της Ρένας Ζώη
«Το στοιχειό του Αχέροντα»
Συγγραφέας: Ελευθερία Μεταξά
Εκδόσεις: ΜΙΝΩΑΣ
Σελίδες: 560
Λίγα λόγια για την ιστορία:
Στη διάρκεια των διακοπών τους στην Πρέβεζα, ο τέως προϊστάμενος του Τμήματος Εγκλημάτων κατά Ζωής Μάνος Βαρσάμης και η ψυχολόγος Έλσα Γληνού, γίνονται μάρτυρες ενός περίεργου σκηνικού. Μια βάρκα, που πλέει ακυβέρνητη στον ποταμό Αχέροντα, το ποτάμι των νεκρών, φέρει μοναδική «επιβάτη» μια κοπέλα χτυπημένη και λιπόθυμη, που αναγνωρίζεται από έναν γηραιό άνδρα ως η Ευρυδίκη Αγγελή, η κόρη του Κωνσταντή και της Φιλιώς, που πέθανε πηδώντας από τη Σκάλα της Τζαβέλαινας κυνηγημένη το 1943.
Το ίδιο ισχυρίζεται κι εκείνη, όταν συνέρχεται στο νοσοκομείο όπου μεταφέρεται και γίνεται η αρχή σ’ ένα γαϊτανάκι φόβου και στυγνών εγκλημάτων με φόντο το μυστηριακό τοπίο του Αχέροντα και της ευρύτερης περιοχής. Ο Μάνος και η Έλσα, βάζοντας μπροστά την ορθολογιστική τους σκέψη («συμπτώσεις δεν υπάρχουν», όπως συνηθίζει να λέει ο Βαρσάμης), αναζητούν την αλήθεια στο ταραγμένο παρελθόν της Γερμανικής κατοχής και του Εμφυλίου. Όσο πιο βαθιά μπαίνουν στην ιστορία, τόσο πιο πολύ τα πράγματα μπερδεύονται. Παρόν και παρελθόν συγκρούονται ανελέητα, προκαλώντας πληγές καινούργιες κι ανοίγοντας αυτές που πίστευαν ότι είχαν επουλωθεί.
Η άποψή μου:
Έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία της Ελευθερίας Μεταξά (κάποια παραπάνω από μία φορά), είχα κατατάξει τον «Θησαυρό της Σμύρνης» στην κορυφή των αγαπημένων μου. Μέχρι που διάβασα «Το στοιχειό του Αχέροντα». Τολμώ να πω, πως στο βιβλίο αυτό η Ελευθερία Μεταξά είναι στα καλύτερά της. Μεστή, ουσιαστική, γλαφυρή κέρδισε την προσοχή μου και κράτησε το ενδιαφέρον μου αμείωτο από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα, καθώς το μυστήριο και η αγωνία βρίσκονταν διάχυτα σε κάθε αράδα. Ένα βιβλίο που μ’ έκανε συχνά να γελάσω, καθώς η συγγραφέας, θέλοντας να εξισορροπήσει τα συναισθήματα του αναγνώστη, «ανακάτεψε» το υπέροχο χιούμορ του Βαρσάμη (σε συνδυασμό με τους άλλους βασικούς πρωταγωνιστές) με τις σκληρές αφηγήσεις της κατοχικής και εμφυλιακής περιόδου, που ήταν – ακόμα και σήμερα – γροθιά στο στομάχι.
Οι ιστορικές αναφορές και οι επεξηγήσεις αποδεικνύουν την έρευνα που έχει κάνει η Ελευθερία, αλλά και τον σεβασμό και την αντικειμενικότητα για την εξιστόρηση των ιστορικών γεγονότων με τα οποία καταπιάνεται στο βιβλίο. Θέματα που, ακόμα και σήμερα, πονούν και βασανίζουν όσους τα έζησαν, αλλά κι αυτούς που τα έμαθαν από τις διηγήσεις των παππούδων και των γιαγιάδων.
Για ακόμα μία φορά, η Ελευθερία Μεταξά, αποδεικνύει πόσο καλή γνώστης της ανθρώπινης φύσης είναι και «τρυπώνει» στις ψυχές και στα μυαλά των ηρώων της, σκαλίζοντας αριστοτεχνικά την επιφάνεια, φέρνοντας στο φως τα πιο βαθιά μυστικά τους, τις πιο μύχιες σκέψεις τους, τις ενοχές και τους φόβους τους. Χαρακτήρες ολοκληρωμένοι, ανθρώπινοι, δίχως εξιδανίκευση, άνθρωποι κανονικοί, της διπλανής αυλής, που πασχίζουν να ισορροπήσουν το καλό και το κακό, που αποδεδειγμένα κουβαλάμε όλοι μας.
Στο βιβλίο αυτό δεν υπάρχει τίποτα περιττό. Όλα είναι τοποθετημένα με ιδανικό τρόπο καθοδηγώντας τον αναγνώστη βήμα – βήμα στην εξιχνίαση της υπόθεσης, αλλά και στην κάθαρση. Ακουμπάει μοναδικά τις ψυχές των αναγνωστών αγγίζοντας και δικά τους θέματα – κάποια καλά κρυμμένα, κάποια φανερά – προβληματίζει και δίνει τροφή για σκέψη και περισυλλογή.
Συγχαρητήρια Ελευθερια Μεταξα!!!
Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ
#το_στοιχειό_του_αχέροντα #newbook
Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι από το site του εκδοτικού, καθώς διάβαζα όλη νύχτα το βιβλίο και ξέχασα να βγάλω φωτογραφία
About Post Author
