«Ο θάνατος του Άντονυ» έρχεται στην GNO TV

Έρχεται για έξι δωρεάν προβολές, τις Κυριακές 23, 30 Μαΐου και 6, 13, 20, 27 Ιουνίου

Το νέο έργο του Χαράλαμπου Γωγιού Ο θάνατος του Άντονυ, μια εξωφρενική και ρηξικέλευθη όπερα του παραλόγου, καταφθάνει στην GNO TV για έξι δωρεάν προβολές, τις Κυριακές 23, 30 Μαΐου και 6, 13, 20, 27 Ιουνίου στις 21.00.

Το έργο, σε λιμπρέτο των Γιάννη Φίλια και Χαράλαμπου Γωγιού, βασισμένο στην ανάμνηση της τηλεοπτικής σειράς Κάντυ Κάντυ και στα γραπτά του Σλάβοϊ Ζίζεκ, φέρει την υπογραφή του αναγνωρισμένου σκηνοθέτη Δημήτρη Καραντζά στην πρώτη του συνεργασία με την Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ. Η παράσταση θα είναι διαθέσιμη στο nationalopera.gr/GNOTV με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους.

Ο θάνατος του Άντονυ είναι μια ερεθιστική σύγχρονη όπερα αφιερωμένη σε όλα τα αγόρια που ντρέπονταν να πουν πως έκλαιγαν με την Κάντυ Κάντυ: μια αλλόκοτη «δαιμόνια μηχανή» ψυχαναλυτικής έμπνευσης, στην οποία η κληρονομιά της πολυαγαπημένης ιαπωνικής τηλεοπτικής σειράς κινουμένων σχεδίων συναντιέται προκλητικά με τη σκέψη του διαβόητου Σλοβένου φιλοσόφου Σλάβοϊ Ζίζεκ, με αφετηρία την ανάμνηση της πτώσης που τραυμάτισε μια ολόκληρη γενιά.

Η παραγωγή και η δημιουργία της GNO TV υλοποιούνται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

– Αλήθεια, πώς κοιμήθηκες;

– Καλά. Είδα πως ήμουν ο Βαν Γκογκ.

– Εγώ μάτι δεν έκλεισα. Σκεφτόμουνα τον Άντονυ.

Δυο άνδρες, εγκλωβισμένοι σε ένα ξέφωτο βγαλμένο από τον Δάντη ή τον Χάιντεγκερ, παραδίνονται αυτάρεσκα στις ηδονές του λόγου και έρχονται αντιμέτωποι με το τραύμα, τη φαντασίωση, την ενόρμηση του θάνατου, τον ψυχαναγκασμό της επανάληψης, τον φόβο της γυναίκας και τον πανταχού παρόντα ναρκισσισμό, με ενδιάμεσους σταθμούς τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου, τα σεμινάρια του Ζακ Λακάν, τους «άγριους χορούς» της Ρουσλάνας και τα σουξέ της Ελένης Δήμου. Ο λόγος τους, εμμονικός και ακατάσχετος, διατρέχεται από επίμονα ερωτήματα: Η Γυναίκα υπάρχει ή δεν υπάρχει; Γιατί η αλεπού στα ελληνικά γράφεται με μικρό, ενώ στα γερμανικά με κεφαλαίο; Μα προπαντός: Γιατί κλάψαμε τόσο πολύ στο τέλος εκείνου του μοιραίου, εικοστού τετάρτου επεισοδίου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν ο Άντονυ, ο ξανθός αγαπημένος της Κάντυ, έπεσε από το άλογο;

Ο θάνατος του Άντονυ, «εννοιολογική όπερα δωματίου» στην παράδοση της βερντικής «όπερας προθέσεων» (και, ταυτόχρονα, λοξή σάτιρα της κάλπικης μόδας του νεομπαρόκ) επιχειρεί να δώσει φωνή στις ανασφάλειες και το άγχος μιας γενιάς μεγαλωμένης με VHS, Δυναστεία και Τσερνόμπιλ μπροστά στο φάσμα μιας αιωνίως επαπειλούμενης (οικονομικής, οικολογικής, γεωπολιτικής, υγειονομικής…) καταστροφής που στοιχειώνει τα όνειρά μας – ως το αναπόφευκτο, αυτοκαταστροφικό φινάλε: «Όλοι μας έχουμε οραματιστεί την κηδεία μας».

