Η ιστορία του ''Englishman In New York'' του Sting

του Κωνσταντίνου Παυλικιάνη

Το «Englishman In New York» περιλαμβάνεται στον δεύτερο δίσκο του Sting, «…Nothing Like The Sun», που κυκλοφόρησε το 1987.

Πρόκειται για ένα jazz/reggae/rock/pop τραγούδι, το οποίο έγραψε ο Sting για τον διάσημο εκκεντρικό ομοφυλόφιλο cross-dresser συγγραφέα Quentin Crisp και για τις εμπειρίες του Crisp περιηγούμενος ως παρίας στην πολυσύχναστη πόλη της Νέας Υόρκης. Ο Crisp, ο οποίος είναι ο «Άγγλος» του τραγουδιού, μετακόμισε το 1986 από το Λονδίνο σ’ ένα διαμέρισμα στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης και το τραγούδι γράφτηκε λίγο καιρό αργότερα. Ο Sting τον συνάντησε στη Νέα Υόρκη και ο Crisp παρατήρησε αστειευόμενος στον μουσικό ότι «ανυπομονούσε τα λάβει τα χαρτιά της πολιτογράφησής του ώστε να μπορεί να διαπράξει ένα έγκλημα χωρίς να απελαθεί». Όταν ο Sting τον ρώτησε τι είδους έγκλημα, απάντησε:

– Κάτι λαμπερό, μη βίαιο, με μία δόση στυλ. Το έγκλημα είναι τόσο σπάνια λαμπερό αυτές τις μέρες.

Αν και το τραγούδι δεν είναι αυτοβιογραφικό, ο Sting έχει αναγνωρίσει ότι σχετίζεται με τις εμπειρίες και τα συναισθήματα που εκφράζονται στους στίχους, καθώς και ο ίδιος έχει αισθανθεί κατά καιρούς ξένος κι έχει αντιμετωπίσει την πρόκληση να προσαρμοστεί σ’ ένα ξένο περιβάλλον. Ο Sting θυμήθηκε ότι ο ίδιος ένιωθε νοσταλγία όταν μετακόμισε για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη και αναζητούσε τις αγγλικές pub της πόλης για να πάρει μια γεύση από το σπίτι του.

Sting: Πήγαινα, νωρίς το Σάββατο το πρωί, σε μια απ’ αυτές τις pub για να παρακολουθήσω ζωντανά ποδόσφαιρο από την Αγγλία μέσω δορυφόρου. Εκεί μπορούσες να πιείς αγγλική μπύρα, να απολαύσεις ένα λιπαρό τηγανητό πρωινό και να κάνεις παρέα με Άγγλους από το Μάντσεστερ, το Λίβερπουλ, το Λονδίνο και το Νιούκαστλ. Φωνάζαμε στην οθόνη λες κι οι φωνές μας θα μπορούσαν να έχουν κάποια μαγική επιρροή σε μια κακή απόφαση του διαιτητή για οφσάιντ ή να τον συμβουλέψουμε ότι είχε γίνει φάουλ όταν κοίταζε προς την άλλη πλευρά. Είμαστε μια προληπτική και πρωτόγονη φυλή κι όταν τελείωνε ο αγώνας γυρίζαμε στην πόλη σαν φαντάσματα. Δεν ήθελα να γράψω απλά για τον εαυτό μου ως ξένος και έψαχνα για μια μεταφορά. Το τραγούδι είναι για κάποιον άλλο. Έγραψα το «Englishman In New York» για έναν φίλο μου που μετακόμισε από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Πρόκειται για τον Quentin Crisp. Ο Quentin είναι φίλος μου και κάποιος που θαυμάζω πολύ γιατί πιστεύω ότι είναι ένας από τους πιο γοητευτικούς, πνευματώδεις και θαρραλέους ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ. Έχει ζήσει τη ζωή του μ’ έναν προσωπικό τρόπο σε μια κοινωνία που είναι μοχθηρή και κακόβουλη. Αλλά είναι ήρωας μ’ έναν θηλυκό τρόπο. Ήταν επιδεικτικά γκέι όχι μόνο σε μια εποχή που ήταν σωματικά επικίνδυνο να είσαι ομοφυλόφιλος, αλλά όταν ήταν και ενάντια στον νόμο. Είχε ανθρώπους να τον χτυπούν σε καθημερινή βάση, σε μεγάλο βαθμό με τη συναίνεση του κοινού. Ωστόσο, συνέχισε να είναι ο εαυτός του. Μετακόμισε σ’ ένα μικρό νοικιασμένο διαμέρισμα στο Bowery, αυτήν την σκληρή γειτονιά στη Νέα Υόρκη, όταν ήταν 71 ετών και τολμά να περπατά στους δρόμους και έχει μια απίστευτη αίσθηση του χιούμορ και της χαράς της ζωής, απ’ όπου όλοι μπορούν να πάρουν μάθημα. Ήταν το τραγούδι μου για να εκτιμήσω τη μοναδικότητά του. Αυτό είναι λοιπόν ένα τραγούδι για τις γυναικείες ιδιότητες που μπορεί να υπάρχουν στον άνδρα χωρίς να είναι αρνητικό. Δεν έχει να κάνει πραγματικά με το να είσαι γκέι. Έχει να κάνει με το να είσαι ο εαυτός σου, να μην συμμορφώνεσαι ποτέ. Αυτό ακριβώς είναι το τραγούδι. Αλλά είναι και για μένα. Είναι πολύ σημαντικό για κάθε είδους δημιουργό να έχει μία περίοδο εξορίας. Πρώτον, σε κάνει να βλέπεις τη χώρα στην οποία βρίσκεσαι λίγο πιο καθαρά απ’ ό,τι τη βλέπουν οι άνθρωποι εκεί. Δεύτερον, σε κάνει να βλέπεις τη χώρα απ’ την οποία έρχεσαι λίγο πιο καθαρά. Και θεωρώ τον εαυτό μου εξόριστο. Έχω επιλέξει να ζω στη Νέα Υόρκη λόγω των μουσικών με τους οποίους παίζω, γιατί με εμπνέει, γιατί συναντώ ενδιαφέροντες ανθρώπους πολύ πιο εύκολα απ’ ό,τι στο Λονδίνο. Εδώ είναι λιγότερο φοβικοί. Ταυτόχρονα, ξέρω ότι δεν είμαι Αμερικανός πολίτης. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα σχετικά με την Αμερική που με τρομοκρατούν -η εξωτερική της πολιτική, η θρησκεία- και υπάρχουν πολλά σχετικά με την Αμερική που τ’ αγαπώ. Αλλά δεν έχω αφομοιωθεί. Δεν θέλω ν’ ανήκω πουθενά. Κατάγομαι από ένα μέρος για το οποίο είμαι περήφανος. Αυτό είναι σχεδόν αρκετό. Το να βολευτείς κάπου, για μένα μοιάζει να ισοδυναμεί με μια αίσθηση φθοράς.

