Βόλτα στα καταστήματα με μεταχειρισμένους δίσκους

του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΡΙΧΑΡΔΟΥ

Ένα άρθρο για τα καταστήματα μεταχειρισμένων δίσκων της Αθήνας για κεντρικό άρθρο στον Rockmachine.gr, ήταν μια από τις ιδέες που είχα εδώ και πολλά χρόνια. Επειδή όμως σαν ιδέα ήταν ιδιαίτερα αναλωμένη, αφού στο παρελθόν έγινε πολλές φορές άρθρο σε εφημερίδες και sites (μουσικά ή μη), σκέφτηκα να αφήσω να περάσει ένα διάστημα και μετά να παρουσιάσω τα καταστήματα δίσκων με μεταχειρισμένους δίσκους, cd, μουσικά περιοδικά  και ότι άλλο σχετίζεται με το χώρο. Το άρθρο καλύπτει τα καταστήματα στην Αθήνα, στο Μοναστηράκι αλλά και στο κέντρο της πόλης. Θα ξεκινήσω με αυτά που βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας, που θα σας εντυπωσιάσει το πόσα πολλά (και καλά) είναι και μάλιστα παρ΄ ότι το Μοναστηράκι σαν περιοχή είναι το κέντρο για καταστήματα μεταχειρισμένων. Όπως θα διαβάσετε πιο κάτω, αυτά που είναι στο κέντρο είναι διπλάσια απλό αυτά που είναι στο Μοναστηράκι και οι ιδιοκτήτες τους δεν θέλουν να μετακινηθούν! Στον ευρύτερο χώρο καταστημάτων στο Μοναστηράκι, δίσκους μπορείτε να βρείτε και στα καταστήματα που πωλούν γενικά παλιά πράγματα, συνήθως σε κακή κατάσταση, αλλά όλο και κάποιο διαμάντι μπορεί να ξεθάψετε! Όπως θα διαβάσετε και πιο κάτω, η τιμή ενός δίσκου, διαμορφώνεται ανάλογα από τη σπανιότητα, την ποιότητα του, κατάστασηεξώφυλλου(μουτζούρες, σκισμένο, γραμμένο), αν έχει το αρχικό εξώφυλλο (να μην είναι σκισμένο ή διαφορετικό) αλλά και η χώρα προέλευσης. Βέβαια, ένα παράγοντα που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, είναι ότι όσες φορές κι αν ένα κατάστημα έχει stock ένα κλασικό δίσκο π.χ. Aqualung-Jethro Tull, δεν μπορώ να δεχτώ ότι η αξία του πέφτειαν υπάρχουν πολλά αντίτυπα(μεγάλη προσφορά). Και το γράφω αυτό, με την έννοια ότι τυπώθηκε από βινύλιο, τυπώθηκε. Οι σημερινές επανεκτυπώσεις είναι σε μικρές ποσότητες και ότι οι τιμές τους, ιδιαίτερα υψηλές. Τέλος, πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε το κείμενο με τις παρουσιάσεις, να σημειώσω  άλλη μια παράμετρο αξίας του δίσκου. Για παράδειγμα, οι δίσκοι των Γερμανών Eloy, άλλη αξία έχουν αν είναι γερμανικής εκτύπωσης κι άλλη ελληνικής ή σουηδικής κλπ. Τέλος, μια ακόμα απαραίτητη διευκρίνηση είναι ότι αφορά τα καταστήματα φυσικής πώλησης κι όχι διαδικτυακά, αλλά σχεδόν όλοι δραστηριοποιούνται και στο διαδίκτυο (discogs κλπ) και  γίνεται η σχετική αναφορά.    

ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Ένα από τα καταστήματα μεταχειρισμένων δίσκων στο κέντρο της Αθήνας είναι το Sirens του Χρήστου “Mr.Sirens” Χριστοδούλου, στην οδό Νικηταρά 14. Αφού εργάστηκε για πάνω από 16 χρόνια σαν τορναδόρος, ο Χρήστος αποφάσισε το 2003 και συγκεκριμένα στις 8 Απριλίου να ανοίξει το δικό του μαγαζί στο  κέντρο της Αθήνας, σ ένα χώρο που βρίσκεται ακόμα. Πριν το ανοίξει, πούλαγε δίσκους σαν ιδιώτης μέσα από τη Χρυσή Ευκαιρία, διοργάνωνε παζάρια στα clubs Ηχώχρωμα και Paranoid και εδώ και πολλά χρόνια, έχει πάγκο σε κάθε παζάρι που γίνεται στην Αθήνα. Διοργανώνει κάθε 3-4 μήνες το δικό του παζάρι στο café Άσυλο, στην οδό Θεμιστοκλέους 4, στο κέντρο της Αθήνας και πηγαίνει τουλάχιστον μια φορά το χρόνο στη Γερμανία, όπου εκτός από το δικό του πάγκο στα φεστιβάλ, πουλάει δίσκους,cd, κασέτες, ραφτά, μινιατούρες, dvd, βιντεοκασέτες, φιγούρες κ.α. που φέρνει μαζί του αλλά και φέρνει πράγματα από εκεί.

Το μακρόστενο μαγαζί του, είναι πνιγμένο από δίσκους, cd, t-shitrs, μινιατούρες/φιγούρες Manowar και Iron Maiden και ίσως παρά  πάνω από 100 πάσα συναυλιών που βρίσκονται κρεμασμένα πίσω από το ταμείο! Ειδικεύεται σε heavy/thrash/black/metal.  To Sirens έχει κάνει 4 δικές του παραγωγές, την επανακυκλοφορία του άλμπουμ των Crush – Kingdom of the Kings, των Verdict Denied –Contained(2010), Montreaux – Night of the Hinter(2018) και Overdrive – On wizard ridge (2005).
Ο Άρης Πιτταράς είναι ο άνθρωπος πίσω από το Fokionos και τους χιλιάδες δίσκους που βρίσκονται στο υπόγειου της Πλατεία Κυψέλης 12 και Φωκίωνος Νέγρη (210.8212384). Το μαγαζί έχει 36 χρόνια ζωής (ξεκίνησε το 1987), με τον Άρη να έχει μεγάλη πείρα στη μουσική, όντας dj παλιών clubs όπως τα Ανσανσέρ, Κάπα club στην Κυψέλη, Όστρια στη Ζάκυνθο (το σημερινό Μπαράζ), Αγκάθι (Κυψέλη) κ.α. Στο μεγάλο και υπέρ πλήρες υπόγειο του, υπάρχουν (κυριολεκτικά) χιλιάδες ελληνικοί και ξένοι δίσκοι, που μπορεί να τους ψάξεις όλους, αρκεί να έχει ώρα και διάθεση. «Στο ξεκίνημά μου με βοήθησαν πολύ ο Δημήτρης Κοτρωνάκης  (να θυμίσω στους παλαιότερους το 7+7), ο Βασίλης Τοπιτζής (των Metropolis) κι ο χονδρέμπορας Παπαδάς. «Θα σου φανεί αστείο, αλλά ξεκίνησα να πουλάω δίσκους που άλλοι…πέταγαν. Υπήρξε εποχή που πούλαγα μόνο heavy metal και μετά μόνο Italo disco”.  Το Fokionos όπως έχει ονομάσει τιμητικά το μαγαζί του από την πανέμορφη και πρώην αριστοκρατική περιοχή που βρίσκεται, έχει πολλούς πελάτες και στην επίμονη ερώτηση μου αν τον έχουν επισκεφτεί επώνυμοι, μου απάντησε: “o Γιώργος Πολυχρονίου, ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούρτσης (πρώην Πρόεδρος της Βουλής) κι ο δήμαρχος Κώστας  Μπακογιάννης, αλλά όχι για να αγοράσει…κάτι ήθελε να ρωτήσει»!!! To Fokionos έχει πολύ ενημερωμένο eshop στο discos με αποστολές σε όλο τον κόσμο.     

