"Ολική έκλειψη καρδιάς" της Μαρίας Παναγόπουλου

Μερικές φορές αισθάνομαι κι εγώ κουρασμένη ακούγοντας τον ήχο των δακρύων μου. Άλλες, φοβάμαι πως τα καλύτερά μας χρόνια έχουν ήδη περάσει. Μα δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Βιώνω μια ολική έκλειψη καρδιάς. A total eclipse of the heart.

Ιούλιος 1983. Μια παρέα, φίλοι από τον Πειραιά από την παιδική τους ηλικία, ταξιδεύει για την Τήνο. Ενώ βρίσκονται εν πλω, ο σύντροφος της Αρετής εξαφανίζεται μυστηριωδώς και οι αρχές θεωρούν πως έπεσε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες στη θάλασσα και πνίγηκε.

Ιούλιος 1988. Η Αρετή παντρεύεται αιφνιδιαστικά με έναν συνάδελφό της και προσκαλεί τους φίλους της στο νέο της σπίτι. Το έκτακτο δελτίο ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης ανατρέπει μέσα σε μια στιγμή τα πάντα! Τα θαμμένα ψέματα βγαίνουν ορμητικά στην επιφάνεια. Οι λανθασμένες επιλογές τού χθες στοιχειώνουν το σήμερα. Η φιλία συγκρούεται μετωπικά με τον έρωτα…

Μια καταιγιστική περιπέτεια με φόντο την αστραφτερή δεκαετία του ’80. Το θρυλικό πάρτι του Κηλαηδόνη στη Βουλιαγμένη και το λούνα παρκ Ροντέο στο Καλαμάκι. Οι πούλιες και τα ξεβαμμένα τζιν. Οι περμανάντ, οι φράντζες και οι χαίτες-λασπωτήρες. Οι θρυλικές ατάκες, οι μουσικές και οι ταινίες. Όλα μαζί μάς μεταφέρουν σε μια εποχή χωρίς κινητά τηλέφωνα, διαδίκτυο και σόσιαλ μίντια. Τότε που τα απλά πράγματα ήταν «και πολλή φάση, δικέ μου». Τα φιλαράκια «την έβρισκαν» να τα λένε από κοντά. Οι ερωτευμένοι επικοινωνούσαν με τραγούδια «αφιερωμένα εξαιρετικά». Και οι άνθρωποι, «βασικά», κοιτάζονταν στα μάτια…

Η κριτική μας

Ολική έκλειψη καρδιάς, ή στο γνωστότερο A total eclipse of the heart, ένα τραγούδι που κυριολεκτικά σάρωσε τη δεκαετία του ’80 και αναμφισβήτητα μας στιγμάτισε. Η κυρία Παναγοπούλου πατάει μερικά «μαγικά κουμπιά» και ξυπνάει μνήμες και γεγονότα, μερικές φορές ίσως και ξεχασμένα σε αρκετούς από μας. Αυτό που αφυπνίζει σίγουρα είναι η αίσθηση της δεκαετίας αυτής.
Μιας εποχής επαναστατικής, γνήσιας, πιο ξεκάθαρης, ελεύθερης από το διαδίκτυο, κοινωνικά δίκτυα και κινητή τηλεφωνία, με την ύπαρξη μόνο της κρατικής ραδιοφωνίας (Υπήρχαν και οι πειρατικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί. Eντάξει, η αλήθεια είναι πως προς το τέλος της δεκαετίας αυτής υπήρξε μια έκρηξη ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθμών) και τηλεόρασης, όπου οι προσωπικές επαφές έπαιζαν τον πρωταρχικό ρόλο.
Ένα νοσταλγικό ταξίδι στη πραγματική φιλία, στον έρωτα, στα ψέματα, την προδοσία. Όλα αυτά γεμάτα με την μουσική της εποχής, στη διαπασών φυσικά, γραμμένη σε βινύλιο αλλά και σε κασέτες. Μα πόσο διαφορετική γεύση είχαν όλα τότε.
Η συγγραφέας μας, με την κινηματογραφική της γραφή, που δεν βαλτώνει, καταφέρνει και μας μεταφέρει με τη μαγική της πένα στο παρελθόν, όπου μας δίνει μια ρεαλιστική και καταιγιστική περιπέτεια γεμάτη αγωνία, και ανατροπές. Από τις πρώτες κιόλας γραμμές, μας κρατά δέσμιους της ιστορίας αυτής, η πλοκή δεν προβλέπεται με τίποτα και τα συναισθήματα που μας μεταφέρει είναι πολύ έντονα. Θυμώνουμε με τους κακούς, συμπονούμε την ηρωίδα και ζηλεύουμε το πόσο δεμένη είναι η όλη παρέα.
Το τέλος διόλου αναμενόμενο, εκπλήσσει και επέρχεται η λύτρωση.
Χωρικά η παρέα κινείται από Αθήνα στη Πάτρα, και φτάνει και μέχρι την Τήνο.
Οι χαρακτήρες της ιστορίας είναι απόλυτα αληθινοί, σκιαγραφημένοι με κάθε λεπτομέρεια. Και οι καλοί, και οι κακοί, αλλά ακόμα και οι πιο κακοί.
Ένας ύμνος στη σημασία της γνήσιας, πραγματικής και αγνής φιλίας, που βρίσκεται μακριά από τις όποιες σκοπιμότητες, στην καλά δεμένη παρέα, στα αδέλφια της καρδιάς, χωρίς δήθεν και φαίνεσθαι, που κρατάει με το πέρασμα των χρόνων. Τότε οι κοινωνικές επαφές, η κοινή έξοδος, ήταν ό,τι βασικότερο υπήρχε για μας. Θα μπορούσε να πει κανείς, πως είχε τη σημασία του οξυγόνου. Κάτι που σήμερα αρχίζει και σπανίζει.
Σας συνιστώ να το διαβάσετε. Δεν είναι μια απλή ρομαντική ιστορία. Είναι πολλά παραπάνω. Εσείς, οι συνομήλικοι των ηρώων της ιστορίας, για να ξαναγευτείτε πράγματα, που πολύ πιθανόν να νοσταλγείτε και οι νεότεροι για να πάρετε μια, έστω και μικρή, γεύση για την εποχή που έχει ξοδευτεί τόσο πολύ μελάνι.