Η αμεταμέλητη ιδιοσυστασία του Crisp και η άρνησή του να συμβιβαστεί είχε βαθιά απήχηση στον Sting, οδηγώντας τον να εξερευνήσει την έννοια της ταυτότητας και της αποδοχής σ’ ένα ξένο περιβάλλον. Στο «Englishman In New York» ο Sting εξερευνά τα θέματα της ταυτότητας, της ατομικότητας και τις προκλήσεις της πολιτισμικής προσαρμογής. Οι στίχοι απεικονίζουν τα συναισθήματα του πρωταγωνιστή ως ένας ξένος, που ωστόσο παραμένει πιστός στον εαυτό του και στις αγγλικές του ρίζες.

Με τους πρώτους στίχους του κουπλέ («I don’t drink coffee, I’ll take tea my dear / I like my toast done on one side»), ο Sting συστήνει σε κάποιον τον εαυτό του (ή τον χαρακτήρα του τραγουδιού) και, όπως υποδηλώνει ο τίτλος, αποδίδει κάποια απόχρωση στο ότι είναι Άγγλος. Στην Αγγλία συνηθίζεται να πίνουν τσάι αντί για καφέ, αλλά το να φρυγανίζεις το ψωμί από τη μία πλευρά φαίνεται να μην είναι τόσο γνωστό. Αυτό είναι εφικτό, καθώς οι κλασικές τοστιέρες είχαν όντως αυτή την επιλογή, αλλά πιο πιθανό είναι να αποτελεί προτίμηση του Quentin Crisp, ο οποίος είναι η κύρια επιλογή πίσω από αυτό το τραγούδι. Οι παλιότερες αγγλικές τοστιέρες ήταν σε πιο πυραμιδική μορφή, όπου η πηγή θερμότητας ήταν στο κέντρο και έπρεπε να ακουμπήσεις τη φέτα ψωμί επάνω της για τη φρυγανίσεις. Θα μπορούσες εύκολα να αναποδογυρίσεις το ψωμί για να το φρυγανίσεις κι απ’ τις δύο πλευρές, αλλά ήταν απλό να φρυγανίσεις τη μία πλευρά και να αφήσεις την άλλη ανοιχτή για μια ωραία μαρμελάδα.

Στη συνέχεια, με τον στίχο «And you can hear it in my accent when I talk / I’m an Englishman in New York», υπονοεί ότι οι αγγλόφωνοι από το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν διαφορετική προφορά από αυτή των Αμερικανών. Ο Άγγλος πρωταγωνιστής του τραγουδιού λέει ότι είναι εύκολα αναγνωρίσιμος στη Νέα Υόρκη λόγω της αγγλικής προφοράς του. Πιο συμβολικά, ο αφηγητής αισθάνεται εκτός τόπου σ’ αυτόν τον διαφορετικό κόσμο, όπως λέει και το ρεφρέν, και αναφέρει την προφορά του ως έναν δείκτη της αποξένωσής του. Ίσως, πιο διακριτικά, ο Sting να κάνει μια αναφορά στην αντίθεση της φωνής του όταν μιλάει σε σχέση με τη φωνή του όταν τραγουδάει. Πολλοί τραγουδιστές από το Ηνωμένο Βασίλειο τραγουδούν χωρίς εμφανή προφορά που μπορεί να μαρτυρήσει την καταγωγή τους. Ο Gordon Sumner (το πραγματικό όνομα του Sting) μπορεί να μιλάει σαν Άγγλος, αλλά τραγουδάει μόνο σαν Sting.

Στο δεύτερο κουπλέ («See me walking down Fifth Avenue / A walking cane here at my side») γίνεται αναφορά στην Πέμπτη Λεωφόρο. Η Πέμπτη Λεωφόρος της Νέας Υόρκης είναι ένας σημαντικός δρόμος στο Μανχάταν, που περνά δίπλα από το Central Park και μπροστά από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης αλλά και το Empire State Building. Αυτή η λεωφόρος φημίζεται για ψώνια. Ο πρωταγωνιστής κάνει μια βόλτα στη λεωφόρο μ’ ένα μπαστούνι (walking cane), κάτι πολύ βρετανικό σε σύγκριση με τους ντόπιους. Το στυλ του ξεχωρίζει όσο και η προφορά του. Το μπαστούνι είναι πιθανότατα μία αναφορά στο πώς οι Η.Π.Α. αντιλαμβάνονται τους ανθρώπους από το Ηνωμένο Βασίλειο. Καταλαβαίνει ότι υπάρχει ένα στερεότυπο και το χρησιμοποιεί.

Στο απλό, αλλά πιασάρικο, ρεφρέν («I’m an alien, I’m a legal alien»), ο Sting επισημαίνει την ειρωνεία: αισθάνεται τόσο ξένος όσο και νόμιμος πολίτης σε μία ξένη χώρα. Ως Άγγλος στη Νέα Υόρκη, όπου το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έχει έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής από τον παραδοσιακό βρετανικό, αισθάνεται σαν εξωγήινος. Όταν μιλάει για νομιμότητα, εννοεί ότι έχει τα κατάλληλα έγγραφα για να βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε αντίθεση με τους εξωγήινους και τους παράνομους ξένους (μετανάστες που μπαίνουν χωρίς νόμιμη άδεια). Το ρεφρέν τονίζει την πρόκληση της προσαρμογής σε μία νέα κουλτούρα, διατηρώντας παράλληλα την αίσθηση της προσωπικής ταυτότητας.

Στο τρίτο κουπλέ («If ‘manners maketh man’ as someone said / then he’s the hero of the day») γίνεται αναφορά σε μία φράση («manners maketh man») του επισκόπου του Winchester, Γουλιέλμου (1324-1404). Η φράση αυτή αποτελεί και σύνθημα του κολεγίου Winchester και του Νέου Κολεγίου της Οξφόρδης. Αυτή η έκφραση σημαίνει ότι οι τρόποι και τα χαρακτηριστικά μας μάς κάνουν αυτό που είμαστε, δηλαδή οι άνθρωποι κρίνονται από τους τρόπους και τη συμπεριφορά τους.

Το κουπλέ ολοκληρώνεται με τους στίχους «It takes a man to suffer ignorance and smile / Be yourself, no matter what they say», που αντικατοπτρίζουν την ικανότητα του πρωταγωνιστή να αντέχει και να επιμένει παρά την άγνοια και τις προκαταλήψεις. Απεικονίζει μια αίσθηση ανθεκτικότητας και δύναμης απέναντι στις αντιξοότητες. Την εποχή που γράφτηκε το τραγούδι, η τοπική κοινωνία αποδοκίμαζε τους γκέι. Ωστόσο, τον Quentin δεν τον ένοιαζε και άφηνε τον κόσμο να καταλάβει ότι είναι ομοφυλόφιλος, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να τον αγνοούν, να τον μισούν και ενίοτε να του επιτίθονται. Ο Sting είπε ότι πραγματικά θαύμαζε τον Quentin επειδή ήταν ο εαυτός του, παρά το τι πίστευαν οι άλλοι γι’ αυτόν, και δίνει τώρα αυτήν τη συμβουλή στον ακροατή. Ο Quentin ήταν το θέμα της τηλεοπτικής ταινίας «The Naked Civil Servant» (1975), η οποία έδειχνε κάποιες από τις κακοποιήσεις και τον χλευασμό που υπέστησαν οι γκέι. Ο John Hurt κέρδισε βραβείο BAFTA για την ερμηνεία του στον ρόλο του Quentin και επανέλαβε τον ρόλο και στην ταινία «An Englishman In New York» (2009).

Στη γέφυρα, ο Sting τραγουδά «Modesty, propriety, can lead to notoriety / You could end up as the only one…», λέγοντας ότι το ενεργείς ευγενικά και να υποβαθμίζεις εσκεμμένα τις εκτιμήσεις σου για τις ικανότητές σου σε ξεχωρίζει από τη μάζα στη Νέα Υόρκη. Τα στερεότυπα θέλουν τους Νεοϋορκέζους να κινούνται γρήγορα, να είναι αγενείς με σκληρή εξωτερική εμφάνιση, πολλοί από τους οποίους είναι θρασύδειλοι και θορυβώδεις. Αυτό είναι διαμετρικά αντίθετο με τον χαρακτήρα που περιγράφει ο Sting.

Μετά το σόλο του σαξόφωνου και το μέρος των drums, ακολουθεί το τέταρτο κουπλέ όπου περιλαμβάνεται ο στίχος «Takes more than a license for a gun». Αυτό είναι μία μπηχτή στην αμερικανική έλξη για τα όπλα και την ευκολία με την οποία μπορεί κανείς ν’ αποχτήσει ένα όπλο. Το γεγονός ότι μπορεί ν’ αγοράσει κανείς όπλο δεν σημαίνει ότι έχει και την κοινή λογική για να το χρησιμοποιήσει σωστά. Στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι πολύ δύσκολο ν’ αποκτήσει κανείς ένα πυροβόλο όπλο, ενώ στις Η.Π.Α. ο καθένας μπορεί να το κάνει εύκολα.

Το τέταρτο κουπλέ ολοκληρώνεται με τον στίχο «A gentleman will walk but never run». Με άλλα λόγια, ένας αληθινός άνδρας δεν θα το βάλει ποτέ στα πόδια. Ο Quentin Crisp δέχτηκε κατά καιρούς επιθέσεις για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, αλλά ποτέ δεν φάνηκε να αντεπιτίθεται. Το συγκεκριμένο κουπλέ φαίνεται να υποδηλώνει τη βία στη Νέα Υόρκη και τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνται τα όπλα, αλλά αυτό που σε κάνει περισσότερο άνθρωπο είναι ν’ αποφεύγεις τη βία όταν είναι δυνατόν. Έχοντας ως υπόδειγμα ήρωα τον Quentin Crisp, ο Sting τραγουδά στο φινάλε «Be yourself, no matter what they say…».

