Στην «Αυλή των θαυμάτων», με ένα καστ «διαμάντι»

«Η Αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλη επιστρέφει ως μιούζικαλ, με έναν εκλεκτό θίασο, από τη σκηνή του θεάτρου του Μεγάρου Μουσικής.

Η Μαίρη Χρονοπούλου επιστρέφει στο θέατρο ύστερα από δύο δεκαετίες, ενώ η Γλύκερία θα κάνει την πρώτη της θεατρική εμφάνιση.

Οι συντελεστές σημαντικοί, με Στεφανο Κορκολή να υπογράφει τη μουσική, επιστροφή στη σκηνή για την θρυλική πρωταγωνιστρια του ελληνικού σινεμά, Μαίρη Χρονοπούλου, την πρωτη εμφάνιση της Γλυκερίας σε θέατρο, αλλά και έναν θίασο εξαιρετικών ηθοποιων. Η Αυλή των Θαυμάτων είναι ένα νεοελληνικό θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη που πρωτοπαρουσιάστηκε στις 18 Ιανουαρίου 1957 από το Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία του ιδίου του συγγραφέα και θεωρείται ένα από τα έργα που σημάδεψαν την πορεία του Ελληνικού Θεάτρου.

Ο πολιτιστικός οργανισμός Λυκόφως πρόκειται να παρουσιάσει τη νέα χρονιά ένα σπουδαίο θεατρικό εγχείρημα, σε συμπαραγωγή με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Η “Αυλή των Θαυμάτων” βασίζεται στην έλλειψη σταθερότητας και σιγουριάς, που χαρακτηρίζει τη ζωή του Έλληνα. Η αστάθεια αυτή αρχίζει από το αλλοπρόσαλλο κλίμα μας, τη “στρατηγική” γεωγραφική μας θέση, τη φτώχεια του τόπου μας και τελειώνει στην ιδιωτική μας οικονομία. Όλα στην Ελλάδα ανεβοκατεβαίνουν πολύ εύκολα, κυλούν, φεύγουν, κι η συνηθισμένη λαχτάρα μας είναι να στεριώσουμε κάπου, να σιγουρέψουμε κάτι.

Ο βραβευμένος με «Κάρολος Κουν» σκηνοθέτης Χρήστος Σουγάρης και ο διεθνώς καταξιωμένος σολίστ και συνθέτης Στέφανος Κορκολής, υπογράφουν μια ιδιαίτερη εκδοχή του πιο εμβληματικού έργου του νεοελληνικού θεάτρου, την Αυλή των Θαυμάτων του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε μορφή μιούζικαλ. Ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος στους στίχους, η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου στη δραματουργία και ο Φωκάς Ευαγγελινός στις χορογραφίες. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Ελένη Μανωλοπούλου και τους φωτισμούς ο Αλέκος Αναστασίου.

Μία λαϊκή γειτονιά της Αθήνας του ’50

Τα θεατρικά δρώμενα εξελίσσονται σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, σε εποχή σύγχρονη με τη συγγραφή του έργου, τη δεκαετία του 1950. Στα δωμάτια μια αυλής, στο συνοικισμό του Βύρωνος, κατοικούν άτομα και οικογένειες που ανήκουν στη λαϊκή τάξη, έχουν όμως διαφορετική προέλευση. Ο γερο-Ιορδάνης με τη γυναίκα του και τα παιδιά του είναι Μικρασιάτες πρόσφυγες. Η κυρά Αννετώ, χήρα με κόρη παντρεμένη στην Αγγλία. Ο Στέλιος, Αθηναίος ονειροπόλος με πολλές αδυναμίες, και η γυναίκα του Όλγα γεννημένη στην προεπαναστατική Ρωσία. Η Βούλα κι ο Μπάμπης, αντρόγυνο που εναλλάσσει τα χαϊδολογήματα με τα μαλλιοτραβήγματα. Η Μαρία, γυναίκα ναυτικού που τη βασανίζει η μοναξιά της. Η Ντόρα, νέα γυναίκα ανύπαντρη που όμως δεν ξέρει τι θα πει μοναξιά. Στους παραπάνω ένοικους θα προστεθεί αργότερα και ο Στράτος, υδραυλικός στο επάγγελμα, που θα σηκώσει τρικυμία στο αισθηματικό τέλμα της μικρής αυλικής κοινωνίας.

Στον εμβληματικό ρόλο της Αννετώς η Ρούλα Πατεράκη και στο ρόλο του Ιορδάνη ο Ηλίας Λογοθέτης. Στο ρόλο της Μαίρης, η Μαίρη Χρονοπούλου, που επιστρέφει στο θέατρο ύστερα από δύο δεκαετίες. Μαζί τους πρωταγωνιστούν, Γιώργος Γάλλος (Στέλιος), Βασίλης Μπισμπίκης (Μπάμπης), Κατερίνα Παπουτσάκη (Όλγα)
Κόρα Καρβούνη (Μαρία), Μαρία Διακοπαναγιώτου (Ντόρα), Μαρίζα Τσάρη (Μαρία), Γιώργος Τσιαντούλας (Στράτος), Αλέξανδρος Βάρθης (Γιάννης)
Κώστας Λάσκος (Άνδρας), Σωτηρία Ρουβολή (Γυναίκα). Την Αστά ερμηνεύει η Γλυκερία, στην πρώτη της θεατρική εμφάνιση.

Ο Χρήστος Σουγάρης και ο Στέφανος Κορκολής, ξεκίνησαν τη συνεργασία τους με το μπεκετικού ύφους ανέβασμα ενός άλλου έργου του Καμπανέλλη, το «Ο δρόμος περνά από μέσα» στο θέατρο Χόρν, μια παράσταση που κόμισε μια νέα πρόταση για την σκηνική ερμηνεία νεοελληνικών κειμένων. Ακολούθησαν οι Βάκχες του Ευριπίδη στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2020, μια ερμηνεία της τραγωδίας, που ενθουσίασε με την εναλλακτικότητα της αφήγησης της κοινό και κριτικούς, αποσπώντας εγκωμιαστικά σχόλια. Τώρα, συνεχίζουν με το δελεαστικό κίνητρο της μεταποίησης σε μιούζικαλ, του κλασικού αριστουργήματος του Ιάκωβου Καμπανέλλη.

«Αν με ρωτούσε κανείς τί θα ήθελα, σαν συγγραφέας, θα του απαντούσα “Να γράψω έργα με όσο το δυνατόν γνησιότερη την προέλευσή τους από τον τόπο μας”. Κι αν με ξαναρωτούσαν ποια είναι η φιλοδοξία μου στο θέατρο, θά’λεγα πως θα ήθελα, με μια σειρά από θεατρικά έργα, ν’ ανακαλύψω τον Έλληνα σαν σύγχρονο άνθρωπο. Θέλω να πω, ν’ ανακαλύψω τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων του τόπου μου και του καιρού μου, μέσα από την πρόσκαιρη έκφραση της σχέσης τους με τη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα» έλεγε ο Ιάκωβος Καμπανέλης για την ‘Αυλή των θαυμάτων’, με αφορμή την παράσταση στο Θέατρο Τέχνης (1957-58).

Η “Αυλή των Θαυμάτων” βασίζεται στην έλλειψη σταθερότητας και σιγουριάς, που χαρακτηρίζει τη ζωή του Έλληνα. Η αστάθεια αυτή, όσο γνώριμη σε όλους μας, αρχίζει από το αλλοπρόσαλλο κλίμα μας, τη “στρατηγική” γεωγραφική μας θέση, τη φτώχεια του τόπου μας, και τελειώνει στην ιδιωτική μας οικονομία. Όλα στην Ελλάδα ανεβοκατεβαίνουν πολύ εύκολα, κυλούν, φεύγουν, κι η συνηθισμένη λαχτάρα του Ρωμιού είναι να στεριώσει κάπου, να σιγουρέψει κάτι.

Η πρεμιέρα του έργου είναι προγραμματισμένη για τις 24 Ιανουαρίου 2022 στην αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.