Μτφρ. Κουκιάδη Μαρία, Key Books 2023.

της Κατερίνα Καλογήρου

Περίληψη Οπισθόφυλλου

Στο διεθνές bestseller Όταν το σώμα λέει όχι ο Gabor Maté εξηγεί τι είναι το κρυφό στρες, πώς μας οδηγεί σε μια σειρά από ασθένειες – και, το κυριότερο, πώς μπορούμε να θεραπευτούμε. Μπορεί ένας άνθρωπος να πεθάνει –κυριολεκτικά– από μοναξιά; Συνδέονται τα καταπιεσμένα συναισθήματα με το Αλτσχάιμερ; Υπάρχει άραγε η «προσωπικότητα του καρκινοπαθούς»;Tα σύγχρονα επιστημονικά ευρήματα επιβεβαιώνουν την αρχαία σοφία: τα συναισθήματα επηρεάζουν καθοριστικά την υγεία μας. Τα καταπιεσμένα συναισθήματα προκαλούν στρες, που με τη σειρά του αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία πολλών παθήσεων.Ο γιατρός Gabor Maté είναι ειδικός σε θέματα τραύματος, εξαρτήσεων και στρες. Στο έργο του αυτό αντλεί στοιχεία από πρωτοποριακές έρευνες, καθώς και από τις αληθινές ιστορίες ασθενών του, για να εξετάσει τον ρόλο που παίζει το κρυφό στρες στην εμφάνιση μιας σειράς ασθενειών, όπως οι καρδιοπάθειες, ο διαβήτης, το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η αρθρίτιδα, o καρκίνος και μια σειρά από αυτοάνοσα. Επιπρόσθετα, ο συγγραφέας προχωρά ένα βήμα παρακάτω παρουσιάζοντας τους 7 Κανόνες της Θεραπείας, που μας οδηγούν από το στάδιο της Αποδοχής σε αυτό της Αυτονομίας.Με συμπόνια και σοφία, στο βιβλίο αυτό ο Gabor Maté ξαναβάζει στον πυρήνα της ιατρικής τη σύνδεση μυαλού-σώματος και μας δείχνει τον τρόπο ώστε να προφυλάξουμε την υγεία μας.

Βιβλιογνώμη

Σήμερα έρχομαι με ένα βιβλίο ψυχολογίας, καλέ μου αναγνώστη, και όπως κάθε καλό βιβλίο του είδους θα έπρεπε να συνοδεύεται κατά την αγορά του με ένα κουτί χαρτομάντηλα και ένα ουίσκι! Διότι τα σοκ είναι πολλά, και ο καιρός μας σε αυτήν την ταχύτατα κινούμενη προς στο άπειρο σφαίρα, δεν είναι τόσος πολύς. Παρόλα αυτά, τα σοκ είναι για να τα ξεπερνάμε, και έτσι και γω μετά από την ανάγνωση τούτου του καταπληκτικού βιβλίου, θαρρώ ξύπνησα λίγο περισσότερο. Καλά, μη πιστέψεις καλέ μου αναγνώστη, πως θεωρώ τον εαυτό μου πλήρως αφυπνισμένο, ουχί, τον ύπνο του δικαίου κοιμάμαι ακόμα, αλλά πραγματοποιήθηκε ένα καλό ξεβόλεμα!