Ο διακεκριμένος συνθέτης και αρχιμουσικός Χαράλαμπος Γωγιός υπογράφει ένα έργο εξαιρετικά προσωπικό. Ο ίδιος σημειώνει: «Ο Γιάννης Φίλιας κι εγώ συλλάβαμε τον Άντονυ κατά τη διάρκεια της μεταύγειας του Γιούρο, των Ολυμπιακών και της Γιουροβίζιον του 2004–2005, όταν οι μεζονέτες υψώνονταν και η κοινή γνώμη συνέκλινε στην άποψη πως η χώρα βρισκόταν στον κολοφώνα της δόξας της και το μέλλον προδιαγραφόταν λαμπρό. Ήμασταν τότε δυο νέοι άνδρες που μοιραζόμασταν, εκτός από την οπερατική παιδεία, την ίδια ευαισθησία απέναντι στο ανησυχαστικό υπόστρωμα της εποχής. Κι ένα βράδυ αποφασίσαμε να φορτώσουμε δημιουργικά την ανησυχία μας στις πλάτες ενός από τα ζωγραφιστά ινδάλματα της παιδικής μας ηλικίας, επιστρέφοντας στο τραύμα που σημάδεψε τη γενιά μας είκοσι χρόνια νωρίτερα…

Στα μισά της δεκαετίας του ’80, μια ιαπωνική τηλεοπτική σαπουνόπερα κινουμένων σχεδίων με τον τίτλο Κάντυ Κάντυ προσέφερε στη γενιά των σημερινών σαραντάρηδων ένα αλησμόνητο συμβάν. Στο τέλος του εικοστού τετάρτου επεισοδίου, ο ξανθός αγαπημένος της ηρωίδας έπεσε από το άλογό του στη διάρκεια του κυνηγιού της αλεπούς και σκοτώθηκε ακαριαία, βυθίζοντας την πρωταγωνίστρια στην απόγνωση κι εμάς, τους νεαρούς προνομιούχους τηλεθεατές, στην απορία: όντως η ζωή μπορεί να είναι τόσο σκληρή, τόσο άδικη; Να χτυπά τόσο αιφνιδιαστικά; Όντως δεν υπάρχει καμιά ασφάλεια σε όσα αγαπάμε; Το τραύμα του θανάτου του Άντονυ και του σπαρακτικού θρήνου της Κάντυ πάνω από το πεσμένο σώμα του στοίχειωσε το φαντασιακό της γενιάς μας, και συχνά αναφέρεται ακόμη στις συζητήσεις μας ως το προγονικό συμβάν για τις όποιες μας ψυχικές πληγές ή ανασφάλειες.»

Για τη σκηνοθεσία, ο Δημήτρης Καραντζάς σημειώνει τα εξής: «Η προσκόλληση δύο αγοριών στη δεκαετία του ’80, στην Κάντυ Κάντυ και στην πτώση του Άντονυ – του ξανθού νεαρού αγαπημένου που πέθανε άδοξα πέφτοντας από το άλογο. Η πτώση του τους καθόρισε για πάντα. Σ’ έναν ολάνθιστο artificial κήπο, την ώρα του κυνηγιού, οι δύο φίλοι συγγράφουν ένα έργο γι’ αυτή την πτώση, έρχονται αντιμέτωποι με το κυνήγι της αλεπούς, το κυνήγι της έμπνευσης, το κυνήγι της Γυναίκας (με κεφάλαιο), το κυνήγι των ιδεών. Ένα ταξίδι στη σεξουαλικότητα, στο παρελθόν που καθορίζει το παρόν, στη γυναίκα που είναι μέσα μας και στην άρνηση της ενηλικίωσης. Το ξέφωτο ως τοπίο ελευθερίας όπου οι δύο φίλοι θα έρθουν σε επαφή με το υπαρξιακό κενό, τη βαθιά αγάπη τους, τον μεταξύ τους ερωτισμό και μια αθωότητα που θέλουν να διατηρήσουν πάση θυσία ζωντανή. Εν μέσω πυροβολισμών, καλπασμών, μεταμορφώσεων και πικ-νικ στα λουλούδια.»

