Ο Φαν’τ Σχιπ απέτυχε παταγωδώς. Τελεία και παύλα…

Φαν’τ Σχιπ: Χωρίς εξωραϊσμούς κανακέματα. Δεν μιλάμε σε ανήλικα ή βρέφη που θέλουν παρηγοριά και συγκατάβαση, αλλά επαγγελματίες. Άσχετο αν φοράνε το εθνόσημο. Οφείλουν να δέχονται τα πράγματα όπως ακριβώς είναι, ανεξαρτήτως κινήτρων ή background.

Αποτυχία συνεπώς η αδυναμία κατάκτησης της πρωτιάς σε όμιλο με αντιπάλους Σλοβενία, Κόσοβο και Μολδαβία. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Το Κόσοβο αδιαφόρησε στοχεύοντας σε διάκριση μέσω των τελικών της αρχικής διοργάνωσης. Πρακτικά δεν ασχολήθηκε με την τρέχουσα. Η Σλοβενία σε φάση ανανέωσης, χτίζονταν από την αρχή στην επιστροφή του κόουτς Κεκ στον πάγκο της. Τίποτα το ιδιαίτερο. Σκέτο τίποτα η Μολδαβία.

Και όμως. Η Εθνική μας κέρδισε δύο φορές μόνο τη Μολδαβία. Μία μόνο το Κόσοβο. Και καμία την Σλοβενία. Πολύ λίγα. Σε καμία περίπτωση επαρκή. Δεν φτάνουν. Δεν έφτασαν. Θα έπρεπε όμως να έχουν φτάσει. Ασυζητητί. Και χωρίς δικαιολογίες, χωρίς άλλοθι. Θα έπρεπε να είναι περισσότερα, όσα (θα) χρειάζονταν.

Όχι πως πρακτικά θα έδινε κάτι ο προβιβασμός στο Β’ γκρουπ του Nations League, ή θα είχαμε (ουσιαστικά) τύχη για διεκδίκηση στα τελικά ενός εκ των δύο εισιτηρίων για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Αλλά θα είχε αντίκρισμα, πρακτικό στην επικύρωση της φιλοδοξίας για την εκπλήρωση του στόχου της πρόκρισης στα γήπεδα του Κατάρ.

Δεν πρέπει να σταθεί κανείς στον Ομπλακ. Αυτό(ν) έχουν οι Σλοβένοι. Τον κορυφαίο τερματοφύλακα του πλανήτη. Και πάνω του χτίζουν. Η προσπαθούν να χτίσουν. Χωρίς να έχουν ή να διαφημίζουν ή να λένε πως έχουν τόση μπάλα όσοι βαυκαλιζόμαστε πως έχουμε εμείς στην Εθνική μας. Σημειώνονταν την Πέμπτη, μετά τη νίκη στη Μολδαβία. Χρέος του προπονητή, του κάθε προπονητή, είναι να βρίσκει τρόπους να αξιοποιεί όλα του τα όπλα. Να τα ταιριάζει με τρόπο κατάλληλο για να μεγιστοποιήσει όχι τις δυνατότητες, αλλά τη δυναμική της ομάδας του.

Συνολικά κοιτάζοντας αυτή την προσπάθεια της «γαλανόλευκης» στο Nations League, ο εκλέκτορας απέτυχε. Χτες ανακάτεψε την τράπουλα, αλλά και τα ρίσκα που πήρε μετά από ένα σημείο και μετά και υπερβολικά ήταν – και περισσότερο με άλλοθι έμοιαζαν… – και περισσότερο μπέρδεψαν την ομάδα παρά τη βοήθησαν.

Οι φωνές και οι ερωτήσεις πολλών διεθνών προς τον πάγκο, μετά τις αλλαγές, για το που παίζουν, για το πως παίζουν και τι κάνουν στο γήπεδο, περνούσαν – δυστυχώς… – από τα μικρόφωνα της τηλεοπτικής μετάδοσης στην άδεια Ριζούπολη. Και, προφανώς, εκθέτουν και αναδεικνύουν και ελλιπή καθοδήγηση και ελλιπή προετοιμασία.

Οι επιλογές του στο φινάλε έδωσαν περισσότερο την εικόνα του… τουρλουμπουκιού, παρά οποιουδήποτε ορθολογισμού. Για ποιο λόγο άλλαξε φορ στο ημίχρονο; Μόνο και μόνο για να παίξει φορ όταν μπήκε στο γήπεδο ο Τζόλης; Πως έφτασε να παίζει «εξάρι» ο Μπακασέτας; Η αλλαγή Κυριακόπουλου – Τσιμίκα στο φινάλε που και σε τι ακριβώς αποσκοπούσε;

Και κάτι ακόμη. Η ισοπαλία, ακόμη και αυτή που επικύρωσε την αποτυχία της πρωτιάς στον όμιλο, κράτησε τουλάχιστον την Εθνική στο 3ο γκρουπ δυναμικότητας εν όψει των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Τα πολλά, αχρείαστα και προφανώς χωρίς σχέδιο ρίσκα που πήρε ο εκλέκτορας λίγο έλειψε στο φινάλε (στη φάση της αποβολής του Χατζηδιάκου για παράδειγμα) να κοστίσουν ακόμη και αυτή την ισοπαλία και να ρίξουν την Εθνική ακόμη πιο κάτω στο 4ο γκρουπ.

Κακά τα ψέματα όμως. Όταν δεν μπορείς να πρωτεύσεις σε τέτοιον όμιλο, όπως αυτός του Nations League, δεν μπορείς να φιλοδοξείς πως θα ξεπεράσεις τα – δύο τουλάχιστον… – «βουνά» που θα περιμένουν στην κλήρωση για το Κατάρ. Οποιαδήποτε διαφορετική σκέψη φλερτάρει με την ονειροβασία. Ισως βέβαια, στην Εθνική του Φαν’τ Σχιπ κάτι τέτοιο να ταιριάζει…

https://youtu.be/T9FGN1aLHF4

Πηγή:sportime.gr

About Post Author

Στάθης Παπούλιας

Δημοσιογράφος

See author's posts