Ο Γκαμπόρ ο Ματέ, πέρασε πολλά στη ζωή του, να μη μας αξιώσει ο Τρισμέγιστος να συγκριθούμε μαζί του, και κάθισε και τα έβαλε κάτω. Σου λέει, το και το, δεν μπορεί να διαχωρίζουμε την ψυχολογική μας κατάσταση από τη σωματική, δεν ήταν μπούφοι οι αρχαίοι ημών (και υμών, και των άλλων) πρόγονοι που τα είχαν συνδέσει όλα και έβγαζαν άκρη καλή. Κάπου χάσαμε την μπάλα, παραγνωρίσαμε μερικά πράγματα, δεν βλέπουμε το ζήτημα σφαιρικά, και έτσι μονίμως υπάρχει ένα κενό, όπου όλοι τρέχουμε να ασχοληθούμε με τα συμπτώματα αγνοώντας τους λόγους που προκάλεσαν το κακό. Και γιατρεύεις το σύμπτωμα, προσωρινά, και μετά πάλι τσουπ, εμφανίζεται λίγο παραδίπλα, λίγο χειρότερα ή λίγο παραλλαγμένα, αλλά ξέρεις πως πρόκειται για την ίδια κατάσταση. Είναι σαν το δόντι το χαλασμένο, που σε πονάει, και λες αχ βαχ ας πάρω το θαυματουργό παυσίπονο και όλα θα είναι πόπα, αλλά η κουφαλίτσα δεν κλείνει! Ίσα ίσα σαν αδηφάγο τερατάκι μεγαλώνει και απειλεί και τα γύρω δοντάκια (να κλείσω ραντεβού στον οδοντίατρο τώρα που το θυμήθηκα).

Πρόκειται για ένα βιβλίο που ενδέχεται να έχει πολλά τρίγκερς για σένα, καλέ μου αναγνώστη, γιατί μιλάει για ασθένειες και ψυχικές καταστάσεις που με κάποιον τρόπο θα έχουν αγγίξει εσένα ή κάποιον πολύ δικό σου άνθρωπο, και τα λέει ωμά και απλά. Δεν κατηγορεί κανέναν. Ουχί. Ούτε εσένα, ούτε τη μαμούλα σου, ούτε το γκομενάκιον που δοκίμαζε τα νεύρα σου επί μία τετραετία. Σου λέει όμως, οτι έθαψες πράγματα προκειμένου να επιβιώσεις, και όπως τα ψωμιά που έθαβε ο σκύλος μου στην αυλή, αυτά αρχίζουν και βρωμάνε μετά από καιρό… Ο σκύλος μου ξέθαβε τα ψωμιά μετά από μήνες και τα έτρωγε (ίου), αλλά είχε το κατάλληλο αμυντικό οχυρό στο πεπτικό του σύστημα, ώστε να το διαχειριστεί. Εγώ και εσύ, πιθανότατα δεν ασχοληθήκαμε ποτέ για να φτιάξουμε κάτι αντίστοιχο.

Ο αγαπητός (θα του κάμω εικόνισμα, βωμό, με κεράκια, αρωματικά στικς, και ένα καλό ουισκάκι) Γκαμπόρ δεν διατείνεται πως η εξυγίανση είναι έργο εύκολο, που το αφήνεις στα χέρια του σύμπαντος που άλλη δουλειά δεν είχε από το να συνωμοτεί για να σε βοηθήσει. Πρέπει να αναγνωρίσεις τα μοτίβα, σε πρώτο στάδιο τουλάχιστον, διότι θα εκπλαγείς πόσο έχουμε εκλογικεύσει συμπεριφορές που είναι τελικά τραυματικές. Μιλάει και για άλλα βήματα, αλλά δεν θα σου τα παραθέσω εδώ, να διαβάσεις το βιβλίο. Πιθανότατα δεν μπορείς να το κάνεις μόνος σου, χρειάζεσαι βοήθεια. Και ξέρεις τι λένε οι Σοφοί καλέ μου αναγνώστη; Πως ένα από τα πράγματα που μας δυσκολεύει περισσότερο, είναι να ζητήσουμε βοήθεια. Αν το καλοσκεφτείς, έτσι είναι, και οι λόγοι είναι τόσοι πολλοί που τα πτυχία που ΔΕΝ έχω δεν μου επιτρέπουν καν να τους αγγίξω σε δημόσιο επίπεδο, καθώς θα κινδύνευα να υποπέσω στο αμάρτημα της παροχής συμβουλών αυτοβελτιώσης… Αυτά είχα να πω, μπορεί να ήταν και πολλά, δεν ξέρω, αλλά..φουντ φορ θοτ που λένε και οι φίλοι μας (γελάω) οι Άγγλοι. Μέχρι την επόμενη φορά, χαμογέλα, κλάψε, θύμωσε, ευτύχισε, νιώσε τέλος πάντων κάθε στιγμή αυτό που είναι να νιώσεις!