Ο ζοφερός τόνος και οι εσωστρεφείς στίχοι του τραγουδιού προκαλούν μια αίσθηση καημού και ενδοσκόπησης, αποτυπώνοντας την ουσία ενός ατόμου που προσπαθεί να βρει τη θέση του στον κόσμο. Αν και δεν είναι ρητά πολιτικό, το «Englishman In New York» μπορεί να ερμηνευθεί ως σχόλιο για τη μετανάστευση και τον αγώνα που δίνουν οι μετανάστες σε μια νέα χώρα. Το τραγούδι αγγίζει θέματα εναγκαλισμού της ιδιαίτερης φύσης κάθε προσώπου και αποδοχής της διαφορετικότητας. Ενθαρρύνει δε τους ακροατές να βρουν δύναμη στη μοναδικότητά τους και να παραμείνουν πιστοί στον εαυτό τους, ακόμη κι όταν έρχονται αντιμέτωποι με πολιτισμικές ή κοινωνικές διαφορές.

Ο τίτλος «Englishman In New York» θέτει τις βάσεις για την αντίθεση μεταξύ των αγγλικών ριζών του πρωταγωνιστή και της νέας του ζωής στη Νέα Υόρκη. Συμβολίζει τη σύγκρουση και τη συγχώνευση διαφορετικών πολιτισμών και τονίζει την πολυπλοκότητα της προσωπικής ταυτότητας. Ωστόσο, ο Sting δεν ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον τίτλο «Englishman In New York». Οι Godley & Crème είχαν ήδη κυκλοφορήσει ένα τραγούδι με τίτλο «An Englishman In New York» το 1979. Μάλιστα ο Sting έχει ιστορία με το συγκεκριμένο δίδυμο, καθώς οι Godley & Crème σκηνοθέτησαν το βίντεο για το «If You Love Somebody Set Them Free» (1985) καθώς και αρκετά βίντεο για τους Police.

Το «Englishman In New York» είναι γραμμένο σε κλειδί Σι μινόρε (B minor) και χρησιμοποιεί κυρίως την ίδια σειρά συγχορδιών σε όλη τη διάρκειά του: Μι μινόρε (Em) – Λα (A) – Σι μινόρε (Bm), εκτός από τη γέφυρα. Το σοπράνο σαξόφωνο που παίζει ο Branford Marsalis στο τραγούδι χρησιμοποιεί κυρίως νότες της κλίμακας Σι μινόρε και το σόλο του είναι ένα από τα πιο εμβληματικά στην ιστορία της pop μουσικής. Στη γέφυρα οι συγχορδίες αλλάζουν σε Ρε (D) – Λα (A) – Σι μινόρε (Bm) – Φα δίεση (F#), Σολ (G) – Λα (A) – Φα δίεση (F#) – Σι μινόρε (Bm).

Το τραγούδι ηχογραφήθηκε το 1987 και, μεταξύ άλλων, έπαιξαν ο Branford Marsalis (σοπράνο σαξόφωνο), ο Manu Katché (drums) και ο Mino Cinélu (κρουστά). Παραγωγοί ήταν ο Sting και ο Neil Dorfsman. Την ενορχήστρωση έκανε ο Sting και τη μίξη ο Hugh Padgham. Ο Sting ήθελε μία εκλεκτική μίξη μουσικών ήχων για να μεταφέρει τους ποικίλους ήχους των δρόμων της Νέας Υόρκης. Ήδη από την εισαγωγή το τραγούδι βάζει τον ακροατή σε μία ατμόσφαιρα jazz. Πριν σχηματίσει τους Police, ο Sting έπαιζε σε μία jazz fusion μπάντα και ήδη από το ντεμπούτο της σόλο καριέρας του φρόντισε να χρησιμοποιήσει πολλούς εκλεκτούς καλλιτέχνες της jazz στους μουσικούς του.

Ο ρυθμός του τραγουδιού συμβαδίζει με τα σταθερά βήματα ενός περιπατητή, ενώ το σαξόφωνο προσθέτει ένα ξεχωριστό μουσικό στοιχείο που χαϊδεύει απαλά το τραγούδι, με όμορφα πλήκτρα να το συνοδεύουν μελωδικά στο βάθος. Στο ρεφρέν τα πλήκτρα ακούγονται υπέροχα και το μπάσο προσθέτει ρυθμό. Στο σόλο μέρος, το σαξόφωνο απελευθερώνεται κάνοντας αισθητή την παρουσία του, ενώ αξίζει επίσης να προσέξει κανείς το μπάσο. Όλα μαζί, σαξόφωνο, μπάσο, drums και πιάνο, δημιουργούν μια χαλαρωτική αλλά σαγηνευτική μελωδία.

Sting: Το τραγούδι έχει ακριβώς τις ίδιες συγχορδίες με το «If You Love Somebody Set Them Free». Αν βρεις μια καλή δομή συγχορδίας, θα πρέπει να τη χρησιμοποιήσεις τουλάχιστον μια-δυο φορές. Προσπάθησα ν’ αποτυπώσω τα πολυπολιτισμικά στοιχεία της μουσικής στη Νέα Υόρκη. Ξεκίνησε ως ένα είδος reggae, μετά πρόσθεσα μια γέφυρα που την ένιωσα κλασική, έτσι έβαλα τα βιολιά και τα τσέμπαλα, ένα είδος ostinato του Bach για το μεσαίο τμήμα και μετά πήγα σ’ ένα μέρος τζαζ για το φινάλε. Ήθελα να δώσω την εντύπωση κάποιου που περπατάει στον δρόμο, περνώντας από διάφορες μουσικές εκδηλώσεις. Περνάς από μια βιτρίνα και ακούς διαφορετικά είδη μουσικής στην καθεμία. Ακούς τζαζ στο ένα τετράγωνο και ροκ στο άλλο, μετά κάποιος έρχεται στη γωνία με hip hop ν’ ακούγεται από το αυτοκίνητό του. Αυτός είναι ο λόγος που αυτά τα τύμπανα hip hop έσκασαν για μερικά μέτρα. Η δισκογραφική εταιρεία προσπάθησε να με αποτρέψει απ’ αυτό, αλλά είπα:

– Όχι, περί αυτού πρόκειται.

Μου αρέσει η μουσική να έχει πολλές αναφορές. Βρίσκονται εκεί σκόπιμα, ως ενδείξεις. Και όλες αυτές οι αλλαγές δεν ήταν πολύ αισθητές. Νομίζω ότι ο κόσμος είναι έτοιμος να δεχτεί όλες αυτές τις επιρροές. Το rock and roll χρειάζεται νέο αίμα σαν βρικόλακας: πάρε αυτό, ρούφηξε εκείνο, εκμεταλλεύσου το εδώ κι εκεί. Τότε μεγαλώνει και παραμένει σύγχρονο. Δεν είναι κάτι στάσιμο, πρέπει να προχωρήσει. Ένα από τα αγαπημένα μου αστειάκια στο «Englishman In New York» είναι όπου κάποια στιγμή ο Branford παίζει το «God Save The Queen» σε μινόρε. Πραγματικά, μου φαίνεται αστείο αλλά κανείς άλλος δεν τ’ ακούει. Νομίζω ότι το τραγούδι αρέσει περισσότερο στον Quentin. Με αποκαλεί κύριο Sting. Πιστεύω ότι αυτό θα ήθελε πραγματικά ένα κοινό. Ελπίζω. Ένα εκλεπτυσμένο κοινό. Αντί να λένε «Αυτό το τραγούδι μιλά για το σεξ». Ωραία, αλλά υπάρχει κάτι από κάτω;

Το «Englishman In New York» κυκλοφόρησε σε single στις 5 Φεβρουαρίου 1988 και ήταν το τρίτο single που βγήκε από τον δίσκο «…Nothing Like The Sun». Γρήγορα έγινε μία από τις πιο δημοφιλείς και διαχρονικές επιτυχίες του Sting, με απήχηση σ’ όλο τον κόσμο.

Το τραγούδι έφτασε στο No 51 του Ηνωμένου Βασιλείου και στο No 84 των Η.Π.Α. Επίσης έφτασε στο No 9 της Νότιας Αφρικής, No 13 στην Ολλανδία, No 16 στο Βέλγιο, No 21 στην Ισπανία, No 30 στη Γαλλία και No 60 στον Καναδά.

Το «Englishman In New York» έπαιξε σημαντικό ρόλο στην περαιτέρω καθιέρωση του Sting ως σόλο καλλιτέχνη μετά την αποχώρησή του από το συγκρότημα των Police. Η επιτυχία του τραγουδιού βοήθησε να εδραιώσει τη σόλο καριέρα του και έδειξε την ικανότητά του να δημιουργεί ενδοσκοπική και στοχαστική μουσική. Ανάμεσα στα τραγούδια του Sting που μοιράζονται έναν παρόμοιο ενδοσκοπικό και στοχαστικό τόνο είναι το «Fields Of Gold» (1993) και το «Shape Of My Heart» (1993).

Το 1990, λίγο πριν την κυκλοφορία του τρίτου στούντιο άλμπουμ του Sting, «The Soul Cages», η δισκογραφική εταιρεία του Sting έδωσε άδεια στον Ολλανδό DJ και παραγωγό Ben Liebrand να κάνει ένα remix στο «Englishman In New York», το οποίο στη συνέχεια κυκλοφόρησε σε single. Το remix έπαιξε με την εισαγωγή και με κάποια από τα όργανα, αλλά η ουσία του τραγουδιού παρέμεινε ίδια. Η νέα εκδοχή κυκλοφόρησε σε single, το οποίο γνώρισε εμπορική επιτυχία καθώς έφτασε στο No 15 του Ηνωμένου Βασιλείου. Επίσης, έφτασε στο No 12 της Ιρλανδίας, No 20 στη Γερμανία και τη Φινλανδία και No 60 στην Ολλανδία.

Το βίντεο του «Englishman In New York» γυρίστηκε ασπρόμαυρο και το σκηνοθέτησε ο David Fincher. Μεταξύ άλλων, ο Fincher σκηνοθέτησε και βίντεο για τη Madonna και την Paula Abdul καθώς και τις ταινίες «Seven» (1995), «Το Παιχνίδι» (The Game, 1997), «Fight Club» (1999) κ.ά. Στην περίπτωση του «Englishman In New York», το βίντεο περιλαμβάνει σκηνές του Sting και της μπάντας του στη Νέα Υόρκη (κυρίως τον Branford Marsalis να παίζει σαξόφωνο και τους Jeffrey Lee Campbell, Mino Cinélu, Kenny Kirkland και Tracy Wormworth). Στο βίντεο εμφανίζεται και ο Quentin Crisp. Στο τέλος, κι ενώ το τραγούδι σβήνει, μία ηλικιωμένη ανδρική φωνή λέει: «Αν έχω μια άλλη φιλοδοξία εκτός από την επιθυμία να γίνω χρόνιος ανάπηρος, θα ήταν να συναντήσω όλους στον κόσμο πριν πεθάνω… και δεν τα πάω άσχημα». Το 2011, το επίσημο βίντεο αντικαταστάθηκε με μία έκδοση χωρίς την ανδρική φωνή.

Το τραγούδι είναι σαφώς ένα από τα αγαπημένα του Sting και πολλών θαυμαστών του, όπως μαρτυρείται από τις φωνές του κοινού κάθε φορά που μπαίνει η εισαγωγή του keyboard κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας και από το γεγονός ότι είναι πάντα στο πρόγραμμα του Sting από το 1987.

Το 2010, ο Sting ηχογράφησε ξανά το τραγούδι σε ορχηστρική εκδοχή για το άλμπουμ «Symphonicities».

