Κριτική: «Αι γενεαί πάσαι – Νικηταράς» στο θέατρο Αλκμήνη

Γράφει ο Βαγγέλης Τάτσης

Στα πλαίσια των διακοσίων χρόνων από την επανάσταση και κατ’ επέκταση την απελευθέρωση του γένους μας, το θέατρο τιμά την επέτειο με πληθώρα παραστάσεων.

Στο θέατρο «Αλκμήνη» το έργο του Γιώργου. Α. Χριστοδούλου «Αι γενεαί πάσαι – Νικηταράς» ξετυλίγει τις μαύρες στιγμές του πρώτου ελεύθερου ελληνικού κράτους, που ανάλγητο και ανελέητο, τιμωρεί αντί να τιμήσει και εξαθλιώνει αντί να στεφανώσει τους ήρωες της ίδιας του της ελευθερίας.

Η πέννα του συγγραφέα, αναδεικνύει τις παθογένειες ενός νεοσύστατου κράτους που δεν μπορεί να σταθεί αντάξιο των μεγάλων ηρώων που του έδωσαν υπόσταση.

Ο Χρίστος Γεωργίου, εξαιρετικά, ξεδιπλώνει το ψυχολογικό νήμα της προσωπικότητας του Νικηταρά και φανερώνει τόσο την ηρωική του φιγούρα όσο και την ανθρώπινη πλευρά ενός μαχητή που έδωσε τα πάντα για τον αγώνα της πατρίδας του και έχασε αν και νικητής την μάχη με την αξιοπρέπεια. Το έργο μιλά άμεσα στις ψυχές των Ελλήνων, συγκινεί, θυμώνει, δακρύζει, γαληνεύει και διαρκώς περνά όλο το φάσμα τις συναισθηματικής ροής.

Μας παρουσιάζει την απτή πραγματικότητα των γεγονότων χωρίς μυθικές εκφάνσεις και φολκλορισμούς. Διδάσκει με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο την ιστορική εξέλιξη ενός ήρωα που δεν τιμάτε και λησμονείτε για της εντολές του νέου κράτους. Μοναδικό αποκούμπι η οικογένεια του που δεν σταμάτησε να αγωνίζεται για αυτήν ποτέ, δίνοντας αυτή τη φορά μια άνιση μάχη, με τον καταρρακωμένο ψυχισμό του, προσπαθώντας να φανεί ήρωας στα μάτια της ψυχικά άρρωστης θυγατέρας του.

Στο ρόλο της τρελό-Σοφίας η συγκλονιστική Σάρα Τερζή, παρουσιάζει μια κόρη που ταλανίζει την ψυχή του γέρου της πατέρα και τον βασανίζει προκαλώντας τον να δει την αλήθεια προκειμένου να ελευθερωθεί και εκείνος μα και εκείνη. Πάλη ανελέητη, ανάμεσα στις θύμισες των ηρωικών αγώνων του πατέρα, και στην αθωότητα της νεότητάς της. Μια τραυματισμένη ψυχή που εναγωνίως ψάχνει για λύτρωση, μια λύτρωση που μπορεί να της δώσει μόνο η αλήθεια, μα που δεν θέλει να δει ο Νικηταράς.

Στο τέλος όμως, «ξεγυμνώνοντας» τις αυταπάτες του, αν και τυφλός βλέπει για πρώτη φορά την πραγματικότητα μπροστά του λυτρώνοντας την Σοφία. Η σκηνοθεσία που υπογράφει ο ίδιος ο συγγραφέας είναι άρτια, εύστοχη και μελετημένη μέχρι λεπτομέρειας.

Η μουσική τοτυ Ραφαήλ Πυλαρινού δωρική και στιβαρή, γλυκιά και τρυφερή, γεμίζει το χώρο ζωντανεύοντας το υπέροχα σκηνικά και κουστούμια της Μαρίας Ράπτη.

Τέλος οι φωτισμοί και οι ήχοι του Σάββα Σουρμελίδη, ολοκληρώνουν την εικόνα μιας παράστασης που σέβεται τον θεατή και την ιστορική διαδρομή του ήρωα.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Ένας ήρωας του 1821, που έσπασε τρία σπαθιά στα Δερβενάκια και που ποτέ δεν καταδέχτηκε να πάρει λάφυρα.

Που είδε την κόρη του να τρελαίνεται, επειδή τον αντίκρισε μες στα αίματα. Που είδε μετά την επανάσταση να βγάζουν το καλύβι του σε πλειστηριασμό!

Που φυλακίστηκε άδικα για 2 χρόνια σ ένα σκοτεινό κελί, υπομένοντας άγριους ξυλοδαρμούς και εξευτελισμούς με αποτέλεσμα να τυφλωθεί. Που αναγκάστηκε να γίνει ζητιάνος, για να επιβιώσει αυτός και η οικογένειά του.

Ένα σύμβολο, ένας Έλληνας, που σε όλη του τη ζωή πολέμησε για μια πατρίδα ελεύθερη, αλλά ουδείς δεν γνωρίζει μέχρι σήμερα, που βρίσκεται ο τάφος του…(!!!)

Μια σπαραχτική-ανθρώπινη παράσταση, που θα συγκινήσει και τον πιο σκληρό θεατή!!