρόαση, που κράτησε μία ολόκληρη εβδομάδα. Η Μίρκα Γεμετζάκη αναζητούσε έναν ηθοποιό για να συμπληρώσει τη διανομή της στους Περσες του Αισχύλου, που θα παρουσιαζονταν σε Ελλάδα & Σουηδία. Εν τέλει επέλλεξε δύο ηθοποιούς , εμένα και τον Κώστα Παίδαρο, που μαζί με την Άντζελα Μπρούσκου, τον Κώστα
του Γιώργου Λιβανού Το καλοκαίρι είχε πάντα χώρο, στο ρεπερτόριο των θεάτρων για κωμωδίες. Είδος ξεχωριστό, ευχάριστο & διασκεδαστικά ανέμελο. Ανάμεσα στα καταγεγραμμένα είδη κωμωδίας, ελληνικά και ξένα υπάρχει κι ένα, που ξεχωρίζει, η κομεντί , η ερωτική κωμωδία δηλαδή που καταφέρνει ν’ αγγίξει και το συναισθηματικό παλμό των θεατών. Αναμφισβήτητα στα έργα της σειράς αυτής, ένα από τα κορυφαία είναι Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες
