Χρυσούλα Κυριακοπούλου

Πιάτα με άρωμα Ανατολής, συνταγές με εξωτισμό και γευστικοί προορισμοί για όλα τα γούστα.

Αν θέλαμε με λίγα λόγια να περιγράψουμε μια από τις πιο δυνατές γαστρονομικές τάσεις των τελευταίων ετών, τότε σίγουρα αρκούσε η πρόταση έθνικ κουζίνα. Τα εστιατόρια με έθνικ ταυτότητα χρίζουν σε ποικιλία αρωμάτων, σύνθετες γεύσεις, νέες γαστρο- εμπειρίες και συνεχώς πολλαπλασιάζονται. 

Σεφ αλλά και foodie lovers δημιουργούν και αναζητούν εξωτικά πιάτα που θα τους προκαλέσουν έκπληξη και θα τους ανοίξουν καινούργιους δρόμους σε διαφορετικές γαστρονομικές κουλτούρες. Το εισιτήριο γεύσης άλλωστε είναι εξίσου πολύτιμο. Γι αυτούς τους λόγους, ακολουθεί ένας οδηγός γεύσης, από το Λίβανο και την Τσεχία μέχρι την Ινδία και την Αιθιοπία.  

Στo Kammoun για Λιβανέζικο 

Ο Wael Ladki προσγειώθηκε από το Λίβανο στην Άνω Γλυφάδα για να μοιραστεί μαζί μας την αυθεντική και βαθιά γεύση του τόπου του. Στο λιτό και ατμοσφαιρικό μαγαζί του, κάθεσαι στα ξύλινα τραπέζια με τις πανέμορφες παραδοσιακές μαξιλάρες και έρχεσαι τετ α τετ με τις πραγματικές λιβανέζικες γεύσεις χωρίς ωραιοποιήσεις και ευρωπαϊσμούς.

Το μενού του είναι μαζεμένο με συγκεκριμένες προτάσεις ώστε να διασφαλίζεται η ποιότητα και η νοστιμιά τους. Το φαλάφελ φτιάχνεται μπροστά σου εκείνη την στιγμή και είναι ζουμερό και πολύ γευστικό. Αξίζει να το παντρέψεις με το κλασικό χούμους ή την παραλλαγή του με κρέας και τα δυο έχουν εξαιρετική υφή και έντονη αίσθηση του ρεβιθιού και της ταχίνης. Πολύ ενδιαφέρον έχει επίσης το baba ganoush, δηλαδή οι ψημένες μελιτζάνες  με τραγανή πράσινη πιπεριά, χυμό λεμονιού, φρέσκια ντομάτα, σκόρδο, κρεμμύδια και ελαιόλαδο.  

Δημητρίου Γούναρη 122, Γλυφάδα 

Στο Lalibela για Αιθιοπικό 

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που πέρασα την είσοδο του Lalibela στην Κυψέλη. Το μαγαζί της Ελίζαμπεθ και της Τσαχάι σε βάζει στην ατμόσφαιρα της Αφρικής. Στο χώρο υπάρχει πολύ μπαμπού και πολλά αντικείμενα μικρά και μεγάλα από τον τόπου τους αλλά και φοβεροί πίνακες. Το φαγητό είναι αυθεντική ιεροτελεστία, τρως οκλαδόν και όχι με μαχαιροπίρουνα αλλά με το injere. Το injere είναι το ψωμί τους, μια πίτα μακράς ζύμωσης από αλεύρι, που μοιάζει σαν σφουγγάρι.

Με αυτό παίρνεις τις σάλτσες, το αρνί, το μοσχάρι και τα όσπρια που έρχονται σε πολύχρωμα μπολάκια εμπλουτισμένα με μοναδικά καρυκεύματα. Αν δεν αγαπάς τα καυτερά τότε πρέπει να δοκιμάσεις το atakita alicha, το λεπτοκομμένο κρέας με καρότα, πατάτες και πιπέρια, ενώ αντίθετα αν τα αγαπάς τότε το siga wat είναι φανταστικό, πρόκειται για την Αιθιοπική πλευρά του κοκκινιστού. 

Νάξου 28, Αθήνα 

Στο Babaji για Ινδικό 

Η απόσταση για την Ινδία μειώνεται αισθητά αφού αρκεί να φτάσουμε μέχρι το Σύνταγμα για να πάρουμε μια καθαρή  και βαθιά γεύση της. Πράγματι το Babaji καταφέρνει να μας μεταφέρει στη χώρα των naan ( πίτα)  και του masala ( μείγμα μπαχαρικών) μέσα από έναν μικρό αλλά θαυματουργό χώρο με ανοιχτή κουζίνα. Η γαστρονομική ξενάγηση ξεκινάει με τα υπέροχα flat ψωμάκια που ψήνονται στο tandori και μετά γίνεται συναρπαστική, πικάντικη μέχρι πολύ πικάντικη.

Αν δεν αντέχετε μπορείτε να έχετε δίπλα σας τη Raita την δροσερή σως γιαουρτιού με ψιλοκομμένο αγγούρι, τομάτα και μπαχαρικά. Πάει εκπληκτικά με το chicken tikka, το τυλιχτό κοτόπουλο σουβλάκι, τα meat samosas, τα πιτάκια με αρνίσιο κιμά και μπαχαρικά αλλά και με το κλασικό shish kebab από αρνίσιο κιμά. Μπαίνοντας στα κυρίως το δικό μου αγαπημένο είναι το lamb butter masala, το αρνάκι μαγειρεμένο με κρέμα καρύδας και μπαχαρικά  masala με βούτυρο, σταφίδες και κάσσιους. Η γεύση του είναι γεμάτη, πληθωρική με ωραίες γλυκές και πικάντικες εξάρσεις. 

Νίκης 11, Σύνταγμα 

Στο Bohemia για Τσέχικο 

Δεν θυμάμαι πόσες φορές έχω επισκεφτεί το εστιατόριο που ναι μεν έχει επίσημη τοποθεσία τους Αμπελόκηπους αλλά ανεπίσημα νιώθεις ότι βρίσκεσαι στην Πράγμα, θυμάμαι όμως με κάθε λεπτομέρεια την επίγευση από τις ραφιναρισμένες γεύσεις και τους μοναδικούς συνδυασμούς υλικών.  Δεν είναι τυχαίο ότι σερβίρει στις φιλόξενες σάλες του, με το σκούρο ξύλο, τα ζεστά χρώματα, τα κεριά και τους καθρέπτες από το 1979.

Τα αδέρφια Νίκος και Κώστας μετέτρεψαν το μεζεδοπωλείο που προϋπήρχε σε τσέχικη φωλιά με γνήσιες συνταγές. Πολλά από τα πιάτα παραμένουν για χρόνια πιστά στον κατάλογο ικανοποιώντας τους τακτικούς θαμώνες. Ένα τέτοιο είναι η σαλάτα κραλόβσκι. Από τις πιο ενδιαφέρουσες  που έχετε δοκιμάσει με ρόκα, διάφορα φρέσκα λαχανικά, κύβους καμαμπέρ πανέ και σως κόκκινου μύρτιλου. Σταθερά επίσης και must taste είναι τα παραδοσιακά καπνιστά λουκάνικα και τα πανέ μανιτάρια ή το πανέ τρελό τυρί με φοβερή ταταρέζικη σάλτσα.

Στα κυρίως προτείνω ανεπιφύλακτα το λαζένσκε, πρόκειται για φιλετάκια από μπούτι κοτόπουλο μαριναρισμένα και μαγειρεμένα στη σχάρα, μαζί με σως μαύρου φραγκοστάφυλου και καραμελωμένο ξύσμα πορτοκαλιού.

Δήμου Τσέλιου 5, Αθήνα 

Στο Pars για Πέρσικο

Και από την Τσεχία πεταγόμαστε στην Τεχεράνη ή αλλιώς  σε ένα ακόμα αιωνόβιο εστιατόριο με μαεστρία αυτή τη φορά στην Περσική κουζίνα. Το Pars μας υποδέχεται σε ένα παραμυθένιο χώρο με καμάρες και πολλά παραδοσιακά μπιμπελό και διακοσμητικά και μας  μυεί σε όλα τα hit πιάτα με καθαρόαιμη ανατολίτικη καταγωγή. Στο μενού ξεχωρίζουν δυο μεγάλες κατηγορίες τα κεμπάκ και τα ρύζια και οι δύο πρέπει να μπουν στη μέση του τραπεζιού.

