"Το Ναυάγιο" του Σπύρου Πετρουλάκη

Τις σπουδαιότερες διαδρομές τις έχεις ήδη κάνει ψάχνοντας να βρεις τον χάρτη σου.
8/12/1966, Φαλκονέρα, ώρα 02:06.
SOS από Ηράκλειον.
Στίγμα μας: 36° 52´ B., 24° 08´ A. Βυθιζόμαστε!
Ο ασύρματος του πλοίου σιγεί, όπως και οι φωνές των επιβατών. Η Ειρήνη με τον Απόστολο, που ξεκίνησαν για το ταξίδι της ζωής τους, τώρα παλεύουν να τη σώσουν. Η μάχη με τον ασύμμετρο εχθρό είναι μεγάλη και άνιση. Ποιος θα σωθεί; Ποιος θα χαθεί;
Σύγχρονη εποχή.
Η Άρτεμις, τρεις μέρες μετά τον θάνατο της γιαγιάς της, ανακαλύπτει μερικές ξεθωριασμένες εφημερίδες μιας άλλης εποχής. Σε πρώτο πλάνο βρίσκεται το ναυάγιο του «Ηράκλειον». Η γυναίκα που αντικρίζει στην κυκλωμένη φωτογραφία τής θυμίζει τη γιαγιά της. Ίδιο όνομα, ίδιο πρόσωπο, μα διαφορετικό επώνυμο. Δίχως να το γνωρίζει, κρατά ένα κουβάρι με αγκαθωτά νήματα, που, καθώς ξετυλίγεται, τα αγκάθια του χώνονται βαθιά στην καρδιά της.
Κύθηρα, Αθήνα, Παρίσι. Ένα μυστηριώδες τρίγωνο, ένα ταξίδι που δεν τέλειωσε ποτέ.

Η κριτική μας

Κάθε φορά ο κύριος Πετρουλάκης κάνει τη μεγάλη έκπληξη και καταπιάνεται με ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. Πρέπει να παραδεχτούμε πως το κάνει πάντα με μεγάλη επιτυχία, και κάθε φορά είναι και καλύτερος.
Αυτό το ναυάγιο, ο «ελληνικός Τιτανικός», ακόμα και τώρα, 56 ολόκληρα χρόνια μετά, συνεχίζει να μας συγκλονίζει. Ένα μεγαθήριο των ακτοπλοϊκών γραμμών που έμελε να γίνει ίσως και για πάνω από 250 ζωές ο υγρός τάφος τους. Δεν ήσαν ούτε 50 τα άτομα που περισυλλέγησαν ζωντανοί. Καμία γυναίκα κι ούτε ένα παιδί ανάμεσά τους.
Ο συγγραφέας με την έντονη και ρεαλιστική γραφή του καταφέρνει πολύ καλά να αναπαραστήσει όλο αυτό το δραματικό γεγονός. Διαβάζοντας το, νιώθουμε ένα δυνατό σφίξιμο στο στομάχι. Πολύ έξυπνα μας μεταφέρει μια από το παρελθόν στο σήμερα, και από αυτό το χρονικό σημείο και πάλι στο παρελθόν. Έτσι λειαίνει τις εντάσεις και τη φρίκη του γεγονότος αυτού. Μας γεμίζει με απίστευτες εικόνες και ήχους.
Έκανε μια πολύ καλή έρευνα του γεγονότος και πλέκοντας μαζί την μυθοπλασία εκτοξεύει τα συναισθήματα και την αδρεναλίνη του αναγνώστη στα ύψη.
Βιώνουμε πολλά πράγματα μαζί, όπως φρίκη, θλίψη, οργή, πόνο. Σίγουρα και μεγάλη αγανάχτηση ως προς τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την τραγωδία, οι οποίοι αναφέρονται μέσα στο βιβλίο.
Με τη μυθοπλασία του ο κύριος Πετρουλάκης μας δίνει μια πολύ γλαφυρή εικόνα για το τι γίνεται στις ζωές αυτών που επέζησαν από αυτό το ναυάγιο. Τελικά είναι όντως αυτοί οι τυχεροί που προσπαθούν να ξεπεράσουν αυτή την τραγωδία και να συνεχίσουν τη ζωή τους όπως όπως, έστω κι αν αυτή είναι τσακισμένη και μισή; Που παραμένει ένα μέρος τους ακόμα στα ανοιχτά της Φαλκονέρα και το βιώνουν σχεδόν κάθε νύχτα στον ύπνο τους για πολλά χρόνια ή ακόμα για όλη τους τη ζωή; Πόσο άνιση είναι η σύγκριση της ζωής τους πριν το ναυάγιο και μετά, όταν όλα έχουν ανατραπεί και μερικοί δυστυχώς έχουν βουτηχτεί μέσα στην κόλαση; Ή μήπως πιο τυχεροί είναι αυτοί που τους έχει καταπιεί η μαύρη θάλασσα και το έρεβος κι έχουν γλιτώσει από τη μισή ζωή που θα προσπαθούσαν να ζήσουν ανάμεσα σε εφιάλτες, σκοτάδια και δαίμονες; Θα με ρωτούσατε: «μα υπάρχουν μόνο δύο μέτρα και δύο σταθμά;» Σίγουρα όχι!
Ένα εξαιρετικό κοινωνικό μυθιστόρημα από μια μοναδική κινηματογραφική πένα που καταφέρνει και μας δείχνει πως η ζωή μας μπορεί πολύ εύκολα ένα ανατραπεί από έναν πολύ αστάθμητο παράγοντα. Δεν θα ήταν καθόλου άσχημο, αν η υπόθεση του βιβλίου αυτού γινόταν τελικά τηλεοπτική ταινία.