του Λεόντιου Πετμεζά
Η ποίηση του Βαγγέλη Παπαδόπουλου στο νέο πόνημα του ” Ραψωδία του έρωτα ” αποτελεί μια βαθιά συναισθηματική ελεγεία με μια μεγεθυντική κλίμακα στην οποία ο έρωτας μεταμορφώνεται σταδιακά σε ποίηση και η απεικόνιση του ανάγεται βαθμιαία σε ανάταση της ψυχής και της καρδιάς που συνεπαίρνει απερίσπαστα τον αναγνώστη . Ο εμπνευσμένος ποιητής συνθέτει έναν λυρικό καμβά που με άρρηκτη πληρότητα συγκροτείται από την επιθυμία, την απουσία, την προσμονή, την μνήμη. Με λέξεις που πάλλονται ανάμεσα στην φωτιά του πάθους και στην σιγή της απώλειας δίνει την δυνατότητα σε εμάς που διαβάζουμε τους στίχους του να νιώσουμε την απαράμιλλη κορύφωση της ερωτικής ζέστης , της τέμνουσας υπερουσιότητας, της συναλλαγής και της ετερότητα των αρτιωμένων διαθέσεων .
Πρόκειται αναμφίβολα για μια φλόγα απόλυτα βιωματική ως προς την δόμηση και την δομή της . Καθίσταται μάλιστα σαν μια δραστηριότητα μέσα από την οποία η καθημερινότητα αγγίζει την υφή που κατέχει η επικοινωνιακή χροιά απέναντι στα συζευκτικά δρώμενα που διεγείρουν και αφομοιώνουν αναλογίες και αλληλουχίες αρμολόγησης . Αυτό λοιπόν το αισθητικό σκέπτεσθαι και γίγνεσθαι διαμορφώνεται με διαφορετική οπτική προσέγγιση και μας καλεί σε ένα περιβάλλον ποικίλων ανακατατάξεων. Αντιλαμβανόμαστε γρήγορα ότι ωραίο και περισσότερο όμορφο υπάρχει στον κόσμο ,στην ανθρώπινη αποστολή ,στα σημεία ενότητας της κοινωνίας. H σκέψη του γράφοντος οπλίζει τις ποιητικές συλλήψεις του με την αντίληψη της ανατροπής . Ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος στην παρούσα ποιητική συλλογή του με έκδηλο, ρυθμικό και προσθετικό συναισθηματικό εκτόπισμα, με στοχαστική πληρότητα και διακριτική εσωτερική ηρεμία προσεγγίζει συμβολικά κορυφαίες στιγμές της δοκιμασίας . Την συντροφικότητα, την εφήμερη ομορφιά, την αξεπέραστη μαγεία του σύμπαντος , την γοητεία της πλάσης , την μοναξιά ,την Οδύσσεια του ανθρώπου, το πέρασμα στο άγνωστο . Οι αναφορές του στον γενέθλιο τόπο διενεργούν ταυτόχρονα παραπομπές σε βαθύτερες και ενστικτώδεις αναζητήσεις καθώς και σε έντονες ζυμώσεις και προβληματισμούς. Με ευκρινή σεβασμό αποκρυπτογραφεί με χρώματα γραφής το μοτίβο της φύσης και τον ένθεο δυναμισμό της θρησκευτικότητας . Στέλνει τα απαραίτητα μηνύματα της ενδότερης υπαρξιακής αγωνίας και της έκδηλης ανησυχίας για την πνευματική εξύψωση. Εστιάζει συχνά στην ελπίδα και στην προσδοκία για ένα δικαιότερο κόσμο που θα ενεργοποιεί μόνιμα ανώτερες αξίες που θα προορίζονται και θα έχουν απώτερο και αποκλειστικό σκοπό την εξέλιξη και την ανέλιξη των προθέσεων.
Με την ρέουσα ατμόσφαιρα που δημιουργεί αποβλέπει στην πληρότητα του εσωτερικού ηθικού συνειρμού ενώ παράλληλα επικαλείται με ένα ιδιαίτερο τρόπο μηνύματα μελέτης και διευρυμένης επεξεργασίας . Η περιπλάνηση του επιδρά στωικά στην βούληση . Οι εκφάνσεις του με το τρυφερό ακόνισμα της περιδιάβασης μεταβάλλουν την υπερβατική θεώρηση του ταξιδιού του σε ενδοσκόπηση με ευλαβική έκσταση .Δίνει την απαιτούμενη σημασία στην επίδραση από τα στοιχεία που παροτρύνουν και ωθούν στην αποκάλυψη των πτυχών της εμβάθυνσης και της ενδοσκόπησης .Η υφολογική ανωτερότητα του ποιητή προσφέρει ευρηματικά το απαύγασμα της αυθεντικής και ιδεαλιστικής ψυχής του που συμπάσχει με τις περιπέτειες της ανθρώπινης μοίρας. Η πένα του αξιόλογη στην κάθε διαπραγμάτευση της ,με συνέχεια στο χρόνο, προβάλει με παραστατικότητα θέματα στα οποία δεσπόζει η ανθρώπινη φιγούρα σε εκτεταμένες αναφορές ,με καταλυτική και διανοητική κατεύθυνση . Με έντεχνο μέτρο, αφαιρετικό, διαχυτικό εκφράζει θέσεις και απόψεις, συγκροτημένες και εδαφικές. Ανατρέπει κάθε ιδεολόγημα με σημειολογική θεατρικότητα και εικαστική θα έλεγα προοπτική μέσα από νοήματα που αφορούν με σύνεση κάθε συνειδητοποιημένο και μυημένο στην λογοτεχνική ευαισθησία αναγνώστη. Εμβαθύνει στην ομορφιά της υγιούς διευθέτησης, διανθίζοντας ακατάλυτα την ελπίδα για το αλλιώτικο αύριο .Η παρούσα κατάθεση του με τις ευδιάκριτες και φωτισμένες αποκλίσεις της επιδεικνύει ένα εμβληματικό τύπο εκλεπτυσμένης απόδοσης. Ανατάμει καταβολές που διαθέτουν την διάσταση της έφεσης και της επιβολής . Επιτρέπει να ευδοκιμεί ότι υιοθετεί οράματα και εκθέτει τάσεις που μπορούν να συμβούν οπουδήποτε . Επίσης τολμά μια σπονδή που διαχρονικά πολλαπλασιάζει την υιοθέτηση των προσδοκιών .Εμβόλιμα, με ευκρινείς στάσεις θέτει τις βάσεις στην πορεία προς κάτι καινούργιο. Η πένα του Βαγγέλη Παπαδόπουλου κινείται, εισχωρεί, και αναλύει μια σχετική αυτονομία που διαχέεται από ένα πέπλο αισιοδοξίας ,από ένα κλίμα ανοίγματος και διόδου στο χώρο της ψυχοσύνθεσης. Η γόνιμη φαντασία του ενισχύεται από τους καίριους προσδιορισμούς που ντύνουν συστηματικά τις οριστικές ζωογόνες ώρες με την κατάκτηση της ουσίας του κατάλληλου προσανατολισμού . Μέσα από τα μορφικά μοτίβα η συνειδητοποίηση του καταλήγει κάποτε στην μέθεξη και στην λύτρωση. Με επιγραμματική γλαφυρότητα προσιδιάζει με τις εκφάνσεις που στο περιεχόμενο των κεφαλαίων του αντιπροσωπεύουν σε τελική ανάλυση πράξεις, συμπεριφορές αλλά και δράσεις . Συνοψίζοντας θα έλεγα πως στις σελίδες του βιβλίου προσδιορίζονται τα βασικά χαρακτηριστικά μιας ζωτικής θεώρησης που απορρέει από μια σημαντική διαδρομή ζωής, πλούσιας σε πολυδιάστατες κατακτήσεις , με πολύσημες ερμηνείες αποτύπωσης ,με μια πολυκύμαντη αισθητική που προέρχεται ως επί το πλείστον από επεξεργασμένες γνώσεις και από τεράστιες εμπειρίες που εντυπώθηκαν στην συνείδηση του γράφοντος με ευπρεπή και αιτιακή διάταξη .Το βιβλίο κοσμείται από επιλεγμένους εξαίρετους πίνακες του Βαγγέλη Παπαδόπουλου.