To Disque Noir βρίσκεται στον ανανεωμένο και μεγαλύτερο χώρο του, στο κέντρο της πόλης, στην οδό Θεμιστοκλέους 29. Η πρώτη ερώτηση που έκανε ήταν προήλθε το γαλλικό όνομα στον τίτλο κι όχι κάποιο αγγλικό, με τον ιδιοκτήτη Παναγιώτη Κωστή να μου αναφέρει την βέλγικη καταγωγή του. Στα ράφια, δίσκοι ξένου κι ελληνικού ρεπερτορίου, καθαριστικά πικ απ, με eshop, www.ledisquenoir.gr. Σε αντίθεση με τους περισσότερους επιχειρηματίες του χώρου, ο Παναγιώτης έκανε την έκπληξη και μού είπε ότι το μεγαλύτερο μέρος των πωλήσεων του προέρχεται από το κατάστημα κι όχι μέσω eshop που παραμένει ενημερωμένο. Κι αυτό γιατί ο ίδιος θέλει να διατηρήσει επαφή με τους πελάτες κι όχι μια απρόσωπη επικοινωνία-αγορά! Eshop: ledisques.gr  
Το Rock’n’Roll Circus βρίσκεται στο Νο21 της οδού Σίνα, στον ημιόροφο της πολυκατοικίας και πήρε το όνομά του από την ομώνυμη παράσταση-δίσκο των Rolling Stones. Με 23 χρόνια ζωής, το κατάστημα είναι γεμάτο βινύλια, καθαριστικά δίσκων και ελάχιστα cd, κατά βάση ελληνικά. Εκείνο που κάνει 2 φορές το χρόνο είναι το δικό του sale, όπου όλα τα μεταχειρισμένα άλμπουμ, προσφέρονται με 50% έκπτωση, μου λέει ο συνεργάτης του καταστήματος Άγγελος Κυρούσης.  Μιλώντας με τον Δήμο Πασσά, παλιό συνεργάτη του περιοδικού Zoo,το Rock’n’Roll Circus προμηθεύεται δίσκους από την Αμερική και μέχρι προ τινος από ένα μεγάλο ευρωπαικό παζάρι που γινόταν στην Ουτρέχτη. Φυσικά κι από την Ελλάδα, από ανθρώπους που πωλούν τη δισκοθήκη τους. Μια ερώτηση που ενδιαφέρει όλους τους αγοραστές είναι «τι είναι αυτό που προσδιορίζει την τιμή πώλησης, ενός μεταχειρισμένου δίσκου». Ο Δήμος Πασσάς απαντάει ότι η αξία έχει να κάνει με την σπανιότητα, το έτος έκδοσης, την κατάσταση και τη χώρα προέλευσης. Κατά κανόνα, οι αμερικάνικοι δίσκοι  είναι ακριβότεροι γιατί έχουν καλύτερη εκτύπωση και οι αγοραστές ψάχνουν το πρωτότυπο. Συμβαίνει ακόμα ένας δίσκος παλαιότερα να ήταν σπάνιος, τώρα μπορεί να μην είναι και η τιμή αλλάζει. Γενικά στην τιμή πώλησης υπάρχουν διαβαθμίσεις. Το πρώτο  pressing, το δεύτερο pressing, το matrix number, λεπτομέρειες ετικέτας και άλλα… Αν ψάξεις τιμές στο discogs, θα τις βρεις να κυμαίνονται από 300 έως 1000€, ανάλογα. Ελληνικά δεν πολύ δουλεύομαι, αλλά υπάρχει μεγάλη συλλεκτικότητα στους μικρούς δίσκους ελληνικών συγκροτημάτων της δεκαετίας του 60, που είναι πολύ σπάνια. Ακόμα βρίσκονται, αλλά είναι σπάνια.

Οι τιμές στις συλλογές με τις επιτυχίες της δεκαετίας του 60 Oldies but Goodies, Greek Garage Band, κυμαίνονται από 10 έως 15€, ανάλογα την κατάσταση. Κλείνοντας τη συζήτηση με τον Δήμο, είπε κάτι πολύ σωστό: “Οι γενιές αλλάζουν και μαζί αλλάζουν και τα γούστα. Πράγματα που κάποτε ήταν για πέταμα, σήμερα είναι σημαντικά το αντίθετο». (rockandrollcircus.wordpress.com και https://www.discogs.com/seller/rockandrollcircus/profile?price=over40)
Έμπαινες μέσα(!) από την καφετέρια Le Palmer, κατέβαινες στο υπόγειο κι απέναντι από τις …τουαλέτες υπήρχε ένας άλλος κόσμος, γεμάτος δίσκους και cd! Το ιστορικό μαγαζί Σόλωνος και Μασσαλίας, έμεινε 11 χρόνια σε εκείνη τη γωνία (από το 1989 έως και το 2000) και οι 2 ιδιοκτήτες  του Παναγιώτης Νικολόπουλος και Σωτήρης Πετροπουλάκης, το μετακόμισαν και πάλι σε υπόγειο, λίγο πιο πάνω, στον πεζόδρομο της οδού Καπλάνων 14, δίνοντας του καινούργιο όνομα, Το Υπόγειο. Η πολύ στενή είσοδος (φωτογραφία κάτω) και η στενή σκάλα, οδηγούν σε ένα πολύ μεγάλο χώρο, γεμάτο βινύλια, cd αλλά και περιοδικά (ελληνικά και ξένα). Αν και η βασική πηγή αγοράς μεταχειρισμένων δίσκων και cd είναι οι αγορές του εξωτερικού (Ολλανδία, Γερμανία, Κεντρική Ευρώπη αλλά κι Αμερική), το Υπόγειο, προμηθεύεται μόνο από την ελληνική αγορά «όποιος που πουλάει τη δισκοθήκη του, πάμε στο χώρο του, την εκτιμούμε και την αγοράζουμε». Κι εδώ οι δίσκοι καλύπτουν όλα τα είδη μουσικής, ελληνικά, ξένα, Jazz, blues, ethnic, μουσικά περιοδικά κλπ. Θα τον βρείτε στο discogs σαν basement records.

