της Κατερίνας Καλογήρου
Βιβλιογνώμη
Αχ! Να είχαμε τώρα ένα από αυτά που έχουν σαντιγί από πάνω και σοκολάτα από κάτω, και αχεμ, είναι όλο μέσα σε ένα γυάλινο μπολ! Προφιτερόλ καλέ μου αναγνώστη εννοώ, αλλά oιμέ και δεν κάμουν πια 7 δραχμές (αγαπητέ Κωνσταντίνου, εγώ σε νιώθω). Προσωπικά βολευόμουν και με ένα κουβαδάκι παγωτό! Θα με ρωτήσεις τώρα, τι έπαθα πάλι και μιλάω για γλυκά, και θα σου απαντήσω πως διάβασα το βιβλίο της Δανιηλίδου, και μου άνοιξαν τα μάτια, ενώ μου έκλεισε λίγο η όρεξη (ο πρόλογος ήταν ένα ξεδιάντροπο κόλπο για να σε ξεγελάσω).
Το κενό μέσα μας δε θα γεμίσει με φαγητό, το ξέρω, το ξέρεις, κι όμως δεν αρκεί. Είναι αδιανόητα δύσκολο, άπαξ και συνδέσεις την ασφάλεια της τροφής με την ασφάλεια των συναισθημάτων, να ξανά διαχωρίσεις τούτα τα δυο. Παρηγορήσου όμως, γιατί υπάρχει τρόπος, και αυτό αναλύει η επιστήμονας στο μικρό και θαυματουργό βιβλίο της.
Η συγγραφέας μελετά την συσχέτιση της διατροφής με διάφορες πτυχές των συναισθημάτων μας, και χωρίς να υπεραναλύει και να μας μπερδεύει, δίνει…τροφή για σκέψη (ναι, επίσης ξεδιάντροπα έπαιξα με τη λέξη τροφή). Απαντά σε καίρια ερωτήματα που αφορούν τη σχέση μας με το φαγητό, και δίνει κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την αντιμετώπισή τους, ενώ δεν παραλείπει να τονίζει συχνά πως η συνδρομή ενός ειδικού ίσως χρειάζεται στον καθένα μας, καθότι ένα βιβλίο μπορεί να μας αλλάξει τη ζωή, αλλά δεν είναι μαγικό.
Ασκησούλες, επεξηγήσεις, αποκαθηλώσεις στερεοτύπων κοινωνικών αλλά και εντελώς προσωπικών που εγκαταστάθηκαν στο κεφαλάκι μας από νεαρή ηλικία, μέθοδοι και συμβουλές, περιλαμβάνονται στα μικρά αλλά μεστά κεφάλαια τούτου του βιβλίου. Διαβάζεται εύκολα και γρήγορα, η διάταξή του σου επιτρέπει να επιστρέψεις όπου θεωρήσεις πως το χρειάζεσαι, και έχει σκοπό να αποτελέσει έναυσμα για μια βαθύτερη ανασκόπηση που θα ωφελήσει τον καθένα μας.
Το ζουμί, για μένα, που πολλές φορές αντιμετωπίζω το φαγητό σαν επιβράβευση που…επιβίωσα της μέρας, είναι να απολαμβάνουμε το προφιτερόλ για χάρη του προφιτερόλ. Όχι για αυτά που νομίζουμε ότι γλυκαίνει μέσα μας. Άπαξ και το καταφέρουμε αυτό, θα εκπλαγούμε από το πόσο αραιά το θέλουμε όντως, και πόσο περισσότερο μπορούμε να το απολαύσουμε όταν τελικά το επιλέξουμε. Έχω καπρίς στο ψυγείο (σαν πολλές τοποθετήσεις προϊόντων να κάμω τελευταία, εντελώς δωρεάν…πφ), ανέγγιχτα απο εχθές, μη με ματιάξω, πάω να φάω φράουλες!
Οπισθόφυλλο
Βασισμένο στην πολυετή εμπειρία ψυχοθεραπείας με ανθρώπους που πάσχουν από διατροφικά ζητήματα, το βιβλίο αυτό αναλύει σε βάθος τα συχνότερα συναισθηματικά εμπόδια στην τροφική φροντίδα του εαυτού.
Η υπερκατανάλωση τροφής είναι ένδειξη ότι ίσως αποσυνδέεσαι από τον εαυτό σου τρώγοντας, ότι ίσως βιώνεις εσωτερικό συναισθηματικό «κενό», το οποίο γεμίζεις με φαγητό. Τα κιλά είναι απλώς κιλά και ορίζουν έναν σωματότυπο. Η υπερφαγία, όμως, είναι μια συμπεριφορά, άσχετη με το βάρος, άσχετη με την πείνα, άσχετη με την επιθυμία του φαγητού. Είναι μια ένδειξη παρορμητικής συμπεριφοράς στην κατανάλωση φαγητού, είναι σημάδι ότι χρειάζεται να προχωρήσεις σε πιο ουσιαστικές αλλαγές στη σχέση σου με τον εαυτό σου.
Για να ξεπεράσεις τα εμπόδια αυτά, θα πρέπει να αποκτήσεις επίγνωση των προσωπικών σου εμποδίων, να δαμάσεις την ορμή στο φαγητό, να μάθεις να αφουγκράζεσαι και να κατανοείς τη συναισθηματική σου πείνα. Να αναγνωρίσεις τι εμποδίζει τη φροντίδα σου, τη φροντίδα που έχεις εσύ επιλέξει συνειδητά να προσφέρεις στον εαυτό σου. Να μπορέσεις να γίνεις πιο αποτελεσματικός στους δικούς σου τροφικούς στόχους και να νιώθεις περισσότερη αποδοχή για τον εαυτό σου και το σώμα σου. Οι τεχνικές που συνοδεύουν αυτό το βιβλίο θα σε οδηγήσουν σε μια καθημερινότητα με σωστή τροφική φροντίδα.
Ό,τι χρειάζεσαι ο υγιής εσωτερικός εαυτός σου μπορεί να σου το παρέχει.
About Post Author
