της Θεώνης Κωνσταντοπούλου
Η άποψή μου
” Ο ΣΤΟΟΥΝΕΡ ” είναι ένα βιβλίο το οποίο ήθελα εδώ και πολύ καιρό να διαβάσω και χαίρομαι ιδιαίτερα που το έπραξα γιατί γέμισε η ψυχή μου με τόσες σκέψεις και συναισθήματα που θα κουβαλώ για πάντα.
Το μυθιστόρημα αυτό είναι το χρονικό μιας ολόκληρης ζωής, της ζωής του Γουίλιαμ Στόουνερ.
Γεννημένος το μακρινό 1891 και μεγαλωμένος σ’ ένα αγρόκτημα στο κεντρικό Μιζούρι, ο Στόουνερ θα αφήσει πίσω του τους γονείς του για να σπουδάσει γεωπόνος.
Στόχος του : να επιστρέψει στο χωριό του και να βοηθήσει τον πατέρα του στην καλλιέργεια της γης του.
Όμως, τα σχέδια του αυτά δεν θα υλοποιηθούν καθώς στην πορεία των σπουδών του, ο Στόουνερ θα ανακαλύψει την μαγεία της αγγλικής φιλολογίας και θα παθιαστει με την διδασκαλία αυτής.
Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, ακολουθούμε τα βήματα του Στόουνερ σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του.
Τον παρακολουθούμε τις ώρες της διδασκαλίας του ως βοηθός καθηγητή, θαυμάζοντας το πώς αντιμετωπίζει ο ίδιος την διδασκαλία, συμμερίζομενοι τις ανασφάλειές του για το αν είναι ανεπαρκής δάσκαλος.
Θα γίνουμε επίσης μάρτυρες σε στιγμές αντιπαραθέσεων του Στόουνερ με κάποια από τα μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας και θα κατανοήσουμε τις δυσκολίες με τις οποίες θα έρθει αντιμέτωπος.
Βλέπουμε τη ζωή του δίπλα στην Ίντιθ, την απρόσιτη και νευρική σύζυγό του και αισθανόμαστε θλίψη μπροστά στη δυστυχία που μπορεί να φέρει ένας γάμος.
Και νιώθουμε τον έρωτά του για την Κάθριν, μια νεαρή καθηγήτρια, έναν έρωτα που είχε άδοξο τέλος…
” Πρέπει να ερωτευτείς για να μάθεις κάτι για τον εαυτό σου. “
Διαβάζοντας το αριστουργηματικο αυτό βιβλίο – πορεία ζωής ενός ανθρώπου που δούλεψε σκληρά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του επιδεικνύοντας τεράστια ψυχική δύναμη, θα έρθουμε αντιμέτωποι με βαθιά μηνύματα ζωής αλλά και έντονα συναισθήματα.
Θα συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικό είναι να βρούμε στη ζωή μας το καταφύγιο μας. Για τον Στόουνερ ήταν το Πανεπιστήμιο, ένας χώρος που τον προφυλασσε από τον έξω κόσμο.
Θα αντιληφθούμε πως όλοι μας κατά τη διάρκεια της ζωής μας, θα κληθουμε να αντιμετωπίσουμε ανθρώπους που βρίσκονται γυρω μας αλλά κυρίως τον ίδιο μας τον εαυτό.
Θα επιλέξουμε άραγε σωστά ποιες μάχες θα πρέπει να δώσουμε;
Θα είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες;
Ή μήπως ο φόβος θα μας κρατήσει αδρανεις στερώντας μας την ευτυχία;
Επίσης, θα αναγνωρίσουμε για μια ακόμη φορά την αξία της αγάπης και θα αντιληφθούμε πόσο αθόρυβα κυλά ο χρόνος, φέρνοντας μας κάθε στιγμή που περνά ολοένα και πιο κοντά στο τέλος…
” Ο ΣΤΟΟΥΝΕΡ “
Ένα μυθιστόρημα που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1965 και το οποίο καταφέρει μέχρι και σήμερα μέσα από την απλότητά του και την διεισδυτική ματιά του να συγκινεί τον αναγνώστη.
Αισθάνομαι πολύ τυχερή που διάβασα αυτό το λογοτεχνικό διαμάντι και σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω στο μέλλον. Πιστεύω πως με μια δεύτερη ανάγνωση θα αναλογιστώ και θα νιώσω ακόμα περισσότερα.
Κρατώ το παρακάτω:
” Το πρόσωπο το οποίο αγαπάς στην αρχή μιας σχέσης δεν είναι το ίδιο που αγαπάς στο τέλος της σχέσης, και η αγάπη δεν είναι ένα τέρμα αλλά μία διαδικασία μέσα από την οποία το ένα πρόσωπο προσπαθεί να γνωρίσει το άλλο. “