Το όνομα του Απόστολου Παπανικολάου είναι συνδεμένο  με τα αμερικάνικα βινύλια. Έχοντας ξεκινήσει να δραστηριοποιείται το 1991 από το Νο100 της οδού Ιπποκράτους, τότε σαν Music House, από το 2014 έχει μετακομίσει στο Νο132 της οδού Ιπποκράτους με καινούργιο όνομα, Vinyl City. Στο μαγαζί θα βρείτε μόνο αμερικάνικα βινύλια, με ειδίκευση στο κλασικό rock, αλλά και ψυχεδέλεια, soul, blues, country και jazz καθώς κι αρκετά ελληνικά (λαικά,  έντεχνα, punk,  rock, τα πάντα…). Κυρίως όμως ξένο ρεπερτόριο και ελάχιστα cd. Υπάρχουν πολλά ράφια με τιμές 1, 2,3, 4 και 5€ που όπως λέει κι ο ίδιος ο Απόστολος «θα βρεις παπάδες». Μόλις μπεις στο μαγαζί, δεξιά στον τοίχο, φωτογραφίες του τενόρου Κωνσταντίνου Παλιατσάρα και του Μεγάλου Βαγγέλη Παπαθανασίου, να διαλέγουν δίσκους. Τον ρώτησα, γιατί δεν έχει πάει στο Μοναστηράκι, που έχει συνδεθεί  το  όνομα της περιοχής με τα μεταχειρισμένα και μου απάντησε ”γιατί να πάω; Είμαι στην περιοχή και σε αυτόν το δρόμο περισσότερα από 30  χρόνια, οι πελάτες μου με ξέρουν χρόνια, είμαι ικανοποιημένος εδώ. Προτιμώ μόνος μου παρά με όλους μαζί».

ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

Πολλά και γνωστά είναι τα καταστήματα δίσκων στο Μοναστηράκι τα οποία τους καλοκαιρινούς  κι όχι μόνο, μήνες, συγκεντρώνουν και πολλούς τουρίστες.
  Για τους παλαιότερους, Tο Δισκάδικο βρισκόταν για πολλά χρόνια  επί της οδού Κηφισίας, στο ύψος με την Πανόρμου κι από το 2015 έχει μεταγκατασταθεί στην οδό Αγίας Ελούσας 5 στο Μοναστηράκι.  Όλο το μαγαζί είναι γεμάτο βινύλια, κυρίως ξένα αλλά και ελληνικά, λίγα cd, με τα απαραίτητα αξεσουάρ (σ.σ. καθαριστικά δίσκων κλπ) ενώ στα ψηλά ράφια υπάρχουν box sets. Οι δίσκοι κατά κύριο λόγο προέρχονται από το εξωτερικό αλλά κι από Έλληνες που πωλούν τις δισκοθήκες τους. Δραστηριοποιείται και ηλεκτρονικά www. http://todiskadiko.com/ απ΄όπου μπαίνετε και στη σελίδα του στο discogs.

