Ο Πέτρος Ευαγγελόπουλος και "Ο κατηραμένος όφις"

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Πέτρος Ευαγγελόπουλος: Όπως αναφέρω και στον πρόλογο του βιβλίου, ήταν η ελληνική επικαιρότητα των αρχών του 2021 σχετικά με τα κινήματα δικαιωμάτων και οι καταγγελίες περί σεξουαλικής παρενόχλησης. Αυτό όσον αφορά την έναρξη του μυθιστορήματος. Η συνέχεια ωστόσο αποδείχτηκε απρόβλεπτη ακόμη και για μένα, καθώς εξελίχτηκε σε πολύ διαφορετικό δρόμο από εκείνον που περίμενα, και έγινε ένα έπος, μπορώ να ισχυριστώ.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Π.Ε.: Άπειρο.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που πρόκειται να το διαβάσει;

Π.Ε.: Να το διαβάσει μεν χαλαρά, στον καναπέ και για ευχαρίστησή του, αλλά να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του πως πρόκειται για κάτι πολύ ευρύτερο και βαθύτερο από αυτό που φαίνεται. Για τους αναγνώστες ωστόσο που επιθυμούν κάτι παραπάνω, θα αναρτηθεί προσεχώς μια εκτενής ανάλυση/μελέτη που ετοίμασα πάνω στη φιλοσοφία και τις πολλαπλές οπτικές γωνίες θέασής του.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;

Π.Ε.: Θα πηγαίναμε σε ένα παραδοσιακό ελληνικό χωριό του κοντινού παρελθόντος, ή ίσως σε έναν θάλαμο βασανιστηρίων του μακρινού μέλλοντος, ή ίσως απλά θα παραμέναμε στο δωμάτιό μας –διότι σε ένα δωμάτιο και σε ένα μυαλό είναι δυνατόν να χωρά ένα σύμπαν. Η διάρκεια του ταξιδιού μας θα μπορούσε να διαρκεί πάνω από εκατό χρόνια, ή πιθανόν μόνο λίγες ώρες. Όλα τα προηγούμενα προκύπτουν από την υπόθεση του βιβλίου, όμως δεν είναι σωστό να αποκαλύψω πώς και γιατί…

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.

Π.Ε.: Η Μαρία τότε του είπε: «Ό,τι ήταν, Νίκο, να συμβεί στον εαυτό σου, έχει συμβεί. Υπάρχεις για λίγο μόνο ακόμη. Σε γνωρίζω μόνο για λίγο ακόμη. Μετά…; Θα ξημερώσει μια καινούργια μέρα, και στο μακρύ, ολοζώντανο όνειρο που βλέπουν τα πουλιά μες στη νύχτα πάνω στα δέντρα, εμείς πλέον δε θα βρισκόμαστε. Θα κελαηδήσουν, ναι, αλλά όχι πια για μας.».

Ο Πέτρος Ευαγγελάτος απάντησε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών για το μυθιστόρημά του, Ο κατηραμένος όφις, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής. Στην περίληψη διαβάζουμε:

29 Μαΐου 2105. Νύχτα με πανσέληνο. Σε μια τόσο ρομαντική ώρα ο Νίκος αποφασίζει να τηλεφωνήσει στην καλή του φίλη Μαρία και να της αποκαλύψει τον εδώ και χρόνια κρυφό έρωτά του για αυτή. Όμως εκείνη μοιάζει να μην καταλαβαίνει. Κάτι πολύ τρομακτικό και άγριο σέρνεται στο φόντο, πίσω από την ανάλαφρη κουβέντα, τα άφθονα σατιρικά σχόλια, τις αφελείς παρατηρήσεις.

Η Μεγάλη Επανάσταση, πενήντα χρόνια πριν, άφησε πίσω της εκατομμύρια νεκρούς σε όλον τον κόσμο. Το Σύστημα βρίσκεται πλέον παντού. Η Νέα Θρησκεία έχει επικρατήσει πάνω σε κάθε θέληση. Όλα παρακολουθούνται. Ακόμη και ασήμαντοι πολίτες, όπως ο Νίκος και η Μαρία.