Το σκηνικό υπογράφει η Άρτεμις Φλέσσα, τα κοστούμια η Ιωάννα Τσάμη, τους φωτισμούς ο Αλέκος Αναστασίου και τον προγραμματισμό των ηλεκτρονικών ο Πάνος Ηλιόπουλος.

Τους απαιτητικούς ρόλους του έργου ερμηνεύουν οι διακεκριμένοι μονωδοί Γιώργος Ιατρού, Βασίλης Καβάγιας και Μαρισία Παπαλεξίου.

Συμμετέχει επταμελές μουσικό σύνολο.

Σύνοψη

Ο Σέργιος και ο Παύλος, δυο άνδρες μεγαλωμένοι τη δεκαετία του ’80, βρίσκονται στο ξέφωτο ενός δάσους στη διάρκεια του κυνηγιού της αλεπούς, κρατώντας τα τουφέκια τους. Έχουν αποκοπεί από τους συντρόφους τους. Κυνηγετικά κόρνα ακούγονται περιστασιακά στην απόσταση. Είναι ξεκάθαρο πως οι άνδρες ποντάρουν πολλά στην έκβαση του κυνηγιού, ωστόσο περνούν τον περισσότερο χρόνο τους κάνοντας κουβέντα. Ο Σέργιος γράφει ένα έργο στο οποίο ο Παύλος φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει. Ο τίτλος του έργου είναι Ο θάνατος του Άντονυ και αφηγείται την ιστορία της μοιραίας πτώσης του Άντονυ Μπράουν από το άλογο, επίσης στη διάρκεια ενός κυνηγιού της αλεπούς. Οι δυο άνδρες ανυπομονούν να πιάσουν την αλεπού, η οποία παίρνει ολοένα και πιο φανταστικές μορφές στο νου τους. Αναφέρονται σε αυτή ως «Η Κόκκινη» και φαντασιώνονται πλουσιοπάροχα ανταλλάγματα για τη λεία τους: μπότες από δέρμα αλεπούς, ένα ταξίδι στην Ουκρανία, συμμετοχή σε αποκλειστικές λέσχες…

Όπερα

Πρώτη παρουσίαση / Ανάθεση της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ

Ο θάνατος του Άντονυ

Στις 23, 30 Μαΐου & 6, 13, 20, 27 Ιουνίου 2021 στην GNO TV

Συμπαραγωγή με την εταιρεία μουσικού θεάτρου «Οι όπερες των ζητιάνων»

Η παράσταση βιντεοσκοπήθηκε στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ στις 3 & 5 Μαρτίου 2021

Έναρξη προβολής: 21.00*

*Μετά την έναρξη της προβολής η παράσταση παραμένει διαθέσιμη για 24 ώρες

•  Λιμπρέτο: Γιάννης Φίλιας, Χαράλαμπος Γωγιός (βασισμένο στην ανάμνηση της τηλεοπτικής σειράς Κάντυ Κάντυ και στα γραπτά του Σλάβοϊ Ζίζεκ)
• Μουσική διεύθυνση: Χαράλαμπος Γωγιός
• Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
• Σκηνικό Άρτεμις Φλέσσα
• Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
• Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
• Προγραμματισμός ηλεκτρονικών: Πάνος Ηλιόπουλος
• Παύλος: Γιώργος Ιατρού
• Σέργιος: Βασίλης Καβάγιας
• Η Κόκκινη: Μαρισία Παπαλεξίου

Μουσικοί: Αλέξανδρος Δρυμωνίτης (ηλεκτρική κιθάρα), Ιάσων Μαρμαράς (τσέμπαλο), Διονύσης Βερβιτσιώτης (α’ βιολί), Βανέσσα Αθανασίου (β’ βιολί), Ελευθερία Τόγια (βιόλα), Άγγελος Λιακάκης (βιολοντσέλο), Γιώργος Αρνής (κοντραμπάσο)