Η κεντρική οδός του Μοναστηρακίου, η Ηφαίστου είνα η οδός με τα κλασικά καταστήματα μεταχειρισμένων δίσκων και σίγουρα  ένας από τους γνωστότερους δρόμους στην Ευρώπη(!) για μεταχειρισμένο δίσκο.
Παίρνοντας τα μαγαζιά από την αρχή της, πρώτα συναντάμε τον Ζαχαρία(Ηφαίστου Νο 24 μέσα στη στοά), που μέσα στην ίδια στοά έχει τρία ξεχωριστά μαγαζιά, ένα για βινύλιο, ένα για cd και ένα στο υπόγειο για βινύλια soul /jazz. Από το 2000, έχει ανοίξει κατάστημα και στη Θεσσαλονίκη στην οδό Δημ.Γούναρη 17, στην Πλτ. Ναυαρίνου. «Ξεκίνησα δουλεύοντας στο Δισκάδικο της Αθήνας, (1987-1993) και το 1985 έπαιζα στους X Mandarina Duck με τους οποίους κυκλοφορήσαμε ένα μικρό δίσκο με το τραγούδι «No Stop”.”Στην κίνηση του μεταχειρισμένου δίσκου, έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα. Τη δεκαετία του 90, όλη η Ελλάδα πούλαγε δίσκους κι αγόραζε cd, ήταν η χρυσή εποχή αγοράς και πώλησης δίσκου. Τότε έφερα από την Αμερική μεγάλες ποσότητες δίσκου αλλά κι από την Ευρώπη, την Ολλανδία, από την Ουτρέχτη που παλαιότερα ήταν ένα μεγάλο παζάρι που έχει μεταφερθεί σε μια άλλη πόλη, το Χερτόχενμπος, που είναι η γενέτειρα του Ιερώνυμου Μπος (Hieronymus Bosch) κι ακόμα από Γαλλία και Ιαπωνία. Αγοράζω στοκ ελληνικών καταστημάτων δίσκων που κλείνουν αλλά και δισκοθήκες ιδιωτών. Στην Αμερική οι δίσκοι ήταν φτηνοί ενώ  στην Ευρώπη αργούσε να τελειώσει το βινύλιο. Τότε το cd έβγαινε με bonus τραγούδια κι έσπρωχναν τον κόσμο στη νέα μορφή, το cd, διακόπτοντας την παραγωγή βινύλιου. Όμως το βινύλιο επέστρεψε, νέα παιδιά, μικρές ηλικίες αγοράζουν βινύλιο και δεν ασχολούνται με το cd που αγοράζουν όσοι είναι από 40 ετών και πάνω!

Οι εταιρείες έβγαλαν τας πάντα σε cd. Όμως όλοι αναζητούν τις παλιές κόπιες, βλέπω γονείς να έρχονται με τα παιδιά τους  να ξανά χρησιμοποιούν πικ απ και να αγοράζουν και πάλι δίσκους βινυλίου! Η τιμή του μεταχειρισμένου δίσκου, εξαρτάται από τη προσφορά και τη ζήτηση. Παλιά, κάτι που ήταν underground έγινε εμπορικό και το αντίθετο. https://www.discogs.com/seller/zaharias-records-cd/profile.     
Στο Νο 24 της οδού Ηφαίστου, μέσα στη στοά, βρίσκεται ο Mr. Vinylios ή κατά κόσμο Γιάννης Μαύρος, λέει» Το μαγαζί ξεκίνησε το 1993, πάντα ήταν σε αυτή τη διεύθυνση.  Παλιά εδώ ο χώρος ήταν σιδηρουργείο, έφτιαχναν καμπάνες, τέτοια πράγματα. Οι ιδιοκτήτες ανακατασκεύασαν το χώρο, το χώρισαν σε μικρότερα μαγαζιά, κι ένα από αυτά είναι κι αυτό που βρισκόμαστε τώρα. Απέναντι  ακριβώς βρίσκεται το μαγαζί με τα cd. Στην αρχή λεγόταν Ωχ Αμάν Mr.Vinylios και τελικά έμεινε μόνο το Mr. Vinylios. Νονός του ονόματος μου είμαι εγώ ο ίδιος κι αυτό προέκυψε γιατί από τα νεανικά μου χρόνια ήμουν ραδιοπειρατής, με το νούμερο 752FM, εξέπεμπα από Πειραιά. Αργότερα, δούλεψα στο Κανάλι1, Ράδιο 5, Τικ Τακ, Πόλις της Αγγελοπούλου…Το ωράριο είναι το πιο δύσκολο στη δουλειά μας. Δουλεύουμε 10 με 5 και τα Σαββατοκύριακο και Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευής 10 με 8. Το Μοναστηράκι έχει πολύ κόσμο, ειδικά το καλοκαίρι κι όλες τις τουριστικές εποχές και δεν μπορείς να λείπεις. Όταν οι άλλου ξεκουράζονται, εμείς δουλεύομε!  

