Κείμενο: Μαρία Καρασπύρου/ Φωτογραφίες: Ταξιαρχούλα Λούκου
Ο Φίλιππος Μπαντής είναι κάτοχος ρεκόρ γκίνες της μεγαλύτερης στριφτής μπουγάτσας στον κόσμο
Δεν γίνεται να πάει κανείς Θεσσαλονίκη και να μην του πει κάποιος να δοκιμάσει μπουγάτσα από του Μπαντή.
Το μικρό αυτό μπουγατσατζίδικο χαράζει πορεία 55 χρόνων ενώ η τέχνη της μπουγάτσας στην οικογένεια πάει πίσω στα χρόνια της μικρασιατικής καταστροφής και τους ελληνικούς πληθυσμούς της Καππαδοκίας. Άνοιξε το 1969 από τον πατέρα του Φίλιππου Μπαντή, κύριο Δημήτρη ο οποίος έμαθε την τέχνη από τον δικό του πατέρα.
“Ο παππούς μου ήταν προσφυγάκι, γνώριζε την τέχνη γιατί δούλευε σε μικρά εργαστήρια στην Καισάρεια της Καππαδοκίας από που είχε και καταγωγή και έφερε την τέχνη εδώ στην Θεσσαλονίκη”.
Όταν ήρθε στην Ελλάδα δούλευε σε χάνια ως μάγειρας στην μοναστηρίου, η οποία εκείνη την εποχή φιλοξενούσε εμπόρους και ταξιδιώτες. Αργότερα ο παππούς του πωλούσε μπουγάτσες στους δρόμους.
Ο πατέρας του κύριου Μπαντή έμαθε επίσης την τέχνη καθώς η Θεσσαλονίκη άκμαζε τις δεκαετίες του 60′-70′ και ο κόσμος ήθελε να φάει κάτι φθηνό και ελληνικό αυτός είναι και ο λόγος που άνοιξε το μπουγατσατζίδικο στην προσφυγική τότε Νεάπολη, “ήταν οι συγκυρίες τέτοιες, που το ένα έφερε το άλλο”.
“Εγώ γεννήθηκα σε αυτό το μαγαζί, γεννήθηκα με τη μυρωδιά του ζυμαριού, τη μυρωδιά της φρεσκοψημένης πίτας, του αλευριού μπορώ να πω πως με έχει στοιχειώσει”.
Ο Φίλιππος έκανε την επανάστασή του ως νέος γιατί σύμφωνα και με τον ίδιο “κανένας πιτσιρικάς δε θέλει να ακολουθήσει τη δουλειά του πατέρα του”.
Το όνειρο του δεν ήταν να γίνει μπουγατσατζής αλλά ηθοποιός!
“Είχα και καριέρα στο θέατρο, έχω ακόμη και ένσημα.Εχω παίξει στο ΟΑΚΑ , στην παράθλαση και σε πολλά άλλα… Εχω υπάρξει και κομπάρσος σε πολλές ταινίες μικρού μίκους αλλά και σε δύο ταινίες του Αγγελόπουλου”.
Ο ίδιος μας εξομολογήθηκε ότι είχε παίξει ερασιτεχνικά πάρα πολλά χρόνια στο θέατρο, πιο πρόσφατες ήταν οι παιδικές παραστάσεις με τη θεατρική ομάδα, έπαιζαν συχνά σε σχολεία της δυτικής Θεσσαλονίκης όπου δεν υπήρχε η δυνατότητα λόγω αντίξοων συνθηκών τα παιδιά να παρακολουθήσουν θέατρο ή να έρθουν σε επαφή με τέχνη, μάλιστα είχαν παίξει και σε camp προσφύγων.
“Δυστυχώς η τέχνη δε μας τάισε και μπήκα στην οικογενειακή επιχείρηση για να έχουμε ένα μεροκάματο να ζήσουμε, εξ ανάγκης μπήκα, αλλά το λάτρεψα ακόμη πιο πολύ στην πορεία”.
“Είναι μία πολύ δύσκολη δουλειά με δύσκολα ωράρια με πολλές ιδιοτροπίες, οι ζύμες είναι παράξενες και έχεις και ένα μερίδιο ευθύνης της υγείας του κόσμου, εάν δεν το αγαπήσεις αυτό που κάνεις δεν μπορείς να το ακολουθήσεις. Προτού δημιουργηθεί η σημερινή ομάδα το μαγαζί το δούλευα μόνος με τη σύζυγό μου, την Κατερίνα μου για 12 ολόκληρα χρόνια”.
“Πάνω κάτω φουρνίζουμε και ξεφουρνίζουμε 80-100 ταψιά μπουγάτσας την ημέρα τις καθημερινές και σαφώς παραπάνω τα σαββατοκύριακα”
Τις Κυριακές το μαγαζί διαθέτει και ένα γκουρμεδιάρικο Κυριακάτικο μενού με 15 διαφορετικές γεύσεις μπουγάτσας! Μερικές από αυτές είναι η μπουγάτσα αλανιάρα κότα με κοτόπουλο, τυριά και πιπεριές, η αμερικάνικη μπουγάτσα με ζαμπόν μπέικον κασέρι και η πιο γκουρμέ από όλες η μεθυσμένη μπουγάτσα με γραβιέρα Κάσσου, κρασί από το άγιον όρος και σύκα τα οποία προμηθεύονται “από την Εύβοια για να στηρίξουμε τη γεωργία της πληγείσας αυτής περιοχής όπως κάνουμε και με πολλά άλλα προϊόντα που χρησιμοποιούμε”.
Αυτό το μενού διαθέτει vegetarian και vegan επιλογές όπως μπουγάτσα με σπανάκι, με γλυκιά κολοκύθα, με μαύρη σοκολάτα, με μήλο και φυσικά διαθέτουν και την αυθεντική μπουγάτσα χωρίς γέμιση!
“Πριν χρόνια με είχε πιάσει μια τρέλα να βγάλω την μπουγάτσα από το μουσείο, η μπουγάτσα ήταν πάντα ένα λαδερό πράγμα, με κρέμα, τυρί, κιμά, μερικές άντε, είχαν και σπανάκι. Είπα δε γίνεται άλλο με αυτό το πράμα κάτι πρέπει να γίνει.
Την παλέψαμε, μειώσαμε τα λιπαρά ώστε να γίνει πιο στεγνή κι οι γεύσεις προέκυψαν από διάφορες συνεργασίες του χώρου, είτε από δικές μου τρέλες, με προσεγμένα υλικά και πολύ ψάξιμο”
Όταν ρωτήσαμε τον Φίλιππο τι πιστεύει ότι κάνει την μπουγάτσα του ξεχωριστή μας απάντησε τα εξής: “Υπάρχουν πολλές καλές μπουγάτσες, το προϊόν του κάθε παραγωγού βγάζει και την αγάπη που του δίνει! Εμείς την αγαπάμε την μπουγάτσα, την προσέχουμε και αυτό βγαίνει και μπροστά. Οι πρώτες ύλες που βάζουμε, χρησιμοποιούμε καλές ,ακριβές πρώτες ύλες, ποιοτικές με αγάπη και σεβασμό προς το είδος. Δεν υπάρχει μυστικό”.
Eκτός από κάτοχος ρεκόρ γκίνες της μεγαλύτερης στριφτής μπουγάτσας στον κόσμο , λάτρης της μπουγάτσας και της ποιοτικής ζύμης είναι και λάτρης της καλής μουσικής! Μας είπε συγκεκριμένα ότι “Η μουσική είναι ζωή, θα σε ξεαγχώσει και θα σε βοηθήσει να δουλέψεις… Εκτός από θέατρο έχω κάνει και ραδιόφωνο. Στα ραδιόφωνα έπαιζα κλασική ροκ κυρίως. Δεν μπορώ να δουλέψω χωρίς μουσική! Ανάλογα τη διάθεσή μου μπορεί να ακούσω από τα πιο λαϊκά κομμάτια μέχρι τα πιο ροκ… Έχει τύχει να φτιάξω και μπουγάτσα με κλασική μουσική”…
Μπαντής, Παναγίας Φανερωμένης 33.
Πηγή:exostis.gr
About Post Author
