1968: Η επιστροφή ( πρώτο μέρος )

του Μανώλη Διακάκη

Ηταν 1977 , ήδη είχα κλείσει τα εννέα μου χρόνια , διανύοντας ένα ζεστό καλοκαίρι μαζί με την μητέρα μου και την μικρή αδελφή μου( & φιλαράκι κολλητό ) σε ένα μικρό παραθαλάσσιο χωρίο στην Σαλαμίνα στο Μπατσί .

Ηταν ενα ζεστό πρωινό αυγούστου όταν βλέπαμε στην τηλεόραση καθόμενοι στην βεράντα το τελευταίο ταξίδι & και την ταφη του Εlvis μη πιστεύοντας αυτό το γεγονός , μη πιστεύοντας τον θάνατο του Βασιλιά , που με τις μουσικές του περάσαμε , τα δύο μικρά παιδιά , τα καλύτερα παιδικά χρόνια _ Επαίτιος φυσικά η τρομερή Αγγελοπούλου Κατερίνα για τα ακούσματα και την θαλπωρή της !

2021 το τώρα κυριολεκτικά σήμερα κυριακή βράδυ 14 / 11 με βρίσκει πάλι στο Μπατσί έχοντας σαν μια μικρή βάση μόνιμης κατοικίας (& χάνοντας το 2019 _ πάλι καλοκαίρι _ την τρομερή Αικατερίνη Αγγελοπούλου , ένα χαμό ξαφνικό και απρόοπτο …. )

Το 1968: Η επιστροφή , είναι ένα λιτό και συνοπτικό άρθρο στην επιστροφή του Εlvis αφιερωμένο σε όλες τις ηρωίδες μητέρες που παρά τις δυσκολίες , κάθε φύσης στέκονται επάξια στα παιδιά τους με την μουσική να παίζει μέσα στην ” καθημερινή μάχη τους ” το δικό της ουσιαστικό και δραστικό ρόλο της .

΄΄ Πολύ νωρίς έμαθα στη ζωή μου , πώς χωρίς ένα τραγούδι η μέρα δεν θα τέλειωνε ποτέ , χωρίς ένα τραγούδι ο άνθρωπος φίλους δεν θα είχε , χωρίς ένα τραγούδι ο δρόμος δεν θα ‘χε στροφές και έτσι συνέχισα συνέχισα ένα τραγούδι να τραγουδάω ”

Ο Έλβις Πρίσλεϋ ήθελε μια ειλικρινή απάντηση. Ο Steve Binder του έδωσε ένα ….

Ο Πρίσλεϊ συναντούσε τον Μπίντερ για πρώτη φορά στο γραφείο του Μπίντερ στο Λος Άντζελες το 1968. Ένας μουσικός και τηλεοπτικός παραγωγός, ο Steve Binder κλήθηκε να φτιάξει μια ειδική εκπομπή στην τηλεόραση του NBC με τον Πρίσλεϊ, ο οποίος είχε γίνει περισσότερο ηθοποιός ταινιών παρά ροκ Ρολ τραγουδιστής τη δεκαετία του 1960, όταν οι Beatles και οι Rolling Stones κυριαρχούσαν στον κόσμο της ροκ.

Ο Πρίσλεϋ και ο Μπάιντερ μίλησαν για περίπου μια ώρα για τη μουσική και δημιούργησαν μια σχέση, θυμάται ο Μπάιντερ. Τότε ο Πρίσλεϋ έθεσε την ερώτηση: “Τι πιστεύεις για την καριέρα μου;

Αυτή η συνάντηση ήταν ένα σημαντικό βήμα στη δημιουργία της μονόωρης τηλεοπτικής εκπομπής “Singer Presents…Elvis”, πιο γνωστή σήμερα ως το ’68 Comeback Special. Προβλήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 1968, το πρόγραμμα ήταν μια συναρπαστική επιστροφή για τον 33χρονο Πρίσλεϋ, του οποίου η μουσική είχε κολλήσει κυρίως στα τραγούδια του soundtrack από τις συχνά πυκνές & γλυκανάλετες ταινίες του .

Χαλαρός σε ορισμένα σημεία, ενεργητικός σε άλλα – και πάντα εμπνευσμένος – ένας ακόμα όμορφος Πρίσλεϋ ακούγεται δυνατός και γεμάτος ψυχή. Φαίνεται γνήσιος: Ιδρώνει, τα μαύρα μαλλιά του ανακατεύονται.

Το φινάλε περιλαμβάνει έναν συναισθηματικό Πρίσλεϊ να τραγουδά το “If I Can Dream”, ένα συγκινητικό κομμάτι που γράφτηκε για την παράσταση που χρησίμευσε ως απάντηση στην αναταραχή του 1968 δες πόλεμο του Βιετνάμ , δολοφονίες του ιερέα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Jr. και Robert F. Kennedy.

Όλοι οι θαυμαστές του Έλβις μιας ορισμένης ηλικίας γνωρίζουν τον αντίκτυπο στην καριέρα του Βασιλιά από αυτό που συνέβη στις 3 Δεκεμβρίου 1968. Στην ειδική εκπομπή στο NBC-TV εκείνο το βράδυ, εφηύρε ξανά τον εαυτό του στον κόσμο της ψυχαγωγίας. Η ωριαία ειδική προσφορά σύντομα κέρδισε το παρατσούκλι Elvis “Comeback Special”.

Ήταν μια από τις μεγαλύτερες επιστροφές ροκ εν ρολ και επίσης ένα από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά γεγονότα στην ιστορία, που παρακολούθησε σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού τηλεθέασης της Αμερικής

Ο Μπάιντερ κοιτάζει πίσω τώρα και συνειδητοποιεί ότι ήταν η πρώτη πραγματική ανθρώπινη αποσύνδεση απο τα στερεότυπα της τηλεόρασης , το πρώτο “unplugged” moment !!

Ο Μπάιντερ ταξίδεψε στο Λας Βέγκας για να παρακολουθήσει τον Έλβις να παίζει ζωντανά σε άλλες δύο περιπτώσεις, μια φορά το 1969 όταν «ήταν υπέροχος», λέει ο Μπάιντερ, και ένα χρόνο αργότερα όταν ήξερε ότι «όλα είχαν τελειώσει».

Ο Έλβις είχε πάρει κιλά και χρησιμοποιούσε ηρεμιστικά και αμφεταμίνες. Λιγότερο από εννέα χρόνια μετά την προβολή της τηλεοπτικής εκπομπής, πέθανε σε ηλικία 42 ετών.