της Νίκης Μηταρέα
Στην περιοχή Δαμυραλλίς της Πάρου ένα παλιό αμπέλι 10 στρεμμάτων, φυτεμένο από τον Θοδωρή Μωραΐτη με ντόπιες ποικιλίες, αποκαλύπτει την ιστορία του. Αφορμή, το ροζέ κρασί Damerale, που παράγεται από τα σταφύλια του. Λες και στέλνει ένα μήνυμα σε μπουκάλι, που αντί χαρτί περιέχει ροζέ κρασί.
Η ιστορία του αμπελιού
Πολλά χρόνια πίσω πάει η ιστορία του συγκεκριμένου αμπελιού, με ρίζες πάνω από 80 ετών, φυτεμένες σε πλαγιά. «Ο παππούς το επέλεξε επειδή είναι επικλινές και με καλό προσανατολισμό», λέει σήμερα ο εγγονός του Σάββας Μωραΐτης και προσθέτει: «είναι δύσκολο αμπέλι, με έδαφος από σχιστόλιθο και γρανίτη. Δίνει κρασί mineral». Στην κουβέντα μας μπαίνει και ο πατέρας του, Μανώλης, που σκαλίζοντας τις παιδικές αναμνήσεις του συμπληρώνει: «Ο πατέρας μου, Θοδωρής, αναγνώριζε τη διαφορά ανάμεσα στο πετρώδες και στο πηλώδες έδαφος. Γι’ αυτό επέλεξε να αγοράσει το αμπέλι αυτό, που έχει βορειοανατολικό προσανατολισμό και αγναντεύει τη θάλασσα που βρέχει τη Νάουσα της Πάρου. Η ονομασία της περιοχής, Δαμυραλλίς, είναι πιθανόν ενετική. Σήμερα λέγεται Άσπρο Βουνί, λόγω του λευκού χρώματος του εδάφους της, όπως αυτό φαίνεται από την κορυφή του υψώματος». Η περιοχή ήταν γνωστή στους ντόπιους με την ονομασία Νταμεράλε. Εικάζεται πως την έδωσαν Ενετοί, που είχαν το στόλο τους στον κόλπο της Νάουσας, από το ιταλικό «d’ammiraglio», δηλαδή «του Ναυάρχου».
Γλευκοποίηση άλλων εποχών
Στο αμπέλι υπάρχει στέρνα, ώστε τα νερά της βροχής να αξιοποιούνται για το πότισμά του, καθώς και πατητήρι. Ο Μανώλης θυμάται ότι οι τρυγητές που δούλευαν στο κτήμα πατούσαν εκεί τα σταφύλια και στη συνέχεια άδειαζαν το μούστο σε τουλούμια φτιαγμένα από δέρμα κατσίκας. Κατόπιν τα φόρτωναν σε ζώα και τα μετέφεραν στο οινοποιείο, για να μπουν στα βαρέλια της ζύμωσης. «Στρατός ολόκληρος από γαϊδουράκια και μουλάρια μετέφερε το μούστο στο οινοποιείο», λέει με χαμόγελο. Τα τουλούμια αυτά χωρούσαν 30-40 λίτρα και η σοφία των ανθρώπων εκείνης της εποχής για το πως τα έφτιαχναν είναι εντυπωσιακή. Αξιοποιούσαν με τον καλύτερο τρόπο ό,τι είχαν. Κούρευαν την τρίχα από το δέρμα της κατσίκας, την αλάτιζαν με χοντρό αλάτι και άφηναν να ψηθεί στον ήλιο. Έραβαν την κάτω μεριά και στο τμήμα του λαιμού άφηναν άνοιγμα για είσοδο και έξοδο του μούστου. Το ένα «χέρι» του ζώου το έραβαν καλά σφραγίζοντάς το και στο άλλο στερέωναν μια ξύλινη κουβαρίστρα, που λειτουργούσε σαν βαλβίδα για να παίρνει αέρα το τουλούμι.
Το εμπόριο παριανού οίνου παλιά
«Το κρασί φορτωνόταν στα εμπορικά καΐκια σε μεγάλα βαρέλια, που ταξίδευαν σε όλη την Ελλάδα», λέει ο Μανώλης, ξεφυλλίζοντας τις αναμνήσεις της μακράς οικογενειακής οινοπαραγωγικής παράδοσης. «Είχαμε και το δικό μας καΐκι τη Σεβαστή, με το οποίο στέλναμε το κρασί μας σε Χίο, Μυτιλήνη και Καβάλα», προσθέτει. Σήμερα, ο επισκέπτης του οινοποιείου μπορεί να διαβάσει για αυτό το καΐκι στο ημερολόγιο του 1955, το οποίο φιγουράρει δίπλα σε μικρογραφία του πλοίου φορτωμένο με βαρέλια.
Πώς γινόταν η διανομή κρασιού; Ο Μανώλης αναλαμβάνει να απαντήσει και με την περιγραφή του μας ταξιδεύει στο χρόνο: «Στο καΐκι φόρτωναν και δύο άδεια βαρέλια. Όταν έφτανε στο λιμάνι, τα βαρέλια αυτά τοποθετούνταν σε κάρο και με χειραντλία γεμίζονταν με κρασί. Το κάρο πήγαινε στις ταβέρνες και έκανε μεταφόρτωση. Επειδή αυτές ήταν υπόγειες η διαδικασία διευκολυνόταν».
Damerale 2019, Οινοποιείο Μωραΐτη
To ροζέ κρασί Damerale 2019 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 2020 και αποτελεί μία από τις νέες δημιουργίες του Οινοποιείου Μωραΐτη, με τις οποίες η τέταρτη γενιά της οικογένειας αποφάσισε να συμπληρώσει την γκάμμα των κρασιών της. Από σταφύλι τού βιολογικά, πλέον, καλλιεργούμενου αμπελιού Δαμυραλλίς, το Damerale παράγεται από 50% αηδάνι μαύρο, 40% αθήρι μαύρο και 10% μονεμβασιά, ενώ φέρει γεωγραφική ένδειξη ΠΓΕ Κυκλάδες. «Τα ποσοστά των ποικιλιών διαμορφώνει η φύτευσή τους, εξηγεί ο Σάββας. Η πρώτη παραγωγή του κρασιού έγινε το 2019 σε 3.000 φιάλες και 100 φιάλες magnum. Είναι ένα κρασί με όγκο, αρώματα και οξύτητα που του χαρίζει η κυρίαρχη ποικιλία, αϊδάνι μαύρο. Θα το χαρακτήριζα γαστρονομικό κρασί, που παρότι κάνει και για απεριτίφ, είναι ιδανική συντροφιά σε ριζότο θαλασσινών, σε μακαρονάδα με αστακό, σε γλυκόξινα ασιατικά πιάτα, αλλά και σε πράσινες σαλάτες. Είναι δηλαδή ευέλικτο», συμπληρώνει.
Στη μύτη του Damerale 2019 ξεχωρίζουν έντονα αρώματα ανθών πορτοκαλιάς και κερασιάς, καθώς και νότες από φλούδες μανταρινιού, σε πικάντικο φόντο λευκού πιπεριού. Το στόμα είναι πλούσιο και πολύπλοκο, δομημένο στη δροσιστική του οξύτητα, ενώ τα αρώματά του παραμένουν έντονα μέχρι και τη μακρά επίγευση.
Πηγή:savevintage2019.gr
About Post Author
+ There are no comments
Add yours