Στο μαγαζί έχουμε ζήσει, μαζί με το φίλο και συνεργάτη τον Γιάννη, πολλές χαριτωμένες στιγμές.  Εκείνη που θυμάμαι πιο έντονα, είναι την ημέρα του μεγάλου σεισμού της 7ης Σεπτεμβρίου 1999 όπο βρισκόμαστε στη σκάλα στην είσοδο του μαγαζιού κι άρχισε να κουνιέται η γη. Κουνιόμαστε σαν να είμαστε σε καράβι. Εκείνη την ώρα, μέσα στο μαγαζί βρισκόταν ένας πελάτης που άκουγε το “Vehicle” των Ides of March.  Αμέσως πεταχτήκαμε και οι τρεις έξω για να βγούμε στο δρόμο και ξαφνικά ο πελάτης επιστρέφει για να πάρει το δίσκο!!!! eshop: https://mrvinyliosrecords.gr/

Το RocdARolla βρίσκεται στο Νο 24 της οδού Ηφαίστου, σε μια στοά στο δεξί χέρι. Στο πρόσφατα ανακαινισμένο μαγαζί, διακοσμημένο με καταπληκτικές τεράστιες αφίσες από δίσκους ορόσημα της δεκαετίας του 70 (δες φωτογραφίες)ο ιδιοκτήτης Αλέκος Δαμάσκος μας λέει: ‘Το μαγαζί υπάρχει από το 1993 με ίση ποσότητα ελληνικών και ξένων δίσκων.
 Επίσης οι ποσότητες βινύλιου cd είναι επίσης ίδιες. Εκείνο που έχει αλλάξει είναι το συναίσθημα του κόσμου όταν αγοράζει δίσκους. Παλαιότερα, όταν την Κυριακή ανοίγαμε στις 7 το πρωϊ(!!!) υπήρχε κόσμος που περίμενε απ΄έξω και όταν καθυστερούσαμε, μας φώναζε. Έπεφταν σαν ακρίδες και έφευγαν με αγκαλιές  τους δίσκους, γεμάτοι χαμόγελο. Τώρα, την περίοδο των γιορτών, υπάρχει κόσμος, αλλά χάθηκε το χαμόγελο”.

Υπάρχουν 2 τρόποι να υπολογίσεις την τιμή των δίσκων/cd. Ο πρώτος είναι από τις τιμές που υπάρχουν στα discogs και Ebay κι ο δεύτερος, αν ο πωλητής ξέρει να κρίνει, από την κατάστασή του, ποιότητα εγγραφής, χώρα εκτύπωσης, εξώφυλλο κι αν έχει το αυθεντικό εσώφυλλο. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις δίσκων που μέχρι πρό τινος βρισκόντουσαν  σπάνια και να είναι ακριβοί και ξαφνικά να γέμισε η αγορά και να φθήνυναν και το αντίθετο. Στην περίπτωση που έχουμε ένα καλό δίσκο ελληνικής εκτύπωσης, η τιμή πώλησης μπορεί να κυμανθεί μεταξύ 7 και 12€, πάντα εξαρτάται από την κατάσταση του». rockarolla.gr και www.discogs.comsellervinylcondomprofile.

Η Νορμανού είναι ένα στενάκι, κάθετο στην Ηφαίστου που το βράδυ γεμίζει από νεολαία, που κρατάει ένα ποτό στα χέρια και ακούει τη μουσική από τα Bars. Το πρωϊ υπάρχει ένας άλλος κόσμος που ψάχνει αντίκες, παλαιά περιοδικά, αφίσες και δίσκους. Ένα από τα μαγαζιά, στο Νο 6 είναι το Crossroads, που υπάρχει από το 2001 κι είναι γεμάτο, κατά κύριο λόγο με cd αλλά και βινύλια. Στα ράφια στους τοίχους υπάρχουν πολλά Box sets και ειδικές εκδόσεις, ενώ υπάρχουν ράφια με πολλές ευκαιρίες  και σε ελληνικούς και σε ξένους δίσκους.  