Το 2018, το ερμήνευσε στα βραβεία Grammy. Μαζί του ήταν ο Shaggy, ο οποίος τραγούδησε ένα μέρος από τη συνεργασία τους στο «Don’t Make Me Wait», πριν επιστρέψουν στο «Englishman In New York», με τον Shaggy να τραγουδά «I’m a Jamaican in New York».

Το 2020, ο Shirazee, ένας Αφρικανός μουσικός που μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη, μετέτρεψε το τραγούδι στο «African In New York», με στίχους σχετικά με την προσωπική του εμπειρία. Μεγαλώνοντας στο Μπενίν, η μητέρα του έπαιζε το «Englishman In New York», οπότε ήταν εξοικειωμένος μ’ αυτό το τραγούδι. Η εκδοχή του άρεσε πολύ στον Sting, ο οποίος κανόνισε να ενώσουν τις φωνές τους και τις καταγωγές τους σ’ ένα ντουέτο remix με τίτλο «Englishman/African In New York». Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε ψηφιακό single στις 19 Μαρτίου 2021, μαζί μ’ ένα βίντεο που σκηνοθέτησε η Modern Day Auteur, η ίδια εταιρεία παραγωγής που σκηνοθέτησε και το βίντεο της αρχικής διασκευής του Shirazee. Ο Sting και ο Shirazee ερμήνευσαν το τραγούδι στην τηλεοπτική εκπομπή του ABC «Good Morning America».

Μία περίεργη εκδοχή του «Englishman In New York» ακούγεται χωρίς στίχους στο ντοκιμαντέρ «Dolphins» (2000), στο soundtrack του οποίου φέρει τον τίτλο «When Dolphins Dance».

Το «Englishman In New York» χρησιμοποιήθηκε σε διαφήμιση των αυτοκινήτων Rover στο Ηνωμένο Βασίλειο, πολλά χρόνια πριν η Jaguar παίξει με το «Desert Rose».

Άλλες εκτελέσεις:

Mari Nakamoto (Οκτώβριος 1988, στον δίσκο «New Swing Street»).
The London Starlight Orchestra (1988, ορχηστρική εκτέλεση στον δίσκο «Moments In Love – 18 Romantic Hits»).
Πασχάλης (1988, ζωντανή ηχογράφηση στον δίσκο «Party On The Rocks»).
The Flying Pickets (1990, a cappella εκτέλεση στο άλμπουμ «Blue Money»).
Sharon (1990, σε single).
Secret Rasputin Orchestra (1991, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Sting»).
Amazin’ Blue (1992, a cappella εκτέλεση στο άλμπουμ «Amazin’ Blue Compact Disc»).
Anneli Saaristo (1992, φινλανδική εκτέλεση με τίτλο «Aina Eilinen στο άλμπουμ «Appelsiinipuita Aavikkoon». Στίχοι: Petri Kaivanto).
Shinehead (1992, ως «Jamaican In New York» στο άλμπουμ «Sidewalk University». Έφτασε στο No 30 των βρετανικών charts).
The Colgate Thirteen (1993, a cappella εκτέλεση στο άλμπουμ «Double Indemnity». Σολίστ: Damian Anderson).
True Colours (1993, στο άλμπουμ «True Colours»).
Otto Waalkes (1993, στα γερμανικά με τίτλο «Friesenjung» στο άλμπουμ «Otto Die CD – Das Allerbeste»).
Vilperin Perikunta (1993, φινλανδική εκτέλεση με τίτλο «Turkulainen Helsingis» στο άλμπουμ «Tervaa Ja Höyheniä». Στίχοι: Ari Varjus).
Hiroko Kokubu (Ιανουάριος 1996, στο άλμπουμ «Moments»).
The Hangovers (1996, a cappella εκτέλεση στο άλμπουμ «Moonshine»).
Kjell Inge Torgersen (1996, στο άλμπουμ «Stjerner I Sikte»).
The Michigan Amazin’ Blue (1996, στο άλμπουμ «Boca Best Of College A Cappella»).
David Garfield & Friends (1997, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Recollections»).
Bub Roberts (1997, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «A Tribute To Sting And The Police»).
Whitehouse (1997, σε single).
Satoru Shionoya (Νοέμβριος 1998, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Wishing Well»).
King Chango (1998, ως «Venezuelan In New York» στη συλλογή «Outlandos D’ Americas – Tributo A Police». Τα ορχηστρικά μέρη του τραγουδιού περιλαμβάνουν ρυθμούς latin).
Masahiko Osaka (Οκτώβριος 1998, στο άλμπουμ «Walkin’ Down Lexington»).
Eric Reed (Αύγουστος 1999, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Manhattan Melodies»).
Arturo Sandoval (1999, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Americana»).
Alex Wilson (1999, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Anglo-Cubano»).
Montezuma’s Revenge (Μάρτιος 2000, a cappella εκτέλεση στο άλμπουμ «Live Pleasure»).
Album (2001, ζωντανή ηχογράφηση στο άλμπουμ «European World Of Bluegrass 2001»).
BaSix (2001, a cappella εκτέλεση στο άλμπουμ «The Grass»).
Hurricane Smith (2001, στο άλμπουμ «Tribute To Sting & The Police – Every Song You Make, Vol. 1»).
Studio 99 (2001, στο άλμπουμ «Studio 99 Perform A Tribute To Sting»).
José Antonio Ramos & Polo Orti (Μάρτιος 2003, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Para Timple Y Piano»).
Goldie Lookin Chain (2003, ως sample στο τραγούδι «The Alchemist»).
Manhattan Jazz Quintet (2003, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Blue Bossa»).
Emmerson Nogueira (2003, ζωντανή ηχογράφηση στο άλμπουμ «Ao Vivo»).
Reposta (2003, ως sample στο τραγούδι «Bity»).
Дребен G (2003, ως sample στο τραγούδι «Ръцете Си Вдигнете»).
Dark One Lite (Φεβρουάριος 2004, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Guitar Tribute To Sting»).
The Beatlesøns (2004, στο άλμπουμ «Entertainment»).
Bega Blues Band (2004, στο άλμπουμ «20 De Ani – In Concert De La Gershwin La Sting»).
Pancho Indio Crew & Dr. Red (2004, ως sample στο τραγούδι «Quiero Sexo»).
Vincent Bidal Trio (2004, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Nouvelle Vie»).
Nashville (Μάρτιος 2005, στο άλμπουμ «3D Studio Live»).
Black Eyed Peas feat. Sting (2005, ως sample στο τραγούδι «Union»).
Sweet Little Band (2005, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Babies Go Sting»).
Julien Petit Quartet (2005, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Here We Are»).
Dolapdere Big Gang (2006, στο άλμπουμ «Local Strangers»).
Ralf Gauck (2006, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Fields Of Gold»).
Jerome Rico (2006, στο άλμπουμ «Guitar Shop»).
Sofia feat. Roji Soriano (2006, στο άλμπουμ «Sofia»).
Bamboo (Φεβρουάριος 2007, ζωντανή ηχογράφηση στο άλμπουμ «We Stand Alone Together»).
Razorlight (Οκτώβριος 2007, στη συλλογή «Radio 1 Established 1967»).
Masayoshi Yamazaki (Οκτώβριος 2007, στο άλμπουμ «Cover All Yo!»).
Youmou & Ohana (Νοέμβριος 2007, στο άλμπουμ «Live In Livin’ 07»).
Davide Esposito (Δεκέμβριος 2007, γαλλική εκτέλεση με τίτλο «Un Italien à Paris» στο άλμπουμ «Amore Eterno». Στίχοι: Davide Esposito).
John Spendelow (2007, στο άλμπουμ «In Order»).
Tiken Jah Fakoly (2007, γαλλική εκτέλεση με τίτλο «Africain à Paris» στο άλμπουμ «L’ Africain». Στίχοι: Magyd Cherfi, Mike D’Inca).
Karen Aoki (Ιούνιος 2008, στο άλμπουμ «Shining»).
Grace Mahya (Ιούλιος 2008, στο άλμπουμ «Girl From Ipanema»).
6-Zylinder (Δεκέμβριος 2008, a cappella εκτέλεση στο άλμπουμ «Acapulco»).
Dacapella (2008, a cappella εκτέλεση στο άλμπουμ «Popcorn»).
Heavy Fuel (2008, στο άλμπουμ «A Tribute To The Police & Sting»).
Holstuonarmusigbigbandclub (2008, στο άλμπουμ «Free Sin»).
Kardinal Offishall (2008, ως «Ill Eagle Alien» στο άλμπουμ «Not 4 Sale»).
Max B, Dame Grease, French Montana (2008, ως sample στο τραγούδι «Goon Musik»).
Tanghetto (2008, στο άλμπουμ «El Miedo A La Libertad»).
Vienna Dixie Cats (Οκτώβριος 2009, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «The Bright Side Of Life»).
Noon (Δεκέμβριος 2009, στο άλμπουμ «Songbook»).
Julee Karan (2009, στο άλμπουμ «She Loves Jazz»).
Katei (2009, στο άλμπουμ «Journey»).
Martin Dale (Φεβρουάριος 2010, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Simply Sax 1»).
The Hit Co. (Απρίλιος 2010, στο άλμπουμ «A Tribute To The Best Of Sting And The Police»).
Simon James (Νοέμβριος 2010, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «The Music Of Sting»).