Είναι όμως στα αλήθεια τόσο ασήμαντοι; Και ποια τέλος πάντων είναι αυτή η Νέα Θρησκεία; Ποιος ο ιδρυτής της, του οποίου κανείς δε γνωρίζει το όνομα, δεν έχει δει ποτέ τη μορφή; Ποιους σκοπούς είχε η απαίσια τρομοκρατική οργάνωση που ίδρυσε ογδόντα χρόνια πριν, με το σχεδόν κωμικό όνομα «Ο Κατηραμένος Όφις»;

Ένα μυθιστόρημα παράξενο, που κυριαρχείται άλλοτε από μια ανάλαφρη, εύθυμη διάθεση, κι άλλοτε βρίσκεται… στον τρόμο. Διάλογοι, που είναι κυρίως μονόλογοι. Περιγραφές, πλημμυρισμένες από μονολόγους και ψιθύρους. Ποίηση ξαφνικά μέσα στον πεζό λόγο. Γέλιο με κλάμα. Σκηνές φρίκης αλλά και μεγάλης γλυκύτητας. Μικρά παιδιά με μια αφύσικη ωριμότητα. Ενήλικες, που δε μεγάλωσαν ποτέ. Όνειρα μέσα σε όνειρα. Άψυχα, που είναι όμως ζωντανά. Ο θάνατος και η ζωή. Ο Παράδεισος και η Κόλαση. Ο Αδάμ, η Εύα. Και φυσικά, ο Κατηραμένος Όφις. Τι είναι όλα αυτά; Θα μάθουμε ποτέ;

Ο Πέτρος Ευαγγελόπουλος γεννήθηκε το 1970 και ζει στη Θεσσαλονίκη. Όσον αφορά την ενασχόλησή του με τη συγγραφή, είναι κάτι που συνέβη αναπάντεχα, και σίγουρα όχι σε μια μέρα. Κατά πάσα πιθανότητα υπήρχε πάντα μέσα του, όμως περίμενε την κατάλληλη ώρα και στιγμή για να εκραγεί. Στην αρχή ήταν οι εκθέσεις του σχολείου. Πήρε βέβαια επαίνους για αυτές, όμως κανείς έρωτας δεν αναπτύχθηκε ποτέ μεταξύ τους. Στη συνέχεια ήταν η ποίηση. Την τελευταία δεκαετία του εικοστού αιώνα αυτή. Κάποια ποιήματα, άλλα σύντομα, άλλα εκτενή, που πάντα θα αγαπά και θα θυμάται. Αλλά τα οποία εγκατέλειψε, έπειτα από μια σοφή συμβουλή, για τον πεζό λόγο. Ακολούθησαν δύο δεκαετίες σοβαρής πάλης με τη συγγραφή και αρκετές χιλιάδες σελίδες κειμένων, που αγάπησαν πολλοί από όσους τα διάβασαν. Τα περισσότερα παραμένουν ανέκδοτα δυστυχώς. Όμως, ευτυχώς, κάποια άκουσαν την προσταγή «Τυπωθήτω!». Το 2011 συμμετείχε με ένα διήγημά του στη συλλογή του φανταστικού, με τίτλο «Ακροβάτες δύο κόσμων». Το ογκώδες μυθιστόρημα μυστηρίου «Περίπτερο» κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2012. Το 2018 εκδίδονται τα «Παράξενα Πλάσματα», με την εξίσου παράξενη μορφή: βιβλίο και ξεχωριστά 15 Επιστολές! Ο Πέτρος Ευαγγελόπουλος δεν περιορίστηκε ποτέ σε ένα μόνο είδος λόγου. Το ίδιο και τα κείμενά του. Κάθε ένα από αυτά πρόκειται για μια ανθοδέσμη αποτελούμενη από διάφορα είδη, ίσως και ασύμβατα μεταξύ τους. Ο αναγνώστης θα το διαπιστώσει σίγουρα, διαβάζοντας τον «Κατηραμένο Όφι».

Πηγή:koukidaki.gr