Μεγάλα Κόκκινα Κρασιά 2021, μια προσωπική επιλογή

Μετά από μια μικρή απουσία λόγω Covid-19, τα  ”Μεγάλα Κόκκινα Κρασιά” εξέφρασαν για μια ακόμα φορά την πλέον εκλεκτή πλευρά του κόκκινου κρασιού, αυτή τη φορά στον απόλυτα ταιριαστό για την περίσταση Πύργο Πετρέζα.

Η έκθεση που διοργανώνουν το FNL Guide και η Vinetum έδωσε την ευκαιρία σε ένα μεγάλο πλήθος οινόφιλων που κατέκλισαν την αίθουσα να δοκιμάσουν κάποια κρασιά μύθους του παγκόσμιου αμπελώνα, αλλά και παλαιές όσο και τρέχουσες εσοδείες των πλέον καταξιωμένων και ακριβών ερυθρών της χώρας.

Η προσωπική μου παρουσία επικεντρώθηκε στην τελευταία κατηγορία, με την δοκιμή σχεδόν όλων των ερυθρών που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στα ράφια να μου προσφέρει μια εικόνα του ανώτατου επιπέδου του Ελληνικού κόκκινου.

Διαπίστωση το υψηλότατο επίπεδο των περισσοτέρων κρασιών, επίπεδο -και κατ’ επέκταση βαθμολογίες- που σίγουρα θα είναι ακόμα υψηλότερο αν κανείς παράσχει σε αυτά τα κρασιά το “ντάντεμα” που αξίζουν, με επιλογή κατάλληλων ποτηριών, μεταγγίσεις, ιδανικές θερμοκρασίες και τα συναφή.

Ευτυχώς τα χέρια μου συνήλθαν πιο γρήγορα από το ταλαιπωρημένο από τις τανίνες στόμα μου και σαν αποτέλεσμα αυτού ήρθε η παρακάτω λίστα με τις 15 καλύτερες προσωπικές επιλογές από τον Ελληνικό αμπελώνα,  που θεωρώ ότι μπορείτε να  βρείτε σχετικά εύκολα σε εκλεκτά σημεία πώλησης και χώρους ποιοτικής εστίασης.

Αβαντίς, Collection Syrah 2017: Οι οπαδοί της εκφραστικότητας ας περιμένουν μιας και το ύψιστο Syrah της χώρας είναι ακόμα κλειστό σαν στρείδι στα αρώματα κόκκινων φρούτων και λουλουδιών. Όμως το στόμα διαθέτει ήδη τρομακτική κομψότητα, φοβερό μάκρος και άριστες τανίνες. Στο peak του μετά το ΄30. (9/10)

Ζαφειράκης, Terra Cotta 2019: To 2018 είναι λίγο γλυκερό και ώριμο όμως η ωριμασμένη σε αμφορέα Λημνιώνα του σπουδαίου παραγωγού είναι ίσως το καλύτερο κρασί που έχει ποτέ κυκλοφορήσει! Φοβερή ευγένεια φραγκοστάφυλου και βιολέτας, ελαφροπάτητη δροσιά, τέλειες τανίνες, Pinot Noir γοητεία… (8,5/10)

Κτήμα Μέγα Σπήλαιο, Κτήμα Μέγα Σπήλαιο 2017: Εντυπωσιακό για μια ακόμη φορά αυτό το blend Μαυροδάφνης και Μαύρου Καλαβρυτινού από τον ομώνυμο μαγικό αμπελώνα. Ένα όργιο μαύρου φρούτου, αίματος και πιπεριού που βάζει πλάι στην φοβερή δύναμη και το πλούσιο σώμα μια υπέροχη βουνίσια φρεσκάδα. (8,5/10)

Γκίκας, Βραδιανό-Merlot 2020: Αν η μύτη κόκκινου φρούτου και καραμέλας ήταν πιο έντονη και πυκνή, αυτό το ιδιαίτερο blend ίσως να ήταν το καλύτερο κρασί της παρέας! Ο λόγος το αρκετά ελαφρύ αλλά εκπληκτικό στόμα που θυμίζει Grenache και κορυφώνεται στο τέλος σε ένα πιπεράτο κρεσέντο. +5 χρόνια. (8,5/10)

Τσάνταλη, Ραψάνη Ειδικά Επιλεγμένος 2014: Συνήθως προτιμώ το πιο “ταπεινό” Reserve, όμως εδώ τα πράγματα γίνονται πολύ σοβαρά! Μια πυκνή, εξωστρεφής Ραψάνη, με λουλούδια και βατόμουρα στην μύτη, μέτριο σώμα και μια βελούδινα άγρια γεύση! Θα αποζημιώσει γενναιόδωρα την υπομονή μιας 5ετίας. (8,5/10)

