του Γιώργου Λιβανού
Ένα ευρωπαϊκής ομορφιάς κορίτσι , που ξεχώρισε στη δεκαετία του ’70. Με γοητεία ιδιαίτερη, με φινέτσα και πρόσωπο που όριζε σταρ, στη δεκαπενταετία που ασχολήθηκε με την καλλιτεχνία στην Ελλάδα, δημιούργησε την εντύπωση της πολλά υποσχώμενης.Αθλήτρια για πολλούς από τα ωραιότερα πρόσωπα του εγχώριου σινεμά.
Απόφοιτος της Σχολής του Εθνικού, συμπρωταγωνίστρια στον Χορν , το Μυράτ, τον Βουτσά και το Φωτόπουλο στο θέατρο, κινηματογραφικό και όχι μόνο ζευγάρι με τον Θάνο Λειβαδίτη άφησε την καριέρα της για την οικογένεια.
Παντρεύτηκε τον Δ.Μαρούση. Τη δεκαετία του 90 λαμπερή ακόμα και ενώ ετοίμαζε ένα come back έφυγε από καρκίνο. Ας θυμηθούμε ποια ήταν Ελληνίδα ηθοποιός. Με παρουσιαστικό που θύμιζε γαλλίδες σταρ, άφησε ευκρινές το αποτύπωμά της στη χρυσή εποχή του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου. άφησε ευκρινές το αποτύπωμά της στη χρυσή εποχή του, παρότι η καριέρα της κράτησε λίγα χρόνια.
Ξανθιά, πανέμορφη, με αριστοκρατικό στυλ και παρουσιαστικό που θύμιζε τις αντίστοιχες γαλλίδες σταρ της εποχής – Μπριζίτ Μπαρντό και Δαλιδά – έπαιξε σε περίπου 30 ταινίες, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν ερωτικά δράματα.
Η Δήμητρα (Μέμα) Σταθοπούλου, γεννήθηκε στην Πάτρα το 1941 (κατ’ άλλους το 1942) και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και το χορό. Στα 18 της εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου αντί για τη Γυμναστική Ακαδημία προτίμησε να ακολουθήσει τον καλλιτεχνικό δρόμο. Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στη Σχολή του Πέλου Κατσέλη και τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της το 1963 και τον επόμενο χρόνο πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο ως πρωταγωνίστρια στο έργο «Δικέφαλος Αετός» του Ζαν Κοκτώ, με τον θίασο του Δημήτρη Χορν.
Αμέσως μετά πρωταγωνίστησε στο έργο του Αντρέ Ρουσέν «Ένας έρωτας που δεν τελειώνει ποτέ», δίνοντας μία από τις σημαντικότερες ερμηνείες της, η οποία την καθιέρωσε ως ηθοποιό. Στο θέατρο έπαιξε στο 20 γυναίκες κι εγώ του Γιάννη Δαλιανίδη, τη Μέμα παρτενέρ του Βουτσά ρόλο που έπαιξε η Λιβανού στον κινηματογραφο.
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1964, στην περιπέτεια του Πάνου Λάφη «Οι Επικίνδυνοι» δίπλα στον Μάνο Κατράκη, την Γκιζέλα Ντάλι και τον Θάνο Λειβαδίτη. Έπαιξε σε περίπου 30 ταινίες, στις 15 από τις οποίες συμπρωταγωνίστησε με τον Θάνο Λειβαδίτη, με τον οποίο υπήρξε ζευγάρι στη ζωή, στη σκηνή και την οθόνη. Μεγάλες επιτυχίες υπήρξαν οι ταινίες «Επιστροφή» (1965), «Ο Νικητής» (1965), «Με ιδρώτα και δάκρυα» (1965), «Η παραστρατημένη» (1966), «Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω» (1967), «Το κορίτσι της οργής» (1967), «Του χωρισμού το τρένο» (1967), «Ένας μάγκας στα σαλόνια» (1969), «Ένας άφραγκος Ωνάσης» (1969), «Φουκαράδες και Λεφτάδες» (1970), «Ο τρελός της πλατείας Αγάμων» (1970), «Κάθε ναυάγιο και μια κόλαση» (1971) κ.ά.
Στα μέσα της δεκαετίας του ‘70, η Μέμα Σταθοπούλου εγκατέλειψε το χώρο του θεάματος, μετά το γάμο της με τον βιομήχανο Δημήτρη Μαρούση, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά. Μετά τον χωρισμό της τη δεκαετία του ’80 επέλεξε να επιστρέψει στη γενέτειρά της, την Πάτρα. Για ένα διάστημα ασχολήθηκε με το εμπόριο, έχοντας ανοίξει μία μπουτίκ γυναικείων ενδυμάτων.
Η Μέμα Σταθοπούλου πέθανε στην Πάτρα στις 17 Οκτωβρίου 1999, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο.