“Τραγούδια για τον δρόμο” του Έντυ Διαμαντόπουλου

Η κριτική μας

Με μεγάλη ανακούφιση διαπιστώνω πως παρ’ όλη την πολύ δυστοπική εποχή που ζούμε, κάποιοι δεν βάζουν φραγμούς στα όνειρα και τους στόχους τους και με πολύ πείσμα, αγάπη και μεράκι ανοίγουν νέους εκδοτικούς οίκους και κυκλοφορούν βιβλία. Είμαι πάντα της άποψης πως σε μικρότερους εκδότες μπορεί να βρει κανείς διαμαντάκια.
Επίσημη πρώτη, τόσο για τον Έντυ Διαμαντόπουλο, όσο και για τις εκδόσεις BOOKLab, είναι αυτό το βιβλίο, που παρ’ όλο που γράφτηκε μέσα στην πανδημία και την καραντίνα είναι απίστευτα ταξιδιάρικο, ένα βιβλίο που μέσα στον εγκλεισμό μας, όλοι το έχουμε, για την πνευματική μας διαφυγή, ανάγκη, μήπως κάποια στιγμή ανακαλύψουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Ένας ύμνος στα ανήσυχα πνεύματα, που αναζητούν την εσωτερική τους ελευθερία. Με ποιο κόστος όμως;
Διανθισμένο με υπέροχα τραγούδια, τα οποία αρκετοί από μας, δεν μπορεί, φροντίζουμε να ακούμε, όταν διασχίζουμε με το ΙΧ μας κάποια εθνική οδό. Εξ ου και ο τίτλος «Τραγούδια για τον δρόμο».
Όταν παίρνει κάποιος στα χέρια του αυτό το βιβλίο, διαπιστώνει την εξαιρετική ποιότητά του, από το εξώφυλλο, μέχρι και τις μέσα σελίδες. Διαβάζοντάς το, ικανοποιείται απόλυτα από την πολύ καλή επιμέλεια που έχει γίνει.
Με Βραζιλιάνική διάθεση η ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος, αρχής γενομένης από το σκίτσο του εξωφύλλου, με τη γυναικεία φιγούρα να λικνίζεται στον ρυθμό αυτής της μουσικής. Δεν μαρτυράω την ταυτότητά της, μπορείτε μόνοι σας να την ανακαλύψετε.
Έχουμε την αίσθηση πως παρακολουθούμε μια ταινία μικρού μήκους με κεντρικό ήρωα ένα Έλληνα και το οδοιπορικό του. Μια συνεχόμενη τάση φυγής, σαν να προσπαθεί να ξεφύγει από τα φαντάσματά του και να παλεύει να ανακαλύψει την ταυτότητά του.
Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση δίνει την προσωπική σφραγίδα του συγγραφέα, που αρκετές φορές μπαίνει ο ίδιος στον ρόλο του πρωταγωνιστή.
Γινόμαστε μάρτυρες μιας ερωτικής ιστορίας δύο ανθρώπων, που ενώ ξέρουν πως τελικά θα χωρίσουν, τολμούν να βιώσουν τον απόλυτο έρωτα.
Προσωπικά εντυπωσιάστηκα και δίνω όλα τα εύσημα, τόσο στον νεοσύστατο εκδοτικό οίκο όσο και στον συγγραφέα και περιμένω μια εξαιρετική και ανάλογη συνέχεια και από τους δύο.

της Λίτσας Κοντογιάννη