Καρυδά, Ξινόμαυρο 2017: Από το οικογενειακό αμπέλι στην Άνω Γάστρα  ο Πέτρος Καρυδάς μας προσφέρει μια Νάουσα in excelsis. Με κυρίαρχο το φρούτο και τη εστέβα παρά την ντομάτα, το στιβαρό αυτό κρασί διαθέτει μπολιασμένη με εξαιρετική διάρκεια αγριάδα που θα το πάει ως το τέλος της δεκαετίας. (8,5/10)

Αβαντίς, Άγιος Χρόνος 2017: Ένα blend Syrah/ Viognier που αποτείνει φόρο τιμής στο Cote Rotie. Και το κάνει με αξιοζήλευτο σεβασμό, αφού προσφέρει υπέρπυκνο μαύρο φρούτο και μελάνι, μέτριο σώμα και σαρκώδη ισορροπία. Αρκούντως μαλακό για άμεση απόλαυση, αρκετά στιβαρό για ταξίδια ως το ΄28! (8,5/10)

Μπουτάρη, Νάουσα Legacy 1879 2016: Τρομακτική, πυκνή αρωματική έκρηξη ντομάτας και ελιάς προσφέρουν το απόλυτο μάθημα κλασσικής Νάουσας. Το ίδιο πάντως πράττει και το στόμα αφού είναι ελαφρύ, λουσμένο με άφθονη οξύτητα και όμορφα δομημένο με σχετικά μαλακές τανίνες. Α, και μακρύ επίσης… (8/10)

Χατζημιχάλης, Καπνίας Magnum 2017: Σχεδόν ένα ξηρό Vintage Port θυμίζει ο γεμάτος μελάσα, μελάνι και μαύρο φρούτο Καπνίας. Όμως η magnum φιάλη χαρίζει όμορφη οξύτητα και βελούδινες τανίνες που …ξεγελούν το αλκοόλ και εξασφαλίζουν υπέροχη ισορροπία. Ένα απολαυστικό κρασί για την επόμενη πενταετία. (8/10)

Παπαργυρίου, Black Daphne 2020: Η γνώριμη πλέον Παπαργυρίου-συμπύκνωση είναι και πάλι παρούσα, αυτή τη φορά μπολιασμένη με a-la- Port φρούτο και ιβίσκο. Παράλληλα δεν λείπει και η αρχική γλύκα, έστω και αν το πλούσιο σώμα στην συνέχεια γρονθοκοπεί με άφθονες τανίνες και τσαμπουκαλεμένη οξύτητα. (8/10)

Τέχνη Οίνου, Nebbio 2015: Το Δραμινό οινοποιείο τα καταφέρνει πολύ καλά στα πολύ δύσκολα έστω και αν αυτό το Nebbiolo δεν δρέπει δάφνες συμπύκνωσης και διάρκειας. Όμως ρεφάρει με βελούδινα δερμάτινη παρουσία, έντονη παρουσία γλυκών μπαχαριών και τρυφερό αποξηραμένο φρούτο. (8/10)

Αϊβαλής, “4” 2018: Πιο αλκοολικό και λιγότερο συμπυκνωμένο από άλλες χρονιές αλλά πάντα καλοδομημένο, μακρύ και ικανό 10ετους παλαίωσης, το Αγιωργίτικο αυτό διαθέτει μύτη βοτάνων και φρούτων σε αλκοόλ, πληθωρική παρουσία και άφθονες ποσότητες οξύτητας και τανινών. Μεταγγίστε για  1-2 ώρες. (8/10)

Α, Ξινόμαυρο Reserve Οικοσύστημα 2017: Ίσως το Ξινόμαυρο από το Αμύνταιο να φαντάζει ως το πιο άγαρμπο αυτής της top συλλογής. Όμως απλώς είναι το πιο νέο, με την εξαιρετική οξύτητα, το γευστικό μάκρος και το άφθονο κόκκινο φρούτο να εξασφαλίζουν αντοχή δεκαετίας, Έως ότου οι τανίνες μαλακώσουν! (8/10)

Διαμαντάκος, Νάουσα Magnum 2018: Αν η ντελικάτη ελαφράδα και η εύθραυστη δροσιά δεν είναι του γούστου σας τότε μείνετε μακριά από αυτό το μοναδικού χαρακτήρα Ξινόμαυρο. Αλλιώς θα βρείτε όλα τα παραπάνω και κόκκινο φρούτο, εξαιρετική οξύτητα, ποιοτικές τανίνες και φοβερό μάκρος ως bonus! (8/10)

Κυρ Γιάννη, Διάπορος 2017: Η εκφραστικότητα είναι το δυνατό σημείο αυτού του Ξινόμαυρου που περιέχει και μια τζούρα Syrah. Δυόσμος, φράουλα και ντομάτα σέρνουν τον χορό, παρασύροντας το ελαφρύ σώμα, το τανικό δυναμικό και την κλασσική Ναουσαίϊκη άγρια ισορροπία σε μέτριας διάρκειας παιχνίδια. (8/10)