Ph Electro (2010, εκτέλεση με ενσωματωμένα ηλεκτρονικά χορευτικά στοιχεία, σε maxi single).
Σώτης Βολάνης (2010, με τίτλο «Εξωγήινος»).
Twinkle Twinkle Little Rock Star (Ιανουάριος 2011, στο άλμπουμ «Lullaby Versions Of Sting And The Police»).
Yoga Pop Ups (Φεβρουάριος 2011, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Yoga To Sting And The Police»).
Julian & Roman Wasserfuhr (Απρίλιος 2011, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Gravity»).
Paris Cesvette feat. Lifford (Σεπτέμβριος 2011, σε single).
Accordzéâm (2011, ως «Englishman In St Vincent» στο άλμπουμ «Balnéo»).
Nazareno Aversa (2011, στο άλμπουμ «Piano For You»).
Joo Kraus & Tales In Tones Trio (2011, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Painting Pop»).
Terri Walker feat. Tabi Bonney (2011, ως sample στο τραγούδι «Alien»).
Estudiosmoi (Φεβρουάριος 2012, στο άλμπουμ «The Chillout Sessions – Sting»).
Born Crain (Ιούνιος 2012, στο άλμπουμ «Born In The USA»).
Angela (Δεκέμβριος 2012, ακουστική εκτέλεση στο άλμπουμ «Acoustic Essentials – Angela Sings Sting»).
Paul Stone (Δεκέμβριος 2012, στο άλμπουμ «Reprise Of Swing»).
Napoleon Da Legend (2012, ως sample στο τραγούδι «African In NY»).
Singer Pur (2012, στο άλμπουμ «Singer Pur Sings Sting»).
Steel Pancho (2012, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Still Rising – Happy Soca Music»).
Riccardo Boschi (2013, στο άλμπουμ «Riccardo Boschi»).
Judson Mancebo (2013, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Babies Love The Police & Sting»).
Meier’s Clan (2013, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Vier»).
Argentina Chill Out Social Club (Ιούνιος 2014, στο άλμπουμ «Tribute To Sting»).
Shirley Bassey (Νοέμβριος 2014, στο άλμπουμ «Hello Like Before»).
Mike Diaz & Manotas (2014, ως sample στο τραγούδι «Mexas En NY»).
Music Box Mania (2014, στο άλμπουμ «Music Box Tribute To The Police & Sting»).
Karizma Duo (Ιανουάριος 2015, ακουστική εκτέλεση στο άλμπουμ «Acoustic Covers»).
Cris Cab feat. Tefa & Moox & Willy William (Μάρτιος 2015, μία πιο αισιόδοξη και τροπική προσέγγιση σε single που έφτασε στο No 16 της Γαλλίας και στο No 34 του Βελγίου).
Mayumi Lowe & Ally (Μάρτιος 2015, στο άλμπουμ «If You Love Me»).
Bednarek & Anna Deko (2015, στο άλμπουμ «25 Lat RMF FM»).
Diego Lorenzini (2015, ως «Motor Psico»).
Majiko (2015, ως bonus track στο single «Mirror»).
Radmo (2015, ως sample στο τραγούδι «Salvador Dali»).
TwinPeas (2015, στο άλμπουμ «Blastoff»).
Neri Per Caso (Ιανουάριος 2016, στο άλμπουμ «Neri Per Caso 2.0»).
Jenny Evans (Νοέμβριος 2016, στο άλμπουμ «Be What You Want To»).
Berk & The Virtual Band (Νοέμβριος 2016, στο άλμπουμ «Jazz Chill Vol 05»).
Chico & The Gypsies (2016, στο άλμπουμ «Color 80’s Vol 2»).
Diego Lorenzini (2016, ως sample στο τραγούδι «Motor Psico»).
Paul Baker (Απρίλιος 2017, στο άλμπουμ «Fabulous Bakerboy»).
Priscilla Mariano (Ιούλιος 2017, στο άλμπουμ «Colors Of Bossa 2»).
Anna Torres (Οκτώβριος 2017, στα πορτογαλικά με τίτλο «Uma Brasileira Em Paris» στο άλμπουμ « Voilà Paris!». Στίχοι: Anna Torres, Marco Duailibe).
Sungha Jung (2017, στο άλμπουμ «Mixtape»).
Somi (2017, ως «Alien» στο άλμπουμ «Petite Afrique»).
Humpty Duo (Μάρτιος 2018, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Synchronicities»).
Barb Jungr & John McDaniel (Ιούνιος 2018, στο άλμπουμ «Float Like A Butterfly – The Songs Of Sting»).
Uriel & His Instrumental Piano (Ιούλιος 2018, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Pop Hit’s Vol. 2»).
Sewerslvt & Mortem (2018, ως sample στο τραγούδι «Tuentin Qarantino»).
The String Revolution (2018, στο άλμπουμ «Red Drops»).
世界は80年代に終了しました (2018, ως sample στο τραγούδι «ピンク色で»).
Michela Lombardi & Piero Frassi Trio (Ιανουάριος 2019, στο άλμπουμ «Shape Of My Heart – The Music Of Sting»).
Coolkillers feat. Roi Méndez (Δεκέμβριος 2019, σε single).
Rosanna Francesco (2019, στο άλμπουμ «Greatest Piano & Violin Covers Of 80’s»).
Ryan Tenner (Ιανουάριος 2020, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Pop Piano Covers»).
Pamela Pendrell (Φεβρουάριος 2020, στο EP «Songs That Sing To Me»).
Manu López (Μάρτιος 2020, ορχηστρική εκτέλεση στο EP «My Favourite Songs Vol 4 80s»).
Lemakè (Μάιος 2020, στο άλμπουμ «Too Sting»).
Meg Birch (Μάιος 2020, ακουστική εκτέλεση στο άλμπουμ «Jazz Pop And Rock Covers»).
Talisha Karrer (Ιούνιος 2020, ακουστική εκτέλεση στο άλμπουμ «Classic Songs Jazz Covers»).
Andrew Molina (Νοέμβριος 2020, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Evolv3»).
Shirazee feat. Sarz (Νοέμβριος 2020, ως «African In New York» στο άλμπουμ «Lost»).
Chill With Lofi (2020, στο άλμπουμ «Famous & Popular Lofi Cover Songs, Vol. 4»).
The Hindley Street Country Club (Φεβρουάριος 2021, στο άλμπουμ «HSCC 4»).
Sting & Shirazee (Μάρτιος 2021, στο άλμπουμ «Duets»).
8 Bit Arcade (Μάιος 2021, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «By Request Vol. 129»).
Nick The Nightfly Orchestra (Ιούνιος 2021, ζωντανή ηχογράφηση στο άλμπουμ «Swing With Sting – Live At The Blue Note»).
Daniele Leoni (Οκτώβριος 2021, ορχηστρική εκτέλεση σε single).
Marta Rubin (Οκτώβριος 2021, στο άλμπουμ «The Way I Like It»).
Loui & John (2021, σε single).
MATTN, Dino Warriors & Suark feat. George Gleeson (2022, στο άλμπουμ «The Crystal Winter»).
Vadds, Benlon & Baryhand (2022, σε single).
Midnite String Quartet (Φεβρουάριος 2023, στο άλμπουμ «MSQ Performs Sting & The Police»).
Ski Aggu, Joost Klein & Otto Waalkes (2023, techno εκτέλεση της γερμανικής εκδοχής «Friesenjung». Έγινε No 1 στην Αυστρία και στη Γερμανία).
Blago White (2023, ως «Лунтик» στο άλμπουμ «Inaplanetyanin»).
D-Midi (2023, στο άλμπουμ «11 Englishman In New York»).
Instasamka (2023, ως «Альфа-Самка»).
Chico Rose feat. Afrojack & Mougleta (2023, ως sample στο τραγούδι «Alone Again»).