Κλείνοντας, θα σας μεταφέρω μερικές προσωπικές εμπειρίες σχετικές με μεταχειρισμένους δίσκους. Ένα μεγάλο μέρος της δισκοθήκης μου, το αγόρασα από τα καταστήματα μεταχειρισμένων στο Λονδίνο, όταν πήγαινα επαγγελματικά ταξίδια(τα λεγόμενα meetings) στα τέλη της δεκαετίας του 80 αλλά κι όταν αρρώστησε η μητέρα μου και έμεινα ένα διάστημα στο Λονδίνο όπου τα απογεύματα, μετά το νοσοκομείο, πήγαινα στα δισκάδικα. Τότε που δεν είχε βγει το cd και το βινύλιο πουλιόταν σε χαμηλή τιμή. Αυθεντικές αγγλικές κόπιες, με το εσώφυλλο, σχεδόν σε άψογη ποιότητα. Δεν θα ξεχάσω ένα βράδυ, που έχω φύγει από το νοσοκομείο και πάω στο Nottinghill Gate που είναι η συνέχεια της Oxford Str. Τότε η περιοχή είχε τουλάχιστον 4 καταστήματα με μεταχειρισμένους δίσκους, 2 από τα οποία ήταν η γνωστή (τότε) αλυσίδα Record, Tape, Video Exchange όπου εκτός από πολύ καλές τιμές, έβρισκες καταπληκτικά πράγματα, όλα σε  ποσότητες και σχεδόν όλα σε καλή ποιότητα.

Δύο από αυτά, ήταν πολύ κοντά το ένα στο άλλο, στην Pembridge Road (κεντρική οδός, κάθετη στην Bayswater Road)που είναι το Portobello, το δικό τους Μοναστηράκι. Σήμερα, κανένα από τα 2 καταστήματα δεν υπάρχει. Κουρασμένος από όλη την ημέρα, αρχίζω να ψάχνω δίσκους και κάθε ημέρα(!) αγόραζα τουλάχιστον 30 με 40 δίσκους. Ένα από αυτά τα βαριά, καταθλιπτικά βράδια, έχω βγάλει τα παπούτσια και κυκλοφορούσα στο μαγαζί με τις κάλτσες. Σχεδόν κάθε από αυτά τα σκοτεινά απογεύματα, ψιλόβρεχε κι εγώ κρατώντας σακούλες γεμάτες από δίσκους βινύλιου (ασήκωτες), περιμένω στη στάση για το διπλό κόκκινο λεωφορείο για να με επιστρέψει στο ξενοδοχείο.
Ένα δίσκο που έψαχνα μανιωδώς για τη συλλογή μου ήταν το πρώτο των Badger, το One live Badge, του συγκροτήματος του πρώην οργανίστα των Yes, Tony Kaye. Ένα μάλλον μέτριο progressive άλμπουμ, ηχογραφημένο live στο Rainbow Theatre. Για χρόνια τον έψαχνα στα ελληνικά δισκοπωλεία με μεταχειρισμένα βινύλια και δεν τον εύρισκα. Ένα ταξίδι στο Λονδίνο, πριν λίγα χρόνια στάθηκε η αφορμή να τον ψάξω σε όσα καταστήματα έχουν παραμείνει (είναι ελάχιστα σε σχέση με το παρελθόν) κι όχι μόνο δεν το βρήκα αλλά οι τιμές ήταν απλησίαστες. Λίγες εβδομάδες μετά, τον βρήκα στον Ζαχαρία, ελληνικής εκτύπωσης με 2πλό εξώφυλλο (φιλότεχνημένο από τον Roger Dean)… 10€ !!!
Πριν λίγα χρόνια, πήγα σαν τουρίστας στο Λονδίνο και ξανά πήγα στο Nottinghill Gate, για να δω αν υπάρχουν τα καταστήματα με τους μεταχειρισμένους δίσκους Είχε απομείνει μόνο ένα πολύ μεγάλο (στη φωτογραφία) στον κεντρικό δρόμο, που πουλούσε δίσκους βινύλιου και ελάχιστα cd κλασικής μουσικής. Μπήκα από περιέργεια μήπως και έχει κάποια rock αλλά φευ! Μιλώντας με τον υπάλληλό, μού είπε το απίστευτο ότι αυτοί που του πούλαγαν πριν λίγα χρόνια τα βινύλια (πάντα κλασικής μουσικής) και αγόραζαν cd, σήμερα του πάνε τα cd και ξανά αγοράζουν τα βινύλιά τους!!!  

Πηγή:rockmachine.gr

About Post Author

admin

See author's posts