Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
της Θεώνης Κωσταντοπούλου
Τρία χρόνια μετά τη 《 Δική που άλλαξε τον κόσμο 》, ένα βιβλίο κόσμημα για τη βιβλιοθήκη καθε αναγνώστη, ο Στέφανος Δάνδολος επιστρέφει με ένα ακόμα καθηλωτικό μυθιστόρημα. Τίτλος του :《 Τα αηδόνια της σιωπής 》.
Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας καταπιάνεται με μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας : τα Δεκεμβριανά. Τότε που η Αθήνα μετατράπηκε σε επίγεια κόλαση…
Η ιστορία ξεκινά το φθινόπωρο του 1944, όταν οι Γερμανοί αποχώρησαν από την Αθήνα.
Η απελευθέρωση των Ελλήνων έφερε τη λύτρωση, αλλά την ίδια στιγμή η ταραχή και ο διχασμός έκαναν δειλά δειλά την εμφάνισή τους…
Τότε ακριβώς είναι που γεννήθηκαν εμφύλια πάθη και η Ελλάδα πήρε τον δρόμο ξανά προς τον όλεθρο…
” Γιατί να χυθεί αίμα τώρα; Γιατί να επαναλάβουμε σφάλματα του παρελθόντος και να στραφούμε ο ένας εναντίον του άλλου; “
Ο Στέφανος Δάνδολος θέλησε – όπως έχει δηλώσει ο ίδιος σε συνέντευξηή του- να γράψει 《 ένα φωτεινό βιβλίο με φόντο μια εποχή γεμάτη σκοτάδι 》.
Και για εμένα, τα κατάφερε και με το παραπάνω.
Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, θα μάθετε την ιστορία του κ. Αριστείδη Τσόκου, του μακροβιότερου σερβιτόρου στο 《 Καφενείο Ζαχαράτου 》. Το καφενείο, ένα θρυλικό απομεινάρι της παλιάς Αθήνας, το οποίο έστεκε αγέρωχο εδώ και πέντε δεκαετίες, βρισκόταν στην πλατεία Συντάγματος.
Ο κ. Αριστείδης, εβδομήντα δυο ετών αυτήν την εποχή, υπήρξε παντα για ολους, μια φιγούρα σεμνή και καλόψυχη.
Μόνο του όνειρο υπήρξε μια γυναίκα, η Ευδοξία Τριανταφυλλίδου, η οποία εργάστηκε ως καθαρίστρια στο καφενείο.
Αυτή ηταν η γυναίκα με την οποία ήταν βαθιά μα σιωπηλά ερωτευμένος για είκοσι χρόνια -οσο διάστημα δούλεψαν μαζι.
Αυτή είναι η γυναίκα την οποία αναζητά τα τελευταία είκοσι τρία χρόνια που εκείνη έχει φύγει από το καφενείο.
Η Ευδοξία ειναι η γυναίκα για την οποία τα τελευταία σαράντα τρία χρόνια, ο κ. Αριστείδης νιώθει έναν δυσβάσταχτο σιωπηλό μα δυνατό έρωτα…
” Για όλα υπάρχει λύτρωση. Μόνο για τις πονεμένες καρδιές δεν υπάρχει. “
Καθώς όμως η Αττική παραδίδεται στο χάος, ένα γράμμα από εκείνη, την μεγάλη και μοναδική αγάπη της ζωης του, θα δώσει πνοή στην ελπίδα του να βρεθεί κοντά της.
” Τι είναι όμως η ζωή δίχως ελπίδα; Σκοτάδι μόνο. Και πληγές. “
Αλλά ο φοβερός Δεκέμβρης παραμονεύει…
Και φαντάζει αδυσώπητος…
” Η Ελλάδα έχει χωριστεί για τα καλά σε στρατόπεδα, είναι οι κομμουνιστές, είναι οι δεξιοί, είναι οι αντάρτες, είναι οι αστοί πολιτικοί, είναι οι Εγγλέζοι, είναι οι αμετανόητοι φασίστες. Ένα ψηφιδωτό χάους και μισαλλοδοξιας. “
Μια χώρα σε παράκρουση…
Μίσος…
Έρεβος…
Δυσωδία…
Σύγχυση…
Αλληλοσπαραγμός…
Αποκτήνωση…
Ο κ. Αριστείδης, παρόλα αυτά, αποφασίζει να ξεκινήσει ένα ταξίδι στο όνομα της αγάπης.
Θα τα καταφέρει;
Πολύ δύσκολο, αλλά…
” Όσο κι αν μας πόνεσε η ζωή, τον τελευταίο λόγο τον έχει πάντα η ελπίδα. “
” ΤΑ ΑΗΔΟΝΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ” είναι η ιστορία ενός απελπισμένου ταξιδιού που έκανε ένας άνθρωπος μέσα στα Δεκεμβριανά, αναζητώντας τη δική του πατρίδα, την αγάπη του, την Ευδοξία του. Οι δυο τους, δύο αηδόνια που σιωπησαν για πάρα πολλά χρόνια, το ένα μακριά από το άλλο, θα αποτολμήσουν το αδιανόητο εκείνη την εποχή.
Τα βήματά του κ. Αριστείδη τον φέρνουν κοντά σε ανθρώπους που θα παίξουν το δικό τους ρόλο στην ιστορία αυτή μα και στην ιστορία της χώρας μας.
Ο κ. Αριστείδης ενσαρκώνει, στο βιβλίο αυτό, την καλοσύνη, την αγάπη, την αθωότητα, την εγκράτεια, το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής.
Διαβάζοντας την ιστορία του, θα συνειδητοποιήσετε πως το φως μέσα μας μπορεί πάντα να νικήσει το οποιο σκοτάδι απειλεί να μας τυλίξει στα δίχτυα του…
Ο Στέφανος Δάνδολος, έχοντας κάνει ενδελεχή έρευνα, παρουσιάζει τα τεκταινόμενα της εποχής εκείνης και ζωντανεύει στις σελίδες του βιβλίου του όλο το ζοφερό σκηνικό.
Σύμμαχοί του στην εξιστόρηση αυτής της ιστορίας στέκονται η εξαιρετική χρήση της ελληνικής γλώσσας, οι άρτια δουλεμένοι χαρακτήρες του και η ικανότητά του να προκαλεί έντονα συναισθήματα στον αναγνώστη.
Αν και πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που διαδραματίζεται μέσα στο σκοτάδι, η αίσθηση που θα έχετε μόλις κλείσετε το βιβλίο φτάνοντας στο τέλος, είναι εκείνη της ελπίδας.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας παραθέσω κάποια αποσπάσματα που συγκράτησα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης:
” Όσο αναπνέεις, ελπίζεις. Ονειρεύεσαι. Τίποτα δεν μπορεί να σε κάνει να τα παρατήσεις, ουτε η πιο αδυσώπητη μοναξιά. “
” Ναι, είναι δύσκολο να περιμένεις κάτι που μάλλον δε θα συμβεί ποτέ. Αλλά είναι ακόμη πιο δύσκολο να παραιτηθείς απ’ αυτό, αν είναι το μόνο πράγμα που θέλεις. “
” ΤΑ ΑΗΔΟΝΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ “
Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα το οποίο σας συστήνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε.
Γιατί οι πιο σπουδαίες ιστορίες είναι τελικά αυτές των απλών, καθημερινών ανθρώπων, που αγαπούν αληθινά και προσπαθούν να κάνουν πάντα το καλό.
Πολλά συγχαρητήρια στον συγγραφέα!