Στη περίπτωση του κεμπάκ εγώ προτιμώ το μπαχτιάρι, έναν συνδυασμό από σουβλάκι κοτόπουλου και κομμάτια από μοσχαρίσιο κρέας τα οποία έρχονται παρέα με δροσερή σαλάτα λάχανο και ντομάτα. Τώρα για ρύζι σίγουρα το ζερέσκ πόλο, που είναι με φραγκοστάφυλα, φιστίκι αυγινής και αμύγδαλο ή το σιριν πόλο με φλούδα πορτοκαλιού, αμύγδαλο και καρότο. Αν σας αρέσουν οι σούπες, η παραδοσιακή τους με σπανάκι, φασόλια, φακές, ρεβίθια και μοσχάρι είναι καταπληκτική. Τελευταία πρόταση να πάρετε και τα σαμπουσέ, τα πιτάκια με γέμιση μοσχαρίσιου κιμά, βραστής πατάτας, μαϊντανού και πράσου. 

Παλαιολόγου 15, Χαλάνδρι 

Στο Bulacan για Φιλιπινέζικο 

Διασχίζοντας την Μιχαλακοπούλου δεν γίνεται να μην προσέξεις αυτή την πολύχρωμη λιλιπούτεια όαση. Μπαίνεις μέσα και το φοκλόρ ντιζάιν σου φτιάχνει την διάθεση.  Τα τραπέζια είναι στρωμένα με δυο τραπεζομάντιλα, ένα κατακόκκινο και ένα λευκό με λουλούδια, το φόντο στους τοίχους φωνάζει χρώμα και χωρίζεται ανάμεσα στο λαχανί και στο μπλε και γύρω γύρω υπάρχουν διάφορα πλαστικά λουλούδια.

Η Marinela Βaybing η ιδιοκτήτρια προσπάθησε να φέρει μια νότα από την πατρίδα της το Μπουλακάν  και στη διακόσμηση και στα πιάτα και το κατάφερε με το παραπάνω. Το μενού δεν ξεφεύγει καθόλου από την σπιτική κουζίνα των Φιλιππίνων, είναι ότι πιο αυθεντικό θα βρείτε στην πόλη. Καλύτερα να ξεκινήσετε προετοιμάζοντας το στομάχι σας με μια σούπα.

Πολύ νόστιμη είναι η beef sinigang με ταμάρινδο, βοδινό, λάχανο κινέζικο, σπανάκι, ραπανάκι, κολοκυθάκι, αμπελοφάσουλα, ντομάτα και κρεμμύδι. Μετά μπορείτε να δοκιμάσετε το lampiang Shaghai, δηλαδή το τηγανητό χοιρινό κιμά σε ρολό αυγού. Το τηγάνι του είναι ελαφρύ και αφήνει το χοιρινό να κάνει το ρεσιτάλ του. Αν θέλετε κάτι ρουστίκ και δυνατο ιδανικό είναι το Dinuguan ένα στιφάδο από καρδιά χοίρου, με σκόρδο, τσίλι και σάλτσα που αξιοποιεί το αίμα του χοίρου.  

Μιχαλακοπούλου 105, Αθήνα 

Στο Chri Bri για Κονγκολέζικο  

Στη Κυψέλη σε ένα εστιατόριο που περισσότερο παραπέμπει σε αφρικάνικο σπίτι ο Kaleng Mwangal σερβίρει καθημερινό σπιτικό κογνκολέζικο φαγητό. Το τραπέζι στρώνεται με έντονα αφρικάνικα τραπεζομάντιλα και πρώτα έρχεται το φουφού, το ψωμί τους που γίνεται από διάφορα άλευρα. Το φουφού εκτελεί και χρέη μαχαιροπίρουνου, το κάνεις μπαλάκι βουτάς στις σάλτσες και  αφού το χωρίσεις σε δυο μέρη παίρνεις τα μαγειρευτά πιάτα.

Ένα από τα πιο βασικά και νόστιμα μαγειρευτά είναι το πουντού. Γίνεται όταν βράσεις ρίζα του φυτού κασάβα, με λίγο ψάρι, μελιτζάνα, κόκκινη και πράσινη πιπεριά, πράσο, σκόρδο, κολοκυθάκια και φοινικέλαιο. Εκτός από τις κατσαρόλες, τις σάλτσες, και τα ρύζια στο Κογνκό έχουν αδυναμία στο bbq και ο Kaleng το τιμά με το καλύτερο τρόπο. Απόδειξη το εξαιρετικό μακέμπα ντάμπα, με άλλα λόγια το πεντανόστιμο κατσίκι στα κάρβουνα. 

Σκύρου 21, Κυψέλη

Πηγή:reader.gr