Κλείσε τα μάτια κι άνοιξε τα πάλι

ο δρόμος χαρίζει μια όμορφη ζάλη

Το ξέρεις μα κι όποιον θέλεις ρώτα

με κόπο αλλάζει του κόσμου η ρότα

Η Πολυξένη Καράκογλου μας παρουσιάζει το τραγούδι με τίτλο «Του κόσμου η ρότα» σε δική της μουσική και στίχους. Το τραγούδι «Του κόσμου η ρότα» είναι το πρώτο single από το νέο της δισκογραφικό άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει αρχές φθινοπώρου.

Το άλμπουμ είναι γραμμένο από 2 γυναίκες δημιουργούς, την Πολυξένη Καράκογλου και την Αθηνά Σπανού. Αποτελείται από διαφορετικές ιστορίες όπως τις αντιλαμβάνονται εκείνες.

Το τραγούδι  “Του Κόσμου η Ρότα” παραθέτει, μέσα από την ίσως πιο εύθραυστη γυναικεία ματιά την καθημερινότητα που βιώνει το άτομο χωρίς να χάνει την ελπίδα του και την δύναμη να παλεύει το “παράλογο” που ζει. Το τραγούδι αυτό αλλά και όλο το επερχόμενο άλμπουμ, κυκλοφορεί με τη βοήθεια του οργανισμού «ΕΡΑΤΩ» που πήρε την πρωτοβουλία να απονείμει 3 ισόποσες χορηγίες σε νέους καλλιτέχνες μετά τη διεξαγωγή διαγωνισμού.  

Ακούστε το τραγούδι «Του Κόσμου η Ρότα» και δείτε το video clip στο YouTube: ΕΔΩ

Την ενορχήστρωση υπογράφει ο Αλέξανδρος Κούρος. Έπαιξαν οι μουσικοί Χρήστος Ζαντιώτης (κιθάρες, μπάσο), Αλέξανδρος Κούρος (keyboards, τύμπανα) και Μάριος Ιβάν Παπούλιας (φωνητικά). Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε στο Sampi Media  Studio. Η μίξη έγινε από τον Χρήστο Ζαντιώτη και το master από τον Απόστολο Σιώπη (LowCat Studio). Η Ρουμπίνη Καρέλη έχει επιμεληθεί το εξώφυλλο, εικαστικά και γραφιστικά, ενώ μαζί με την Πολυξένη σκηνοθέτησαν το video clip.

Το digital single «Του Κόσμου η Ρότα» κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες και μπορείτε να το προμηθευτείτε από το site: polyxenikarakoglou.gr

Στίχοι

Του Κόσμου η Ρότα

Ό,τι ονειρεύομαι καίγεται

κι όλο ψάχνω τρόπους να το περισώσω, να φωτίσω το δρόμο που χάνεται

Η ελπίδα πάντα σημαία μου

στα σκοτεινά του κόσμου βρώμικα σοκάκια που παραπατάω

κι όλο ψάχνω το χέρι σου για να πιαστώ

Οι φωνές τριγύρω μου πολλές

κάθε μία θέλει να με ρίξει κάτω, να μουδιάσει όλο το σώμα μου

Τους φωνάζω και στα μάτια μου

προβάλω την εικόνα για ένα αύριο που μας περιέχει

και θα βρω το χέρι σου και θα πιαστώ

Κι αυτή η ασχήμια έχει όνομα, έχει χρώμα και οσμή

μπορεί να τη συνήθισα μα δε μου κάνει

Ξέρω πως στο τέλος του δρόμου θα είσαι πάντα εσύ

εσύ που απ’ την αρχή τον κόσμο θες να φτιάξεις να μας περιέχει

Πασχίζω να κρατάω τη λογική

πόσο αταίριαστη να νιώθω σ’ ένα κράτος που δεν νοιάζεται για τη ζωή

Ξέρω πως η θλίψη κυβερνά

κι η συνήθεια με κάνει να ξεχνάω τι μου αξίζει

Πώς τολμούν να ζητούν να συμβιβαστώ

και θα έχω το χέρι σου και θα πιαστώ

Κλείσε τα μάτια κι άνοιξε τα πάλι

ο δρόμος χαρίζει μια όμορφη ζάλη

το ξέρεις μα κι όποιον θέλεις ρώτα

με κόπο αλλάζει του κόσμου η ρότα