Η “Μήδεια” του Μποστ από τον Θεατρικό Όμιλο Ερμιονίδας

του Λεόντιου Πετμεζά

Πρόκειται για ένα έργο, σταθμό στην νεοελληνική δραματουργία. Γράφτηκε το 1993 σε δεκαπεντασύλλαβο από τον Μέντη Μποσταντζόγλου ή Μποστ και αποτελεί μια εκρηκτική κωμωδία για την σύγχρονη πραγματικότητα της χώρας μας. Οι ήρωες του ανησυχούν για τον πληθωρισμό και την ανεργία, την λιτότητα και την δημόσια διαφθορά, τα δάνεια και τα επιδόματα, καθυστερούν στα ραντεβού τους γιατί πέφτουν πάνω σε πορείες, και λατρεύουν τα αρχαία ελληνικά –αρκεί, βέβαια, να μη χρειαστεί να τα διαβάσουν. Στον κόσμο του Μποστ συνυπάρχουν αναπάντεχα και αρμονικά η Μήδεια, η Αντιγόνη, ένας Ψαράς, ο Ιάσονας, μια Καλόγρια, ο Οιδίποδας, ο Ευριπίδης και ένας αλλόκοτος Χορός, κατορθώνοντας να διαλύσουν κάθε μας βεβαιότητα, να επικρίνουν τους επικριτές, να προβληματίσουν τους κριτές και να ελευθερώσουν τους θεατές.

Με μια δομή που θυμίζει επιθεώρηση και αρχαία τραγωδία, μαζί το έργο είναι μια σουρεαλιστική κατασκευή από απλά υλικά που αντικατοπτρίζει το παιχνιδιάρικο πνεύμα του δημιουργού της. Ο πολυπρισματικός καλλιτέχνης Μπόστ εργάστηκε ως σκιτσογράφος, θεατρικός συγγραφέας στο θέατρο, στιχουργός και ζωγράφος. Στις εκλεπτυσμένες δημιουργίες του συνδέει το ανάγλυφο χιούμορ που έχει βαθιές ρίζες στην ιστορία της γλώσσας και της Ελλάδας. Τα σκίτσα του συγγενεύουν με την λαϊκή ζωγραφική και την βυζαντινή αγιογραφία.

Με απαράμιλλη δεξιοτεχνία ο Μποστ φέρνει κοντά ετερόκλητους χαρακτήρες από διαφορετικές ιστορικές περιόδους, με χιούμορ και τόλμη, παίζοντας με τους συνειρμούς που δημιουργεί η ακροβατική του γλώσσα.

Η Αιμιλία Βάλβη που σκηνοθέτησε το έργο αναφέρει :” Η «Μήδεια» του Μποστ δεν είναι απλώς μια παρωδία της αρχαίας τραγωδίας του Ευριπίδη, αλλά μια παιγνιώδης και ανατρεπτική σάτιρα πάνω στην ελληνική πραγματικότητα. Η καίρια καυστικότητα του έργου και η παρωδική – αποσπασματική εμφάνιση παράδοξων πλασμάτων επί σκηνής, παραπέμπει σε επιθεωρησιακά σκετς.

Ο κόσμος της Μήδειας μας θυμίζει έναν περιπλανώμενο θίασο που στήνει σκηνή στο Κρανίδι για να ¨πειράξει¨, να ειρωνευτεί και να σατιρίσει μια Ελλάδα γεμάτη παραλογισμό και υποκρισία. Στη σκηνοθεσία αυτής της παράστασης επιλέξαμε να προσεγγίσουμε την έντονη θεατρικότητα, τη λαϊκότητα και την υπερβολή του έργου, μέσα από τη σκηνική γλώσσα του τσίρκου.

Πίσω από κάθε γκριμάτσα κρύβεται μια αλήθεια, όπως και στον Μπόστ, πίσω από κάθε αστεία ανορθογραφία, ένα κοινωνικό σχόλιο. Κλόουν, ταχυδακτυλουργοί, ακροβάτισσες, θηριοδαμαστές, η γυναίκα με το μούσι, οι σιαμαίες και φυσικά η μάγισσα με τα ταρώ – Μήδεια, γίνονται οι αγγελιοφόροι της Μποστικής αλήθειας:»

Η τέχνη πρέπει να σοκάρει. Αν δεν ενοχλεί είναι διακόσμηση». . Στο «μικρό μας τσίρκο», η μεγαλύτερη απόλαυση παραμένει η χαρακτηριστική ανορθογραφία του Μποστ. που πλάθει ένα γλωσσικό κόσμο παράδοξο, τραγικά κωμικό, αφοπλιστικά αθώο. Μέσα του η ελληνική κοινωνική μας ¨καρικατούρα¨ επιπλέει τολμηρά, για να υπενθυμίζει ότι η γλώσσα – ανάλογα τη χρήση – είναι εργαλείο. όπλο, θαύμα.

Ευχαριστώ θερμά την Ομάδα για την εμπιστοσύνη, την τόλμη, τη φαντασία, το χιούμορ και την αγάπη.”

Πολυχώρος ΑRTίκι 7, 8, 9 & 11 Ιουλίου | ώρα 21.15

Μήδεια του ΜΠΟΣΤ

Σκηνοθεσία/Σκηνικό/Μουσική επιμέλεια: Αιμιλία Βάλβη

Προσαρμογή κειμένου: Ευαγγελίου Ηλιού

Φωτισμοί: Ίων Ξυπολιάς

ΔΙΑΝΟΜΗ

Τροφοί: Ευαγγελία Ηλιού & Ελένη Ντάκου

Καλόγρια: Μαρία Παπαϊωάννου

Ψαρού: Τζίνα Φλωράκη

Μήδεια: Νάντια Κωστελένου

Ιάσονας: Άκης Γαλανόπουλος