Όσα δεν είπαμε

της Λίτσας Κοντογιάννη

Μια ισχυρή, συναισθηματική και απροσδόκητη ιστορία αγάπης, φόβου, ελπίδας και θυσίας, που προκαλεί τα πιο έντονα συναισθήματα. Μια ιστορία αφοπλιστικής απλότητας και οδυνηρής γλυκύτητας.

Η Μάρω και ο Στράτος γνωρίστηκαν την περίοδο του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Αγαπήθηκαν και χάθηκαν για να ξαναβρεθούν δυο χρόνια αργότερα, ενώ μαινόταν ο εμφύλιος. Το ζευγάρι βρίσκει τελικά καταφύγιο στη γιαγιά του Στράτου, την ευρηματική και πανέξυπνη Καλλιρρόη. Με την υποστήριξή της κάνουν οικογένεια.

Καθώς η Μάρω και ο Στράτος γνωρίζουν καλύτερα ο ένας τον άλλο, η σχέση τους βαθαίνει, μετατρέπεται σε κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή πράξη αγάπης. Μια μεγάλη ιστορία, που καταλήγει στις μέρες µας, παρακολουθώντας τις ζωές όλων των πρωταγωνιστών της.

Ένα έργο χαρακτήρων και εποχών. Συναρπαστικό και εμπνευσμένο, θλιβερό και ελπιδοφόρο, αυτό το μυθιστόρημα μένει αξέχαστο. Η Μάρω δεν μπορούσε να κρατήσει τη συγκίνησή της κρυφή και δάκρυσε όταν σήκωσαν τα ποτήρια τους να ευχηθούν για το σμίξιμο αυτό.

Ο Στράτος ήταν πανευτυχής, το ίδιο κι η Καλλιρρόη, που ήξερε τι είχε περάσει το ζευγάρι. Της τα είχε διηγηθεί η Μάρω τ’ απογεύματα που περνούσαν στο σαλόνι του πάνω ορόφου. Ένα σύκο είχαν μοιραστεί κάτω από τη σκιά μιας μουριάς. Μ’ ένα πιάτο χυλοπίτες και δύο ελιές χόρταιναν κι έπεφταν για ύπνο πάνω στα φυλλώματα της όχθης του ποταμού, ή έχοντας φάει μια χούφτα αμύγδαλα κι έχοντας κάνει έρωτα κάτω από τα πλατάνια. Είχε φτάσει η ώρα να έχουν από πάνω τους μια σίγουρη σκεπή, να κοιμηθούν σε κανονικό κρεβάτι µε καθαρά, ζεστά σκεπάσματα και ν’ απολαύσουν ένα γιορτινό γεύμα. Χαιρόταν που τους τα πρόσφερε εκείνη.

Η κριτική μας

Μπορεί να είναι μόλις το πρώτο πόνημα της κυρίας Κανδιανοπούλου, αλλά η γραφή της είναι τόσο μεστή που άνετα πείθει τον αναγνώστη πως έχει πείρα ετών στη συγγραφή.

Ένα υπέροχο ταξίδι στο χρόνο, το οποίο ξεκινάει τα χρόνια της γερμανικής κατοχής και φτάνει μέχρι τις μέρες μας.

Τα ιστορικά γεγονότα –οικεία σε όλους μας- δεν κρατούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά παίζουν στο παρασκήνιο.

Οι κεντρικοί ήρωες, η Μάρω και ο Στράτος, ξεκινούν τη κοινή ζωή τους κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, από ένα χωριό της Ελλάδας και μετά τη συνεχίζουν στην Αθήνα.

Ισχυρές προσωπικότητες και οι δύο, οι υπόλοιποι χαρακτήρες της ιστορίας, πολλοί δε μέλη της οικογένειας, απλά ακολουθούν τα χνάρια τους και στη πορεία χαράζουν τη δική τους ιστορία.

Απόλυτα δεμένη αφήγηση, η οποία ρέει αβίαστα και κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα του βιβλίου.

Ένα έντονα συναισθηματικό μυθιστόρημα, συναρπαστικό, γεμάτο αγάπη, έντονο, θλιβερό μα παράλληλα ελπιδοφόρο, με θυσίες των χαρακτήρων της ιστορίας, οι οποίες όμως άξιζαν να γίνουν και εντέλει αποζημιώνονται για αυτό.

Μπορεί το βιβλίο αυτό να αριθμεί 544 σελίδες, αλλά η συγγραφέας μας δεν φλυαρεί και η ανάγνωσή του μας γεμίζει με απέραντη γλύκα!

ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΙΠΑΜΕ