Idols και όχι Είδωλα, σαν τουρίστες στις αγιογραφίες μας

της Αλεξάνδρα Τσόλκα

Ο Σάκης Ρουβάς όχι κριτής, παρουσιαστής τάλεντ σόου και «είστε έτοιμοι», ή με εκείνο το τηλεοπτικό κάτι που είχε επιχειρήσει με έντιμους ανθρώπους, όχι διάσημους, αλλά με δημοσιογραφικό ρόλο. Να κάνει συνεντεύξεις και να παρουσιάζει τις σημαντικές προσωπικότητες της χώρας που -δυστυχώς και προφανώς- δε ζουν πια ανάμεσα μας. Καταρχήν την εκπομπή την βαφτίσανε idols και όχι Είδωλα, όπως θα ταν αναμενόμενο μιας και αφορά σε αγαπημένα πρόσωπα των Ελλήνων. Ίσως γιατί είμαστε συνηθισμένοι πια, απ το τόσο επιδεικτικό ξενόγλωσσο, μας κλωτσάει κάτι πιο εθνικό. Πρώτο αφιέρωμα, στην πιο λαμπερή απ όλες, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, όπου τίποτα καινούργιο δεν ακούστηκε και καμία πλευρά της αφώτιστη δεν απέκτησε περίγραμμα. Ο Σάκης Ρουβάς, χαμηλών τόνων, μιας και δεν θα μπορούσε να είναι και υψηλών, σε ένα ανέμπνευστο εντελώς περιβάλλον, περιορίστηκε σε κοινοτοπίες, προβλέψιμα σχόλια και ερωτήσεις πρωτόβγαλτου ρεπόρτερ τύπου, «πως ήταν η Αλίκη σα μαμά;». Κάποια στιγμή ο Γιώργος Λιάνης λέει για τον άγνωστο μεγάλο έρωτα της Βουγιουκλάκη -που είναι πασίγνωστος! Ο Σάκης Ρουβάς κάνει μια χαρά, μα μια χαρά λες και θα λέγανε για τον ίδιο, τουλάχιστον. «Γιατί χαμογελάς», ρωτά φυσιολογικά ο Λιάνης. «Διότι τον ξέρω» απαντά ο Ρουβάς, λες και βρήκε την τελική απάντηση στο «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος».

Στιγμιότυπα χιλιοπαιγμένα πλαισίωσαν τον φτωχό αφιέρωμα, όπως εκείνο της κοινής συνέντευξης Παπαμιχαήλ – Αλίκης στον Ζάχο Χατζηφωτίου. Ακόμη και η μουσική επένδυση του Idol για την Αλίκη, ήταν ανέμπνευστη! Εκείνη που είχε τόσο μεγάλη σχέση, που υπήρξε σχεδόν μούσα του Χατζιδάκι, βρέθηκε με πλάνα της να παίζουν με μια άσχετη Ισπανική μελωδία, ωραιότατη για κάτι ουδέτερο, ίσως, ή από μόνη, αλλά όχι για να ντύσει εκείνη που Λοίζο, Ξαρχάκο, Ζαμπέτα, ή και Θεοδωράκη στη θεατρική της παραγωγή «Μαντώ Μαυρογένους», με αξιοσημείωτη την ερμηνεία για το «Της βροχής νερό». Κραουνάκη, βρε αδελφέ, που εκτός από το «Τραγούδι της Αλίκης» είχε συνεργαστεί μαζί της για το «Σίρλει Βάλενταϊν». Βλέποντας αυτή την ένδεια, την έλλειψη έμπνευσης, τη σχεδόν διεκπεραίωση, πως να μην θυμηθείς το αντίστοιχο Βίοι Αγίων, από το 1995, όπου μια συγκλονιστική Μαλβίνα έκανε αφιέρωμα στην φίλη της Αλίκη, πεθαμένη πια καιρό, με ένα κείμενο σαν κέντημα λέξεων, μια φωτεινότητα στις φράσεις, συνεντεύξεις – ντοκουμέντα από τους ανθρώπους που αγάπησε εκείνη με το λαμπρό αστέρι και που την αγάπησαν πολύ.

Πως να μη σταθείς στον σχεδόν θεατρικό λόγο, που παρουσίασε την σταρ σαν μυθιστορηματική ηρωίδας, σα παραμυθένια πριγκιποπούλα, φιλημένη από την μοίρα της μοναδικότητας; Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα, η ελληνική τηλεόραση έχει να παρουσιάσει Idol σε σμίκρυνση μπας και χωρέσουν ακόμα και οι γίγαντες της αγάπης του κοινού, σε διαστάσεις κακομοίρικης οικοσκευής. Ω! Και με την αναφορά σχεδόν προσκυνητή σε Όσιο, να πούμε πως αυτήν θα έχει θέμα το δεύτερο αφιέρωμα – χτύπημα του Σάκη Ρουβά και του Idols. Έτσι μας απείλησαν και εμείς σας προειδοποιούμε.

Σ.σ: Κύριε Ρουβά αποφασίστε, ή θα στε σταρ ή θα ασχολείστε με τους σταρ. Δεν γινεται να σαι η ομπρέλα και η βροχή (κι αυτό η Μαλβίνα το λέγε, μη το ψάχνετε).